Biesmie Allahi Ar7maan Ara7iem

Salaam alekouim broeders en zusters Gisteren heb ik voor het eerst me hijab gedragen,velen zullen dat misschien al weten..maar ik had er wat over geschreven en wou dit wel met jullie delen..

"Herboren"

Vandaag een dag die de rest van me leven veranderde, vandaag de dag dat ik wakker werd met een gekriebel in me buik en een gevoel van spanning want vandaag was het de dag dat ik wat gepland had.Er was geen ontsnappen meer aan, en ik wou er zeker niet aan �ontsnappen� want het was iets waar ik 100% achter stond.Niets of wat dan ook zou me tegen kunnen houden behalve de influistering van de sjitan of Allah(swt) die het niet zo gewild voor me had.Ik stond op en ging Woedoe doen en bidden, bij het einde van de smeekbede vroeg ik Allah(swt) om vergiffenis en kracht ,moed en tegen houding van de influistering van de sjitan zodat ik datgene kon doen waar ik mij al die weken op had voorbereid.

Eindelijk was het zo ver, ik had het al zo vaak geprobeerd voor de spiegel, kijken hoe ik hem zou dragen waar die spelden moesten enz.Met bewondering keek ik altijd wachtend op de dag dat ik hem �echt� zou gaan dragen.Vele mensen wisten haast al dat ik van plan was om hem te dragen maar toch op 1 of andere manier hield ik het nog geheim,wou nog niet zeker zeggen wanneer ik hem zou dragen.De maand ramadan was dit jaar mijn allermooiste maand geweest, in de ramadan had ik zoveel zekerheid toen wist ik zeker dat ik het wou dragen ik wou het toen doen.Maar ik wist dat me imaan nog niet zo �sterk� was, ik wou werken aan me karakter werken aan me �innerlijke hijab� Ik wou eerlijk kunnen denken, rustiger zijn mijn gedachtegang veranderen.Ik wou de hijab pas dragen als ik de verantwoordelijkheden op mij zou nemen, dus werkte ik eraan.Ik had besloten om de hijab in de vakantie te gaan dragen, sinds de dag dat de ramadan afgelopen was tot een paar dagen geleden heb ik ongelooflijk veel twijfels gekregen, moet ik het wel doen? Wil ik liever niet gewoon me losse haren hebben? Kan ik dit wel aan? Wat als ik het niet leuk vind en ik doe het weer af? Allemaal twijfels, en het was allemaal de influistering van de sjitan, de sjitan deed mij twijfelen speelde met me.Maar ik hield altijd 1 ding in me hoofd ik ga het dragen omdat Allah(swt) dat wilt, dat hield mij op de been.Ik staarde naar mezelf in de spiegel, deed mijn haren goed vast en deed de hijab op, alle frutsels en speldjes zaten erop alles zat strak in het pak!

Maar nog steeds was ik zenuwachtig en kreeg steeds meer kriebels, dat omdat ik het nog als verassing hield voor mijn moeder.Ik heb een lange tijd het willen zeggen tegen mijn moeder dat ik hem wou gaan dragen, maar die moment kwam maar niet.Ik wist 100% zeker dat ik hem in de vakantie zou gaan dragen inscha�allah.En na gisteren kon ik niet meer wachten, ik wou niet meer met een blote hoofd op straat lopen ik wou helemaal bedekt zijn.Dus had ik besloten om me moeder te verassen, ik liep de kamer uit waar ik de hijab opgedaan had, ik wist niet waar mijn moeder zich bevond want die was druk bezig met het huishouden, ik riep me moeder ergens in de gangen en ik liep stilletjes de woonkamer binnen.Opeens kwam ze daar tevoorschijn, ze keek me met een blije glimlach aan ik wou wat zeggen.Maar het lukte me niet om de woorden uit me mond te krijgen.Ik liep naar voren en mijn moeder zei iets tegen mij, iets wat ik nu niet meer weet want mij toen overkwam overrompelde mij.Me moeder zei iets en ik stond stil, ik kreeg opeens een bizarre overrompelde rare gevoel waardoor ik letterlijk in tranen uit barste.Me tranen vloeiden als een waterval en ik wist niet wat me overkwam, ik kon mezelf niet meer inhouden.Me moeder begreep niet wat er gebeurde ze vroeg me waarom ik huilde, en ik kon niet antwoorden want dat gevoel hield hij mij vast, een gevoel waar ik zelf van geschrokken ben.Ik ging zitten en me moeder zat naast me, nog steeds huilde ik, het hield maar niet op.Me moeder begon een beetje mee te huilen en vaagjes weet ik niet meer wat me moeder allemaal tegen me zei, ze troostte me en gaf me een kus.Na tien a vijftien minuten zei ik tegen me moeder die ook geschrokken was, dat ik huilde van blijdschap weer met tranen.

Ik snapte het allemaal niet ik had geen controle over mezelf.Ik kwam weer bij en droogde mijn tranen, nadat ik mezelf weer in orde had gemaakt zei ik gedag tegen me moeder en liep ik naar buiten.Ook dat was even adem halen voordat ik de deur open deed, nu zou de omgeving zien dat ik de �hijab� draag, nu zal ik het aan de wereld laten zien.Op straat liep ik met schaamte, ik wou niemand aankijken en al helemaal geen mannen of jongens die langsliepen.Ik voelde me zo rustig en gelukkig en weer wou ik bijna huilen, in de tram wou ik weer bijna huilen.Maar het kwam goed de dag verliep goed ik heb positieve reactie� s gekregen van mensen die ik ken.Een terugblik na vier maanden geleden doet mij verbazen, ik ben verandert in een ogenblik ik heb kleine stapjes genomen.Vele mensen hebben mij wel gezegd �wanneer ga je hijab dragen?� Ik wist het allemaal niet, vier maanden terug had ik gezegd ik draag hem als ik getrouwd ben, drie maanden terug zou ik gezegd hebben volgend jaar.Maar twee maanden geleden zijn mijn ogen geopend, ik heb gezien hoe mooi het geloof kan zijn en hoe mooi de islam wel is.

Ik wist dat Allah(swt) degene leidt die hij wilt leiden, en ik werd geleid door hem door zusters en broeders om mij heen te zetten die goed bezig waren.Heb mensen leren kennen die mij een kijkje in hun wereld hebben laten zien, waar ik ontzettend blij mee ben.Meiden die hijab�s dragen zijn meer dan een �meisje met een doekje�.Vandaag voelde ik mij herboren, en ongelooflijk gelukkig alhamdoelilah, deze dag vergeet ik nooit meer.De gevoel die ik vandaag heb gehad wil ik vaker voelen.En ik dank al mijn zusters en broeders die mij hier bij gesteund hebben, ik dank de mensen die ik gesproken heb en ontzettend veel vragen heb gesteld over hijab,islam enz. Inscha�allah zullen velen mij volgen en zullen ook hun ogen geopend worden, want de hijab is meer dan een doekje alleen..


Bron: Marokko.nl

Aleikoem salaam wa ra7matu Allahi wa Barakatuhu zuster,

Even voor alle duidelijkheid oegty ik heb de tekst niet geschreven vandaar dat ik er ook een bronvermelding erbij heb gezegt :)

Gayr Inscha'Allah maar ik begrijp je reactie dat dacht ik n.l. ook toen ik het las Mascha'Allah.

7ayaak Allah,

Wa Aleikoem salaam wa ra7matu Allahi wa Barakatuhu

Liefs je zuster fie Deen