Ok...ik ga eens een topic opstarten.

Ik lees en schrijf hier zo nu en dan mee, al een tijdje. Wat mij opvalt is dat er heel veel verboden zijn binnen de Islam. Van wenkbrauwen epileren, tot vrouwen die studeren, tweede oorbellen, een bloemetje al dan niet voor je vrouw meenemen wordt zelfs in twijfel getrokken als zijnde nou wel of niet geoorloofd...

Ik heb enige kennis van meerdere religies en levensovertuigingen zoals natuurlijk het Christendom maar ook het Boeddhisme is me niet helemaal vreemd en ook van zaken als Hindoeisme, Soefisme etc. heb ik wel wat kennis.

Toch valt het me op dat de Islam zo ontzettend veel geboden en verboden kent en met name de verboden zijn talrijk en lijken bijna elk detail van een mensenleven te willen beheersen.

Al die ge/ver boden geven regelmatig aanleiding tot discussies en vragen. Ze worden ook in meer of mindere mate nageleefd of soms genegeerd.  Soms komt het bij mij over alsof de Islam alleen aan elkaar hangt van wat je wel of niet mag of wat je wel of niet moet doen...

Verder lees ik er hier niet zoveel over....

Vandaar dat ik het nu maar eens als vraag weg zet aan jullie. Hoe ervaren jullie dat ?

Ik denk dat Islam bij sommigen meer is dan een religie, maar echt een levensstijl is, waarin voor alles een regeltje is.  Wij zijn gewoon vanuit onze eigen verantwoordelijkheid te denken en ageren, dat wordt er in het westen ingestampt.  In de islamitische cultuur gaat dat wat anders, het is veel meer een collectieve cultuur, met veel sociale controle en minder belang voor het individu in het collectief.  Alle regeltjes zijn voorgekauwd, de straffen zijn (voor ons) onredelijk zwaar, maar als je alles heel strak volgens de regeltjes doet, zou het goed moeten gaan...

Maar wat is dan beter?  In de ontwikkelingspsychologie is het bv zo dat je een stadium hebt van 'ik doe iets niet, want dat kan me straf opleveren'.  Dat komt echter voor het stadium van eigen verantwoordelijk, waarin je iets (niet) doet vanuit jezelf omdat je anderen niet wilt kwetsen of zo.  Natuurlijk zijn er ook veel moslims die tot dit stadium komen, en veel westerlingen die het nooit of te nimmer halen, maar ja, qua algemene instelling ben ik dus veel meer voor de eigen verantwoordelijkheid.  Ik heb ook een boek gereed liggen genaamd 'pleidooi voor de individualiteit' van dirk verhofstadt.  Ik laat hier weten wat ik ervan opsteek!

Groetjes Kim

beste Mystica,

je moet niet denken dat wij moslims hier leven om te genieten van dit wereldse leven, we zijn slechts geschappen om Allah te gehoorzamen en te dienen, het leven kan ons ook niks schelen, we streven naar een leven die hierna komt, het hiernamaals. lees deze twee prachtige verzen:

57: 20. Weet, dat het wereldse leven, alleen spel, vermaak, praalvertoon, pochelij onder elkander, wedijver in vermeerdering van rijkdom en kinderen, is als de regen waardoor het plantenleven de kwekers verblijdt. Dan droogt het op, gij ziet het geel worden en vergaan. En in het Hiernamaals is er een strenge straf en Allah's vergiffenis en welbehagen. En het leven dezer wereld is niets anders dan een zaak van begoocheling.

21. Wedijvert om vergiffenis van uw Heer (te verkrijgen) en voor het paradijs, waarvan de breedte gelijk is aan de breedte tussen hemel en aarde, bereid voor degenen, die in Allah en Zijn boodschappers geloven. Dat is de genade van Allah. Hij schenkt deze aan wie Hij wil en Allah is de Heer van grote genade.

moge Allah ons laten behoren tot degene die in Allah en zijn boodschapper geloven......amien

Salaamoe alaikoem wa rahmatullahi wa barakatoehoe / Hoi

Imaan, masha'Allah.. wat een mooie vergelijking!

Toen ik pas de islaam ging bestuderen, dacht ik dat ook! Je mag dit niet en dat niet. Ik ging me er steeds meer in interesseren en begreep dat je stadia hebt in Islaam. Ik kon me niet voorstellen dat ik een hoofddoek zou dragen of mijn wenkbrauwen niet meer zou epileren (kleine voorbeelden)! 4 Maanden geleden, toen kwam het geloof.. HET gevoel! En dan stelt het allemaal niks meer voor! De dingen die ik KAN doen (dus hoofddoek, epileren etc.) doe ik met liefde en plezier voor ALLAH swt. Je moet er klaar voor zijn, net zoals met alles in dit leven.

Echter, met sommige dingen heb ik moeite! Roddelen bijv (astagfiroellah) en daar dien je dus aan te werken. Elke keer als ik nu iets doe waarvan ik weet dat het niet mag (per ongeluk natuurlijk) sta ik erbij stil, 't laat me nadenken. Het is niet zo dat je ''zelf'' geen verantwoordelijkheid meer hebt!! Juist wel. Ik denk niet constant aan de straf die ik krijg. Je maakt een FOUT, da's menselijk. De vraag is, hoe ga je daar naderhand mee om! Ben je trots of heb je spijt?

Achter alles zit zo'n mooie reden! Roddelen bijv. Daar kan je een persoon ontzettend mee kwetsen! Ook al vertel je de waarheid. En zo zijn er nog veeeel meer mooie redenen! Alhoewel niet iedereen dat zo ziet...

Je moet het eigenlijk als een verbetering van jezelf zien! Van je eigen ik..

Niet veel ''bewijzen'' in dit stukje, alleen maar eigen ervaring. Hoop dat het je geholpen heeft.. En als je wilt praten, hoor ik het wel via pm'metje

Wassalaam, Groetjes,

Soumaya..

Ja, ik vind het ook wel leuk om te lezen, maar deed dat in t begin n keertje en kreeg gelijk met ''BEWIJZEN!'' om mijn oren geslagen..  Hahaha...

Dank voor jullie antwoorden. Het geeft mij een ietsje meer inzicht in jullie geloofsbeleving en het hoe en waarom binnen de Islam.

Bovenstaande reaktie heb ik even gequoot omdat ik deze wel heel erg heftig vond. Het komt bij mij erg extreem over omdat ik er eigenlijk niets van begrijp.

Ik heb in kleur mijn vragen erbij gezet en zou het waarderen om er een antwoord op te krijgen.

Ik zie het niet zo als zouden we op aarde het consumeren van materi�le geneugten moeten beperken om vervolgens in het paradijs de remmen te mogen laten vieren, of zoiets. Mijn interpretatie is dat je tijdens het leven hier kunt leren om je minder afhankelijk op te stellen van die materi�le geneugten, waar je tijdens je leven al meer vrijheid en geluk door kan ervaren.

Salaamoe alaikoem,

Ik wil nog wat toevoegen! Aan mijn eigen relaas hierboven..

Ik wil hierbij duidelijk maken dat mijn 'mening' ook echt mijn mening is. Ik ben geen geleerde. En de Koran is het boek dat ik volg, ongeacht wat anderen vinden. Ik ken geen deelgenoten aan Allah swt toe en geloof dat de profeet saws zijn boodschapper was. Ik heb nooit uitspraken aan Allah swt of de profeet saws willen toekennen die zij niet gedaan hebben. Mocht dat wel zo lijken, dit is dus niet zo!

Dit gewoon even voor de duidelijkheid en voor mijn eigen gemoedsrust.

Wassalaam,

Soumaya..

Salaamoe alaikoem wr wb,

Je wordt geboren enkel om je plek te verdienen in het paradijs, dus door Allah swt te dienen en aanbidden. Dat is wat we geloven en naar streven. Tevredenheid van Allah swt over ons, dat is het belangrijkste. HEM te mogen zien terwijl hij tevreden is over mij.. In het paradijs, incha Allah.. En het leven is een examen, zonder herkansingen. Dus is het zo dat ik me probeer te richten op het hiernamaals, dus naar Allah swt en niet naar de wereldse zaken..

Wassalaam,

Soumaya

Het is niet zo dat je deze wereldsde leven helemaal moet vergeten. maar het moet niet zo zijn dat door je deze leven zo verleidelijk vindt, weggevoerd van de ware gedachte achter het leven.

Er is een bekende dua in de quran waarin staat: Geef ons het goede in deze wereld en het goede in het hiernamaals. Verder heeft de profeet (vrede zij met hem) duidelijk gezegd dat je deze wereld niet moet verzaken door je constant te richten op aanbidding van Allah. Er gaat een overlevering hierover over metgezellen die zichzelf beloofden dat de een altijd zal vasten, de ander niet met vrouwen zou omgaan etc. Waarop de profeet (vrede zij met hem) zei dat het van zijn gebruik is om met vrouwen te omgaan, om te gaan slapen, en om je met wereldse zaken bezig te houden.

De islam zegt dus niet dat je deze wereldse zaken moet laten schieten.

Salam Aleikum,

Allah heeft ons geschapen om Hem te gehoorzamen om in Zijn naam te leven, we volgen de regels op die Hij ons gegeven heeft, jij mag de keuze maken hoe jij wilt leven, volg jij het pad van Allah met als beloning Janah, of neem je nou net de verkeerde afslag richting Hel. Daarom heeft Allah ons 'instructies' gegeven om zo veilig mogelijk de finish te halen, dus je bent wel verplicht om kennis op te doen, om de overkant zonder kleerscheuren te bereiken.

Maar.... Allah heeft ons ook gezegd, niet 24/7 bezig te zijn met je dien, maar je hebt hier ook van alles te doen, werk, school je familie etc,... Door Allah te aanbidden en te gehoorzamen, bereik je er niet alleen maar mee om Janah te betreden maar maakt Allah je het leventje her ook een stuk aangenamer, wie Allah aanbidt en aan natuurlijk aan hem denkt, dan denkt Hij cker ook aan jou, zit je in de problemen, hoeft het niet gelijk nadat je dua hebt gedaan dat je probleem wordt opgelost, heb sbar (geduld), vertouw op Allah, leg jouw lot in Zijn handen, en het komt goed incha Allah.

Ma3a salama

 thx allemaal.

Fijn dat jullie vanuit jullie geloofsbeleving de antwoorden geven. Dat was ook mijn bedoeling en dat maakt het ook een stuk makkelijker te begrijpen dan Koranteksten zonder verdere uitleg.

Ik ben nou eenmaal anders opgevoed en de manier waarom de Islaam "denkt" inzake de relatie tussen mens en God (Allah) is voor mij een hele andere als dat ik ken..Het vergt dus nogal wat van mij om mij te kunnen verplaatsen in jullie denkwereld en geloofsbeleving.

Hallo Roefa, hoewel je sympathieke bericht aan Mystica gericht is, vraag ik mij toch een paar dingen af bij het lezen van wat je schrijft.
Je zegt dat de Islam je gelukkiger dan ooit heeft gemaakt, maar dat komt totaal niet naar voren in wat je zegt.
Mensen in je omgeving wijzen de Islam aan als de kwaaie peer, je eigen moeder beweert al dat je een potentiele terrorist bent, collega`s beschouwen je als een mafkees, en je grootste zorg is om niet in de hel te raken!

Ik krijg eerder de indruk dat het "gelukkig" zijn van jou berust op het placebo effect wat het Islamitisch geloof op je heeft.

Dat de Islam tegenwoordig in een kwaad daglicht staat is hoofdzakelijk te danken aan de zich fundamenteel agressief opstellende zich zelf de "ware moslim" noemende islamieten.
En nou kun je wel zeggen dat de Islam een religie van vrede is en zulke uitwassen niet toestaat, maar dat is geen realiteit, Gods-belevenis, is een persoonlijk iets, wat voor jou totaal iets anders kan betekenen als voor een ander.
Ik zie het zo, een rustig weloverwogen nadenkend vredelievend ingesteld mens zal door de overgave tot de islam niet veranderen in iemand die geweld rechtvaardigt met de Koran/Islam.
Echter iemand die kwaad wil kan die rechtvaardiging wel degelijk halen vanuit de Koran/islam.
Maar goed zo zie ik het, ik wens je in ieder geval alle geluk toe, en wat betreft je moeder, een beetje vreemd dat ze haar eigen zoon als potentieel terrorist ziet, niet?

vr.gr Akbash

Assalamoe alykoem,

kortom, het wereldse leven moet je in je HANDJE hebben, niet in je HARTJE.....

uitleg erbij ??

Akbash schreef;

een beetje vreemd dat ze haar eigen zoon als potentieel terrorist ziet, niet?

Tja. Wat is vreemd? Ze denkt ook dat alle indo's hun vrouwen slaan, alle Marokkanen een uitkering hebben, alle antillianen vreemd gaan en dat hoofddoekjes bedoelt zijn om vrouwen te onderdrukken.

Wat ik bedoel is dat iedereen maar een mening over de Islam heeft terwijl slechts weinigen er inhoudelijk verstand van hebben. Dit geldt overigens niet alleen voor de niet-Moslims.  Ook Moslims zijn mensen en kunnen dus ongewild afdwalen. Vaak worden dingen toegschreven aan de Islam terwijl dat niet terecht is. De werkelijke reden moet dan gevonden worden in de cultuur, bepaalde vormen van bijgeloof, politiek agenda's, geld en macht etc. etc.

Waar mijn intense gevoel van geluk vandaan komt vind ik ook lastig aan te geven. Het is er als ik rustig naar de Quran luister, zoals nu tijdens de Ramadan in de Moskee. Het is er als ik in diep gebed verzonken ben en ik voel dat Allah naar mij kijkt. Het is er als ik mij ongelukkig voel en ik steun zoek. Ook dan vind ik deze in de Islam. De Islam is voor mij als soort een fundering, waar je niet doorheen kunt zakken. Een gevoel van thuis zijn, geaccepteerd worden en altijd het gevoel te hebben dat er een deur voor je open staat.

Zoals ik al zei. Het is lastig uit te leggen. Het is iets wat in je hart zit en met iedere poging om het met woorden te pakken wordt het eigenlijk alleen maar iets kleiners.

Tjonge.. Het is al laat en ik heb nog zoveel niet gezegd.

Wa Salaam