Islaam.nl

Islaam.nl Forum

  FAQ FAQ  Doorzoek dit Forum   Kalender   Registreren Registreren  Inloggen Inloggen

My journey to islam

 Post Reply Post Reply Pagina  12>
Schrijver
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Onderwerp: My journey to islam
    Geplaatst op: 11 juni 2006 om 06:24

salam alaikum broeders en zusters

ik heb een tijd verhalen gepost in de topic van PP over "hoe ik God heb leren kennen".ik vond dit een algemen titel en dus poste ik mijn verhalen van mensen en hun manier hoe ze God hebben leren kennen. helaas heb ik uit een uistpraak van PP kunnen concluderen dat hij mijn verhalen meer als cement zag omdat ik zijn verhalen dichtmetsel. vond ik jammer, want ik poste ze met de beste inetntie. aangezien ik hem niet wil kwetsen en hem niet het gevoel wil geven dak zijn verhalen dichtmetsel, open ik mijn eigen topic. met mijn verhalen. ik hoop dat jullie de verhalen leuk vinden. als jullie er een paar kennen, zet ze er dan bij,goed?

vrede en salam aan ieder persoon die adem haalt.

Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 11 juni 2006 om 06:24

Experiencing Allah�s Mercy

Khadijah Jandhli 

17/02/2003

How did a devout Christian from a practicing Christian family, born and raised in the middle of the United States of America, never knowing anything at all about Islam and never meeting any Muslims until she was in her 40s, come to accept Islam? It was completely the result of the great Mercy of Allah, to Whom all thanks and praise is due. This is my story. I never tire of telling it, as praise to Allah for His Love for me and His Mercy to me.

I was born in Oklahoma, USA and raised in a Christian family where
religion was very important. My mother was very careful to keep me
from making bad friends, and our family went to church at least three
times a week. Allah protected me by putting me in a family that
stressed high moral living: no smoking, no drinking, no drugs, no
swearing (cursing), no premarital sex, etc. I memorized almost the
entire Bible. One of my grandfathers and one of my grandmothers was a preacher. Allah blessed me with a good singing voice, and from the time I was 14 years old, I was paid by the church to sing, play the organ, and direct children's choirs, etc. In fact, when I first heard about Islam and met a Muslim who was a university student, I was 49 years old and still employed by a church and was still an active Christian.

All through my life, however, I was a person who asked questions. I read everything in the library about many subjects. The ability to read quickly and the desire to seek knowledge were blessings from Allah because they would eventually lead me to discover the Truth of Islam. However, where I grew up, there were no books about world religions, and certainly no books about Islam.

I always wanted to go to college, but when I graduated from high school, we could not afford it because my mother and father had divorced, so I went to work. That was also a blessing from Allah, because the college I wanted to attend at that time had no international students and was in a town with no Muslims at all.


Eventually, I married, had children, and was divorced, re-married, and divorced again. This, I am sorry to say, is too often the story among non-Muslims who do not understand Islamic values and the rights and duties of husbands and wives.

After my second divorce, my friends and family encouraged me to audition for a music scholarship at the University of Tulsa, near where was living at
that time. I was accepted and enrolled at the university. I loved school. I met people from all over the world and I read many books in the extensive library. I read something about the Prophet Muhammad (peace be upon him) and how his religion was called "Muhammadism" by some, but that it was not correct to call it that, that the real name of that religion was "Islam." That's all I knew about Islam at that time.

While at the university, I began tutoring college athletes and very soon, other college students wanted me to tutor them, especially in writing. That is where I met Muslim Malaysian sisters, about 90 of them. I was impressed by their good manners, the way they treated me so politely, and the way they excused themselves every day for a few minutes at certain times to go to prayer. I thought that their religion must have something good in it, because it affected the way they lived in a positive way. Also, I loved the beautiful way they looked in their scarves, but I thought that might just be their culture and not their religion that affected the way they dressed. I did not realize that it was Allah's way of protecting them.

Over the years, I had had many problems with migraine headaches. Often,
these headaches would become so severe that I would have to go to the
doctor and get strong medicine to alleviate the pain. While I was going to college and tutoring the Malaysian students, these headaches increased to the extent that I had a headache every day and I was spending most of the day in bed, taking strong drugs. Finally, I could not stop taking these medicines and the headaches were still so bad that I could not go to school.

It was at this time that the Malaysian sisters showed me the real Muslim heart. I left the doors to my house unlocked and they came in whenever they wanted, to see if I was awake. If I was asleep, they just waited or came back later for their tutoring sessions. Sometimes, I would waken to find one of them putting a paste of hibiscus leaves on my temples to relieve the pain or to find one of them cooking soup for me to eat. I was so ill that I could not work.


I had no money. My family was not helping me. Even the church where I
was employed (just across the street from the house I lived in) did not call me or send anyone to see if they could help me. During the entire two years of this migraine problem, only one friend came to see me or called me on the telephone. It was like a knife in my heart.

I prayed many times every day for God to take away my headaches and
for Him to help me not to have to take those strong drugs. I begged, I pleaded, I cried, I read the Bible, but the headaches and problems continued. Some terrible things happened. For example, I had no money to pay the rent. My son, who was living with me, did not give me any money. When I could not pay the rent, he moved out of my house and went to live with his friends. I could not afford even a small apartment, so one of my sons said I could live in the back room of his house. However, he put all his junk--such as trash, old washers and dryers, and broken furniture--back there, and he shut the doors between his part of the house and the back room so that I had no heat. In Tulsa, the winters are cold, and it was winter when I moved into his back room. He also told me not to eat any of his food, although he knew that I did not have any.

One day I asked Amina, one of the Malaysian sisters who covered herself from head to toe in the best Islamic manner, if she would tell me something about her religion. She said that she would rather get a more knowledgeable person to tell me about the religion because she did not want to give me any wrong information. So, she referred Mahmoud (from Oman) to me. He came to me, saying he needed some help in writing class, and answered some of my questions. The next day, he brought Saif (from Yemen) and they both answered my questions and became my students. Soon after that, Tariq and Khalid (from Oman) and Yousif (from UAE) became also students, as did many others. They came every day for help with their English and with their writing classes. I was surprised to find that these young men had exactly the same good manners as the Malaysian sisters.

In addition, I noticed the same love in their eyes when they spoke with each other that I had seen in the eyes of the Malaysian sisters when they spoke with each other. I thought that maybe it was something about their religion that made them love each other; I wanted to have that kind of love for people and to be loved by people like that. I was hungry for this love that they shared with each other. I was attracted to the light in their eyes, although at that time I did not know what it was. In reality, it was Allah loving me through them and showing me how beautiful Islam really is. Subhan Allah! (Allah is Sublime).

Always wanting to learn new things, I asked Saif for something to read about Islam. Wisely, he brought me Jamal Badawi's book, The Status of Women in Islam and some copies of Hadiths (sayings of the Prophet) that "heaven is at the feet of mothers" and "the best companion for you is your mother (three times) and then your father." Thus, the first thing I knew about Islam was that it affected the way people acted toward each other and that it taught that women had a respected, high, and special place in this world.

Saif was very careful not to push me to renounce Christianity and become Muslim. Rather, he answered my questions and made good explanations of any misunderstandings I had about Islam. One day, I asked him if the Holy Qur'an had been translated into English. He explained that the Word of Allah could not be translated into English, but that the meanings of the Words of Allah had been translated into English. I asked if he would bring me a Qur'an, and he agreed. What he brought was a beautiful, hardback, Arabic-English Qur'an with translation of the meanings and commentary by A. Yusuf Ali. However, he gave me strict instructions about it. He informed me that this was a Holy Book and, although I was not a Muslim, he still
wanted me to treat the Book with respect. He asked me to wash my hands before I touched it; to keep it on a high shelf; to not put anything on top of it; to never carry it into the bathroom or any other dirty place; and, to say before I started reading it, "I begin in the Name of God.�

Thus, the first thing I learned about the Holy Qur'an was that it was the true Word of God (Allah) and it had remained the same forever; that it was to be respected in every way.

I was very excited to think that this Book had not been tampered with. It had always frustrated me when I read the Bible that I was reading something that had been written down long after the events had happened, that it was written by many different authors, and that I could never see the original message of God in the language in which it had been spoken. Therefore, when I began to read the Qur'an, I did so with a holy fear and awe of God.

For a strong Christian, reading the Qur'an for the first time is shocking. For example, the Qur'an repeatedly says that Jesus (`Isa) was only a man and that those who say he was the Son of God are in terrible error. To me, at that time, it almost seemed like I should not be reading these words; it was like these words were saying bad things about God. The reason is that Christians are taught that they must believe that Jesus was the Son of God and that he came to earth, lived a perfect life, and was crucified on the cross so that
Christians who believe that would never go the hellfire. In fact, Christians are taught that if you do not believe that Jesus was the Son of God, you will never go to heaven. So as I began reading, it was hard for me. However, in my heart I knew, absolutely and completely, that I was reading the Words of God, the Truth. I could not stop reading. I read for hours every day.

On the fifth day of reading the Qur'an, I found Surat Al-Noor. "... Light upon Light..." Although I was reading only the English translation of the meanings, the beauty of the Truth and of the Arabic language became clear to me. I could not wait until Saif came, so I could ask him to read that Surah to me in Arabic. He was happy to read it, and, as I had thought it would be, it was even more beautiful in Arabic than in English. From that time on, I
finished my reading each day with that Surah.

The headaches continued, but as I prayed, I began to think more and more of calling God by His real name, Allah. I asked for more books and read several about Islam. I began thinking that I was soon going to have to make a big decision about my beliefs�but I was afraid.

Suddenly, my son announced that I would have to move out of his house
because he had decided to move to another house and I would not be
welcome to come with him. I borrowed money to rent an apartment and
the Muslim brothers helped me move. The date was August 10, 1994. On
the first night in my new apartment, I decided to become a Muslim, but I was not ready to tell anyone yet. I knew that Muslims prayed prostrating with their faces on the floor, so I positioned myself on the floor facing Makkah (although at that time I did not even know what direction Makkah was or that I was supposed to face Makkah when I prayed) and I prayed:

"Oh Allah. You know me better than I know myself. You know every sin
I have committed and every good deed I have done. You know I have
been searching for Your Truth all my life. You know I have been
studying about Islam and reading the Qur'an. I am afraid. But I think
I have to make a decision. I have called you God all these years and
now I know Your Name is Allah, but I have tried to worship You in the
only way I knew how to worship. If I have done wrong, please forgive
me. If I am wrong about Islam, please do not send me to the Hellfire for believing that Jesus was only a prophet. But I believe that Islam is the Truth and that You, Allah, are the One True God, that You have no son, that there is no Allah but You, and that Muhammad was Your Prophet. I want to be a Muslim because I want to worship You in the right way, because I do not want to go to the Hellfire, and I want to go to Heaven when I die. Oh Allah. I am so afraid of You, but I believe You love me and You understand my intention."

When I finished praying, I just sat in the floor, feeling very peaceful and very sleepy. I lay down after a short time and went to sleep. When I awakened in the morning, I was surprised. I did not have a headache. I immediately began thanking Allah because I did not have a headache. I began praying five times a day, because I knew that Muslims did that, but I did not know how to pray. Nevertheless, I prayed what I could, prostrating.

About the headaches? I threw away my strong medicines that very day and since then, I have never had to take any medicine stronger than aspirin for a headache and I have never had to go to the doctor for a headache. Al-hamdulillah (all praise to Allah). I did not ask Allah for anything about
the headaches, but He is so Merciful that He took them away immediately and completely.

From August 10 to November 8, I read about Islam and prayed as best I knew how, and I tried to get enough courage to ask Saif what I needed to do to "really" become a Muslim...but I was afraid. During this time, I became increasingly shy about the way I was dressing. So, I began to wear long skirts or long pants, long-sleeved blouses (even when it was hot and I had no air conditioning), and so on. Sometimes, when no one was with me, I would put a scarf on my head and I loved the way I felt in it, so safe and pure. Finally, I decided that on the night of November 8, after I finished tutoring Saif, I would ask him what I needed to do to become a Muslim.

Although I did not know it, Saif had decided to invite me to Islam on that same night after he finished his tutoring session and had made his intention to Allah to do that. After the lesson was completed, I turned to Saif and said, "OK, Saif. What do I have to do to become a Muslim?" At exactly the same time, he turned to me and said, "OK, sister, tonight I have to invite you to Islam." Our words passed each other in the air between us. There was a moment of silence, then we both began to cry. Allahu Akbar. Subhan Allah. (Allah is Great. Allah is Sublime.) Do you see how Allah had written everything, even to the exact moment when I would be ready to ask the question and Saif would be ready to invite me to become a Muslim?

I asked Saif to give me one night to prepare myself to make shahadah (declaration of faith), as he explained to me that making shahadah was all I had to do to be a Muslim. On November 9, 1994, Saif brought Abdel Wahed with him as a witness, and I made shahadah. Then they went to the mosque to announce my conversion. I asked them to bring me everything they could find to read about Islam. They brought me a stack of books that day, and every two or three days, they brought me more to read. I read books, read the Qur'an, and asked many, many questions about my new religion. I was particularly happy to find a book that showed me how to pray. I read that one first and planned to make all my prayers correctly from then on.

The next morning, although I had no alarm clock, I was awake for Fajr
(Dawn) Prayer. Why? Because I was awakened just before dawn by the
sound of a small kitten meowing at my door. I went to the door and found a very young, starving kitten waiting for me. I brought her in, fed her some milk, washed, and made my first Fajr Prayer on time. From that time on, that kitten climbed up on my bed and meowed loudly before dawn everyday. Subhan Allah!

Upon hearing that I had become Muslim, all the students came to see me, brought food to fill my empty cupboards and refrigerator, and sat with me every evening for a time to answer questions. The sisters from the university and community brought me some clothes, including an Islamic dress. When I finally put on my Islamic clothes, I felt I had finally come to my real home, my real faith, my real identity, my real language, my real family.

Oh Allah! Thank You for opening my heart to Islam. Thank You
for sending someone to invite me to Islam. Oh Allah! Please forgive all my sins and admit me to Jannah (Paradise) because of Your Mercy. Oh
Allah! Help me and all Muslims to love You, to love our Prophet
(peace be upon him), to love the Arabic language, the language in which You revealed Your Holy Words to Prophet Muhammad (peace be upon him), and to be willing, yes eager, to share our knowledge with others. Ameen.

For feedback contact: [email protected]

www.islamonline.net
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 12 juni 2006 om 05:24

Assalamoe3leikoem wa ra7matu Allahi wa Barakatuhu,

 

Mooi verhaal zuster Mascha Allah! Inscha Allah zul je vaker dit soort verhalen plaatsen zuster, en wat betreft Peter Pan en zijn reacties die zou ik met een korreltje zout nemen,want eerst zei hij in diezelfde topic waar jij het over had( Indd een algemene titel want iedereen heeft zijn eigen geloof en idee hoe hij/zij God leert kennen) o.a. het volgende: Ook een fantastisch verhaal(nav een verhaal dat jij had geplaatst) en toen kwam zijn ware aard naar boven toen hij schreef :  Let erop hoe snel deze tekst weer dichtgemetseld wordt.

 

Gayr Inscha Allah Moge Allah swt ons leiden en vergeven en onze Imaan en Taqwaa vergroten Allahoema Amien!

 

~7ayaaki Allah~

 

Wa SalaamAleikum

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 12 juni 2006 om 05:39

In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle

 

Het verhaal van een voormalig lid van de KKK en zijn reis naar de Islam; vertaald door Amattoellah

 

Het begin: Beproevingen in de jonge jaren van Clinton Sipes.

 

Ik groeide op in een ontwrichtte familie waarin alcoholisme en zowel geestelijke als lichamelijke mishandeling door mijn vader, een rol speelde. Zonder een positief vader figuur, begon ik voornamelijk asociaal gedrag te vertonen en neigde ik naar geweld.

 

Ik begon onbewust na te doen waaraan ik zelf werd blootgesteld. De relaties met mijn oudere broer, klasgenoten, leraren en zelfs met dieren werden hierdoor be�nvloed. Niets en niemand werd vrijgesteld van mijn sadistische uitingen en gedrag welke een gevolg waren van mijn opgekropte woede.

 

Op 13 jarige leeftijd kwam ik in aanraking met kinderen die dezelfde achtergrond hadden als ik, maar omdat ze niet zo gedreven waren als ik, verveelde het mij al gauw. Vervolgens ging ik om met jonge volwassenen die mij bereidwillig opnamen in hun groep omdat ik zonder terughoudendheid meedeed aan alles wat te maken had met alcohol, drugs, misdaad, geweld en racisme.

 

Er brak een periode aan waarin de tuchtschool een rol begon te spelen in mijn leven en waar ik werd gevormd tot een volwaardig misdadiger. (Dit was uiteraard niet de bedoeling maar de jongeren die daar vast zaten stimuleerde en leerde hem dingen waardoor hij juist een geavanceerd crimineel werd, dit is een toevoeging van de vertaalster) Geweld en racisme werden bij mij aangewakkerd, het was een negatieve omgeving waar mijn woede en haat voor autoriteit, zwarten, joden en Aziaten werd gevoed. Nadat ik drie jaar had uitgezeten op deze tuchtschool werd ik vrijgelaten. Ik was een wandelende tijdbom.

 

Op zoek naar een richtpunt waarop ik mijn woede kon focussen, kwam ik in aanraking met een paramilitaire racistische, jongeren groep. Ik was betrokken bij een aantal aanvallen op mensen en hield mij bezig met verschillende criminele activiteiten. Op 16 jarige leeftijd werd ik gevangen gezet in de Jeugdgevangenis van Californi�, wegens diefstal, geweldpleging en wapen bezit, en kreeg een straf opgelegd van 6� jaar. Direct voegde ik mij daar, bij de gangs (groeperingen) die stonden voor �Blanke superioriteit� waar mijn haat en woede zich ontwikkelde tot �HAAT� voor alles dat niet blank was (Angelsaksisch).

 

Ik begon te corresponderen met de KKK (Kuk Klux Klan) en tijdens mijn voorwaardelijke vrijlating was ik een gemakkelijk prooi voor degene die mijn groeiende haat konden sturen (in dit geval de KKK).

 

De komende 3 tot 4 jaar was ik betrokken bij KKK activiteiten zoals Klan kruis verbrandingen, media toespraken, nachtelijke knokpartijen en aanvallen (tegen niet blanken), vernielingen etc. (Hij groeide van loop jongen tot een volwaardig en actief lid van de KKK).

 

Ik schond mijn voorwaardelijke vrijlating door wapen bezit en verdenking van overvallen.

 

De zoektocht naar Vrede (Rust): Jonge volwassene.

 

Na deze laatste schending van mijn voorwaardelijke vrijlating, op 20 jarige leeftijd begon de zoektocht naar vrede. Ik had al die jaren zoveel woede en haat gevoeld dat het mij nu van binnen uit begon op te vreten. Ik begon op een hatelijke manier uit te vallen tegen het gevangenis personeel. De muren van mijn cel waren bedekt met haat spreuken, graffiti en tekeningen en de helft van mijn boven lichaam was bedekt met tatoeages. De haat die ik eens uitte begon zich nu tegen mij te keren!

 

Na een vlaag van haat en woede belandde ik in de isoleer cel zonder kleding en zelfs geen matras. Alleen ik en een beker!

 

Ik begon na te denken over mijn verleden en alle negatieve zaken die mij zo verlaagd hadden dat ik nu op dit diepte punt was belandt.

 

Terwijl ik verbleef in de isoleercel, werd mijn dochter geboren. Ik begon na te denken over mijn toekomst en hoe deze eruit zou zien. Ik dacht aan de vele slachtoffers die ik had gemaakt (vanwege hun huidkleur of achtergrond) en ik zag hoe ik mijn leven zou slijten in de gevangenis als ik dit verleden zou voortzetten in de toekomst. Ik zei tegen mezelf: � Clint, je moet een keuze maken tussen dit kwaad en een goede toekomst.� Het was duidelijk dat ik met al dit kwaad geen toekomst had. Mijn familie, moeder, vriendin en broers waren allemaal bang voor me, ik was totaal van hen vervreemd.

 

Ik begon te zoeken naar iets wat zuiver was, waarmee ik het gezwel van kwaad in mij kon verwijderen. Ik wilde geliefd zijn en zelf pure liefde geven. Ik wilde gewoon niet meer �Haten�.

 

Ik ging naar Montana, waar ik werd opgepakt wegens inbraak en kreeg een straf van 5 jaar opgelegd waarvan ik slechts 2� jaar uitzat. Ik werd voorwaardelijk vrijgelaten en voltooide deze zonder overtredingen.

 

Ik raakte betrokken bij mensenrechten organisaties en ik zette mijn eigen mensenrechten organisatie op, C.H.E.R.E. (Children Escaping Racist Enviroments � Kinderen die aan hun Racistische omgeving ontsnappen). Mijn doel was uit te reiken naar kinderen in nood en hun te helpen ontsnappen aan de omstandigheden waaraan ik zelf was blootgesteld. Ik wilde goedmaken waar ik zelf eens het probleem was, maar ik was nog steeds betrokken bij de misdaad.

 

Ik was in het bezit van explosieven, werd gearresteerd door de federale overheid en kreeg een straf opgelegd van 35 maanden in de gevangenis.

 

De zoektocht naar de waarheid.

 

Het begon na mijn aankomst in de gevangenis. Een Afro-Amerikaan (donkergekleurde man) bood aan mij te voorzien in de benodigde toilet artikelen. Hij vertelde dat hij Moslim was en dat Moslims verplicht zijn diegene te helpen die dat het meeste nodig hebben. Ik was zeer ge�nteresseerd in die religie, Islam, en wat het inhield. Ik was echter in de waan dat deze religie alleen bestemd was voor donkeren. Ik bedacht mij dat ik nooit Moslim zou kunnen worden want ik was immers blank!

 

Toch vroeg ik deze broeder enkele boeken en informatie over de Islam, ik zag de algemeenheid ervan en hoe het kleur, etnische achtergrond en ras overtrof. Het was zo werkelijk en zo puur. Het begon mij aan te spreken. Deze broeder nodigde mij uit om een Khoetbah (Rede) op Jomoe�a (Vrijdag gebed) bij te wonen, en ik kreeg daar een Koran. Toen ik de vertaling (interpretatie) van de Koran las voelde ik de zuiverheid en de waarheid ervan. Het was geen Hocus Pocus, geen eng verhaal, geen occulte idee�n maar gewoon duidelijk en simpel de waarheid. Toen ik de Adhan (oproep tot het gebed) hoorde voelde ik hoe de aanwezigheid van Allah (Geprezen en Verheven is Hij) mijn hart en ziel doordrong.

 

Nadat ik de Koran een tijdje had bestudeerd, ontdekte ik de onfeilbaarheid ervan en dat er geen tegenstrijdigheden in te vinden waren.

 

Er zijn religies die gebaseerd zijn op het geloven in bepaalde wetenschappen of het geloof in meerdere goden en de religie van de 3 goden in ��n. Ik begon bewust na te denken over deze zaken en geen van deze theorie�n kwam logisch bij mij over.

 

Hier was de Islam, gebaseerd op het geloof in ��n God, die het bestaan van alles uit het niets had gecre�erd en het feit dat dit boek (de Koran), welke ik las, in meer dan 1400 jaar niets was veranderd, was al een wonder op zich. Ik was overtuigd, overtuigd van de eenheid van Allah (Geprezen en Verheven is Hij) en de eenheid van de Islam.

 

Het Christendom was onderhevig aan veranderingen en op de dag van vandaag gebeurd dat nog steeds zowel in de bijbel als in de Christelijke doctrines. Men kan dus niet eens claimen dat de Bijbel die men heden ten dage leest en waaruit wordt gepredikt, de originele Bijbel is.

 

Er is maar ��n God en ��n religie, en religie houdt hier in: � Overgave aan de Enige God�. Dit is de betekenis van de Islam.

 

De Metamorfose: van Clinton Sipes naar Abdus-Salaam.

 

Zoals jullie hebben gelezen, was het leven van Clinton Sipes gevuld met haat, criminaliteit en geweld, het waren juist die zaken die leiden tot de vernietiging van de mens.

 

Na jaren van leugens, halve waarheden en het volgen van andere op het pad, werd ik vanuit een plaats (de gevangenis) waar meer dan 1 Miljoen mensen worden weggestopt, in diezelfde omgeving waar eens mijn haat en woede werd gevoed, verwelkomd door de islaam, die mij veranderde in de �dienaar van de Vrede�. Islam vulde de spirituele leegte door mij te leren over mijn begin en mijn einde, het gaf mij tevredenheid , rust en een kalmte die woorden niet kunnen omschrijven. Mijn bestaan is duidelijk en mijn richting is juist (Al-Islam).

 

Islam heeft mij, door de waarheid ervan, geleerd wat nederigheid is en heeft de juiste manier om Allah te aanbidden laten zien. Ik heb geleerd dat we allemaal van Allah komen en dat we tot Allah zullen terug keren. Allah heeft alles geschapen, alles met ziel of zonder ziel, microscopisch of macroscopisch, het tijdelijke en het oneindige. Niets ontstaat uit zichzelf, maar wordt geschapen door Allah (Geprezen en Verheven is Hij).

 

Op de laatste dag zal het niet uitmaken of ik zwart of blank ben, rijk of arm, machtig of machteloos, en dit geldt voor de gehele mensheid. Maar het zullen een ieders goede of slechte daden zijn waarvoor men persoonlijk verantwoordelijk wordt gesteld en naarmate die daden gestraft of beloond wordt. Niemand zal gestraft of gedood worden voor mijn slechte daden of de beloning ontvangen voor mijn goede daden behalve ik. Ik ben verantwoordelijk en moet mezelf verantwoorden op de dag dat dit gevraagd wordt. Ik werd mij bewust van deze waarheid en bevestigde dit in het openbaar: � Er is geen God behalve Allah en Zijn laatste boodschapper is Mohammed ibn AbdAllah Al Mustafa�. In principe is mijn leven weer begonnen bij het begin stadium waar de waarheid en puurheid begint. El-Hamdulilah.

 

Ten slotte, de metamorfose is nu aan het einde gekomen. Ik heb de waarheid gevonden in Allah (alle lof behoort aan Hem, de Schepper van de mens, engelen en de jinn, en al hetgeen bestaat tussen hemelen en aarde). Allah (aan Wie alle Lof toekomt) heeft 99 namen of eigenschappen, ��n van die eigenschappen is Salaam (Vrede). De Schepper, de Verwekker van het bestaan van de Vrede. Er is geen Vrede dan de Vrede die komt van Allah (aan wie alle lof toekomt). Ik heb deze Vrede gevonden, en ik ben n� Abdus-Salam, de dienaar van de Schepper van de enige echte bron van Vrede�� Allah, de Aller Hoogste, aan wie alle lof toekomt!

 

El-Hamdulilahi Rab Al Alemien

 

Ooit een KKK, en nu mijn broeder in de Islam.

 

 

 

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 12 juni 2006 om 09:52

Bismie Allah Ara7maan Ara7iem.....

 

Visions of Prophets
An American Woman Finds Her Way Home

By Linda Al-Saigel

 

Where does one begin to tell a story that has been written since the beginning of one's life? I can only share the parts that I remember, the parts that Allah so gracefully presented to me.

As a child, I always had certain fears. I can remember visualizing a yellow brick road like the one in The Wizard of Oz. I was supposed to stay on the yellow brick road. The vision was so clear. I could not step off the road or else I would disappoint God. Every night before I slept, I visualized the road and vowed once again to keep walking along the path. I believe I was about 9 or 10 when this began.

I was raised in a very strong Catholic community. My family members were very devout Catholics. We went to church faithfully and attended confession every week to ensure we were sin free in order to receive communion at Sunday Mass. I can remember as a child trying to think up bad things I had done so I could confess my sins to the priest. Calling my sister names was probably as bad as it got, or perhaps sneaking gum when I was told not to chew gum.

At 14, I was a bit different than the majority of my friends. While they were spending weekends at home sleeping in, I would go to the seminary where others like me would gather for what they called a lock-in. Teens from all over would come spend the weekend to learn about God and how to be a better person. I felt at home there; I could be me and feel complete for the weekend. I continued this for a few years.

I then went off to study at a university in California. When I completed my studies, I remained in California to work for a year. I was involved in the local church and became a youth minister for teenagers in the Catholic community. I loved it; I felt I could really relate to the teens and made a difference in their lives. My spirituality began to take a turn. I wasn't fulfilled as far as my spiritual growth went, I wanted more. I needed more answers. I needed to have religion as a way of life, not only part-time. Even though it was full-time for me, I wanted to be surrounded by people who remembered God in every aspect of their lives � in work, play, family, worship, and their whole beings.

One day, they were having a special guest at my church. The guest was a priest from Tijuana, Mexico and he was going to give an inspirational talk. I attended with my good friend Sister Agnes, an older nun who had been with the church for over 30 years. We sat in the middle of the church listening to the sermon. The priest who was giving the talk noticed us in the pews. He began to stare as he spoke from the pulpit, and I became uncomfortable with his glares of recognition and determination. I looked at Sister Agnes and said, "Why is he staring at us?" She said, "I am not sure, but we will question it after the sermon."

When the sermon ended, we walked towards the priest, but to our surprise he was racing towards us even quicker. Moving people aside and excusing himself, he finally reached us and before we could get a word out, he pointed to me and said, "You have been in my visions for 2 weeks, you are in a far-away land with brown sand, mountains, and you have a black cover on your head with children all around you. You are a teacher or something, I am not sure." He continued, "When I saw you sitting there, I could not lose you, I had to tell you of my visions." I felt strange but also very relieved at the same time.

It was during this time that I decided to venture out and look at other religions to find fulfillment and grow more as a human being. I visited a Baptist church which also Christian, I read about Buddhism, I read the Torah, I went to Scientology meetings � I did it all. While I did find all of the faiths to be very interesting, they were not feeding MY soul. And that being my true happiness, with such spiritual turmoil I decided to move back to Arizona, my home.

I began working and attending the local church and going to the Bible studies groups and gatherings. One meeting was the turning point for me. We were all sitting around and praying, and the prayers were ,"Praise Jesus, Jesus is our Lord and Savior." I became angry and left the meeting early. The words hurt me, I was driving home and began to cry and hit the steering wheel and screamed at the top of my lungs "I know Jesus is a prophet. God is God and only God. Please God help me find where I belong." I vowed I would never again return to the meetings. I still went to church to feel the peace of the surroundings and the spirit of others gathering in God's name. I felt in peace in church, I felt at home.

Sometime later, I was asked by a girlfriend to be a witness at her wedding. She was Mexican and was marrying a gentleman from the Middle East. It was something new for me, but I felt honored by being asked to be a witness. It was there that I learned about the Muslim marriage ceremony. The people who were performing the ceremony were so nice and their wives and sisters were so kind and hospitable.

There was a joint admiration between the people and myself. I felt at home with these strangers. One of the women commented to me that "you feel like someone I have known for years." I felt the same. The ladies invited me to come to their home for a visit the following week. I went a few times and enjoyed their company. They never mentioned Islam much, but it lived in their hearts, so they really did not have to. I knew what had attracted them to me � the submission to Allah they had within them.

Meanwhile, dreams began to occupy my sleep. The first dream I had was of Prophet Jesus (peace be upon him). He was holding a silver chain that was hanging from the sky. There was a hole between us. Jesus was on one side and I the other. Jesus swung the chain towards me and said, "You have one more step to take, grab the chain." I felt fear, fear that if I took it, I would not wake up and death would greet me. I still had so much living to do and was not ready to take such a step. I said, "I am afraid, Jesus." He responded with a kind face and smile and said, "With time."

In the meantime, I began to attend classes about Islam. I was still attending services and gatherings at a Catholic church. I was making comparisons and began to really see what this Islam was all about. After all, I had never heard about it, and the Arabs and the Middle East were as foreign as Russia was to us at that time. The world was not small like it is today. Islam was not discussed at that time. I realized how the Old Testament, the Torah and the Bible all told the same stories, but in different ways and with different words, yet the message was the same, subhan Allah.

Another dream visited me, it was a vision more than a dream. Moses (peace be upon him) appeared in a picture that I had hanging in my bedroom. That is why I am not sure if I was dreaming or just seeing things. He smiled and told me, "Follow your heart." I was frightened by the vision, so I either woke up or came to my senses quickly. I questioned what had just happened. I haven't shared the experience with anyone because I am still not sure what exactly happened. You might be asking, "How can she give names to these faces?" I can't, that part was already in my heart. I knew who they were when they appeared, there was no question about it.

I went on with everyday life and continued to study Islam and attend a Catholic church. Then another dream came as I was nearing my decision to take the vow of becoming a Muslim. It was Jesus again. This time he had plane tickets in his hand. He said, "Linda, you have to take this trip." I cry as I write this because the dream is still so clear in my heart. He said, "Don't be afraid, but you have to make this journey." I asked, "Where am I going?" He responded, "On a plane, and don't worry I will be sitting right behind you." I took the tickets from his hands and said, "OK." The dream ended.

I continued learning how to pray and attended Islamic conferences � I felt at home. That is the only way I can put it. I might add that during all of this, my mother was by my side. Because she was a protective mother, she wanted to make sure her 21-year-old daughter was making a clear decision. After having attended a few meetings with me, my mother said, "Linda, you fit in with this group of people. I feel your peace." That is a lot, coming from a mother.

It was time. The next dream presented itself. I was sitting in a forest on a big boulder. It was dark, but there were sun rays shining through the trees. A hooded prophet with a brown cloak walked towards me, his face was bowed down so I couldn't see his face, there was only a shadow where his face should have been. Again, I knew it was Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him). He walked towards me and reached his hand out to me. I reached out and placed my hand lightly, palm down, on his, and we walked away towards the light. The dream ended and my life began.

May I just say, that as early as I can remember, I have always asked Allah to be my guide and to take me where He wanted me to be. I am only His servant. I am here to learn the importance of His presence within. Believe!

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 14 juni 2006 om 03:56

The One and Only

Diane Charles Breslin - Ph.D.

When I am asked how I became a Muslim I always reply that I always felt myself to be a believer in the ONE AND ONLY, yet I first realized what that meant when I heard about a religion called Islam, and a book called Qur�an.

But let me first start with a brief synopsis of my American overwhelmingly traditional Irish Catholic background.

Catholic I was Indeed

My dad left the seminary after a three-year stint to train as a missionary. He was the oldest of thirteen children, all born and raised in the Boston area. Two of his sisters became nuns, as was his aunt on his mother�s side. My dad�s younger brother was also in the seminary and quit after 9 years, just before taking his final vows. My grandmother would wake at dawn to dress and climb the hill to the local church for early morning mass while the rest of the house was sleeping. I remember her as being a very stern, kind, fair strong woman, and rather deep, unusual for those days. I�m certain she never heard mention of Islam, and may Allah judge her as to the beliefs she held in her heart. Many who never heard of Islam pray to the One by instinct although they have inherited labels of various denominations from their ancestors. 

I was enrolled in a Catholic nursery school at the age of four and spent the next 12 years of my life surrounded by heavy doses of trinity indoctrination. Crosses were everywhere, all day long - on the nuns themselves, on the walls of the classroom, in church which we attended almost daily, and in almost every room of my house. Not to mention the statues and holy pictures - everywhere you looked there was baby Jesus and his mother Mary - sometimes happy, sometimes sad, yet always classically white and Anglo featured. Various and sundry angels and saints pictures would make their appearances, depending on the holyday approaching. 

I have vivid memories picking lilacs and lilies of the valley from our yard to make bouquets which I placed in the vase at the base of the largest Mother Mary statue in the upstairs hallway next to my bedroom. There I would kneel and pray, enjoying the pleasant scent of the freshly picked flowers and serenely contemplating on how lovely was Mary�s long flowing chestnut hair. I can unequivocally state that I never once prayed TO HER or felt that she had any powers to help me. The same was true when I would hold my rosary beads at night in bed. I repeated the ritual supplications of the Our Father and the Hail Mary and the Glory be to the Father and to the Son and to the Holy Spirit, all the while looking upward and saying with my true heart�I know its only You, one almighty You-I�m just saying this stuff because it�s all I ever learned. 

On my twelfth birthday my mom gave me a Bible. As Catholics we were not encouraged to read anything except our Baltimore Catechism, sanctioned by the Vatican. Any comparative introspection was denied and disparaged. Yet I fervently read, seeking to know what I hoped would be a story from and about my creator. I got even more confused. This book was obviously the work of men, convoluted and difficult to grasp. Yet, once again, that�s all that was available. 

My prior faithful church attendance dropped off in my mid teens as was the norm for my generation, and by the time I reached my twenties I had basically no formal religion. I read a lot on Buddhism, Hinduism and even tried out the local Baptist church for a few months. They were not enough to hold my attention, the former too exotic and the latter too provincial. Yet all thru the years of not formally practicing, a day never passed when I didn�t �talk to god� especially as I fell asleep I would always say thanks for all my blessings and seek help for any problems I was experiencing. It was always the same certain ONE AND ONLY whom I was addressing, sure He was listening and confident of His love and care. No one ever taught me anything about this; it was pure instinct. 

The Others

It was in my preparation for my master�s degree that I first heard of the Qur�an. Up until then, as most Americans, I knew only of �the Arabs� as mysterious, dark predators out to plunder our civilization. Islam was never mentioned-only the surly, dirty Arabs, camels and tents in the desert. As a child in religion class I often wondered who were the other people? Jesus walked in Caana and Galilee and Nazareth but he had blue eyes�who were the other people? I had a sense that there was a missing link somewhere. In 1967 during the Arab-Israeli war we all got our first glimpse of the other people, and they were clearly viewed by most as the enemy. But for me, I liked them, and for no apparent reason. I cannot to this day explain it except to now realize that they were my Muslim brothers. 

I was about 35 when I read my first page of Qur�an. I opened it with the intention of a casual browse to get acquainted with the religion of the inhabitants of the region I was majoring in for my Master�s Degree. Allah caused the book to fall open to Surat al-Mu�minun (The Believers) verses 52-54:

{Verily, this your nation is one nation and I am your Lord so keep your duty to Me. But they broke up their command into sects, each one rejoicing in its belief. So leave them in their error until a time}. (Qur�an, Al-Mu�minun, 52-54) 

From the first reading I knew that this was certain truth- clear and forceful, revealing the essence of all humanity and verifying all I had studied as a History major. Humanity�s pathetic rejection of the truth, their unceasing vain competition to be special and their neglectfulness of the purpose for their very existence all set forward in a few words. Nation states, nationalities, cultures, languages- all feeling superior when in fact all these identities mask the only reality which we ought to rejoice in sharing- that is to serve one master, THE ONE Who created everything and Who owns everything. 

I Still Love Jesus and Mary

As a child I used to say the phrase �Holy Mary, mother of God, pray for us sinners, now and at the hour of our death, Amen� found in the prayer �Hail Mary�. I now see how much Mary has been maligned by the misrepresentation of her as the mother of the godhead. It is quite enough to view her as chosen above all women to bear the great prophet Jesus by the Virgin Birth. My mom would often defend her constant pleas for Mary�s help by explaining that she too was a mother and understood a mother�s sorrows. It would be far more useful for my mom and all others to contemplate how the most pure Mary was slandered by the Jews of her time and accused of a most despicable sin, that of fornication. Mary bore all of this, knowing that she would be vindicated by the Almighty, and that she would be given the strength to bear all of their calumnies. 

This recognition of Mary�s faith and trust in Allah�s mercy will allow one to recognize her most exalted position among women, and at the same time remove the slander of calling her the mother of god which is an even worse accusation than that of the Jews of her time. As a Muslim you may love Mary and Jesus, but to love Allah more will gain you the Paradise, as He is the One whose rules you must obey. He will judge you on a day when no one else can help you. He created you, and Jesus, and his blessed mother Mary as He created Muhammad. All died or will die-Allah never dies. 

Jesus (`Isa in Arabic) never once claimed to be the godhead. Rather, he repeatedly referred to himself as being sent. As I look back on the confusion I experienced in my youth, its root lay in the church�s claim that Jesus was more than he himself admitted. The church fathers formulated a doctrine to invent the concept of Trinity. It is this confused rendering of the original Torah and Injil [Gospel] (scriptures given to Moses and Jesus) which is at the core of the issue of Trinity. 

In honest fact it is enough to simply state that Jesus was a prophet, yes, a messenger who came with the word of the One Who sent him. If we view Jesus in this correct light, it�s easy to then accept Muhammad as his younger brother who came with the very same mission- to call all to the worship of the Almighty ONE, Who created everything and to whom we shall all return. It is of no consequence whatsoever to debate their physical features. Arab, Jew, Caucausian, blue or brown eyes, long or short hair -all totally irrelevant as to their importance as bearers of the message. Whenever I think of Jesus now, after knowing about Islam, I feel that connectedness which one feels in a happy family -a family of believers. You see Jesus was a �Muslim�, one who submits to his Lord above. 

The first of the �Ten Commandments� state:

1. I am the lord thy god, thou shalt not have false gods before me.

2. Thou shalt not take the name of the lord thy god in vain. 

Anyone who knows the correct meaning of �la ilah ila Allah� (there is no god but Allah) will immediately recognize the similarity in this testimony. Then we can really start to bring together the real story of all the prophets and put an end to the distortions.

{And they said the Most Merciful has taken a son. Indeed you have brought forth a terrible evil thing. Whereby the heavens are almost torn, and the earth split asunder, and the mountains fall in ruins}. (Qur�an, Maryam (Mary) 88-90)

My Journey to Islam

It took three full years of my searching and studying Qur�an before I was ready to proclaim that I wanted to be a Muslim. Of course I feared the changes in clothing and habits such as dating and drinking to which I had become accustomed. Music and dancing were a big part of my life, and bikinis and mini skirts were my claim to fame. All the while I had no chance to encounter any Muslims as there were none in my area except a few immigrants who could barely speak English an hour�s drive away at the only mosque in the state at that time. When I would go to Friday Prayer, to try and check out what I was considering, I would receive furtive glances as I was perhaps suspected of being a spy as was the case, and still is, in most Islamic gatherings. There was not a single Muslim American available to help me and, as I said, all the immigrant population were rather chilly to say the least. 

In the midst of this phase of my life, my dad died of cancer. I was at his bedside and literally witnessed the angel of death remove his soul. He was gripped by fear as tears rolled down his cheeks. A life of luxury, yachts, country clubs, expensive cars years for both him and mom, all a result of interest income, and now its all over. 

I felt a sudden desire to enter Islam quickly, while there was still time, and to change my ways and not to continue blindly seeking what I had been raised to believe to be the good life. Shortly thereafter I came to Egypt and involved a long slow journey through the miracle of the Arabic language and the discovery of the clear truth -Allah is One, the Everlasting Eternal; Who never was born or gave birth and there is nothing at all like Him. 

It is also the resulting equality between humans that attracted me most to that religion. The Prophet Muhammad said that people are like teeth of a comb -all equal- the best being the most pious. In Qur�an we are told that the best are the pious ones. Piety involves love of and fear of Allah alone. Yet before you can really be pious you must learn who Allah is. And to know Him is to love Him. I started learning Arabic to read the word of Allah in Arabic as it was revealed.

Learning Qur�an has changed every facet of my life. I no longer wish to have any earthly luxuries, neither cars nor clothes nor trips can lure me into that web of vain desires which I was so caught up in before. I do enjoy a fairly good life of a believer but as they say� it is no longer embedded in the heart...only at hand. I don�t fear the loss of my former friends or relatives -if Allah chooses to bring them close then so be it, but I know that Allah gives me exactly what I need, no more- no less. I don�t feel anxious or sad anymore, nor do I feel regret at what has passed me by. Because I�m safe in the care of Allah -THE ONE AND ONLY whom I always knew but didn�t know His name. 

A Prayer For America

I pray to Almighty Allah to allow each and every American the opportunity to receive the message of Tawhid (Oneness of Allah (God)) in a simple, straightforward fashion. America is not Satan, nor are most of its inhabitants �Kafirs� (covering the truth while knowing it) as so many try to claim. Americans are for the most part grossly uninformed in regards to correct Islamic theology. The stress is almost always on politics, which focuses on the deeds of men. Its high time we concentrated on the deeds of the prophets who all came to lead us out of the darkness and into the light. There is no doubt that darkness is prevailing in the malaise affecting America now. The light of truth will serve us all, and whether or not one chooses to follow the Islamic path, there is no doubt that the blocking of it or the hindering of others from following it will surely lead to further misery. I care very much for the healthy future of my country, and I�m quite certain that learning more about Islam will enhance the chances of my hopes being fulfilled.    

www.islamonline.net
Terug naar boven
naika Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 07 januari 2006
Locatie: Belgie
Online status: Offline
Berichten: 179
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote naika Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 10:44

Assalaamoe3alaikoem zusters,

MachaALLAH,echt mooie verhalen. 

����� ���� ����

 

Minachting voor anderen is voedsel voor eigenwaan.
Terug naar boven
islamnu Bekijk dropdown
Newbie
Newbie


Lid geworden: 01 november 2004
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 44
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote islamnu Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 14:12

Sallaam Alikoem Wr Br

Masha allah mooie verhalen.

Ik heb alleen die verhaal van AmmatoelAziz gelezen want die is nederlands .

ik kan geen engels daarom.maar is echt mooie verhaal. masha allah

.::www.islamnu.tk::.
.::www.islam-wereld.tk::.
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 14:26
In eerste instantie geplaatst door islamnu

Sallaam Alikoem Wr Br


Masha allah mooie verhalen.


Ik heb alleen die verhaal van <SPAN class=bold>AmmatoelAziz gelezen want die is nederlands .</SPAN>


<SPAN class=bold>ik kan geen engels daarom.maar is echt mooie verhaal. masha allah</SPAN>



oh sorry, ja ik heb geen verhalen in het nederlands. alleen engels. inshAllah zul je engels gauw leren. is namelijk ergg handig,want veel authentieke boeken zijn,naast het arabisch alleen in het engels te verkijgen.
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
alzukar Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 07 november 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 2589
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote alzukar Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 14:39
Wie eigenstandig kennisneemt van Jezus' Woord in de Evangelie�n, en verder zijn gezond verstand laat werken, heeft de religie niet meer nodig.    
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 14:48
wie datzelfde doet met de koran en sounna en geen onderscheid maakt tussen profeten en zijn of HAAR gezond verstand laat werken heeft ook geen onderscheid nodig.
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
alzukar Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 07 november 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 2589
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote alzukar Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 14:50
In eerste instantie geplaatst door muslima5

wie datzelfde doet met de koran en sounna en geen onderscheid maakt tussen profeten en zijn of HAAR gezond verstand laat werken heeft ook geen onderscheid nodig.


Maar w�l de religie?
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 15:00
ik neem aan dat als je jezus volgt en zijn woord een releigie volgt. religie is synoniem aan een way of life.en als jij voor het woord van jezus hebt gekozen,dan kies voor een way of thinking and way of life, dus een religie.toch?
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
alzukar Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 07 november 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 2589
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote alzukar Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 15 juni 2006 om 16:33
In eerste instantie geplaatst door muslima5

ik neem aan dat als je jezus volgt en zijn woord een releigie volgt. religie is synoniem aan een way of life.en als jij voor het woord van jezus hebt gekozen,dan kies voor een way of thinking and way of life, dus een religie.toch?


Ootmoed en Liefde als leidraad. Religie is cultus. Aanbidding is cultus.
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 16 juni 2006 om 05:18
weet je wel wat een cultus is?dat kan je meer toeschrijven aan kleine stammen die een bep godheid of idool aanbidden, geesten etc. God aanbidden in de drie grote godsdiensten is toch even wat anders. het heet niet voor niets een godsdienst. religie en godsdienst zijn twee aparte begrippen.religie is een manier via gevoel, verstand of openbaring zin te geven aan dit leven en de "sleutel"ervan te vinden. maar godsdienst is een religie waarbij 1 God wordt aanbeden. met andere woorden: een monotheistische religie. dus ja..ik vrees toch dat het christendom en leer van jezus daar ook bij hoort.
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
alzukar Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 07 november 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 2589
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote alzukar Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 16 juni 2006 om 05:41
In eerste instantie geplaatst door muslima5

weet je wel wat een cultus is?dat kan je meer toeschrijven aan kleine stammen die een bep godheid of idool aanbidden, geesten etc. God aanbidden in de drie grote godsdiensten is toch even wat anders. het heet niet voor niets een godsdienst. religie en godsdienst zijn twee aparte begrippen.religie is een manier via gevoel, verstand of openbaring zin te geven aan dit leven en de "sleutel"ervan te vinden. maar godsdienst is een religie waarbij 1 God wordt aanbeden. met andere woorden: een monotheistische religie. dus ja..ik vrees toch dat het christendom en leer van jezus daar ook bij hoort.


Je zegt het z�lf: ga terug tot de wortels van de grote religies, en vervolgens weer naar hun huidige vorm. Zie ook wat in de loop der tijd is aangehecht en weggelaten.Ik ervaar dan, vanuit een verlicht standpunt, toch aardig wat overgebleven trekken van duistere cultus. Bij elk van de drie grote religies, monothe�stisch of niet. Z�lf vind ik Jezus'Woord, en dat uitsluitend c.q. losgemaakt van de Bijbel en kerkhistorie, zeer verenigbaar met een moderne verlichte visie op wereld en Schepper.
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 16 juni 2006 om 05:50
ok, ja dan begrijp ik het. eerlijk gezegd is dat ook de boodschap van islam. terug gaan naar de kern van elke religie, en dan zul je zien dat het allemaal 1 lijn is. vandaar dat we in alle profeten geloven en in hun oorspronkelijke woord. dus in het oorspronkleijk woord van Profeet Mozes vzmh en Profeet Jezus vzmh en Profeet Muhammed saws.ik zie het in elk geval zo. maar jij beperkt het alleen tot het woord van jezus. das het enige verschil. ik zie de twee monotheistische religies in hun oorspronkelijke vorm (dus niet hoe de torah en bijbel er nu uitzien) en de islam als elkaar opvolgend en als 1 en dezelfde boodschap. zo heeft God het in elk geval bedoeld. Hij heeft alle profeten gestuurd om ons te leiden en Zijn Boodschap te verkondigen.

maar anyway, ik begrijp wat je bedoelt in elk geval
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
alzukar Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 07 november 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 2589
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote alzukar Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 16 juni 2006 om 12:00
In eerste instantie geplaatst door muslima5

ok, ja dan begrijp ik het. eerlijk gezegd is dat ook de boodschap van islam. terug gaan naar de kern van elke religie, en dan zul je zien dat het allemaal 1 lijn is. vandaar dat we in alle profeten geloven en in hun oorspronkelijke woord. dus in het oorspronkleijk woord van Profeet Mozes vzmh en Profeet Jezus vzmh en Profeet Muhammed saws.ik zie het in elk geval zo. maar jij beperkt het alleen tot het woord van jezus. das het enige verschil. ik zie de twee monotheistische religies in hun oorspronkelijke vorm (dus niet hoe de torah en bijbel er nu uitzien) en de islam als elkaar opvolgend en als 1 en dezelfde boodschap. zo heeft God het in elk geval bedoeld. Hij heeft alle profeten gestuurd om ons te leiden en Zijn Boodschap te verkondigen.

maar anyway, ik begrijp wat je bedoelt in elk geval


Dank je wel. Het is ook erg simpel. Voor mij zei Jezus het in ��n keer goed en duidelijk, en maakte daarmee de rest feitelijk overbodig. Voor wie het ter harte neemt tenminste.....
Terug naar boven
muslima5 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 30 oktober 2005
Online status: Offline
Berichten: 398
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote muslima5 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 16 juni 2006 om 15:10
In eerste instantie geplaatst door alzukar

In eerste instantie geplaatst door muslima5

ok, ja dan begrijp ik het. eerlijk gezegd is dat ook de boodschap van islam. terug gaan naar de kern van elke religie, en dan zul je zien dat het allemaal 1 lijn is. vandaar dat we in alle profeten geloven en in hun oorspronkelijke woord. dus in het oorspronkleijk woord van Profeet Mozes vzmh en Profeet Jezus vzmh en Profeet Muhammed saws.ik zie het in elk geval zo. maar jij beperkt het alleen tot het woord van jezus. das het enige verschil. ik zie de twee monotheistische religies in hun oorspronkelijke vorm (dus niet hoe de torah en bijbel er nu uitzien) en de islam als elkaar opvolgend en als 1 en dezelfde boodschap. zo heeft God het in elk geval bedoeld. Hij heeft alle profeten gestuurd om ons te leiden en Zijn Boodschap te verkondigen.

maar anyway, ik begrijp wat je bedoelt in elk geval


Dank je wel. Het is ook erg simpel. Voor mij zei Jezus het in ��n keer goed en duidelijk, en maakte daarmee de rest feitelijk overbodig. Voor wie het ter harte neemt tenminste.....


Voor mij zei de profeet Muhammed saws het in 1 keer duidelijk..en het was een alomvatende boodschap waarbij de rest idd overbodig wordt..voor wie het idd ter harte neemt. maar goed. ondanks al de commotie rond islam tegenwoordig zal mijn faith niet zwakker worden. ondanks alle aantijgingen op deze site en in de echte wereld. ondanks tv,krant en boeken. its funny, want je zou denken dat door al die negatieve "publiciteit" van de islam het geloof van mensen zou afzwakken..maar nee, mensen zijn juist wat meer gaan lezen en nadenken over hun geloof, met als resultaat een strengere imaan/faith..Allah is Groot en Liefdevol.ik heb geen bevestiging van buitenaf nodig, mashAllah,van niemand. ik vind t alleen zielig voor zulke mensen die zulke aantijgingen uiten.want t getuigd alleen maar van geslotenheid in het hart jegens de medemens en de moeite om te doen om de medemens en haar/zijn geloof te begrijpen. t getuigt alleen maar van gebrek aan begrip en een ovrevloed aan negatieve emoties..
"...En als hij naar Mij toe komt lopen, dan kom Ik naar hem toe rennen.� Hadith Qudsi nr 15,sahih Bukhari.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 20 juni 2006 om 13:18
In de Naam van Allah Schenker van Alle Gunsten,
Salaam Broeders en Zusters,

Het leek me dat het tijd werd om ook mijn verhaal eens op te schrijven, hoewel het verhaal nog niet af is. Ik ben geboren in een atheistisch gezin, met een ''ietsist'' als vader, en mijn moeder heeft ruzie met God. Zij projecteert al haar onvrede over dit leven op Hem. Ik was opgegroeid zonder geloof, maar mijn oma is katholiek. Rond mijn 3e levensjaar was ik dus vrolijk in de weer met de rozenkrans, het kruis, en mijn eigen mariabeeldje. Ik geloofde in God, en wilde tot ongeveer mijn 6e levensjaar Non worden. Het zat er dus al vroeg in Alhamdoelillah

Jaren geleden begon ik me te interesseren voor de Islam, toen ik 12 was ofzoiets. Ik hoorde veel over een religie die vrouwen onderdrukte, mishandeling promootte en terrorisme goedkeurde. Ik kon me niet voorstellen dat iets dergelijks zou bestaan, dus ik wilde het naadje van de kous weten; want ik wilde mensen die in zulke erbarmelijke omstandigheden moesten leven graag helpen.
Al snel kreeg ik door dat dergelijke dingen geen Islam waren, maar cultuur die helaas nog steeds voorkomt in sommige Arabische landen. Maar dat is niet de wil van Allah, leerde ik door te lezen over de Islam. Ik voelde bij het lezen over de Islam steeds meer een groeiend besef dat het ''waar'' was, het voelde echt heel goed.
Helaas reageerde mijn omgeving minder goed op mijn interesse in de Islam, en men zei dat ''zo'n dogmatisch geloof met al die restricties en bekrompenheden toch niets voor mij is'' en ik liet me meeslepen. Ik was jong en ze reikten me andere dingen aan, zoals moderne hekserij. Dat paste toch zeker beter bij mij!

Natuurlijk, een religie die vele goden aanbidt in de vorm van een Man/Vrouw God en Godin, en die aan magie doet, was vast en zeker beter voor me. Ik zocht verder in de hekserij, maar vond niet dezelfde verbondenheid met ''de Goden'' als ik vanaf het begin met Allah had gevoeld. De hekserij gaf me het gevoel te dwalen en oneindig te zoeken, wat ''heksen'' verklaren als de zoektocht naar het spirituele zelf.
Oftewel, zij zoeken naar hun natuur die Allah ze gegeven heeft, maar zij zijn misleid en dwalen.
Ik kon geen voldoening vinden in het beoefenen van magie en het polytheisme, dus ik ging weer op zoek naar de Ware God.

Rond mijn 17e begon ik dus weer intens te lezen over de Islam, en ik ben toen ook begonnen met het lezen in de Koran. Meer en meer besefte ik hoe mooi de Islam is, en dat dit de Waarheid moest zijn. Ik keek naar de Hadj die op tv werd uitgezonden, en ik had tranen in mijn ogen van de schoonheid van die beelden. Ik wilde daar zijn! Ik wilde bij die mensen horen! Dus ik las meer, en meer, en meer.

Mijn omgeving heeft het er nog wel moeilijk mee, ze denken nog steeds dat het ''niets voor mij'' is en dat ik ''dat toch niet kan willen''. Ik vind dat heel jammer, maar ik zal toch moeten doen wat goed is. Ik wil mijn levensstijl ook steeds meer gaan aanpassen aan Islam, hoewel dat me waarschijnlijk nog wel wat moeite gaat kosten. Ik kleedde me bijvoorbeeld jarenlang in mijn heksentijd ''Gothic'' en dat zijn de enige kleren die ik heb. Niet echt passend voor een moslima met al die pentagrammen en strakke korsetten e.d.
Ik ben wel langzaamaan bezig mijn kleding te verwijden en nieuwe te kopen, maar helaas heb ik niet genoeg geld om heel snel van garderobe te wisselen.
Daar komt bij, dat ik een vriend heb die christen is. Hij leeft volgens de bijbel, maar gaat niet naar de kerk of iets dergelijks. Ik weet dat een moslima geen vriend mag hebben, en al helemaal geen niet-moslim. Maar zo makkelijk is het niet om een relatie te beeindigen helaas. Ik houd van hem en ik ben al meer dan 2 jaar met hem samen, wat het heel moeilijk maakt. Ik hoop, dat hij door mij het pad naar Allah zal vinden en dat we op die manier toch nog samen kunnen zijn. Ik weet nog niet goed wat ik er mee aan moet in ieder geval, maar ik zal eerst moeten beginnen met Moslim worden, dat lijkt me het belangrijkste.
Wat alcohol en varkensvlees betreft: dat vond ik toch al niet lekker, en dat kost me dus geen moeite om te laten staan. Varkensvlees eet ik al mn hele leven nauwelijks, dus daar heeft niemand in mijn omgeving moeite mee.
Tsja, met de tijd zullen de antwoorden wel komen Inshaallah. Ik denk, dat als ik me bekeerd heb, God me hopelijk het juiste pad zal helpen betreden, en ik zal er mijn best voor doen zoveel mogelijk te doen wat Allah van mij vraagt.
Mijn bedoeling is om deze maand nog Moslim te worden met de hulp van een lieve moslima die Allah in mijn leven heeft gebracht

Als ik Moslim word, zal mijn naam in plaats van Odette trouwens voortaan Noera zijn, ik las die naam ooit voor ik de betekenis zag en wist dat Allah deze naam voor me wilde. Nu ik de betekenis ken is ze alleen maar mooier.
 
Ik ben dus bekeerd, alhamdoelillah. Ik heb de shahada gedaan op 15 Juni 2006 om 21:00 s'avonds en ik ben sindsdien moslima!
Voor ik naar het huis van mijn moslimvriendinnen ging had ik Ghusl gedaan en dat voelde alsof ik voor het eerst in mijn leven �cht schoon was. Mijn zusters zeiden dat ik straalde, en ze begrepen dat ik mezelf Noera zal noemen
Ik vond de Shahada zelf erg bijzonder, vooral omdat de Imam daarna een koranvers reciteerde over Mohammed (Salla Allahoe 3lejhie wa Salaam) en je v�elde gewoon de sfeer veranderen in de kamer. Het was net of hij er zelf was. De tranen prikten in mijn ogen, zo mooi was het!
Ik voelde me daarna net of ik verliefd was op alles, en vooral op God. Wat een geweldig gevoel!
Ik heb me de hele avond gevoeld alsof ik jarig was, mijn moslimzusters hebben me echt verwend! Ik heb een verjaardagstaart gekregen, een hoofddoek, een gebedskleed, gebedskoord, 4 boeken, en een bos bloemen alhamdoelillah! Zo vreselijk lief. Moge Allah hen belonen.

En er is sindsdien nog meer gebeurd. Ik heb het de 16e uitgemaakt met mijn vriend (mijn ex nu dus). Weliswaar niet in eerste instantie om God, zo eerlijk zal ik zijn, maar het geeft me een rustiger gevoel dat het over is. Er waren al problemen en iets wat hij deed was de laatste druppel. Allah heeft waarlijk alles voorbestemd, denk ik dan maar.
Ik heb mijn bekering ook al aan mijn moeder verteld, en, ongelofelijk maar waar: Ze is er tevreden mee! Ze begrijpt het! Mashaallah!
Ze vind het zelfs jammer dat ze de shahada gemist heeft! Wie weet zal Allah haar ooit leiden..Ik hoop het met heel mijn hart.

Ook heeft Allah Soebhana me een toekomstplan gegeven: Ik wil Islamitisch Stervensbegeleidster worden. Er zijn veel imams (mannen) die dat werk doen, maar ik denk dat er veel behoefte is aan vrouwen die vrouwen kunnen begeleiding bij het overgaan naar het hiernamaals. Want vrouwen willen op een intiem moment als sterven toch liever zonder hoofddoek kunnen zijn en over vrouwenzaken praten lijkt mij.

Zo heb ik een doel in mijn leven gekregen mashaallah!
Bron:www.IslamHome.nl
 
O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
Islam01 Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 22 juli 2005
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 304
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote Islam01 Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 21 juni 2006 om 08:22

Alhamdulilah.Mooie Verhalen.Hij is het Die u geschapen heeft; maar sommigen uwer zijn ongelovig en sommigen uwer zijn gelovig; en Allah ziet hoe gij handelt.

 

Wie Allah ook wenst te leiden, Hij verruimt zijn hart voor de Islam en wie Hij wenst te laten dwalen, zijn hart maakt Hij eng en gesloten alsof hij een hoogte aan het beklimmen was. Zo legt Allah degenen die niet geloven, onreinheid op." (En-am:125)

 

En degenen die niet geloven, zeggen: "Waarom is hem (de profeet) geen teken van zijn Heer nedergezonden?" Zeg: "Allah laat diegene dwalen die Hij wil en leidt tot Zichzelf degene die zich bekeert." (Rad:27)

"Hij wil en leidt wie Hij wil. Laat uw ziel dus niet wegkwijnen uit verdriet over hen" (fatir:8)

"Dan laat Allah dwalen wie Hij wil en leidt wie Hij wil" (Ibrahim:4)

"Maar Hij laat hem die wil, dwalen en leidt hem die dit wenst" (Nahl:93)

"Wie Allah ook wenst te leiden, Hij verruimt zijn hart voor de Islam en wie Hij wenst te laten dwalen, zijn hart maakt Hij eng en gesloten alsof hij een hoogte aan het beklimmen was. Zo legt Allah degenen die niet geloven, onreinheid op." (En-am:125)

"Allah laat wie Hij wil dwalen en Hij plaatst op het rechte pad wie Hij wil." (En-am:39)

"Allah is het, Die tot de waarheid leidt" (Yunus:35)

"Alle lof komt Allah toe, Die ons hiertoe heeft geleid. En als Allah ons niet had terechtgewezen, hadden wij geen leiding kunnen vinden" (Araf:43)

"Hij die door Allah wordt geleid, wordt juist geleid doch degene, die Hij laat dwalen, voor hem zult gij stellig geen vriend en leidsman vinden" (Kehf:J7)

"Waarlijk, gij zult hen die gij wilt niet kunnen leiden, maar Allah leidt wie Hij wil; en Hij kent hen het beste die geleid willen worden." (Kasas:56)

Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 06 juli 2006 om 12:28

Bismi Allah Ara7maan Ara7iem

Van Laura tot Nash*ta

Assalaam aleikoum wa rahmantoellah wa barakahtoeh ,

Ik ben een bekeerde moslima en wil graag mijn bekeringsverhaal met jullie delen.

Mijn naam is Nash*ta (voorheen Laura) en ik ben 15 jaar oud.. Ik ben opgegroeid in een Nederlands gezin en ik ben bijna ongeveer een jaar opnieuw moslim geworden.


Toen ik nog helemaal niet bekend met de islam was, leefde ik mijn leven als een ongelovige, en leefde ik het op een manier waar ik nu met veel spijt naar terug kijk. Ik dacht altijd bij mezelf, waarom geloven mensen eigenlijk? waarom leven zij hun leven niet gewoon met veel plezier? Net zoals ik dat doe! .. Mijn leven was een gewoon "normaal" leven, waarbij ik veel dingen deed die mij gelukkig leken te maken.. ik deed waar ik maar zin in had.. zolang ik maar veel plezier beleefde! Vrijdag�s avond altijd uitgaan.. 's avonds buiten rondhangen met je vrienden, en noem zo maar op. Mijn leven was eigenlijk 1 en al "lol" beleven..zonder er eigenlijk bij na te denken welke gevolgen mij te wachten stonden..

Op een dag sprak ik met een vriendin van mij af.. een moslima. Ik ging met haar mee naar huis met de gedachte dat we weer eens zoals gewoonlijk veel lol zouden beleven! Toen we op haar kamer zaten en ik zag dat zij haar geloof praktiseerde door te bidden en de koran te reciteren, dacht ik bij mezelf waarom doet ze dat toch? Waarom kunnen we nu niet eventjes lachen, gieren en brullen?.. Maar die vragen vervaagde langzamerhand, wanneer ik zag dat zij zich steeds meer in haar geloof begon te verdiepen en ontwikkelen.. Ik werd zo nieuwsgierig dat ik wou weten wat haar geloof.. De Islam.. inhield, dus begon ik haar vragen te stellen en ik kreeg ontelbare antwoorden terug. Sinds ik heb begrepen waarom de Islaam bestaat en waarom moslims daarin geloven, ben ik mij gaan realiseren of ik nog wel door zou moeten gaan met het �normale� leven dat ik leefde. Ik had altijd gedacht dat het de goede manier van leven was, maar sinds ik het huis van mijn vriendin verlaten had begon ik te beseffen dat ik het bij het verkeerde eind had, en dat ik hier niet op deze aarde ben om te doen en laten wat ik wil maar dat ik maar voor ��n doel geschapen ben, en dat is om Allah te aanbidden. Het leventje is maar een test en niet zomaar eentje, het is een test van Allah.

Vanaf die tijd ben ik mij gaan verdiepen in de Islam, en ik heb mijn vriendin verteld dat ik in de islam ben gaan geloven, en dat ik graag een moslima zou willen worden. Ik heb toen de Sahada gedaan.. waarbij ik bevestigde voor mezelf dat ik geloof in Allah en Mohammed, vrede zij met hem, als Zegel der Profeten, en de 6 punten van Imaan. Ik wist niet wat mij allemaal te wachten stond.. maar 1 ding wist ik wel.. Dit geloof past bij mij.. en ik zal er alles aan doen om mijn geloof voor altijd vast te houden, en er is niemand die het van mij af kan pakken.

Ik ging me steeds meer verdiepen in de Islam, ik kocht boeken waar ik mijn kennis uit kon halen, en ik ging naar lezingen toe die mijn vriendinnen organiseerden om kennis op te doen.. en ik wou een keer mee naar de moskee. Ik wou zelfs al bidden, en vroeg daarom mijn vriendinnen mij daarbij te helpen. Al deze dingen waren voor mij heel erg nieuw in het begin. Ik probeerde als het ware mijn oude leven te vergeten, omdat ik inzag dat het leven dat ik nu probeerde op te bouwen, mij veel meer zou helpen in de toekomst.. en dat al die leuke dingen toch niet voor altijd leuk zouden blijven. Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik zag in, dat ik als het ware verslaafd was geraakt aan mijn oude leventje, en dat het moeilijk voor mij was om het los te laten. En nog steeds is het moeilijk de leuke dingen te vergeten die ik toen die tijd elke dag beleefde, maar ik weet nu al te goed waar ik me nou werkelijk druk om moet maken.. en dat is zeker niet dat ik mijn oude leventje moet missen. En dat ik veel beproevingen meemaak en zal gaan meemaken.
Allah zegt ook in de koran:
Soerah Al Ankab�et (29) aya 2:
"Dachten de mensen dat zij met rust gelaten worden als zij zeggen: "Wij geloven", en dat zij niet op de proef gesteld worden?"

Sinds de tijd dat ik me verdiepte in de Islaam en ik er steeds meer van af wou weten, kwamen er ook steeds meer problemen op mijn pad die alsmaar vervelender en moeilijker werden. Niemand had mij ook gezegd dat het makkelijk zou zijn, want als het zo makkelijk zou zijn dan zou iedereen toch na dit leven weer een leven vol lol tegemoet gaan! Maar zo werkte het niet en dat wist ik. Op de een of andere manier besefte ik dat er op deze wereld zoveel verleidingen en beproevingen zijn, die de mensen doen vergeten waarom ze nou eigenlijk leven en waar ze zich �cht druk om moeten maken. Ik wist dat Allah bestond en dat ik hem moet laten zien dat ik wel degelijk deze verleidingen en beproevingen kan doorstaan.

Ik leefde mijn leventje steeds meer als een gelovige, en ik wou steeds meer van mijn geloof af weten omdat ik wist dat dit bij mij paste en omdat ik wist dat dit voor mij de waarheid was. Alleen hoe meer ik mij verdiepte in de islaam, en hoe meer ik te weten kwam. Hoe meer ik me ging gedragen als een moslima, en zo merkte dus de buitenwereld, zoals mijn familie, vrienden dat ik me verdiepte in dit geloof. Sommige mensen nam ik in vertrouwen, en vertelde ik dat ik mijn geloof gevonden had, maar sommige mensen namen mij het kwalijk dat ik hierin geloofde, en accepteerde het niet. En dat was niet mijn enige probleem. Hoe moest het nu met mijn ouders? jaa.. daar zat ik dan met die vraag. Daar had ik niet aan gedacht. Maar op elk potje past een dekseltje. dus voor deze vraag, en dit probleem zal ik vast wel een oplossing vinden. Alleen dat is wel iets makkelijker gezegd dan gedaan. Vandaag de dag strijd ik nog steeds voor mijn geloof en probeer ik mijn ouders duidelijk te maken dat dit is wat ik wil. Je kan natuurlijk al nagaan dat zij dit al helemaal niet accepteren, want mijn ouders waren niet zo tevreden met de Islaam, en dat is nog zacht uitgedrukt. Zei zien de islaam als iets dat mijn leven zal verwoesten, en waardoor ik ongelukkig zal worden. Zij zien alleen de nare dingen van dit geloof, zoals zoveel mensen dat zien. Maar ik weet goed van mezelf dat dat dus helemaal niet zo is. Maar ja, hoe maak je nou als 15-jarig meisje je eigen ouders nou duidelijk dat je je leven verder wilt leven als moslima, en niet als een ongelovige? Dat is nog steeds moeilijk voor mij en dit probleem daar heb ik nog elke dag mee te maken. Maar ik weet van mezelf wat ik graag wil en ik weet dat dit geloof mij gelukkig maakt en dat ik mijn oude leventje eigenlijk helemaal niet meer zo mis, omdat ik weet dat er veel meer na dit Leven is.

Mijn instelling is heel anders dan voorheen en ik word elke dag wakker met de gedachte dat ik mezelf vandaag weer eens goed ga bewijzen, en dat ik mijzelf niet laat beinvloeden door alle verleidingen van de Shaytan. Door mijn kennis die ik nu bezit weet ik meer van de shaytan af en van de profeet Mohammed vrede zij met hem en Allah.
Elke dag probeer ik meer kennis op te doen want dat maakt mij ook erg gelukkig. Ik ben altijd blij als ik weer eens iets nieuws erbij leer, waar ik wat mee kan!
Door mijn kennis ben ik er ook achter gekomen waarom Moslims/Moslima�s zich anders kleden zoals de ongelovige, en waarom ze dat dan doen. Dit is ook iets wat ik heel graag wil, en ik hoop inshaAllah dat ik op een dag mijzelf blij kan maken door als een echte, oprechte en goede moslima door het leven te gaan! En ik hoop InshaAllah dat Allah ieder van ons kan verblijden met de liefde van dit geloof en dat hij de mensen leid wie hij wilt leiden en ik hoop inshaAllah dat mijn ouders, mijn familie, mijn vrienden, en ieder persoon op deze aarde, ook het licht zal zien en dit geloof zal vinden, net zoals ik het heb gevonden. En dat wij moslims insha'Allah laten zien hoe het moet en dat wij de ongelovige mededelen dat er z� veel meer is na dit leven.

Want waarlijk, iedereen kiest voor zichzelf of hij of zij na dit wereldse leven het Paradijs wilt betreden. Of dat hij of zij de Hel in wilt gaan. Als het aan mij ligt kies ik voor het eerste. En ik denk niet dat ik de enige ben die daar zo over denkt.

Dit is mijn bekeringsverhaal, en ik hoop insha'Allah dat mensen na zullen denken over het leven, en zullen beseffen dat Allah op ons neer kijkt, en dat wij hem moeten aanbidden, met de beste intentie die wij maar kunnen hebben..

Moge Allah jullie beschermen, en jullie brengen op het rechte pad!

Asalaam aleikoum wa rahmantoellah wa barkahahtoeh,

Zuster Nash*ta..

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 06 juli 2006 om 12:33

In de Naam van Allah de Meest Barmhartige Schenker van Alle Gunsten.

Oegtie Hidayah

Asalaam aleikum warahmatulah wabarktuhu lieve zusters.

Marsh'Allah!! Zoveel brieven van nieuwe zusters in de Islam, zoveel vreugde geeft het om al deze berichten te lezen van zoveel moslima's, allemaal denken we alleen te staan, maar toch vormen we al een behoorlijk grote groep binnen de Nederlandse samenleving. Maar naast blijheid voel ik ook verdriet voor veel zusters die worden tegengewerkt in hun levenskeuze door familie en vrienden, ik wil jullie allemaal veel kracht wensen en sabr (geduld) moge Allah (subhana wa'ta ala) jullie deze kracht geven en voor jullie de weg vergemakkelijken! Misschien dat deze hadieth jullie sterk mag maken:

Aboe 'Aboerrahmaan 'Abdoellah ibn Mas'oed verhaalt: "Het is alsof ik naar de Boodschapper van Allah keek, toen hij een verhaal vertelde over een profeet wiens volk hem zo ernstig sloeg en verwondde dat hij het bloed van zijn gezicht afveegde en (ondertussen) zei: Allah, vergeef mijn mensen, want voorzeker, zij zijn ontwetend."

Mijn naam is Hidayah (deze islamitische naam heb ik sinds enkele weken uitgekozen en betekend;'de weg wijzen of iemand naar een doel leiden op een zachtaardige en vriendelijke manier'.) en ik ben zo'n anderhalf jaar geleden tot de islam gekomen alhamdulila! Voor die tijd wist ik eigenlijk niks of nauwlijks wat af van de Islam. Van huis uit ben ik christelijk opgevoed, dat hield in zo af en toe op zondag naar de kerk, in elk geval met kerst en Pasen, voor en na het eten een dankgebedje zeggen en als kind hadden we voor het slapen gaan nog een liedje. Het heeft me nooit zo geintresseerd, het was er gewoon en vanaf de puberteit deed ik er niet meer aan mee. Toch voelde ik wel een leegte en bad soms naar God om een teken voor Zijn bestaan, om een bevestiging voor het geloof. Ergens geloofde ik wel, maar ik wist het niet te plaatsen. Tot twee jaar geleden, heel clich�, leerde ik een moslimman kennen waar ik veel gesprekken mee had over religie. Na een tijdje begon mijn interresse voor de Islam te groeien. Antwoorden die ik niet in de bijbel vond vond ik nu wel. Ik was een maand lang op internet allerlei forums langs gegaan, alle discussies gelezen..en hadieth gevonden. Toen ben ik naar de bibliotheek gegaan, heb de Qor'aan gehaald en ben begonnen, bij elke bladzijde die ik las werd mijn hart vervuld met warmte en liefde, twee weken later had ik mijn eigen Qor'aan gekocht en ben tot nu toe niet gestopt met informatie verzamelen. Het ging heel erg snel, na twee maanden voelde ik me al helemaal moslima en had de shahada al uitgeproken voordat ik werkelijk wist dat dat een definitief besluit zou zijn voor mijn toekomst. Waar ik normaal overal over twijfel en te lang over nadenk voordat ik werkelijk een stap durf te zetten, had ik nu in twee maanden tijd een beslissing genomen! Na nog twee maanden was ik samen met deze man een dag naar Arnhem om dingen te regelen, daar kwam ik voor het eerst in de Masdjid en omdat we beiden niet langer zaken die Haram zijn in ons leven wilde toelaten hebben we daar nikkah gedaan! Heel romantisch, niemand wist ervan...en nog steeds is het iets van ons samen, een contract tussen ons en Allah (swt). Sommige mensen hebben we er wel over verteld, maar voor sommige is het nog te vroeg om het te begrijpen. We hebben sowieso trouwplannen waarbij ook familie is uitgenodigd om het daarbij voor iedereen officieel te maken! Vanaf toen is alles heel erg snel gegaan, in een maand tijd leerde in het gebed en probeerde ook gelijk dit 5 maal daags te verrichten. Sinds een jaar draag ik echt altijd een hoofddoek, eerst was ik bang voor reacties van familie en vrienden...en deze waren ook niet positief, maar ik heb gewoon doorgezet en het genegeerd, nu had ik alhamdulila geen dreigingen aan mij hoofd om uit huis gezet te worden, maar echt blij waren mijn ouders ook niet. Gelukkig is het na een jaar wat meer gewend en na wat 'ruzies en discussies' moet uiteindelijk mijn omgeving maar accepteren dat dit mijn keuze is. En ik moet zeggen dat ik me het afgelopen jaar zo gelukkig voel!!Alahmdulila!! dat ik hoop dat mijn omgeving en het liefst alle mensen dit gevoel ooit mogen ervaren...Insh'Allah..Volgende maand word voor mij de tweede Ramadan die ik ga meedoen Insh'Allah en ik heb er heel erg veel zin in. Ik hoop dat jullie mijn zusters ook de kans en mogelijkheid hebben om hieraan deel te nemen en te ervaren hoe sterk de kracht van de Islam is. Mascha 'Allah. Mocht je geen mogelijkheid hebben om zelf deel te nemen aan de Ramadan, wil ik jullie graag deze hadieth vertellen:

Zaid ibn Khaalid al-Djoehanie verhaalt dat de Profeet (saw) zei: "Wie voedsel verschaft (voor het verbreken van de vasten) voor een vastende, krijgt een gelijke verdienste, zonder dat dit iets aan de verdienste van de vastende afdoet."

Moge Allah (swt) ons allen leiding blijven geven en laten wij geduldig zijn in dit leven. Ameen!

Salaam aleikum

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 10 juli 2006 om 06:40
(In de naam van God, de Erbarmer, de Meest Barmhartige)

Het verhaal van (bijna) zuster Linda

Assalaam alaikum warahmatullahi wabarakatoe,

Als eerste wil ik mezelf even voorstellen. Mijn naam is Linda, ik kom uit Brabant en ik ben 24 jaar oud.
Graag wil ik jullie vertellen hoe ik in aanraking ben gekomen met de islam...

Eigenlijk ben ik er al een paar jaar geleden mee in aanraking gekomen, heb toen een Turkse vriend gehad. Het rare ervan is dat ik toen nooit op zoek ben gegaan wat 't geloof in hield, maakte alleen maar nare dingen met hem mee. Na 3 jaar is het uiteindelijk uitgegaan. Toen heb ik tegen mezelf gezegd " ik hoef nooit geen moslim meer "!!

Maar dat is tot zeven maanden terug compleet veranderd. In mei dit jaar heb ik mijn lieve vriend leren kennen.
Het eerste wat ik aan hem vroeg was " Waar kom je vandaan "?
Waarop hij antwoordde "Mijn vader komt uit Spanje en m'n moeder is Nederlands ".
Ik dacht toen pfff geen Turkse of Marokkaanse jongen, dus gelukkig geen verschillen over geloof!
Van het ��n kwam het ander en we zagen elkaar steeds vaker. We lieten aan elkaar blijken dat we steeds meer gevoelens kregen.Totdat hij me na 3 weken vertelde dat hij zich zes jaar geleden tot de islam had bekeerd, waar ik natuurlijk heel erg van schrok! Dat vond ik heel erg, had ik eindelijk een leuke jongen gevonden, is ie moslim. Heb ik weer, dacht ik toen. Op dat moment wist ik niet of ik er wel mee verder wilde.
Hij wist wat ik had meegemaakt en vertelde me dat het geloof zo niet in elkaar zat en dat hij echt niet zo was, hij wilde het ook bewijzen. Waarop ik natuurlijk zei "ja ja dat zeggen ze allemaal"...
Maar heb hem een kans gegeven en daar heb ik geen moment spijt van gehad.

We hebben er toen veel over gepraat, maar we wisten eigenlijk dat het toch niet samen kon gaan.
Nadat ik op vakantie was geweest en we elkaar heel erg hadden gemist, besloten we toch nog om er maar weer een keer over te praten. Hij trok bij me in en uiteindelijk besloten we om te kiezen voor "een middenweg". Hij zou voor mij zijn baard niet laten groeien, en we zouden samen een huis kopen, met rente wat dus niet halal is.
Ik zou niet meer op stap gaan, geen alcohol meer drinken, en geen varkensvlees eten. Maar dan, de toekomst... kinderen, verjaardagen, kerstmis enz enz.

Ik merkte aan hem dat hij twijfelde en voelde mezelf iedere keer maar weer onzeker. "Wat is er?" vroeg ik hem en hij zei dat hij veel aan de toekomst dacht, en die er volgens hem niet zo rooskleurig uit zou zien, en dat we een moeilijke tijd tegemoet zouden gaan. Ik zag dat hij er echt mee zat. Hij kon dus niet alles praktiseren wat hij wilde.
In de periode dat ik hem heb leren kennen was hij dus totaal niet met zijn geloof bezig. We hebben elkaar in een discotheek ontmoet, dat zegt dus al genoeg. Het heeft enige maanden geduurd tot hij weer een beetje ging lezen en zijn gebed weer oppakte. Dat was ongeveer twee maanden geleden. De eerste keer dat ik hem zag bidden had ik er niet echt rare gevoelens bij, ik dacht als hij daar gelukkig mee is dan moet hij dat doen. Ook moesten we dus eigenlijk snel trouwen en daarvoor moest ik ook moslim worden. Maar hij zei wel tegen mij "Als je al niet in een God gelooft dan heeft het eigenlijk weinig nut en spreek je de shahada niet met je hart uit". En dan was ik dus eigenlijk nog geen moslim, alleen voor hem, wat eigenlijk helemaal niet kan!?!

Nadat er enige tijd overheen ging ben ik toch eens tussen zijn boeken gaan snuffelen...
Ik was uiteindelijk wel benieuwd wat hem aanzette om te geloven, en wilde ook graag begrijpen waar hij mee bezig was. Het eerste boekje wat ik las sprak me heel erg aan, het ging over wetenschappelijke wonderen in de Qoraan. Tijdens het lezen begon ik erover na te denken, hoe konden mensen 1400 jaar geleden deze dingen allemaal weten?? Ik begon het interressant te vinden en er kwamen veel vragen in me op. Ik wilde steeds meer lezen en weten, het trok me op de een of andere manier aan. We kregen steeds meer gesprekken daarover, en het verbaasde hem dat ik uit mezelf met vragen kwam die hij niet had verwacht! Nu kwam ik er pas achter dat het geloof helemaal niet is zoals de meeste mensen denken, en wat ze allemaal horen op de tv. Zoals ik zelf ook altijd heb gedacht. Ook de bekeringsverhalen die ik las vond ik echt super! Wist niet dat er zoveel meiden waren die zich met de islam bezig hielden, ik herkende er dingen in. Ik was er zo enthousiast over dat ik het tegen mij vriendinnen wilde vertellen, maar die schrokken er eerder van. Hoe kan dat nou dat Linda daar mee bezig is, zo is ze helemaal niet, het zal dan wel allemaal van haar vriend moeten dachten ze.
Ze waren zo ongerust dat ze het zelfs tegen mijn ouders vertelde, die er nog niet van op de hoogte waren, waarnaar mijn vader dezelfde dag nog bij mij op de stoep stond. Net daarvoor had ik een stencil gelezen over afbeeldingen, dat dat dus niet mocht en wilde er meteen werk van maken, had toen dus al mijn foto's weggehaald. Dat was dus het eerste wat mijn vader opviel en snapte er toen helemaal niks van. Mijn moeder was er heel verdrietig over zei mijn vader, en ook daarom was hij dus maar even komen praten. Na best een hevige discussie ging hij weg en zei dat hij alleen maar wilde dat ik gelukkig was.
Toen kwamen de ergste dagen, want ze gingen zelf op zoek en kwamen zo verkeerde mensen en dingen tegen. Ook hadden ze vernomen dat mijn vriend onze broeder Abdul - Jabbar van de Ven kende en dat hij zelfs bij hem over de vloer was gekomen. En dat hij en mijn vriend bij ��n of andere sekte zaten?? Leugens, leugens, en nog eens leugens....

We hadden er helemaal genoeg van en trokken ons een beetje terug. Nadat dit was gebeurd werd mijn overtuiging en het geloof erin alleen maar sterker. Ook op mijn werk kreeg ik scheve gezichten. Jullie weten zelf wel hoe snel het gaat in deze roddel wereld. Steeds meer begon ik mezelf anders te voelen dan hen. Uiteindelijk is het met mijn ouders een beetje gesust, nadat we toch op 1ste kerstdag zijn wezen eten en er weer volop gelachen werd. Ik denk als we niet waren gegaan dat de afstand alleen maar groter was geworden en dat is zeker niet wat ik wil. Het is denk ik allemaal voor hen een kwestie van wennen, en veel onwetendheid natuurlijk.

Het gaat nu super goed samen en we willen inshallah snel trouwen, en daarvoor ga ik met mijn volste overtuiging en vanuit mijn hart de shahada uitspreken, INSHALLAH.

Ik hoop dat mijn verhaal aanleiding zal zijn voor mensen die er nog heel negatief tegenaan kijken, om er in ieder geval open voor te staan wat de islam precies in houdt en wat voor een mooi geloof het is!
En natuurlijk voor de moslims zelf om hun imaan met de hulp van Allah sterker te laten worden.

Moge Allah ons op het rechte pad leiden en de poorten van Djennah binnen laten treden.
Amien

Linda

Bron: Moslima.nl

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 12 juli 2006 om 13:06

Bekeeringsverhaal van Abdul Jabbar van der Ven

 

Assalaamoe 3alaykoom warahmatoe'allah wabaraktoehoe,

 

 

 

Sinds Allah mij elf jaar geleden uit Zijn Barmhartigheid de zoetheid

van de Islaam heeft laten proeven, is mij letterlijk honderden keren

gevraagd hoe ik nou eigenlijk moslim ben geworden en zal het mij

misschien nog wel honderden keren gevraagd worden in de toekomst.

Ik begrijp dat al die nieuwsgierige vragenstellers deze vraag alleen

maar stellen vanuit hun vreugde een "bekeerde" moslim te zien en

vanuit hun liefde voor de Islaam en daarom heb ik al die jaren

geduldig antwoord gegeven op die vraag alsof het de eerste keer was

dat ik die vraag hoorde. Ik heb er echter wel een standaard

verhaaltje van gemaakt dat ik kort samengevat binnen een minuut

vertel, waardoor eigenlijk een hoop mooie punten achterwege blijven.

Het is echter noodzaak geworden wanneer je niet een fulltime

verteller wilt worden van je eigen biografie. Vandaar dat ik nu voor

het eerst in mijn leven mijn verhaal op papier zet, zodat ik in alle

rust mijn herinneringen, ervaringen en gedachten met jullie kan delen.

 

Vaak vraagt men mij wat nou d� reden was dat ik moslim werd en mijn

antwoord daarop is zeer kort: dat was de Leiding van Allah, die Hij

geeft aan wie Hij wil. Maar natuurlijk ging er aan die leiding een

speurtocht vooraf, een speurtocht die mij uiteindelijk weer met mijn

eigen "Fitrah" (natuurlijke aanleg) zou herenigen. Sommige Westerse

ori�ntalisten en antropologen beweren wel eens dat het merendeel van

de bekeerde Europese moslims uit probleemgezinnen zou komen, alsof

de Islaam alleen een keuze zou kunnen zijn uit wanhoop en niet uit

goed beredeneerde overwegingen. Ik ben in ieder geval een voorbeeld

van een kind dat niet is opgegroeid in een probleemgezin; geen

gescheiden ouders, geen drugsverslaafde als vader en geen jeugdjaren

van tuchtscholen of jeugdgevangenissen.

 

Ik groeide op in het katholieke Brabant, in een katholieke familie,

op een katholieke basisschool. Ik werd als kleine baby gedoopt in de

kerk, toen ik daar nog niks over kon zeggen en ik heb rond mijn

achtste mijn communie gedaan, al was het meer voor de cadeautjes dan

vanuit overtuiging. Welke standvastige overtuiging kan een

achtjarige kind nou hebben? De enige plek waar ik echt veelvuldig

met het geloof in aanraking kwam, was op school, want ook mijn

familie was buiten kerstmis niet erg praktiserend. Op school openden

wij elke dag de les met een gebed en minstens eens per week kregen

we godsdienstles. Wat me ervan is bij gebleven is dat ik altijd

onder de indruk was van de verhalen over onze profeet 'Iesa

(Jezus - de vrede en zegeningen van Allah zijn met hem). Ik probeerde me

altijd voor te stellen hoe hij met zijn volgelingen leefde, iets dat

met mijn grote fantasie niet moeilijk was voor me te zien. Ik ken

'Iesa as uit al die verhalen als een dapper man, die zijn brood

deelde met de armen onder een boom, de melaatsen genas en met het

simpele volk in het stof zat.

 

Maar aan de andere kant zag ik een paus, die beweerde 'Iesa as te

volgen, maar ondertussen in het Vaticaan woonde in een paleis van

marmer en kogelvrije ramen, ver weg van het gewone volk. Ik kan me

herinneren dat dit ��n van de eerste dingen was die aan mij begonnen

te knagen in de laatste klas van de basisschool en waarover ik mijn

leraar begon te vragen. Nu, veertien jaar later, kan ik nog zijn

rode gezicht voor me zien, dat lachte als een boer met kiespijn. Ik

kreeg een antwoord dat de Paus zo moet leven omdat hij de

plaatsvervanger zou zijn van God op aarde en ik moest er maar verder

niet teveel over vragen. Maar was de paus dan hoger dan de profeet

die hij beweerde te volgen? De paus deed me eerder denken aan de

Romeinse keizer dan aan 'Iesa...

 

Het was rond deze tijd dat ik mijn vormsel kon doen; dat is, zeg

maar, na je doop en communie de derde stap op weg naar een

voorbeeldig katholiek. Toen ik er achter kwam dat ik bij mijn

vormsel niet zoveel cadeautjes kreeg als voor mijn communie, heb ik

er dan ook maar van afgezien. Het was rond deze tijd dat ik de

bekende serie "Roots" op TV zag, waarin het onthutsende verhaal

 

 

vertelt wordt van een zwarte Afrikaanse slaaf die naar Amerika wordt

getransporteerd. Ik was als beginnende puber geschokt door de

brutaliteit en hebzucht van die blanke, christelijke Europeanen, die

onze zwarte medemensen verhandelden als vee. Via de rapmuziek van

zwarte Afro-Amerikanen leerde ik steeds meer over deze geschiedenis

en begin ik steeds meer in te zien dat de Europese rijkdom voor een

groot deel te danken was aan de blanke plundertochten in Afrika en

Azi�. Ik begon me af te vragen waarom wij daarover nooit iets

geleerd hadden in de geschiedenislessen, of over de Nederlandse

plunderingen in Indonesi� en Suriname. En hoe kon het zijn dat

Columbus Amerika had ontdekt, terwijl er al lang Indianen woonden?

Hadden die Indianen dan niet Amerika ontdekt, of werd het pas

belangrijk toen de blanke, christelijke Columbus dat deed? En wat er

daarna met die arme Indianen gebeurd is, is ook iets waar nooit over is gesproken.

 

 

Ik begon steeds kritischer tegen mijn "eigen" christelijke Westen

aan te kijken en begon steeds meer sympathie te ontwikkelen voor die

onderdrukte volkeren. Dat was toch de boodschap van 'Iesa as die ik

jaren lang op school had geleerd; kom op voor de onderdrukten en

wees niet met de onderdrukkers? Ik begon steeds meer de enorme kloof

te zien tussen deze profeet 'Iesa as en de mensen die met veel trots

beweerden hem te volgen. Ik begon de gouden kelkjes en kandelaars in

de kerk te zien als geroofd goud uit Afrika. Al die schilderijen,

beelden en muziek in de kerk waren alleen maar een afleiding van de

werkelijke sobere aanbidding van God, terwijl zelfs volwassen mensen

niet eens mijn fundamentele vragen over het geloof konden beantwoorden.

 

Toen pas begon ik terug te denken aan al die gebeden op de

basisschool, waarin wij zeiden: "Wees gegroet Maria, moeder van

God.." Ik begon mij af te vragen hoe God een moeder kon hebben en

wie dan zijn opa en oma waren? Natuurlijk wist ik dat met God Jezus

werd bedoeld, maar hoe kon Jezus nou God zijn als hij door

mensenhanden gekruisigd was (zoals ik toen nog geloofde)? Kan de

Schepper worden gedood door Zijn eigen schepselen? En waarom ging

'Iesa as dan in gebed tot God? Bidt God soms tot zichzelf?

 

 

Ik voelde gewoon aan mijn Fitrah (geboorterecht, iedereen heeft het

geloof in God in zich, alleen is het bij velen bedekt door

materialisme en begeertes etc.) en met mijn gezonde, jeugdige

verstand, dat dit alles niet klopte en dat al die mensen waarmee ik

sprak dat eigenlijk ook wel wisten. Vandaar dat ze vaak zelfs mijn

vragen en discussies uit de weg gingen. Ik heb zelfs geprobeerd

 

hierover met pastoors te praten, maar tevergeefs. Toen ik dus alleen

maar halve, paniekerige reacties kreeg op mijn vragen, besloot ik

zelf maar te gaan lezen en zo begon ik in de bibliotheek

verschillende boeken te lezen over het Christendom, Boeddhisme,

Jodendom en Hindoe�sme, maar eigenlijk nog niet zo over de Islaam.

In het christendom bleef ik, in welke stroming dan ook, vele

tegenstrijdigheden vinden. Ook het Jodendom sprak mij om meerdere

redenen niet aan; onder andere omdat ik niet van het Joodse ras was

 

en omdat zij 'Iesa as verwierpen als een leugenaar. Het Hindoe�sme

vond ik wel mysterieus, maar het klonk mij allemaal te

ongeloofwaardig toen ik las over goden die er uitzagen als blauwe

olifanten en elkaar de oorlog verklaarden vanwege een vriendinnetje.

Ook het discriminerende kastenstelsel en het levend verbranden van

weduwen kon ik niet accepteren als goddelijk. Vooral de soberheid en

��nvoudigheid van het Boeddhisme sprak me aan en ik zag grote

overeenkomsten tussen de boodschap van Boeddha en die van 'Iesa.

Maar ook bij het Boeddhisme bleef ik dingen vinden waar ik het niet

mee eens kon zijn. Ik denk dat ��n van de belangrijkste punten was

die ik niet kon accepteren, dat ook zij, net als de christenen, een

schepsel aanbaden in plaats van de Schepper. Ik geloof tot op de dag

van vandaag dat Boeddha een ware profeet van Allah kan zijn geweest,

maar dat de mensen na hem zijn boodschap hebben verdraaid, net zoals

de christenen dat met de oorspronkelijke boodschap van 'Iesa

vrede zij met hem hebben gedaan.

 

Uiteindelijk begon ik me toch steeds meer in de Islaam te verdiepen

vanwege verschillende redenen. Ten eerste was ik niet tevreden met

de religies die ik tot nu toe had onderzocht; ik vond er geen totale

rust in. Ten tweede had ik in deze tijd een Algerijnse oom, die ik

rond mijn puberteit steeds interessanter begon te vinden. Deze oom

was echter het tegenovergestelde van een goede moslim; hij woonde

ongehuwd samen met mijn tante, dronk wijn, verrichte zijn gebeden

niet en vastte niet in de Ramadan. Hij maakte de moslims en hun

religieuze gewoontes vaak zelfs belachelijk. Maar via hem begon ik

wel steeds meer ge�nteresseerd te raken in Algerije en zodoende kwam

ik al vlug op de Islaam uit. Ik begon te lezen over de Franse

bezetting van Algerije en hoe de Fransen daar met enorm veel

bloedvergieten en onderdrukking hebben geprobeerd die Algerijnse

moslims het "beschaafde christendom" bij te brengen.

 

Mijn interesse voor de Islaam kwam nog eens in een stroomversnelling

door de eerste Golfoorlog tussen Irak en Amerika; een tijd waarin de

media bol stonden van de anti-islamitische en anti-Arabische

propaganda. Hoe vreemd het ook klinkt; juist hierdoor werd mijn

sympathie voor de moslims en het Irakese volk alleen maar vergroot

en begon de Islaam mij aan te trekken als een magneet. Ik had totaal

geen moslimvrienden waar ik bij terecht kon en ik kende maar ��n

moskee, waar ik bang was zomaar naar binnen te gaan. Ik wist niet

hoe men zou reageren als er een Nederlandse jongen zomaar bij hen

naar binnen zou lopen, maar ik wou graag ��n van hen zijn! Dus trok

ik op een vrijdagmiddag naar die moskee en ging voor de ingang

zitten en keek naar de mensen die naar binnen gingen. Een

vriendelijke oude man liep op mij af en aaide mij glimlachend over

mijn hoofd, waarna hij naar binnen ging. Zo ben ik nog ��n of twee

keer op een vrijdagmiddag voor die ingang gaan zitten, zonder met

iemand te spreken of naar binnen te gaan. Pas toen ik daarna

telefonisch een afspraak met ze had gemaakt, ging ik op mijn

veertiende verjaardag voor het eerst echt die moskee in en schudde

ik handen met enkele Turkse broeders.

 

 

 

 

Ik voelde me meteen thuis; mijn hele geest vertelde mij dat dit

hetgeen was waar ik naar op zoek was! Dat klinkt achteraf misschien

wat raar, maar ik kan het niet anders uitleggen, en ik neem aan dat

veel bekeerde Nederlanders begrijpen wat ik bedoel.

 

De islamitische Fitrah, die ik al vanaf mijn geboorte in mij droeg

(en elk mens), begon te ontwaken toen ik daar zat met mijn broeders,

op de simpele grond van de moskee. Geen schepsels die aanbeden

werden, maar alleen de Schepper. Wat klonk het allemaal ��nvoudig!

Spoedig daarna ben ik nog ��n of twee keer terug gegaan, waarna ik

de Shahaadah heb afgelegd, el-hamdoelillah. Vanaf dat moment, vanaf

het moment dat ik mij in de salaat (het gebed) met hen neerboog voor

Allah, begon er een gevoel te branden in mijn hart, dat er tot op de

dag van vandaag in zit. Dat gevoel heet imaan, maar dat wist ik toen

nog niet. Ik wist alleen dat ik dit nog nooit eerder had gevoeld en

dat ik dit gevoel nooit meer kwijt wou raken. Een enorme brandende

liefde voor Allah, waardoor je angsten verdwijnen en er rust voor in

de plaats komt. Een liefde die je soms alleen kan uitschreeuwen met

"Allaahoe Akbar!" - Allah is de Grootste! - De zoetheid van imaan,

die mij er soms toe bracht om midden in de nacht neer te knielen

voor Allah, om vervolgens zo een kwartier neergeknield te blijven op

mijn gezicht. Ik was na een hele zoektocht eindelijk weer thuis...

 

Abdul-Jabbar van der Ven

 

bron: www.assirat.nl/forum

 

Beluister ook zijn lezingen = > http://download.al-islaam.com/audiovideo/abduljabar.htm

 

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
Wadee Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 07 juli 2006
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 195
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote Wadee Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 14 juli 2006 om 02:05
mooi verhaal , was eigenlijk altijd wel nieuwsgierig naar het zijne , maar nooit gevonden
Im nor a Prophet , nor a Messenger

I am merely a follower who will pass on His message ,just to give others a chance aswell
Terug naar boven
c1ee1s Bekijk dropdown
Newbie
Newbie


Lid geworden: 19 juli 2006
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 6
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote c1ee1s Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 20 juli 2006 om 02:01
Ik ben blij, dat die mensen zo iets van vrede en geluk ervaren. Toch blijft er over mijn hart een vlies van verdriet liggen.
Terug naar boven
Wadee Bekijk dropdown
Groupie
Groupie


Lid geworden: 07 juli 2006
Locatie: Nederland
Online status: Offline
Berichten: 195
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote Wadee Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 20 juli 2006 om 03:27
In eerste instantie geplaatst door c1ee1s

Ik ben blij, dat die mensen zo iets van vrede en geluk ervaren. Toch blijft er over mijn hart een vlies van verdriet liggen.


uhm heb je er een nare ervaring aan over gehouden ?
Im nor a Prophet , nor a Messenger

I am merely a follower who will pass on His message ,just to give others a chance aswell
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 28 juli 2006 om 12:18

Bismi-llahi al Rahmani al Rahiem

(In de naam van God, de Erbarmer, de Meest Barmhartige)

 

Het verhaal van zuster Alesha

 

salaam aleykum!

 

Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen ook omdat ik het voor mijn familie stil moet houden omdat het een soort van 'taboe' is hier in huis en juist zooo graag wil vertellen hoe mijn ervaring was en is!

 

Het begon toen ik een jaar of 13 was... ik merkte dat ik liever met moslim vriendinnetjes en vriendjes speelde , het eten lekkerder vond etc etc maar ook dat ik het zo interessant vond, waarom draag jij een hoofddoek, wat bijzonder dat jullie met de hele familie en moslimgemeenschap vasten en zo'n goede familieband hebben!!

 

Rond mijn 15de werd ik helemaal tot over mijn oren verliefd op mijn huidige vriend... hij leek onbereikbaar voor iedereen maar toch heeft ie mijn uitgekozen als ik het zo mag formuleren.. Het was een niet al te serieuze relatie maar opgegeven moment wekte de interesse over de Islam, ik ben gaan lezen, praten over de Islam want wou nu wel wat meer weten over het geloof van mijn vriend. Ik begon met lezen/leren en ben nooit meer gestopt... het interesseerde me enorm en voelde een kaars die brandde in mijn hart, voelde me goed en vertrouwd en beschermd bij...

Op gegeven moment ben ik gaan vasten met de ramadan, het eerste jaar een week, tweede jaar 3 weken en toen de jaren erop de gehele maand... Islam is mijn geloof, het heeft mij zo veranderd in een positieve zin, van een wild los meisje ben ik veranderd in een meid met respect en een goed hart, Alhamdoulillah...

Ik ben zo blij gewoon dat Islam in mijn leven is, ik voel me rijk, niet qua geld natuurlijk maar rijk met de Islam in mijn hart.

 

Ik ben nog steeds samen met mijn vriend, hij is een Turkse moslim... Mijn ouders hebben mijn vriend vanaf het begin geaccepteerd maar ohhh jee als ze maar niet een hoofddoek gaat dragen want ja dat gebeurt toch zo vaak in een gemengde relatie en dan die lange jassen en nooit het huis uit??? Je blijft toch wel jezelf?? Zo ook van zijn kant, zijn moeder wou me niet accepteren want ik was een Nederlander... dat heeft het allemaal erg moeilijk gemaakt maar gelukkig heeft dit onze relatie sterker gemaakt, maar ook mijn geloof tot de Islam...

Na lang vechten en geduld hebben, heeft zijn moeder mij geaccepteerd, ze wilt graag dat ik met hun zoon ga trouwen. Ik ben geaccepteerd door de hele familie, alleen ze zijn bang dat ik niet met hun cultuur overweg kan. Ik kom er niet thuis omdat mijn vriend dat niet wil voordat we verloofd zijn.

Op gegeven moment ben ik dus gaan vasten, geen alcohol meer, geen varkensvlees, niet meer zo bloot etc etc ... en guess what? Wat voelde ik me stukken beter!!! Door het verhaal niet zo lang te maken vertel ik over afgelopen 13 oktober 2004, de dag waarop ik mijn shahada uitgesproken heb met getuigen, document heb ondertekend en een 'nieuwe' naam heb gekregen. Ik heb de shahada al wel een paar keer uitgesproken alleen in mijn kamer tot Allah swt, maar wou toch met getuigen om me heen, met 1 van mijn getuigen, een meid met een hart van goud die mij steunt en me advies geeft die me neemt zoals ik ben en mij tot deze stap heeft geholpen.

Toen ik de shahada uitsprak, het gevoel wat ik van binnen voelde was onbeschrijflijk... ik merkte op gegeven moment niet dat er andere mensen om me heen waren maar het was echt een moment van Allah swt en mij alleen... een moment van rust, veiligheid, bescherming, een gevoel van ja dit is echt de goede keuze voor jou, dit is het levenspad wat jij zou betreden en blijven volgen, insha'Allah, een gevoel wat me echt gelukkig maakt. Gewoon onbeschrijflijk... ik wou de shahada voor de ramadan uitspreken/afleggen zodat ik met een volledig gevoel mee kan vasten met de ramadan.

Mijn vriend is erg trots op me, ook zijn zusje die een goede vriendin van me is geworden, vriendinnen die het weten zijn zo blij en ik ook! Wat voel ik me goed! Nu met het vasten is het moeilijk thuis... mijn vader accepteert het niet waardoor ik stiekem 's nachts moet eten... zo stil mogelijk zijn. en ja altijd alleen opstaan en altijd alleen eten... moeilijk maar ik kom erdoor.

's Avonds moet ik smoesjes bedenken zodat ik later kan gaan eten... Insha'Allah komt het op een dag goed zodat ik er niet meer stiekem over hoef te doen, want het is moeilijk zo. Mijn moeder accepteert het, ze vindt het moeilijk maar ze doet haar best. Ze houdt haar hand boven m'n hoofd met veel dingen, eten, etc...

 

Sinds ik me bekeerd heb op 13 oktober botert het niet meer zo goed tussen mij en mijn vriend. We hadden rond de ramadan elkaar een hele tijd niet gezien. Ik zie hem nu weer sinds ongeveer 3 weken, maar ik heb er geen goed gevoel bij, ik hou wel van hem. Maar ik ga elke dag meer houden van mijn geloof. En vind het steeds meer jammer dat hij er niet zo veel aan doet, hij drinkt alcohol en sorry dat ik er over praat hij wilt seks (niet het, maar de dingen eromheen), ik wil dat niet meer, niet voordat ik getrouwd ben. Ik heb hem voor de keus gezet, er moeten een paar dingen veranderen, anders wil ik niet meer met hem verder. Mijn geloof is sterker dan mijn liefde voor hem nu. Het liefste zou ik mijn liefde met hem willen delen, hopelijk vind hij de weg naar de Islam weer terug insha'Allah.Zodat we samen kunnen leren en over het geloof kunnen praten enz. maar ik zie het niet meer zitten, ik wil geen man die alchohol drinkt elk weekend, drugs gebruikt en weinig aan zijn geloof doet. Ik wil een man die mij het een en ander kan leren en niet iemand waarop ik moet letten met wat ie doet. Insha'Allah.

Ook hoop ik snel uit huis te kunnen, zodat ik een hoofddoek kan dragen en niet meer stiekem hoeft te doen... want nu en zo is het niet mogelijk, insha'Allah.

 

(Ik hoop dat mijn verhaal wel duidelijk is, ik heb enige moeite met het goed formuleren).

Mijn complimenten voor alle verhalen die hier op de site staan, alhamdoulillah.

vrede zij met jullie, insha'Allah

Twijfel niet om een reactie te geven, ze zijn welkom!

Liefs, Alesha

 

Bron:Moslim.nl

 

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
AmmatoelAziz Bekijk dropdown
Senior Member
Senior Member


Lid geworden: 27 september 2004
Online status: Offline
Berichten: 1676
Plaatsingsopties Plaatsingsopties   Quote AmmatoelAziz Quote  Post ReplyReageer Directe link naar dit bericht Geplaatst op: 28 juli 2006 om 12:22

Bismi-llahi al Rahmani al Rahiem
(In de naam van God, de Erbarmer, de Meest Barmhartige)

Het verhaal van zuster Amina (5)

Mijn naam Amina, ik ben 25 jaar oud en ik ben sinds ongeveer zes jaar moslima, hamdolilah.

Ik kom uit een katholiek gezin (maar ze doen niks aan hun geloof).
Vanaf dat ik kan denken voelde ik me daar niet op de juiste plek, ik was dood ongelukkig!
Ik ging altijd stiekem op mijn slaapkamer islamitische programma's kijken en dat trok mij verschrikkelijk aan, ik had ook sjaals op mijn kamer liggen en die deed ik steeds stiekem op als een hoofddoek en bekeek mezelf dan in de spiegel.
Maar thuis kon ik hier niet over praten, want mijn ouders vinden alles wat met de islam te maken heeft maar niks.
Ik voelde me diep ongelukkig en ik smeekte allah om hulp.

Mijn ouders hadden zoiets van oh als je 15 of 16 bent moet je uitgaan en vriendjes hebben, maar daar had ik helemaal geen zin in, maar ze bleven me overal voor schut zetten, als er bv.bezoek kwam of als we ergens op bezoek kwamen dan zeiden ze altijd "met onze dochter klopt iets niet,die stoppen we maar in een klooster", op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen en ben maar uitgegaan om van die praatjes af te zijn, ik heb ook alcohool gedronken.
Insha Allah dat Allah mij mijn zonde's van toen vergeeft!

Op een gegeven moment toen ik het echt allemaal niet meer zag zitten, kwam ik mijn man tegen, mijn man is een Marokkaan, we voelde direct dat we bij elkaar hoorden en hebben ons dan ook de derde dag van ontmoeting verloofd, ik heb mijn man heel veel gevraagt over de islam, hij heeft me heel veel geleerd hamdolilah en daar ben ik hem heel erg dankbaar voor.
Op een dag ben ik naar de boekenwinkel gegaan en heb de heilige koran gekocht in het Arabisch Nederlands, vanuit die winkel ben ik naar een Marokkaanse winkel gegaan en heb mijn eerste hoofddoek gekocht, en die heb ik opgezet en nooit meer afgedaan, ik heb de koran gelezen en ik voelde de warmte mijn lichaam binnen stromen.
Toen mijn man mij zag met de heilige koran en mijn hoofddoek wist hij niet meer wat hij moest zeggen van blijdschap en hij dankte Allah!

We zijn naar Marokko gegaan, vijf maanden nadat we elkaar kenden, en daar ben ik direct toegetreden tot de islam! In Marokko zijn we toen ook getrouwd.
Sinds ik moslima ben is mijn wereld veel beter geworden hamdolilah, ik ben weer heel erg gelukkig en ik geniet van elke dag!

Het enige wat er is, is dat mijn moeder het niet wil accepteren, in het begin heb ik steeds geprobeert rustig te blijven en dacht misschien legt ze zich er wel een keer bij neer, maar dat heeft ze nooit gedaan, ze wil ook niet zien dat ik als moslima heel erg gelukkig ben geworden, ze wil niet eens met mij over staat lopen omdat ik hoofddoek draag!
Mijn man zei altijd tegen mij, probeer maar naar haar toe te blijven gaan, ook al zegt ze zulke verschrikkelijke dingen, het is en blijft toch je moeder, want je moeder is in de islam heel erg belangrijk!!
Maar ik heb het met harte geprobeert vol te houden om naar haar te blijven gaan en haar proberen uit te leggen wat de islam inhoud, maar ze wilde er niks van horen, en toen heeft ze zulke erge dingen gezegt over de islam (die ik absoluut niet kan en wil accepteren) en heb er dan ook gisteren een punt achter gezet, dus ik ga er niet meer naar toe. Alles ligt in de handen van Allah en hij zal haar op de dag des oordeels haar straf geven!

Ik ben een trotste en heel erg gelukkige moslima en laat mij dit door niemand afnemen, de islam is alles voor mij!!

En ik heb ook nog steeds een moeder, mijn schoonmoeder noem ik al altijd mijn moeder van haar krijg ik de liefde die een kind eigenlijk van haar moeder moet krijgen, en ze houd heel veel van mij en ik heel erg veel van haar hamdolilah, ze is een mens met een heel zuiver en groot hart hamdolilah!!
Insha Allah dat ze nog lang bij ons mag blijven!!

Als ik hier allemaal jullie verhalen lees dan word ik heel erg gelukkig van binnen dat jullie allemaal op het juiste pad terecht zijn gekomen hamdolilah, insha Allah dat er nog veel meer moslima's en moslims bij mogen komen!!

Ik wens jullie allemaal het aller beste in jullie leven, en ik geef jullie en boodschap mee, verkondig de islam naar buiten toe zodat er nog meer mensen de weg naar de islam zullen vinden, Insha Allah!!

Amina

 

 

 

 

O Allaah, sier ons met de schoonheid van Imaan, Leid ons en laat ons een middel van leiding voor anderen zijn, Ameen
Alle lof is voor Allaah Uit Wiens Bevel alle goede daden worden voltooid.
Terug naar boven
 Post Reply Post Reply Pagina  12>

Spring naar forum Forum rechten Bekijk dropdown



Deze pagina is gemaakt in 0.109 seconden.