Niemand weet nog wat de symbolische betekenis van besnijdenis is. Een mechanische geloofspraktijk zet ertoe aan. Dat stelt schrijver Said el Haji. Ook verlichte moslims laten hun zoons besnijden om niet van de groep af te wijken  Toen ik rond mijn 20ste aan mijn islamitische ouders de mededeling deed dat ik geen moslim was, sloot ik een proces af waarin het mij steeds ondraaglijker was geworden tegen hen te liegen. Ik was het zat om bevestigend te knikken wanneer ze mij vroegen of ik mijn gebeden had gedaan, terwijl ik eigenlijk had staan springen op de muziek van 2 Unlimited, en met geveinsde vroomheid aan de avondmaaltijd te schuiven tijdens de vastenmaand terwijl ik de hele dag had zitten snoepen.Ik verlangde ernaar verantwoordelijk te zijn voor mijn eigen leven en zoveel mogelijk het lot in eigen hand te nemen. Met mijn coming-out sloot ik een fase van hypocrisie, leugenachtigheid en gespletenheid af. Ik werd een afvallige. Daar koos ik zelf voor. Zonder zelfbeschikking geen emancipatie.AfvalligeEen nieuwe fase brak aan waarin ik de mensen recht in de ogen kon kijken zonder van mijzelf te walgen. Natuurlijk kon ik niet helemaal weten welke gevolgen mijn keuze om als afvallige door het leven te gaan zou hebben. Maar dat hoefde ook niet. Ik wilde in ieder geval niet voorgeschreven maar zelfbewust leven, opdat ik mijzelf rekenschap zou geven van de gevolgen van mijn keuzen.Al ben ik moslim af, ik eet liever geen varkenshaas. Het is ook niet noodzakelijk om varkenshaas te eten, mijn leven wordt er niet beter door. Om die reden zal ik ook geen godverdomme roepen. En al zal ik nooit naar Mekka en Medina afreizen voor de hadj, ik lees en schrijf er wel over, daardoor begrijp ik beter wat de mystieke dimensie ervan is dan een heleboel moslims die ervan dromen deze tocht te maken.Ik ben geen moslim in de zin dat ik me vijfmaal daags tot God wend of een schaap moet slachten om van het Offerfeest te kunnen genieten. Ik ben moslim in de zin dat ik ervan doordrongen ben geschapen te zijn, dat ik dankbaar ben voor het feit dat ik besta, ja zelfs gezegend met het leven dat ik leid. Ik ben gelukkig met mijn vriendin en de zoon die ze ons gebaard heeft. Ik zal hem niet islamitisch opvoeden, wat betekent dat ik hem ook niet zal laten besnijden. Zo kom ik tot de kern van dit schrijven.PriesteressenVeel moslims geloven dat het een religieuze plicht is voor ouders hun zoons te laten besnijden. Dat is het niet. Onder de oude Egyptenaren doet het zijn intrede omdat de besneden ****sen van slaven uit Nubië indruk maakten op de priesteressen. De joden hebben deze traditie overgenomen, de moslims weer van de joden. Het zogenaamde 'integratieprincipe' stelt dat alles op het gebied van menselijke en maatschappelijke aangelegenheden dat niet haaks staat op een islamitisch beginsel, wordt beschouwd als islamitisch. Het principe dient om bepaalde gebruiken binnen een gemeenschap in hun waarde te laten, niet om die gebruiken over te nemen ten dienste van een verplichte geloofspraktijk. Anders zou het regionale gebruik van vrouwenbesnijdenis verplicht moeten zijn voor alle moslims en daar is geen sprake van.Uit alles blijkt dat circumcisie, zoals de medische term luidt, een sociaal-cultureel gebruik is dat weliswaar religieus is bestendigd, maar in beginsel weinig met religie heeft te maken. Mensen laten hun kind niet besnijden om dichter bij God te zijn, maar om geen afstand te scheppen tot de groep waartoe ze willen behoren.Kostelijkste grappenEr zijn 'verlichte' moslims ¿ laten we ze seculier noemen ¿ die de islam met een grote korrel zout nemen, die er de kostelijkste grappen over kunnen maken, die niet nalaten het domme, religieuze nabauwen in de moslimgemeenschap belachelijk te maken, die alle geïnstitutionaliseerde religies eigenlijk maar niks vinden, maar die niettemin hun zoons laten besnijden. Waarom? Omdat ze, als het er echt op aankomt, niet van de groep willen afwijken. Niet dat ze staan te springen om er lid van te zijn, niet dat ze uiting willen geven aan de diepgevoelde wens deel te zijn van een groter geheel, ze willen gewoon geen heisa.Dat is, ondanks de hypocrisie die eraan kleeft, hun goed recht. De kwestie is wat mij betreft niet of besnijdenis verboden moet worden, maar of het nog betekenis heeft.Het antwoord is negatief, want niemand weet nog wat de symbolische waarde ervan is. Niet voor niets worden ter rechtvaardiging hygiënische, seksuele en esthetische voordelen genoemd. Is het werkelijk om die redenen dat we onze kinderen laten besnijden, of is het een mechanisch geworden geloofspraktijk die ons ertoe dwingt?Grootste moslimlandSta mij toe een uitstapje te maken naar Indonesië, het grootste moslimland ter wereld. Daar, in de stad Medan (Noord-Sumatra), werd op 11 juni 2011 een massabesnijdenis georganiseerd. Getracht werd om in één dag het wereldrecord van 3.000 besnijdenissen te vestigen, het 'Kitanan Massal 3000'. Een van de initiatiefnemers, Zakirman Sinaro, legt uit: 'Met onze sponsoren hebben we besloten dat een lokaal evenement de beste manier was om een wereldrecord te vestigen. Kinderen willen altijd alles samen doen. Als je dingen met vrienden doet, vergeet je de pijn.' Ziedaar, de travestie van een ritueel.Het is beslist spiritueel te noemen, deze massaal gedeelde gebeurtenis. Dat zoveel kinderen worden opgetrommeld om een ervaring te delen, schept het besef deel te zijn van iets groots. Ware het niet dat de bedoeling van de organisatoren, een wereldrecord vestigen, potsierlijk is. Er wordt niet gezocht naar God, maar naar wereldse roem, gesponsord en wel; geen verdieping van het geloof, maar oppervlakkige dominantie.Volgens schattingen van de World Health Organization is anno 2007 circa 30 procent van alle mannen wereldwijd besneden, waarvan 68 procent moslim is. Het inzicht dat kwantiteit geen kwaliteit is, geldt ook hier. Overigens is het aantal van 3.000 besnijdenissen niet gehaald, de teller bleef staan bij 2.709, 46 meer dan het vorige record.OnverschilligVoor alle duidelijkheid, ik ben zelf ook besneden en daar ben ik geenszins rouwig om. Ik koester geen wrok. Ook vind ik geenszins dat mij lichamelijk letsel is berokkend, dat mijn ouders een misdrijf hebben begaan door mijn voorhuid weg te laten halen of dat ik mijn partner pijn doe doordat ik harder en ruiger te werk ga om tot een orgasme te komen, zoals Deense onderzoekers recent concludeerden in de International Journal of Epidemiology. Ik ben volmaakt onverschillig wat mijn besneden piemel betreft. Het betekent gewoon helemaal niks. En dat is nu juist de reden dat ik bezwaar maak. Want wat heeft een ritueel voor zin als het geen betekenis heeft?Ik heb besloten mijn zoon, die nu 2 jaar is en daarmee de onder Marokkanen gebruikelijke leeftijd heeft om besneden te worden, niet te laten besnijden. De keuze is niet aan mij dat te doen. Als hij ooit zelf tot het besluit komt zich te laten besnijden, in het volle besef van de betekenis ervan, het zij zo. Maar nu heeft hij geen enkel benul van symboliek of een groter geheel.Voor hetzelfde geld is hij door buitenaardse wezens ontvoerd om aan rare tests te worden onderworpen. Liggend in een onpersoonlijke ziekenhuiskamer, omringd door ziekenhuispersoneel met mondkapjes op, moet hij, verdoofd en wel, iets ondergaan wat ik hem later als hij de leeftijd heeft om te begrijpen niet kan uitleggen. Het feit dat hij zich er niets van zal herinneren, maakt dat het evenveel waarde zal hebben als de bruine ogen waarmee hij geboren is. Zonde!Said el Haji is schrijver. In 2011 verscheen zijn roman De aankondiging.

Voor sommigen, bijv. Dyslectici, kan het idd. Lastig zijn.

We kunnen een topic hierover openen.

Spreekt hier onvermogen tot het voeren van een inhoudelijke discussie? Wat vind je trouwens van mijn voetnoot?

Aangepast door ICN - 31 januari 2012 om 00:25