Assalaamoe aleykoem broeders en zusters,

Ik had een vraag: ik had hier een tijd terug een topic gelezen genaamd Barakah!!! en het ging over de vrouw Barakah die leefde in de tijd van de rasoel Mohamed, salla laahoe aleyhi wassalam. Deze(je kunt die vinden in dit rubriek, alleen is de onderwerp gesloten):
---------------------------------
                    Barakah
�Beter bekend als Oem-Ayman�

We weten niet met zekerheid te zeggen hoe het jonge meisje uit Abesssini� (Ethiopi�) als slaaf op de markt van Mekka terechtgekomen was. We kennen haar afkomst niet, noch haar vader noch haar moeder en noch haar voorouders. Er waren velen zoals zij, jongens en meisjes, Arabieren en niet-Arabieren, die zoals zij gevangen werden genomen en als slaaf op een markt belandden.

Een verschrikkelijk lot stond voor degenen te wachten die in de handen vielen van meedogenloze meesters, die hen tot het uiterste uitbuitten en ze op een abnormale onmenselijke wijze behandelden.

Een enkeling binnen deze onmenselijke omgeving had iets meer geluk. Ze werden gebracht naar huizen van nobele en zachtaardige vriendelijke mensen.

Barakah, het jonge Abessijnse meisje bleek een van deze �gelukkige' slavinnen� te zijn. Ze werd gered door de gulle en aardige Abdoellah, de zoon van Abd Al-Muttalib. Ze werd de enige werkster in zijn huis en toen hij trouwde met Aminah, zorgde zij ook voor haar.

Twee weken nadat het stel getrouwd was, volgens Barakah, kwam Abdoellah's vader naar hun huis en vertelde zijn zoon om met een handelskaravaan mee te gaan naar Syri�. Aminah was erg teleurgesteld en riep: "Wat raar! wat raar! Hoe kan mijn man op handelsreis gaan naar Syri� terwijl ik nog een bruid ben en de sporen van henna nog steeds op mijn handen te zien zijn?!"

Het vertrek van Abdoellah was hartverscheurend. Aminah kreeg een beroerte en viel flauw. Vlak nadat hij vertrok, zei Barakah: "Toen ik Aminah bewusteloos zag, schreeuwde ik van pijn en verdriet: "O mijn vrouwe!" Aminah opende haar ogen en keek me aan met tranen die over haar wangen stroomden en terwijl ze een kreun onderdrukte zei ze: "Breng me naar mijn bed Barakah."

Aminah bleef voor een lange tijd bedgebonden. Ze sprak met niemand, noch keek ze iemand aan die haar bezocht behalve Abd Al-Muttalib, die nobele oude man. Twee maanden na het vertrek van Abdoellah, riep Aminah bij de dageraad Barakah bij zich en haar gezicht straalde van geluk en zei: "O Barakah! Ik heb een rare droom gehad." "Hopelijk iets goed, mijn vrouwe", zei Barakah. "Ik zag lichtstralen uit mijn buik komen die de bergen en heuvels verlichtten en de valleien rond Mekka." Barakah vroeg: "Voelt u zich zwanger, mijn vrouwe?" Aminah antwoordde: "Ja, Barakah,  maar ik voel geen ongemak zoals andere vrouwen dat voelen." Barakah zei:"U zult het leven schenken aan een gezegend kind dat veel goeds met zich mee zal brengen."

De hele periode van de afwezigheid van Abdoellah bleef Aminah verdrietig en melancholiek. Barakah bleef aan haar zijde, probeerde haar het in alles zo gemakkelijk mogelijk voor haar te maken en haar op te vrolijken door allerlei verhaaltjes. Aminah werd echter nog meer gestresst toen Abd Al-Muttalib naar haar toe kwam en haar vertelde, haar huis te verlaten en naar de bergen te vluchten zoals alle anderen van Mekka, omdat er een aanval op Mekka werd beraamd door de vorst van Yemen, Abraha. Abraha was van plan om de K�bah te vernietigen met zijn olifanten. Aminah zei dat ze te verdrietig en te zwak was om te vluchten, maar was er vast en zeker van overtuigt dat Abraha nooit van zijn leven de K�bah kon vernietigen omdat de K�bah bescherming van Allah (swt) genoot. Er was geen spoor van angst in het gezicht van Aminah te bekennen. En inderdaad werd het grote olifanten-leger van Abraha door Allah (swt) vernietigd, nog v��r ze Mekka konden binnentreden.

Dag en nacht bleef Barakah naast Aminah. Ze zei: "Ik sliep aan het voeteneinde van haar bed en hoorde haar kreunend de naam van haar afwezige man roepen. Haar kreten maakten mij wakker en ik probeerde haar dan weer in slaap te sussen door haar moed in te spreken."

Toen de handelskaravanen eindelijk terugkeerden naar Mekka kregen Aminah en Barakah te horen dat Abdoellah overleden was onderweg. Barakah vertelt dat toen Aminah het nieuws te horen kreeg, flauw viel, en bij haar bleef, terwijl Aminah tussen leven en dood was. Er was toen niemand anders in het huis behalve Aminah en ik. Ik verpleegde haar dagen en nachten lang tot ze op een gezegende nacht waarin de hemelen straalden met het licht van Allah (swt), beviel van haar kind, een jongen, "Mohammed"

Toen Mohammed geboren werd, was Barakah de eerste die hem vast mocht houden in haar armen. Zijn opa kwam en droeg hem naar de K�bah waar zijn geboorte met alle inwoners van Mekka werd gevierd. Barakah bleef met Aminah toen de kleine Mohammed naar de Badiyah werd gestuurd met Halimah die voor hem zorgde in de omarmende en hechte sfeer van de saharah. Na een periode van vijf jaren werd hij weer naar Mekka teruggebracht nar zijn eigen moeder en Aminah ontving hem met alle liefde. Barakah verwelkomde hem met vreugde, verlangen en bewondering.

Toen Mohammed zes jaar werd, besloot zijn moeder om het graf van haar man, Abdoellah, in Yathrib (Medina) te bezoeken. Beide, Barakah en Abd Al-Muttalib, probeerden haar dit af te raden. Echter Aminah was vastberaden om te gaan. Op een vroege ochtend vertrokken Aminah, Barakah en Mohammed met een grote karavaan richting Yathrib. Uit voorzorg vertelde Aminah Mohammed niet waar ze heen gingen. Tien dagen later waren ze in Yathrib aangekomen en Aminah liet de kleine Mohammed bij zijn ooms van de Banu Najjar stam, zodat ze naar het graf van Abdoellah kon gaan. Een paar weken lang ging ze elke dag naar het graf van haar man en ze werd alleen maar verdrietiger en verdrietiger.

Op de weg terug naar Mekka werd Aminah ernstig ziek en had koorts. Halverwege tussen Yathrib en Mekka, bij een plaats genaamd Al-Abwa, stopten ze. Aminah's gezondheid ging ontzettend snel achteruit. Op een pikdonkere nacht steeg haar koorts zo erg en riep ze Barakah met een schokkende stem bij zich.

Barakah vertelt: �Aminah fluisterde in mijn oren: �O Barakah, ik zal deze wereld gauw verlaten. Ik laat mijn zoon Mohammed onder jouw hoede. Hij verloor zijn vader toen hij nog in mijn buik was. En nu verliest hij zijn moeder onder zijn eigen ogen. Wees een moeder voor hem, Barakah. En laat hem nooit in de steek."

Mijn hart verscheurde en ik begon te snikken. Het kind werd onrustig van mijn gesnik en begon te huilen. Hij gooide zichzelf in zijn moeders armen en hield haar stevig vast. Ze gaf nog een laatste kreun van de pijn en was daarna voor eeuwig stil.

Barakah huilde bittere tranen en met haar eigen handen heeft ze Aminah's graf gegraven, terwijl ze het graf bevochtigde met wat overbleef van haar tranen. Barakah keerde terug met het weeskind naar Mekka en bracht hem naar zijn opa Abd Al-Muttalib. Ze bleef in het huis van Abd Al-Muttalib om voor Mohammed te zorgen. Toen Abd Al-Muttalib twee jaar later overleed ging ze met het kind naar het huis van zijn oom Aboe Talib en zette haar zorg voor het kind voort tot hij volwassen werd en trouwde met Khadijah.

Barakah verbleef samen met Mohammed en Khadijah in ��n huis dat aan Khadijah toebehoorde. "Ik verliet hem nooit en hij verliet mij nooit," zei ze. Op een dag riep Mohammed (saws) Barakah en zei tegen haar: "Ya Oemmaah !(O moeder!)" (Hij noemde haar altijd moeder). "Nu ben ik een getrouwde man, en u bent nog steeds ongehuwd. Wat zou u zeggen als iemand nu om uw hand kwam vragen?" Barakah keek naar Mohammed (saws) en zei: "Ik zal je nooit verlaten. Sinds wanneer laat een moeder haar zoon achter?" Mohammed (saws) glimlachte en kuste haar voorhoofd. Hij (saws) keek naar zijn vrouw Khadijah en zei tegen haar: "Dit is Barakah. Dit is mijn moeder na mijn eigen moeder. Zij is de rest van mijn familie." Barakah keek naar Khadijah die tegen haar zei: "Barakah, je hebt je hele jeugd opgeofferd omwille van Mohammed. Nu wil hij iets ten gunsten van jouw terug doen. Omwille van mij en hem, stem toe om te trouwen voordat ouderdom jou overwint."

"Maar wie zal ik trouwen, mijn vrouwe?" vroeg Barakah. "Daar is nu ene Oebayd Ibn Zayd van de Khazraj stam uit Yathrib. Hij kwam om je hand vragen, doe het voor mij."

Barakah stemde toe. Ze trouwde met Oebayd ibn Zayd en ging met hem naar Yathrib. Daar kreeg ze een zoontje die ze Ayman noemde en vanaf dat moment noemden de mensen haar "Oem Ayman" (de moeder van Ayman). Haar huwelijk duurde echter niet lang. Haar man overleed en ze keerde nogmaals naar Mekka om met haar "zoon" Mohammed (saws) in het huis van Khadijah te wonen. In datzelfde huis leefden toen Ali ibn Abi Talib, Hind (dochter van Khadijah van haar eerste man) en Zayd ibn Harithah.

Zayd was een Arabier uit de stam van Kalb, die als kind gevangen werd genomen en naar Mekka gebracht om als slaaf verkocht te worden op de markt. Hij werd toen door een neef van Khadijah gekocht en werd haar bediende. Zayd raakte erg gehecht aan Mohammed (saws) en wijdde zich aan zijn (saws) bediening. Hun relatie was als van een vader en zoon. Toen de echte vader van Zayd naar Mekka kwam op zoek naar zijn zoon, werd aan Zayd de keuze voorgelegd om te kiezen tussen Mohammed (saws) en zijn vader Haritha. Zayd's antwoord aan zijn vader was: "Ik zal deze man nooit verlaten. Hij behandelde me zeer nobel, zoals een vader zijn zoon zou behandelen. Nog geen ��n dag voelde ik me als een slaaf. Hij zorgde erg goed voor me. Hij is aardig en liefdevol tegen mij en streeft constant naar mijn vreugde en geluk. Hij is de meest nobele man en het beste schepsel op aarde. Hoe kan ik hem verlaten en met u meegaan?��.Ik zal hem nooit verlaten."

Later verklaarde Mohammed (saws) publiekelijk de vrijheid van Zayd, maar Zayd koos ervoor om gewoon in het huis van Mohammed (saws) te blijven en hem met zijn leven te dienen.

Toen Mohammed (saws) werd gezegend met het profeetschap, bevonden Barakah en Zayd zich tussen de eersten die in zijn (saws) boodschap geloofden. Zij verdroegen alle achtervolgingen en haat van de ongelovigen van Quraiysh stam. Barakah en Zayd bedienden nu de profeet (saws) en zijn missie met alle gevolgen die dat met zich meebracht. Ze werkten als een soort spionage netwerk en verrichtten gevaarlijke missies om te achterhalen wat de moeshrikoen (ongelovigen) beraamden. Ze zetten hun leven in waagschaal omwille van Allah (swt) en Zijn boodschapper (saws).

Op een nacht hadden de moeshrikoen (ongelovigen) de wegen geblokkeerd die naar het huis van Al-Arqam leiden, waar de profeet (saws) met zijn metgezellen vergaderde en hen de Islam onderwees. Barakah had urgente informatie van Khadijah die aan de profeet (saws) persoonlijk verteld moest worden. Ze riskeerde haar leven om het huis van Al-Arqam te bereiken en toen ze er eindelijk was vertelde ze het bericht aan de profeet (saws). Hij (saws) glimlachte en zei: "U bent gezegend, Oem Ayman. Voorzeker heeft u een plaats in het Paradijs." Toen Oem Ayman vertrok, keek de profeet (saws) naar zijn metgezellen en vroeg hen: "Zou iemand van jullie met een vrouw uit het Paradijs trouwen laat hem dan met Oem Ayman trouwen."

Alle metgezellen bleven stil en zeiden geen woord. Oem Ayman was noch mooi noch aantrekkelijk. Ze was boven de vijftig en zag er nogal verzwakt uit. Zayd ibn Al-Haritha kwam echter naar voren en zei: "O boodschapper van Allah, ik zal met Oem Ayman trouwen. Bij Allah ze is beter dan alle vrouwen die schoonheid hebben." Zayd en Oem Ayman trouwden en Allah (swt) zegende hen met een kind die ze Usamah noemden. De profeet (saws) hield van Usamah als zijn eigen zoon, vaak speelde hij (saws) met hem, kuste hem en voedde hem met zijn gezegende handen. De moslims zeiden toen: "hij is de geliefde, zoon van de geliefden." Vanaf een vroege leeftijd zette ook Usamah zich in net als zijn ouders voor de zaak van Allah, de Islam. Hij kreeg ook vaak hoge verantwoordelijkheden van de profeet (saws).

Toen de profeet (saws) naar Medina emigreerde liet hij Oem Ayman achter in Mekka om wat huishoudelijke zaken te regelen. Uiteindelijk emigreerde zij ook naar Medina helemaal alleen. Ze heeft de lange en moeilijke reis naar Medina door de Sahara en over de bergen te voet. De hitte was moordend en de zandstormen waren verblindend maar zij zette haar reis voort. Puur uit liefde en hechtenis aan Mohammed (saws). Toen ze eindelijk Medina bereikte waren haar voeten opgezwollen van de blaren en haar gezicht was bedekt met stof en zand.

" Ya Oem Ayman! Ya Oemmi! (O moeder van Ayman! O mijn moeder) inderdaad voor u is een plaats in het paradijs gereserveerd!" riep de profeet (saws) toen hij haar zag. Hij veegde haar gezicht en ogen af, masseerde haar voeten en schouders met zijn aangename en gezegende handen.

In Medina, speelde Oem Ayman (Barakah) een belangrijke rol binnen de Islamitische maatschappij. Bij de sl*g van Oehud deelde ze water uit aan de dorstigen en verpleegde zij de gewonden. Ook vergezelde ze de profeet (saws) in expedities, zoals naar Khaybar en Hoenayn.

Haar zoon Ayman, een ware metgezel van de profeet (saws) stierf als een martelaar in de sl*g bij Hoenayn in het achtste jaar van de Hidjrah. Barakah's man, Zayd, kwam om als martelaar tijdens de sl*g bij Mutah in Syri� na een leven vol toewijding aan/ voor de Islam en de profeet (saws). Barakah was op dat moment tegen de zeventig en verbleef het grootste gedeelte van de tijd thuis. De profeet (saws), vergezeld door Aboe Bakr en Omar, bezocht haar vaak en zei: "Ya Oemmi! Voelt u zich goed?" en zei antwoordde: "Met mij gaat het goed O profeet van Allah zolang het goed gaat met de Islam."

Na het overlijden van de profeet (saws), zagen de mensen Barakah altijd met ogen vol van tranen. Ze vroegen haar een keer, "Waarom huilt u?" en zij antwoordde dan: "Bij Allah, ik wist dat de profeet (saws) ooit dood zou gaan maar ik huil nu omdat de openbaring die rechtstreeks uit de hemelen kwam ons nu heeft verlaten."

Barakah was zo uniek omdat zij de enige persoon was die zo dicht bij de profeet (saws) was vanaf het moment van zijn geboorte tot aan zijn dood. Haar leven was niet van haar maar behoorde toe aan het bedienen van de profeet Mohammed (saws). Ze bleef betrokken met alles wat de profeet (saws) deed en boven alles was haar toewijding aan de Islam van een ongekend kaliber. Haar geloof was sterk en onschendbaar. Ze stierf tijdens de kalif�t van Oethm�n.

Haar afkomst was onbekend maar haar plaats in het paradijs was verzekerd���..
---------------------------------
Nu wilde ik graag weten wat de bron was, omdat iemand mij hiernaar vroeg.
Alvast bedankt,

Wa aleykoemoe salaam

Wa aleikum selaam zuster.

Je vroeg om de bron van dit verhaal en dat is als volgt:

Sahabah - De metgezellen van de Profeet

Abdulwahid Hamid

Uitgeverij Noer

ISBN 90-5514-064-3

Hoop dat je hier wat aan hebt.

Selamunaleikum