Allah waarschuwt ons voor Hemzelf en wilt dat wij Hem en alleen vrezen. Als iemand iets vreest dan rent hij weg voor hem, maar wie Allah vreest rent naar Hem toe. Ik zal je een paar voorbeelden geven van mensen die echt Allah vreesden. Ooit is het genoteerd dat als Mohammad bin Monkhadir huilde, hij zijn tranen over zijn gezicht en baard uitveegde, terwijl hij zei, 'Ik heb gehoord dat het vuur van de hel niet komt op plaatsen die bevochtigd zijn door tranen'. God'svrees is iets groots, het is iets waar Allah veel van houdt. We hebben het voorbeeld van Thabit Bhananie, hij had een oogziekte. Toen de dokter tegen hem zei dat zijn ogen zouden genezen als hij niet meer zoveel zou huilen, antwoordde hij, 'Wat heeft een oog dan voor nu als het niet eens kan huilen?'. Zij vrezen God met de ware vrees. Zoals Yazid bin Maysara zei, 'Er kunnen zeven redenen zijn waarom je huilt, extreme vreugde, extreme pijn, gruwel, krankzinnigheid, kunstmatig, vergiftiging en uit vrees voor Allah. Een enkele traan uit vrees voor Allah gelaten, is voldoende om een Oceaan van vuur te doven'. Deze mensen vreesden hun Heer. We hebben nog een voorbeeld van Zurahrah bin Aun, hij deed zijn gebed in een moskee. Toen hij deze vers reciteerde 'Op de Dag dat de bevende zal beven, waar de volgende direct achteraan komt harten zullen op die dag bonzen'. [Qur'an 79:7 en 8] Viel hij neer en stierf. Zijn Vrienden droegen zijn lichaam naar huis. Dus uit vrees voor Allah ging hij dood. Subhan Allah! Abu Bakr zei, 'Iemand die kan huilen laat hem huilen, en iemand die dit niet kan, laat hem de indruk wekken te huilen. Een mens die huilt uit vrees voor Allah kan niet naar de hel gaan, totdat de moedermelk weer terug in de borst gaat'. [Onmogelijk].

Er is nog zo'n geval bekend van een geleerde dat, terwijl hij de Koran reciteerde, hij het volgende vers las, 'Toen hebben zij hun toevlucht gezocht bij Allah, de Rechtvardige'. Hierna gaf hij een schreeuw, rilde en blies zijn laatste adem uit. Wat zijn dit toch prachtige voorbeelden voor ons allen. We hebben Khulayd, hij deed zijn gebed, Tijdens zijn recitatie toen hij deze regel bereikte, 'Iedere ziel zal de dood proeven' [Qur'an 3:185] herhaalde hij hem nog eens, en nog eens, keer op keer, totdat vanuit de hoek van de kamer een stem klonk, die zei, 'Hoe vaak blijf je deze vers nog herhalen? Je recitatie heeft al de dood van vier Jins veroorzaakt'. Deze Koran recitatie had de dood van vier geesten veroorzaakt. Sheikh Furayl zei, 'Het vrezen van Allah, leidt naar al het goede'. De Profeet, vrede zij met hem, zei, 'Degene die jullie aanroepen is dichter bij een ieder van jullie dan de hals van zijn rijkameel. Als een moslim rilt uit vrees voor Allah vallen zijn zonden van hem af, zoals in de herfst de bladeren van de bomen'. Hij zei ook, 'Het vrezen van Allah is de bron van alle wijsheid'. Abu Sulaiman Darani zei, 'Voor een hart dat geen vrees voor Allah kent, is er alleen maar de ondergang'. Het gezicht dat nat wordt van zelfs maar de kleinste traan uit vrees voor Allah, is veilig voor de hel. Dit waren mensen die hun Heer in het verborgene vreesden. Niet om door mensen gezien te worden. De metgezellen van de Profeet lazen Koran, en toen hun vrouwen binnenkwamen verstopen ze snel de Koran, omdat ze bang waren om anders een grote naam te krijgen. De profeet, Allah's vrede zij met hem, zei, 'Er is geen druppel die meer betekent voor Allah dan deze twee, die traan, geplengd uit vrees voor Allah en de druppel bloed op het pad van Allah'.

Allah houdt van vergeving, Aboe Ayoub Al Ansaari verhaalt dat hij de boodschapper van Allah heeft horen zeggen, 'Als jullie niet gezondigd hadden, had Allah schepselen geschapen die wel gezondigd zouden hebben en dan om vergeving gevraagd zouden hebben, opdat hij hen kon vergeven'. Zoals de boodschapper van Allah werd gevraagd, 'Wat zal de meeste mensen in het Paradijs brengen?' Hij antwoordde, 'Vrees voor Allah en een goed karakter'. Een metgezel en een grote vriend van de Profeet, vrede zij met hem, Omar, moge Allah tevreden over hem zijn, heeft gezegd, 'Als het wordt aangekondigd op de Dag des Oordeels, dat iedereen behalve ��n persoon naar de Hel gaat, zal mijn hoop op de Genade van Allah zijn, dat ik die ene mag zijn. Als het wordt aangekondigd op die dag, dat iedereen, behalve ��n persoon naar de hemel gaat, dan zullen mijn zonden mij zo'n angst aanjagen, dat ik denk dat ik die vervloekte wel eens zou kunnen zijn'. Dus je moet hoop met Vrees combineren, want Allah is de meest Vergevensgezinde, de meest Barmhartige. Op een gegeven dag zat Abdullah bin Rawahah te huilen toen zijn vrouw hem zag. Toen zij ook begon te huilen, vroeg hij waarom. Zij antwoordde, 'Wat jou aan het huilen maakte, heeft mij ook zover gebracht'. Hij zei, 'Bij de gedachte dat ik over de brug van Sirath zal moeten, die dwars over de Hel loopt kon ik mijn tranen niet bedwingen. Ik weet niet of ik wel in staat zal zijn om die brug heelhuids over te komen of dat ik in de Hel zal vallen'. Kijk deze mensen, kijk hoe sterk hun geloof is. De Profeet zei, 'Twee ogen zullen niet door het vuur van de hel worden geraakt, ��n is het oog dat traant uit angst voor Allah en de tweede is het oog dat wakker bleef in het waken op de weg van Allah'.

Ibn Al Jawziyyah, zei, 'Degene die eeuwigdurende vrede en geluk wenst zonder problemen, begrijpt niets van Allah's bevelen en heeft ook geen idee wat onderwerping aan Allah betekent. Elke ziel, gelovig of ongelovig, zal onvermijdelijk in deze wereld ervaren wat het is om te lijden, want dit leven is gebasseerd op moeilijkheden'. Sjibli een andere Sheikh zegt, 'Telkens weer als ik de vrees voor Allah in me voelde, merkte ik dat een nieuwe deur van kennis en wijsheid voor me geopend werd'. Aqbah bin Amier, vroeg ooit eens aan de Profeet, vrede zij met hem, 'Wat is de Weg naar bevrijding?' hij antwoordde, 'Praat niet veel, blijf binnenhuis en huil vanwege je begane zonden'. Er staat ook in een andere overlevering dat op de Dag des Oordeels er zeven personen schaduw krijgen van de Troon van Allah, ��n van hen zal iemand zijn die zich Allah herinnerde als hij alleen was en huilde uit ontzag voor Allah en uit berouw vanwege zijn zonden. Ka'ab Akbar zegt, 'Ik zweer bij Hem die mijn leven in zijn hand heeft ik houd meer van het huilen uit Godsvrees waarbij de tranen over mijn wangen lopen dan van het weggeven van een berg goud uit liefdadigheid'. De Profeet, vrede zij met hem, liep langs ��n van zijn metgezellen, die de Koran reciteerde. Toen deze de volgende vers las, 'Wanneer dan de hemel is gespleten, is zij rozenrood als een geverfde huid' [Qur'an 55:37] kreeg de metgezel kippenvel en barste uit in een huilbui, waar hij haast in stikte. Al huilend zei hij, 'O Allah, wat zal er met mij gebeuren op die dag? dat zelfs de hemel uit elkaar zal splijten? Wee mij!' Een andere metgezel zat na het nachtgebed te huilen en zei, 'Ik huil voor Allah, opdat Hij mij moge beschermen tegen het vuur van de hel'. Dat waren de Waarachtigen.