Verhaal: De kop van de geit

Ibn Umar (radiallaho ta�ala anho) vertelt:

�Een van de sahabah ontving een kop van een geit als geschenk. Hij dacht meteen aan een buurman die een grotere familie had en dus meer behoefte had aan voedsel. Hij schonk de kop aan die buurman. Toen deze broeder het geschenk ontving, herinnerde hij zich een andere persoon die volgens hem eerder recht had op het geschenk. Hij stuurde het geschenk naar hem toe. Zo ging de kop van de geit zeven keer van hand tot hand en kwam tenslotte terug bij de persoon waar alles begon.�

Moraal: Wij leren uit dit verhaal dat hoe arm en behoeftig de sahabah gewoonlijk waren zij toch anderen boven zichzelve verkozen.

Verhaal: Zaid krijgt voorkeur voor zijn Quran

Zaid ibn Thabit (radiallaho anho) was zes jaar oud toen hij zijn vader verloor. Hij was elf ten tijde van de Hijrah. Hij bood zich aan om mee te doen aan de veldslag bij Badr, maar werd geweigerd omdat hij nog te jong was. Bij de slag van Uhud bood hij weer vrijwillig zijn diensten aan. Ook dit keer werd hij weer niet toegestaan mee te vechten. Vanaf toen nam hij deel aan alle veldslagen die er gevochten moesten worden. Terwijl de Mujahideen in de richting van Tabuk marcheerden, werd de vlag van Banu-Malik door Amarah gedragen. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) beval hem de vlag over te dragen aan Zaid. Amarah was bang dat iemand misschien klachten had gegeven en daar door ontevreden was over hem.

Hij zei: �O Profeet van Allah! Is het soms vanwege klachten die iemand over mij gegeven heeft?�

De Heilige Profeet Muhammad (saw) zei:

�Nee. Maar Zaid kent meer van de Quran dan jij. Zijn kennis van de Quran heeft hem de voorkeur gegeven.�

Commentaar:

Het was de gewoonte van de Profeet (saw) dat hij voorkeur gaf aan mensen overeenkomstig hun deugden. Ofschoon dit een aangelegenheid was van een veldslag, en kennis van de Quran niet in direct verband stond met de beslissing, gaf de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) toch de voorkeur aan Zaid vanwege zijn kennis van de Quran. Dit onderscheid zien wij ook bij andere gelegenheden. Wanneer een aantal overleden personen in 1 graf begraven moet worden (zoals in Uhud), werden zij in volgorde van hun kennis van de Quran begraven. Prioriteit werd gegeven aan hen die meer kennis van de Quran hadden.

Verhaal: Aisha (radiallaho anha) wordt boos op Ibn Zubair (radiallaho ta�ala anho)

Abdullah bin Zubair was een neef van Aisha (ra). Hij was haar erg dierbaar, omdat ze hem had opgebracht. Hij vond het niet zo leuk dat ze zo veel aan aalmoezen weggaf terwijl ze zelf armoedig leefde. Hij vertelde dit aan iemand en zei:

�Ik moet mijn tante stoppen dat te doen.�

Ze hoorde dit en zwoer voor de rest van haar leven niet meer te praten met Abdullah.

Abdullah ibn Zubair was zeer geschokt door haar eed. Hij stuurde vele mensen om met haar te praten, maar ze zei tegen hun: �Ik heb een eed afgelegd en ik ben niet bereid die te overtreden.� Hij vroeg toen twee personen uit de familie van de moeder van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) om naar haar huis te gaan en te bemiddelen voor hem. Aisha (ra) liet de mensen binnen komen en sprak met hen van achter een gordijn. Abdullah ibn Zubair kwam ook heimelijk met deze personen binnen. Toen de mensen begonnen te praten, kon hij zichzelf niet meer beheersen. Hij rukte het gordijn opzij en klemde zich vast aan zijn tante, huilend en haar dringend verzoekend om vergeving. De twee bemiddelaars kwamen erbij en herinnerden haar eraan dat de Profeet (saw) het verboden had dat de ene moslim het spreken tegen de andere moslim zou afzweren. Toen ze deze hadith hoorde werd ze bang voor Allah�s ontevredenheid en het resultaat was dat ze zeer verdrietig begon te huilen. Ze begon toen de ene na de andere slaaf in vrijheid te stellen als boetedoening voor haar eed, totdat er 40 slaven door haar bevrijd waren. Zelfs nog jaren daarna, wanneer ze dacht aan de overtreding, huilde ze zoveel dat haar sjaal nat werd.

Moraal:

Hoeveel zorgen maken wij ons over de eden die wij van �s morgens vroeg tot �s avonds laat afleggen? Stel deze vraag aan jezelf. Kijk naar de mensen die werkelijk eerbied voor Allah en Zijn naam hebben; hoe bedroefd zij zich voelden wanneer zij niet in staat waren een eed te vervullen. We zien Aisha (ra) zelfs jaren later zoveel huilen wanneer zij dacht aan het incident rond de overtreding van haar eed.

Verhaal: Het verhaal van Oemm Hakim (radiallaho anha)

Oemm Hakim was de vrouw van Akrimah bin Jahl. In de veldslag van Uhud vocht ze aan de zijde van de vijand. Ze sloot zich aan bij de Islam bij de val van Mekka. Ze hield heel erg van haar man die geen moslim werd wegens zijn vader, die de ergste vijand van de Islam was. Na de val van Mekka vluchtte haar man naar Yemen. Zij verkreeg vergeving voor hem van de profeet van Allah (saw) en ging naar Yemen en bewoog haar echtgenoot naar huis terug te keren. Ze vertelde hem:

�Je hoeft het zwaard van de Heilige profeet  Muhammad (saw) niet te vrezen, op voorwaarde dat je jezelf in zijn schoot legt.�

Ze keerde met hem terug naar Medina, waar Akrimah zich nu wel bekeerde tot de Islam en ze gelukkig met elkaar begonnen te leven. Ze namen beiden deel in de oorlog met Syri� gedurende het Khalifaat van Abu Bakr as-sideeq (ra). Akrimah werd gedood in een veldslag. Ze trouwde toen met een andere mujahid, Khalid bin Said (ra). De plek waar de twee elkaar wilden ontmoeten heette: Marja al-Safr.

Ze zei: �De vijanden concentreren zich op alle fronten. We zullen elkaar ontmoeten wanneer wij ze afgehandeld hebben.�

Hij zei: �Ik ben er zeker van dat ik deze veldslag niet zal overleven.�

Op die plek sliepen ze voor het eerst in een tent met elkaar. De volgende dag trof Khalid bin Said (ra) de voorbereidingen voor de Walimah toen de vijand met volle kracht aanviel en hij gedood werd. Oemm Hakim pakte haar tent en al haar bagage op en met een haring van een tent in haar hand bevocht ze de vijanden tot ze zeven van hun gedood had.

Moraal:

In oorlogstijd zou geen enkele man en zeker geen enkele vrouw onder zulke omstandigheden willen trouwen. Kijk naar haar huwelijk op het strijdveld en haar strijd tegen de vijanden! In plaats van de dood van haar man te betreuren, rukt ze op de dag van zijn dood op in de veldslag en doodt ze zeven vijandelijke soldaten zonder hulp van anderen. Is dit niet voldoende om de wonderbaarlijke kracht van imaan in de vrouwen van die tijd te tonen?

asallaamo3alaikomwar7matollaahwabarakatoho

ga door allah ijazik bigyeer fidoenya walagira.

en die verhaal van ommoe hakim maschllaah  moge allah mij en alle zusters

een beetje van haar imaan schenken  want  zo een vrouw vind je niet meer .

radyallaah wa3anha

Verhaal: Oemm Haram (radiallaho ta�ala anha) in de veldslag om Cyprus

Oemm Haram (radiallaho anha) was een tante van Anas (radiallaho anho). De Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) bezocht haar vaak en soms deed hij ook zijn middagdutje thuis bij haar. Eens sliep hij thuis bij haar, toen hij glimlachend wakker werd. Oemm Haram zei:

�O Profeet! U bent dierbaarder dan mijn ouders, zeg mij wat u heeft doen glimlachen.�

Hij zei: �Ik zag in mijn droom enkele van mijn volgelingen die voor de Jihad over zee gingen. Zij leken in hun schepen op koningen, zittend op hun troon.�

Oemm Haram (ra) zei: �O Profeet van Allah! Bid dat ik ook 1 van die mensen mag zijn.�

Hij antwoordde: �Wees verzekerd, je zal 1 van hun zijn.�

Hij ging weer slapen en werd voor de tweede keer glimlachend wakker. Op de vraag van Oem Haram zei hij: �Ik zag nog meer mensen die voor Jihad over de zee gingen.�

Oemm Haram (ra) verzocht hem te bidden voor haar dat zij zich ook bij hun kon aansluiten.

Hij zei: �Neen. Jij bent alleen met de eerste groep.�

Gedurende het Khalifaat van Uthmaan (radhiallaho anho) vroeg Amir Muawiyah, de gouverneur van Syri�, toestemming om een expeditieleger naar het eiland Cyprus uit te rusten. Toestemming werd door Uthman (ra) verleend. Oemm Haram (ra) maakte samen met haar man Ubadah (ra) deel uit van die legermacht. Toen ze zich na de veldslag op het eiland opmaakte om te vertrekken, viel ze van haar muildier, brak haar nek en overleed. Ze werd in Cyprus begraven.

Moraal:

Kijk naar de geest van Oemm Haram. Ze wilde zich bij beide expedities aansluiten. Daar het voorbestemd was dat zij tijdens de eerste expeditie zou komen te overlijden, bad de Boodschapper van Allah (saw) niet voor haar deelname in de tweede.

Verhaal: Kuraim �s opgave van wat niet geliefd was bij de Profeet van Allah (saw).

Suhail bin Hanzilah (radiallaho anho) leefde in Damascus een leven van afzondering. Hij mengde zich niet onder de mensen, noch ging hij ergens. Hij was of bezig met salaat of met dhikr. Op weg naar de masjid kwam hij zoals gewoonlijk langs Abu Darda (radiallaho anho), een van de eminente sahaba. Abu Darda (ra) zei dan altijd tegen hem:

�O Suhail! Laat eens enkele goede woorden van je horen. We zullen er veel voordeel uit halen, ofschoon je niets bij zal verliezen.�

Suhail (ra) vertelde dan iets wat hij van de Profeet (saw) had gehoord of een voorval dat hij meegemaakt had. Eens vroeg Abu Darda (ra) hem weer eens iets om te vertellen. Hij vertelt hierover:

�Eens sprak de Profeet (saw) over Kuraim Asadi (radiallaho anho) en zei: �Hij is een goede man, uitgezonderd zijn twee gewoonten nl. hij houdt zijn hoofdharen te lang en zijn azar laat hij tot beneden zijn enkels gaan.� Toen Kuraim dit hoorde, liet hij onmiddellijk zijn haren tot boven zijn oren knippen en begon zijn Azar tot het midden van zijn kuit te houden.

Moraal:

Dit voorval toont weer eens de gemoedstoestand van die mensen. Zij dulden geen uitstel om te handelen naar de wensen van de Profeet (saw). Verder vragen stellen of opheldering was niet nodig.

Verhaal: De voorzichtigheid over de Hadith van Ibn Masood

Abdullah bin Masood (radiallaho anho) is een van de grootse sahabah die toevertrouwd was met de taak van het geven van fatwa�s, zelfs gedurende de tijd van de profeet Muhammad (saw). Van het begin van de Islam was hij er al, en hij was een van de emigranten die naar Abyssinie vertrok. Hij vergezelde de profeet (sallalaho alaihi wasallam) in al zijn veldslagen en werkte als zijn bediende. Hij droeg de schoenen van de profeet (saw) en zorgde voor een kussen voor de profeet (saw) wanneer hij ernaar vroeg had. En hij bracht hem water voor wudhu. Hij werd daarom genoemd: �De houder van de kussens� en �De leider van de wudhu�. De Profeet (saw) zei eens: �Abdullah ibn Masood (ra) is de enige persoon, die ik veilig als een amier kan benoemen, zonder iemand te raadplegen.�

Hij had toestemming van de Profeet (saw) om hem te allen tijde te bezoeken. Het is overgeleverd dat de profeet heeft gezegd: �Als je de Heilige Quran wil reciteren zoals het aan mij geopenbaard werd, doe dan de recitatie van Abdullah bin Masood.�

En

�Geloof in wat Abdullah bin Masood (ra) over mij overlevert.�

Abu Musa Ashari (ra) zegt:

�Abdullah ibn Masood en zijn moeder bezochten het huis van de Profeet (saw) zo vaak en waren daar zo thuis dat de mensen die uit Yemen gekomen waren om de Profeet van Allah (saw) te ontmoeten, hem als een �ahl alBayt� namen.� Hij stond zeer dicht bij de Profeet (saw), maar toch was hij zeer voorzichtig om de woorden van de Profeet (saw) te overleveren. Abu Amir Shaibani (ra) zegt:

�Ik bleef een jaar met Abdullah ibn Masood (ra). Ik hoorde hem nooit enige woorden direct toeschrijven aan de Profeet (saw). Telkens als hij van plan was zo te doen, begon hij te trillen van vrees.�

Amir bin Maimoon zegt: �Ik bezocht Abdullah ibn Masood een jaar lang elke donderdag, ik hoorde hem nooit enige woorden direct toeschrijven aan de Heilige Profeet (saw). Eens overleverde hij een hadith. Als hij de woorden uitte: �De Heilige Profeet (saw) zei zo�, dan begon zijn lichaam te trillen, zijn ogen schoten vol tranen, zijn voorhoofd begon te zweten, zijn aderen zwollen en hij zei: �InshaAllah� de Heilige Profeet (saw) zei zo�, of iets in die geest, het kon iets minder of iets meer zijn.�

Kijk naar de voorzichtigheid en zorg over Hadith. De Profeet (saw) zei eens:

�Een persoon die iets aan mij toeschrijft, wat ik niet gezegd heb, is bezig zijn woonplaats in de Hel klaar te maken.�

Moraal:

Dit is de reden waarom de sahabah, ofschoon ze spraken en alles deden vlgens de instructies en het voorbeeld van de Profeet (saw), bang waren uitspraken toe te schrijven aan de Heilige profeet. Uit vrees dat ze zouden verschillen met wat de profeet (saw) in werkelijkheid gezegd had. In tegenstelling hiermee zien we dat vandaag de dag sommigen gewoon door gaan met het aanhalen van ahadith, zonder van hun echtheid verzekerd te zijn. Ze zijn ook niet bang voor de ernstige consequenties door iets verkeerd toe te schrijven aan de Profeet (saw).
De Fiqha Hanifiyya is voor het grootste deel gebaseerd op de ahadith die overgeleverd zijn door Abdullah ibn Masood.

Verhaal: Umar (radiallaho anho) braakt melk uit.

Iemand bracht eens wat melk voor umar (ra). Toen hij het dronk, merkte hij een eigenaardige smaak op, en vroeg aan de persoon hoe hij in het bezit was gekomen van de melk. Hij antwoordde:

�De kamelen waren in sadaqah gegeven en waren in de woestijn aan het grazen, de bedienden gaven mij deze melk uit de opbrengst ervan.�

Hierna zette Umar (ra) zijn hand in zijn keel en braakte alles dat hij had ingenomen.

Moraal:

Deze Godvrezende mensen onthielden zich niet alleen volkomen van haraam voedsel, ze waren ook zeer bezorgd om elk twijfelachtig hapje binnen te krijgen. Zij durven iets dat haraam was niet tot zich te nemen; hoe anders is het vandaag de dag!

Verhaal: Zaid bin Thabit memoriseert de Heilige Quran

Zaid ibn Thabit (radiallaho ta�ala anho) was een van de sahabah die beschouwd werden als de geleerdste en wiens woorden in religieuze zaken veel gewicht hadden. Hij was een expert in de voorschriften met betrekking tot de verplichte daden van de moslims. Hij vertoefde in kringen van juristen, rechters en Qaris. Ik zei al eerder dat hij pas 11 jaar was toen de profeet (salalaho alaihi wasallam) naar Medina emigreerde. Dit was de reden dat hij niet mocht meegaan met de oorlogen van Badr etc. Hij verloor zijn vader toen hij 6 jaar oud was. Toen de profeet (saw) in Medina arriveerde, brachten de mensen hun kinderen bij hem om zegeningen van hem te ontvangen. Ook Zaid werd bij hem gebracht. Hij zegt:

�Toen ik voorgesteld werd aan de Heilige profeet (saw) werd hij ge�nformeerd dat ik 17 soerahs van de Quran uit het hoofd kende. Om mij te testen gaf hij mij de opdracht enige hiervan te reciteren. Ik reciteerde de Soerah Qaaf. Hij beloonde mij met zijn woorden van waardering.�

De profeet (saw) maakte altijd gebruik van de lokale joden als hij brieven schreef aan de joden buiten Medina. Eens zei hij tot Zaid:

�ik ben niet tevreden met wat de joden voor me schrijven en lezen. Ik onderken het gevaar als zij verkeerd schrijven en lezen. Ik verlang van jou dat jij de joodse taal leert.�

Zaid (ra) zegt: �Binnen vijftien dagen beheerste ik het Hebreeuws en nadien voerde ik alle correspondentie voor hem.�

Moraal:

Hoe kan een goede plant groeien uit een slechte zaad? Als je ook wenst dat je kind een goede moslim wordt als hij opgroeit, moet je het zaad van imaan en Islam vanaf de kinderjaren in zijn hart zaaien.

Verhaal: Salaat van een Muhajir en een Ansari die de wacht hielden

De Boodschapper van Allah (sallalaho alaihi wasallam) keerde terug van een veldslag en moest ergens overnachten. Hij vroeg:

�Wie gaat vanavond de wacht over het kamp houden?�

Ammaar ibn Yasir (radiallaho anho) van de Muhajirin en Abaad bin Bishir (radiallaho anho) van de Ansar boden aan de wacht te zullen houden. Beiden moesten op een bergtop de wacht houden en waken voor een mogelijke nachtelijke aanval door de vijand.

Abaad zei tegen Ammaar:

�Laten wij de wacht houden en om beurten slapen. De eerste helft van de nacht zal ik wakker blijven, terwijl jij gaat slapen. De tweede helft mag jij de wacht houden terwijl ik ga slapen.�

Ammaar was het met hem eens en ging slapen en Abaad begon met zijn Salaat. Een vijandige verkenner zag hem vanaf een sfastand in het donker en schoot een pijl op hem af. Toen de vijand zag dat hij niet bewoog, schoot hij nogmaals een pijl op hem af en daarna nog eens. Abaad trok elke pijl die hem trof uit zijn lichaam en gooide die weg. De vijand vluchtte toen hij beiden samen zag, uit vrees dat er nog meer van die krijgers in de buurt konden zijn. Ammaar merkte op dat Abaad uit drie wonden aan het bloeden was. Hij zei:

�Sobhanallah! Waarom heb je me niet eerder wakker gemaakt?�

Abaad antwoordde:

�Ik begon sourat Kahf tijdens mijn Salaat te reciteren. Ik wilde het niet graag verkorten, maar toen ik door de derde pijl getroffen werd, was ik zeer bezorgd dat mijn dood de veiligheid van de Heilige Profeet (saw) in gevaar zou brengen. Ik beeindigde daarom de salaat en maakte je wakker. Het is vanwege de vrees voor de veiligheid van de profeet (saw) dat ik niet tot de ruku ben overgegaan voor het beeindigen van de sourat. In elk ander geval zou ik liever vermoord worden dan om dit te doen.�

Moraal:

Kijk eens naar de devotie van de Sahabah voor de Salaat. De ene na de andere pijl treft het lichaam van Abaad en hij bloedt overvloedig maar toch is hij niet bereid het genot van het reciteren van de Quran tijdens zijn Salaat te onderbreken. Aan de andere kant is de beet van een wesp, de steek van een muskiet of zelfs het gebrom van een vlieg genoeg om ons af te leiden van onze Salaat.

Volgens de fiqh van de Hanafiah school breekt de wudhu met bloeding, terwijl dit volgens de Shafiah niet zo is.

Ik moet zeggen dat het een heel mooi verhaal is over die geit. Anderzijds, ik zou hem ook direct doorgegeven.

Verhaal: De bekering van Abuzar Ghifari tot de Islam

Abuzar Ghifari (radiallaho anho) is zeer beroemd onder de Sahabah vanwege zijn pieteit en kennis. Ali (ra) zei vaak:

�Abuzar Ghifari (ra) is de bewaarder van zo�n kennis die andere mensen niet in staat zijn te verwerven.�

Toen hij voor het eerst het nieuws van de missie van de Profeet (saw) hoorde, stuurde hij z�n broer naar Mekka om na te gaan wie die �persoon� was, die aanspraak maakte de ontvanger van de Goddelijke openbaringen te zijn. Zijn broer keerde terug en informeerde hem dat hij de profeet Muhammad (saw) ontmoet had en dat het een man was met goede gewoonten en uitstekend gedrag, en dat zijn wonderlijke openbaringen niets uit te staan hadden met dichtkunst noch waarzeggerij. Hij was niet echt bevredigd met dit verslag en hij besloot zelf naar Mekka te gaan om de feiten na te trekken. Bij het bereiken van Mekka ging hij rechtsstreeks naar Haram. Hij kende de profeet (sallalaho alaihi wasallam) niet en hij beschouwde het niet raadzaam (gezien de omstandigheden die toen heersten) om aan wie dan ook over hem te informeren. Toen het donker werd, merkte Ali (ra) hem op. Hij zag dat hij een vreemdeling was en kom hem niet negeren. Gastvrijheid, zorg voor reizigers, armen en vreemdelingen was de tweede natuur van de Sahabah. Hij nam Abuzar daarom mee naar zijn huis. Hij vroeg hem niet wat zijn doel was van zijn bezoek aan Mekka, en ook Abuzar zelf sprak daar niet over. De volgende dag ging hij weer naar de Haram en hij bleef daar tot de avond zonder te weten te komen wie de Heilige Profeet (saw) was. In feite wist iedereen dat de Profeet (saw) en zijn metgezellen vervolgd werden in Mekka. En Abuzar had een angstig voorgevoel over het resultaat van zijn onderzoek naar de profeet (saw). Ali (ra) bracht hem weer naar huis voor de nacht, maar had weer geen gesprek over het doel van zijn bezoek naar de stad. Pas op de derde avond, vroeg Ali hem, nadat hij hem twee avonden gunstig had onthaald:

�Broeder, wat brengt jou naar deze stad?�

Voordat hij antwoordde, beloofde Abuzar aan Ali (ra) dat hij de waarheid zou spreken, vervolgens informeerde hij hem over de profeet Muhammad (saw). Ali (ra) antwoordde:

�Hij is waarlijk de Profeet van Allah. U moet mij morgen vergezellen en ik zal je naar hem brengen. Maar u moet zeer voorzichtig zijn, opdat niemand te weten komt over jouw band met mij, anders zal je in problemen komen. Als wij onderweg zijn en ik enig gevaar vrees, zal ik opzij gaan zogenaamd voor het regelen van mijn schoenen, en jij moet doorgaan zonder te stoppen, zodat de mensen geen band tussen ons kunnen leggen.�

De volgende dag, volgde hij Ali (ra), die hem naar de Profeet (saw) bracht. Bij de eerste ontmoeting al bekeerde Abuzar zich tot de Islam. De Profeet (was) was bang dat de Quraish hem kwaad konden doen, dus beval hij hem geen openlijke verklaring af te leggen van zijn Islam, en zei tegen hem om terug te gaan naar zijn stam om pas terug te keren wanneer de moslims de overhand hadden gekregen. Abu Zar (ra) antwoordde:

�O Profeet van Allah! Bij Hem die de Meester van mijn ziel is, moet ik gaan en de kalimah reciteren te midden van deze ongelovigen.�

Trouw aan zijn woorden, ging hij direct naar de Haram  en , in het midden van de menigte en op de toonhoogte van zijn stem, reciteerde hij de Shahadah:

�Ashhadoe an la ilaha ila Allah waashhadoe anna Muhammadar Rasoeloellah.�

De mensen vielen hem van alle kanten aan en zouden hem dood geslagen hebben als Abbas (de oom van de Profeet die op dat moment nog niet bekeerd was tot de Islam) hem niet beschermd had en hem uit de handen vande omstanders bevrijdde. Abbas zei aan het gepeupel:

�Weet je wie hij is? Hij behoort tot de Ghifar stam, die woont op de weg van onze karavanen naar Syrie. Als hij gedood wordt, zullen zij op de loer liggen en zullen wij niet meer in staat zijn handel te drijven met Syrie.�

Hij deed een beroep op hun voorzichtigheid en zij lieten hem alleen.

De volgende dag, herhaalde Abuzar zijn gevaarlijke geloofsbelijdenis van Imaan en hij zou zeker door de menigte doodgeslagen worden, als Abbas niet nog een keer intervenieerde en hem voor de tweede keer redde.

Moraal:

De aktie van Abuzar (ra)  was het resultaat van zijn sterke drang voor het opzeggen van de Kalimah Tayebba onder de gelovigen. En het verbod door de Profeet (saw) was te danken aan zijn zachtheid van zijn hart voor Abuzar (ra), opdat hij niet voor zware ontberingen die teveel voor hem konden zijn gesteld zou worden. Er is geen enkele sprake van ongehoorzaamheid in dit verhaal. Daar de Profeet (saw) zelf allerlei vormen van ontberingen onderging in het verspreiden van de boodschap van de Islam, leerde ook Abuzar (ra) zijn voorbeeld te volgen, liever dan gebruik te maken van de toestemming gevaar te vermijden. Het was deze geest van de Sahabah die hun tot zulke hoogten bracht van materiele en spirituele vooruitgang. Toen iemand eens de Kalimah reciteerde en de schoot van de Islam binnen trad, kon geen macht van de wereld hem dwingen terug te keren en geen verdrukking of tirannie hem stoppen om de boodschap van de Islam verder te verspreiden.

Verhaal: Het verlangen van Amar bin Jamooh (radiallaho anho)

Amar bin Jamooh (ra) was invalide. Hij had vier zonen die vaak in het gezelschap van de profeet (saw) bleven en deelnamen aan de veldslagen. In Uhud verlangde Amar bin Jamooh (ra) er sterk naar om deel te nemen aan de veldslag. De mensen zeiden tegen hem:

"Ik zag Amar bin Jamooh vechten. Hij liep trots en fier en zei: "Bij Allah, ik hou van het Paradijs." Een van zijn zonen volgde hem op de hielen. Vader en zoon vochten beide totdat ze gedood werden."

Verhaal: Wat Anas (radiallaho ta'ala anho) gewoon was te doen wanneer een storm naderde

Nadhr bin Abdullah vertelt:

"Een dag toen Anas (ra) nog in leven was, werd het opeens zeer donker gedurende de dag. Ik ging naar hem en zei: "Heb je zoiets meegemaakt in de dagen van de profeet (saw)?" Hij antwoordde: "Ik zocht mijn toevlucht tot Allah. In die dagen als de wind een beetje harder waaide dan normaal, zouden wij ons haasten naar de masjid, vrezende voor de nadering van de Laatste Dag."

Abu Darda (radiallaho anho) vertelt: "Telkens wanneer er een storm was, werd de Heilige Profeet (saw) verontrust en ging hij naar de masjid."

Moraal:

Wie denkt vandaag de dag naar de moskee te gaan, zelfs ten tijde van de ergste natuurrampen? We hebben de wreedste tsunamies gezien, de ergste aardbevingen en meest verpletterende tornado's en orkanen gehad. De gewone mensen, zelfs degenen die zich als goede en godsdienstplichtige Moslims beschouwen, brengen deze Soennah niet in de praktijk. Ik schaam me de ogen uit de kop. Schandalig gewoon!

As-salamu alaikum

Ik hoop dat jullie net als ik nog steeds zo veel kunnen genieten van de mooie verhalen van de Sahabah. Het verhaal van vandaag toont weer eens aan hoe gelukkig wij zouden zijn als wij maar een gedeelte van hun karakter zouden kunnen verwerven.

Verhaal: Abuzar berispt zijn knecht

Abuzar Ghifari (radiallaho anho) hebben we al een beetje leren kennen om zijn pi�teit en onthouding. Hij hield geen geld bij zich en hield er niet van dat anderen geld oppotten. Hij vocht altijd tegen de vermogende klasse. Uthman (radiallaho anho) adviseerde hem daarom gedurende zijn khalifaat naar Rabzah (een klein dorp in de woestijn) te gaan. Hij had daar enkele kamelen om van te leven en een oude knecht, die voor hem kon zorgen. Een lid van de stam Banu Sulaim zich aan hem voor met het volgende verzoek:

�Ik wens met je te blijven om via jou kennis te nemen van Allah�s gebod en de wijzen en gewoonten van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Ik zal je knecht ook helpen om voor de kamelen te zorgen.�

Abuzar Ghifari (ra) antwoordde:

�Ik kan iemand niet bij mij houden die niet handelt overeenkomstig mijn wensen, maar als je bereid bent te doen wat gewenst wordt, mag je met me blijven, anders wens ik je goedendag.�

De persoon vroeg:

�Op welke manier moet ik je wensen uitvoeren?�

Abuzar antwoordde:

�Wanneer ik je vraag om het beste uit mijn eigendom uit te geven, ben je verplicht dat te doen.�

De nieuwe knecht accepteerde zijn voorwaarden en bleef met hem. Op een dag kwam iemand aan Abuzar vertellen dat er enkele arme families dichtbij de bron kampeerden en honger leden. Hij vroeg de knecht om een van de kamelen te halen. Die selecteerde de beste van de partij, zoals hij beloofd had te doen. Het betrof een zeer goed en onderdanig dier dat uitstekend geschikt was om te berijden. De knecht liet het beest staan, omdat het beest alleen maar zou dienen om geslacht en opgegeten te worden. Hij zocht dus de tweede beste uit. De eerste was goed te berijden en zeer nuttig voor Abuzar en zijn familie, terwijl de armen het even smakelijk als de betere zouden vinden. En hij bracht dus de tweede kameel voor Abuzar (ra).

Abuzar riep:

�Zo tenslotte heb je toch je belofte gebroken.�

De knecht wist meteen wat Abuzar (ra) bedoelde, keerde terug, haalde de beste kameel van de stal en bracht die voor hem. Abuzar (ra) zei aan de mensen om hem heen:

�Ik wil dat twee mensen zich vrijwillig aanmelden om een taak voor Allah te verrichten.�

Toen twee mensen hun diensten aanboden, verzocht hij ze de kameel te slachten en het vlees gelijk te verdelen onder de hongerige families bij de bron, zijn eigen familie inbegrepen.

Hij zei:

�Mijn familie zal gelijk delen met de overigen.�

De vrijwilligers voerden zijn instructies uit. Hij liet de knecht toen roepen en vroeg aan hem:

�Heb je opzettelijk mijn instructies om het uit mijn bezit weg te geven, genegeerd of was je het vergeten?�

De knecht:

�Ik was jouw instructies niet vergeten, maar ik dacht dat het betere was die ene voor transportwerkzaamheden te bewaren, terwijl de andere even goed was om te slachten.�

Abuzar vroeg:

�Was dat ter wille van mijn persoonlijke noodzaak dat je dat wilde doen?�

De knecht:

�Ja.�

Abuzar zei:

�Kom, laat ik je de reden van mijn behoeften vertellen. Dat is de dag dat ik alleen in de eenzaamheid van het graf gelegd zal worden. Onthoudt, er zijn drie deelgenoten in jouw rijkdom, nl. (1) Jouw noodlot, die niet wacht om zijn deel te nemen. Goed of slecht, het zal alles nemen wat het nemen moest. (2) Jouw erfgenamen die wachten op de dag van je dood, zodat ze hun deel kunnen nemen, en (3) Jezelf. Als je het kan klaarspelen, wees niet de meest hulpeloze van die drie partners. Neem je volle deel, terwijl je het kan.�

Allah zegt: �Je zal geen pieteit verwerven totdat je datgene weggeeft waarvan je het meest houdt.� (Soerah Aal Imraan vers 92)

�Ik denk daarom dat het raadzaam is dat ik van te voren de dingen wegstuur waarvan ik het meest houd, zodat ze daar veilig in bewaring voor mij zijn.�

Moraal:

De persoon die zijn rijkdom niet op Allah�s Pad uitgeeft, is de ergste verliezer van de drie deelgenoten en hij blijft dat weggeven uitstellen totdat het laatste noodlot hem die mogelijkheid ontneemt of hij sterft en zijn erfgenamen eigenen zich al zijn bezittingen toe. En het komt zeer zelden voor dat de erfgenamen de rijkdommen die zij aldus verworven hebben, uitgeven op het pad van Allah, zodat de ziel van de overleden eigenaar kan rusten. De Boodschapper van Allah (saw) merkte eens op:

�Mensen die hebben hun aardse eigendom lief, omhelzen die met hun ziel en wellust zeggend: �mijn rijkdom, mijn rijkdom� maar in werkelijkheid is alleen datgene zijn rijkdom, wat hij geniet in de vorm van voedsel of kleding of wat hij uitgeeft op het pad van Allah om voor hem in het hiernamaals bewaard te worden. Wat overblijft van zijn rijkdom behoort aan anderen toe. Hij treedt alleen op als een tijdelijke bewaarder.�

In een andere hadith, is het overgeleverd dat de Profeet (saw) eens aan de Sahabah vroeg:

�Wie van jullie zou liever zijn rijkdom in handen van zijn erfgenamen zien dan het voor zichzelf houden?�

Zij antwoordden:

�Wie zou zo iemand willen zijn, O Profeet van Allah?�

Daarna legde de Profeet (saw) hun uit:

�Wat je vooruit stuurt door het uit te geven op het Pad van Allah is van jou, en wat je achterlaat behoort aan jouw erfgenamen.�

Verhaal: Anas bin Nadhar�s martelaarschap in Uhud

Toen de moslims in Uhud een nederlaag leden, deed het gerucht de ronde dat de profeet (sallalaho alaihi wasallam) gedood was. Dus kan je je voorstellen wat voor een verdriet de Sahabah hadden toen ze tijdens de veldslag dit tragische gerucht hoorden. Sommigen van hen werden wanhopig. Anas bin Nadhar zag Umar en Talha met een groep moslims in een zeer verbijsterende toestand. Hij zei tot hun:

�Waarom staan jullie er zo verbijsterd bij?�

Ze zeiden:

�De profeet van Allah (saw) is gedood.�

Anas riep:

�Wie zal dan na hem willen leven? Kom, laat ons verder strijden met onze zwaarden en ons aansluiten bij de heilige Profeet (saw).�

Direct nadat hij deze woorden sprak, stortte hij zich in de linie van de vijand en vocht totdat hij sneuvelde.

Moraal:

Anas (radiallaho anho) had een buitengewone liefde voor de profeet (saw) dat hij het leven niet meer waardig vond zonder hem.

Verhaal: Bilal (radiallaho anho) en zijn beproevingen

Bilal (ra) is een van de bekendste uit de schitterende groep van de Sahabah. Hij was bekend als de �muadhdhin� van de masjid van de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Hij was een slaaf uit Abysinie van een kafir uit Mekka. Zijn bekering tot de Islam werd � vanzelfsprekend � niet geaccepteerd door zijn meester en hij werd daarom zeer wreed vervolgd. Umayah bin khalaf, die de ergste vijand van de Islam was, liet hem 12 uur s�middags in het brandende zand liggen en plaatste een zware steen op zijn borst. Hierdoor kon Bilal (ra) niet eens zijn arm of been bewegen. Umayah zei toen:

�Verwerp de Islam of stik in de hitte en ga dood.�

Zelfs onder deze kwellingen riep Bilal (ra):

�Ahad� de Ene (Allah) ... �Ahad� De Ene

In de avond werd hij afgeranseld en met de snijwonden liet men hem de volgende dag weer op het brandende zand liggen en dwongen ze hem om de Islam in de steek te laten of een langzame dood te sterven. De folteraars werden moe en namen beurten (Abu Jahl, Umayah, en anderen) en streden met elkaar wie Bilal het wreedst en ergst kon straffen. Maar Bilal (ra) gaf niet toe. Ten slotte kocht Abu Bakr (ra) zijn vrijheid en werd hij een vrije moslim.

De Islam onderwijst ons de onvoorwaardelijke eenheid van de Almachtige Schepper, terwijl de dienaren van de afgoden in Mekka geloofden in vele goden en godinnen met kleine goden. Daarom herhaalde Bilal (ra) de woorden:

�Ahad�, �Ahad�

Moraal:

Dit bewees zijn liefde en toewijding aan Allah. Allah was hem zo dierbaar dat geen enkele marteling hem kon afleiden Zijn Heilige Naam te reciteren. De kwajongens uit Mekka sleepten hem door de straten, terwijl hij de woorden �Ahad�, �Ahad� uitriep.

Kijk, hoe Allah zijn standvastigheid beloonde! Hij had de eer de �muadhdhin�van de profeet (saw0 te worden. Hij bleef altijd met hem, thuis en daarbuiten, om de adhaan op te roepen. Na het overlijden van de profeet (saw) werd het erg zwaar voor hem om in Medina te blijven. Bij iedere stap en op iedere hoek van de straat zou hij de Profeet (saw) gaan missen. Hij verliet Medina daarom, en besloot zijn verdere leven te wijden aan het Pad van Allah. Eens zag hij in zijn droom de Profeet Muhammad (saw) die tot hem zei:

�O Bilal! Hoe komt het dat je mij nooit bezoekt?�

Toen hij wakker werd vertrok hij meteen naar Medina. Toen hij Medina bereikte, verzochten Hassan en Hussain (radiallaho anhuma) (de kleinkinderen van de Profeet) hem de adhaan op te roepen. Dit kon hij niet weigeren, omdat hij erg van hen hield. Zodra Bilal (ra) na jaren weer de adhaan opriep, huilden de bewoners van Medina openlijk vanwege de mooie herinneringen aan de goede dagen toen de profeet (saw) nog in leven was. Zelfs de vrouwen kwamen huilend uit hun huizen. Bilal (radiallaho anho) verliet Medina weer na enkele dagen en hij overleed in Damascus (Syrie) in het jaar 20 Hidjrah.

Verhaal: De kwellingen van Khabbab bin Al Arat (radiallaho anho)

Khabbab ibn Al-Arat (ra) is ook een van de gezegende mensen die zichzelf aanbood en alle beproevingen voor de zaak van Allah doorstond. Hij was de zesde of zevende persoon die zich tot de Islam had bekeerd en werd daardoor zwaar beproefd en heeft hij veel geleden. Zo lieten ze hem een stalen harnas dragen, moest hij in de zon liggen zweten en bijna stikken van de hitte. Vaak moest hij plat liggen op het hete woestijnzand, waardoor de huid van zijn rug verschroeide. Hij was de slaaf van een hele rijke vrouw. Toen zij erachter kwam dat hij de Profeet muhammad (sallalaho alaihi wasallam) bezocht, brandmerkte ze hem op zijn hoofd met een gloeiende ijzeren staaf. In de tijd dat Umar (radiallaho anho) khalifa werd, informeerde hij bij Khabab (ra) over de details van zijn ontberingen vanaf zijn bekering tot de Islam. Khabab wees hem zijn rug. Toen Umar (ra) zijn rug zag zei hij: �Ik heb nog nooit eerder zo�n rug gezien.�

Khabab zei: �Mijn lichaam werd over hoopjes smeulende houtskool gesleept, en het bloed en vet dat uit mijn rug kwam, stak het vuur aan.�

Toen de Islam zich verspreidde en de moslims alle omliggende gebieden wonnen, huilde hij vaak en zei hij: �Allah schijnt ons in deze wereld voor al onze ontberingen te vergoeden, en misschien zal er niets voor ons overblijven als beloning in het Hiernamaals.�

Khabab vertelt:

�De profeet van Allah (saw) verrichtte eens een niet gebruikelijk lange rakaat terwijl hij de salaat leidde. Toen de Sahabah hem erover vroegen, zei hij: �Dit was een salaat van vurig verlangen en nederigheid. Ik vroeg drie zegeningen aan Allah. Ik smeekte:

O Allah! Laat mijn Oemmah niet omkomen door schaarste; laat mijn Oemmah niet vernietigd worden door een vijand en laat die geen overhand krijgen; en laat mijn Oemmah niet onder elkaar vechten. Allah schonk de eerste twee gebeden, maar de derde niet.�

Khabbab (ra) overleed in 37 na Hidjrah. Hij was de eerste Sahabah die in Kufah begraven werd. Toen Ali (radiallaho anho) zijn graf eens passeerde zei hij:

�Moge Allah Khabbab (ra) zegenen en hem Zijn barmhartigheid tonen. Hij begaf zich graag tot de Islam. Hij emigreerde met groot genoegen naar Allah�s Pad, en wijdde zijn leven aan de verkondiging van de Islamen het dragen van ontberingen voor de Islam. Gezegend is de persoon die indachtig is aan de Dag des Oordeels, die zich voorbereid op zijn verrekening, tevreden blijft met het weinige van de ze wereld en in staat is zijn Heer te behagen.�

Moraal:

Het in staat zijn om Allah te behagen, was het grootste succes van de Sahabah, daar dit het enige doel van hun leven was.

Verhaal: De boodschap van Saad voor de moslims

Gedurende de veldslag van Uhud vroeg de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam):

�Hoe is het met Saad bin Rabi? Ik weet niet hoe het met hem afgelopen is.�

Een van de Sahabah werd gestuurd om hem te zoeken. Hij ging naar de plaatsen waar de lichamen van de martelaren in hopen opgestapeld lagen. Hij riep de naam van Saad om te weten of die nog leefde. Op een van die plaatsen hoorden hij een zwakke stem vanuit een andere richting. Hi keerde zich in die richting en vond even later Saad, liggend tussen de doden op het punt zijn laatste adem uit te blazen. Saad zei:

�Breng mijn salaam over aan de profeet van Allah (saw) met mijn boodschap: �O Profeet van Allah! Moge Allah u een beloning schenken meer verheven en mooier dan Allah ooit aan een profeet namens 1 van zijn volgelingen geschonken heeft.� Zeg ook aan mijn moslimbroeders: �Niets zal u vrijpleiten van schuld op de Dag des Oordeels, als de vijand erin slaagt de profeet van Allah (saw) te bereiken voordat jullie allen gevallen zijn.�

Moraal:

Met deze woorden blies Saad zijn laatste adem uit naar Allah. Zo hebben de Sahabah  het ware bewijs geleverd van hun toewijding aan de Profeet (saw). Terwijl ze verwonding na verwonding opliepen en hierna de laatste adem uitbliezen, zonder klachten noch wensen op hun lippen, konden ze aan niets anders denken dan aan de veiligheid en het welzijn van de Heilige profeet (saw). Kon een zondaar als ik gezegend worden met maar een atoom van die liefde die de Sahabah hadden voor de Profeet(saw).

Verhaal: De vrees van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) ten tijde van een storm

Aisha (radiallaho anha) vertelt dat telkens wanneer een sterke wind met dichte wolk begon te waaien, het gezicht van de heilige Profeet van Allah (saw) bleek werd door de vrees voor Allah. Hij werd prikkelbaar liep verantrust op en neer en reciteerde het volgende gebed:

�O mijn Allah! Ik vraag van U het goede uit deze wind, het goede uit dat wat in deze wind is, en het goede ut dat wat de uitkomst van deze wind is. Ik zoek bescherming voor het slechte van wat in deze wind is, en van het slechte dat de uitkomst van deze wind is.�

Ze zegt:

�En verder, wanneer het begon te regenen, verschenen tekenen van vreugde op zijn gezicht. Ik zei eens tot hem: �O Profeet van Allah, wanneer de wolken verschijnen is iedereen blij omdat zij regen voorspellen, maar waarom zie ik u op die tijd zo ontdaan?� Hij antwoordde: �O Aisha! Hoe kan ik zeker voelen dat deze wind niet de toorn van Allah voorspelt? De mensen van A�ad werden gestraft met de wind. Zij waren blij toen zij de wolkenmassa waarnamen, gelovende dat zij de regen bracht; maar feitelijk brachten die wolken geen regen, maar totale ondergang aan A�ad.�

De Profeet (saw) verwees duidelijk naar de volgende verzen van de Quran:

Toen zij een wolk naar hun valleien zagen komen, zeiden zij: "Dit is een wolk, die ons regen zal geven." Neen, dat is hetgeen gij zocht te verhaasten, een wind, die een smartelijke straf bevat. Deze zal alles door het gebod van zijn Heer vernietigen. En het kwam met hen z� ver dat slechts hun lege woningen waren te zien. Zo straffen Wij het schuldige volk. (46:24-25)

Moraal:

Kijk naar de vrees van Allah in het hart van iemand die het beste is van alle schepselen (sallalaho alaihi wasallam). Ondanks een duidelijke vers in de Quran dat Allah de mensen niet zal straffen zolang als de Profeet (saw) met hun was, had hij zo veel vrees voor Allah dat een sterke wind hem herinnerde aan de straf, die gegeven was aan de mensen in het verleden. Laten wij voor een moment in onze eigen harten kijken. We zitten vol met zonden, toch zal een storm als vandaag in Nederland of een aardbeving en bliksem elders enz., bij ons in de harten niet de minste vrees opwekken. We houden ons bezig met andere zaken in plaats van op dit soort momenten de salaat te verrichten of Istighfar te doen.

Verhaal: De slapeloze nacht van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam)

Eens had de profeet(sallalaho alaihi wasallam) een slapeloze nacht. Hij keerde zich telkens om, maar kon niet in slaap vallen. Zijn vrouw vroeg hem:

�O Profeet van Allah! Waarom kan je niet slapen?�

Hij antwoordde: �Een dadel lag in de buurt. Ik raapte die op en at het op, zodat er niets verkwist werd. Nu ben ik verontrust uit vrees dat het de vrucht van de Sadaqah kon zijn.�

Moraal:

Zeer waarschijnlijk behoorde de dadel aan de Profeet zelf. Maar omdat de mensen hem ook Sadaqah stuurden voorde verdeling, kon hij niet slapen met het idee dat het van de Sadaqah kon zijn. Het antwoord van onze meester zelf, geeft aan dat hij uit gewetensbezwaar niet kon slapen op grond van een vermoeden dat hij fout gehandeld had. Hoe zou het dan moeten gaan met degenen die beweren de volgelingen van diezelfde meester te zijn, maar zich overgeven aan woekerrente, corruptie, diefstal, plunder en andere vormen van haraam, zonder ooit een gewetensbezwaar?

Verhaal: Abu Talha (radiallaho anho) en zijn Salaat

Abu Talha (ra) verrichtte eens de salaat in zijn tuin. Zijn aandacht werd getrokken door een vogel die rond fladderde, maar geen uitweg kon vinden uit al het gebladerte. Eventjes volgde hij de vogel met zijn ogen en vergat hierdoor het aantal rakaat. Door dit verzuim kende zijn beouw geen grenzen. Hij ging meteen naar de profeet en legde hem voor:

�O Profeet van Allah! Mijn tuin is er de oorzaak van dat ik afgeleid werd tijdens mijn salaat. Ik geef mijn tuin weg voor de zaak van Allah. Wees zo goed om het te besteden zoals het u het beste lijkt.�

Moraal:

Eenzelfde voorval overkwam een van de Ansar in de tijd van Uthman (ra). Toen hij eens zijn salaat in zijn tuin verrichtte, viel zijn blik op ed takken van de bomen die vol hingen met rijpe sappige dadels en doorbogen met een weelderige overvloed. Het gevolg was dat hij ook het aantal rakaat van zijn salaat vergat. Toen hij er later over nadacht was hij zo geschokt en verdrietig dat hij besloot te scheiden van de tuin die hem had afgeleid van zijn salaat. Hij benaderde Uthman (ra) en droeg de tuin aan hem over om het te benutten op het Pad van Allah. Uthman (ra) had de tuin voor 50.000 dirhams en besteedde het geld zoals verlangd werd.

Dit toont de waarde die de Sahabah hechtten aan hun geloof. Een tuin ter waarde van 50.000 dirhams weggeven, omdat het de Salaat verstoord.

Verhaal: Safiyyah (radiallaho anha) doodt een jood

Safiyyah (radiallaho anha) was een tante van de Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) en een zuster van Hamza (radiallaho anho). Ze vocht mee in de strijd om Uhud. Toen de moslims een keer aan het verliezen waren en enkele van hun het slachtveld ontvluchtten, sloeg ze met haar speer op hun gezichten en prikkelde hun om terug te gaan en door te vechten.

In de oorlog van Khandaq had de profeet alle moslimvrouwen in een vesting verzameld en Hasan bin Thabit (radiallaho anho) was de opdracht gegeven om hun te beschermen. De joden, die altijd op de loer stonden om van zulke gelegenheden misbruik te maken, omsingelden de plek van de vrouwen en stuurden 1 van hun erop uit om uit te maken of er ook mannen bij de dames waren. Safiyyah (ra) zag toevallig een jood het fort naderen. Ze zei aan Hasan:

�Er komt een jood om ons te bespioneren. Ga op hem af en dood hem.�

Hassan (ra) kon de moed hiervoor niet opbrengen. Safiyyah (ra) bewapende zich toen met een haring van een tent, ging buiten de vesting en bracht de jood een slag toe op het hoofd waardoor deze ter plaatse dood neer viel. Ze kwam terug en zei aan Hasan:

�De man is dood. Ik heb zijn kleren en de armen van zijn lichaam niet verwijderd, omdat ik mij als vrouw schaam om dat te doen. Ga jij nu en verwijder alles van zijn lichaam. Breng ook zijn hoofd als je die van zijn lichaam hebt gescheiden.�

Hassan kon dit ook niet uitvoeren. Safiyyah ging er toen zelf op uit, bracht zijn hoofd en gooide het over de muur te midden van de andere joden. Toen ze dit zagen, zeiden ze:

�Wij vonden het vreemd dat Muhammad de dames alleen in het fort kon houden. Zeker, er zijn mensen binnen om de vrouwen te bewaken.�

Moraal:

Safiyyah (ra) overleed in 20 na Hidjrah op drieenzeventig jarige leeftijd. In de oorlog van Khandaq was zij 58 jaar oud. Een vrouw op zo een leeftijd, dezer dagen, kan nauwelijks haar huishoudelijke werkzaamheden verrichten. Maar kijk naar Safiyya (radiallaho anha) die er zelf op uitgaat en de jood doodt.

Verhaal: Wael (radiallaho anho) liet zijn haar knippen

Wael bin Hajr (ra) zegt:

�Ik bezocht eens de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) toen mijn hoofdharen lang waren. Terwijl ik met hem zat sprak hij: �Zubab, Zubab� (betekent: iets slechts/onheilspellends). Ik dacht dat dit ging om mijn haren. Ik keerde naar huis terug en liet mijn haren knippen. De volgende dag ging ik weer naar hem, hij zei: �Ik heb nooit naar je haren verwezen toen ik gisteren de woorden uitte. In elk geval, het is goed dat je je haren liet knippen.�

Moraal:

Dit voorval toont weer duidelijk de gemoedstoestand van die mensen. Zij dulden geen uitstel om te handelen naar de wensen van de Heilige profeet van Allah (saw), of zij het nou juist of verkeerd begrepen. Zij vonden het niet nodig om verdere vragen te stellen.

In de vroegere jaren was spreken tijdens de Salaat toegestaan. Eens bezocht Abdullah bin Masood (Ra) de profeet van Allah (saw) terwijl hij bezig was zijn Salaat te verrichten. Hij begroette hem met �Assalamo alaikom�, maar ontving geen antwoord, omdat spreken tijdens de Salaat inmiddels verboden was geworden.

Hij vertelt hierover:

�Omdat ik geen antwoord terug kreeg, begonnen allerlei verklaringen mijn gedachten bezig te houden. Ik dacht dat hij misschien ontevreden was over mij, of dat hij boos was op mij wegens een of andere zaak enz. Toen de Profeet (saw) zijn Salaat beeindigde, gaf hij mij door dat Allah verboden had te spreken tijdens de Salaat. Ik zuchtte van opluchting.�

Verhaal: Zaid weigert om met zijn vader terug te gaan

Nog in de voor-islamitische dagen (jaahiliyya), reisde Zaid met zijn moeder per karavaan naar de stad van zijn vader, toen de karavaan overrompeld werd door Banu Qais. Ze namen Zaid als slaaf en verkochten hem in Mekka. Hakim bin Hazam verkocht hem aan zijn tante Khadidjah (radiallaho anha), die hem als geschenk aan de heilige Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) gaf, ter gelegenheid van haar huwelijk met hem. Aan de andere kant had de vader van Zaid een immens verdriet over het verlies van zijn zoon. Hij zwierf overal op zoek naar hem, zong klaagliederen in de volgende hartontroerende verzen:

�Ik huil in nagedachtenis van Zaid, terwijl ik niet weet of hij nog leeft (wat ik hoop) of afgemaakt is door de dood.�

�O Zaid! Bij Allah, ik weet niet of je gedood bent op zachte bodem of op een rotsblok.�

�Ah, ik wenste wel dat ik kon weten of je bij mij terug zal komen, omdat dat het enige verlangen is waardoor ik leef.�

�ik denk aan Zaid wanneer de zon in het Oosten opkomt. Ik denk aan hem wanneer het regent.�

�Bij het waaien van de wind ontvlamt het vuur van zijn gedachtenis.�

�Ik zal mijn snelle paarden laten rennen op zoek naar hem. Ik zal het hele universum afzoeken naar hem.�

�De kamelen kunnen moe worden, maar ik zal niet rusten, totdat ik sterf, daar de dood het einde van elke hoop is.�

�Ik zal mijn zonen en enkele andere mensen verplichten om Zaid te blijven zoeken, zelfs na mijn dood.�

Enkele mensen van zijn stam ontmoetten Zaid toevallig tijdens de pelgrimstocht naar Mekka. Ze vertelden hem over zijn vaders verdriet en smart, en lazen hem de coupletten voor die zijn vader zong wanneer hij aan Zaid dacht. Zaid (radiallaho anho) stuurde via deze mensen een brief bestaande uit drie coupletten en geadresseerd aan zijn vader. Hierin verzekerde hij hem dat hij het zeer goed maakte en blij was te vertoeven in de omgeving van zijn nobele meester. Toen de mensen terugkeerden, informeerden zij Zaids vader diens verblijfsplaats en overhandigden hem de brief van Zaid (radiallaho anho). Na de brief te hebben gelezen, vertrokken Zaids vader en oom naar Mekka met genoeg geld om de afkoopsom voor Zaid te betalen. Toen zij bij de profeet (sallalaho alaihi wasallam) kwamen, zeiden ze:

�O zoon van Hashim en het hoofd van de Quraish! U bent de bewoner van de Haram en de buurman van Allah. U bent bekend met het bevrijden van de gevangenen en het voeden van de hongerigen. We zijn bij u gekomen op zoek naar onze zoon. Accepteer de afkoopsom voor Zaid en bevrijd hem. We zijn bereid om meer dan de afkoopsom te betalen. Bid, wees barmhartig en vriendelijk jegens ons.�

De Profeet (saw):

�Wat wens je te doen met Zaid?�

Zaids vader:

�We willen hem naar huis terugbrengen.�

De Profeet (saw):

�Is dat alles? In orde, roep Zaid dan en vraag hem. Als hij met jullie wenst mee te gaan, zal ik hem zonder enige afkoopsom laten gaan. Maar ik zal hem niet tegen zijn wensen in laten gaan.�

Zaids vader:

�U hebt ons een grotere gunst bewezen dan wij verdienen. We zijn blij in te stemmen met wat u voorstelt.�

Zaid werd geroepen. De Profeet (saw) zei aan Zaid:

�Ken je deze mensen?�

Zaid: �Ja ik ken ze. Dit is mijn vader en dat is mijn oom.�

De Profeet (saw): �En je kent mij ook. Ze zijn gekomen om je terug te brengen naar huis. Je hebt mijn toestemming om met ze terug te gaan. Als je aan de andere kant verkiest om met mij te blijven, zal je je zin krijgen.�

Zaid: �Hoe kan ik iemand anders boven u prefereren? U betekent alles voor mij, mijn vader en oom inbegrepen.�

Zaids vader en oom: �O Zaid! Prefereer je een slaaf te blijven? Hoe kan je je eigen vader, je oom en je andere familieleden verlaten en een slaaf blijven?�

Zaid: �Waarlijk, ik heb iets in mijn meester gezien wat mij hem boven iemand anders in de wereld doet prefereren.�

Hierna drukte de profeet van Allah (saw) Zaid tegen zich aan en zei:

�Vanaf vandaag adopteer ik Zaid als mijn zoon.�

De vader en oom waren zeer tevreden met deze situatie en lieten Zaid met genoegen achter bij de Heilige profeet van Allah(saw).

Moraal:

Zaid was nog maar een kind. Zijn keuze om een slaaf te blijven, het weigeren om met zijn eigen vader mee te gaan en zijn huis en haard, vrienden en verwanten op te geven, is een duidelijk bewijs van zijn liefde voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam).

Verhaal: Een brief naar Rustam

In de expeditie van Iraq wilde Abu Hafs Umar bnal-khattab (radiallaho anho) het leger zelf leiden. Er werden op verschillende dagen vergaderingen gehouden onder de gewone mensen, en ook onder de verschillende leiders. De vraag die beantwoord moest worden was: Moet Ameerul Mumineen Umar bnal-khattab (ra) de expeditie leiden of moest hij in Medina blijven om de operatie en verstrekingen te regelen vanuit het hoofdkwartier. De gewone mensen waren voorstander van het eerste voorstel en de leiders spraken zich uit ten gunste van de tweede mogelijkheid. Iemand noemde de naam van Sa�d bin Abiwaqas (radiallaho anho) als een vervanger van Umar (ra) om de expeditie te leiden. Beide groepen bereikten overeenstemming en besloten werd dat Sa�d bin Abiwaqas de expeditie zou leiden en dat Umar (ra) achter zou blijven in Medina. Sa�d (ra) was zeer dapper en werd beschouwd als een van de helden van Arabie. Iraq was een deel van het Perzisch keizerrijk en Yazd Yard was toen de keizer over dit rijk. Hij liet een van zijn beste generaals, genaamd Rustam, roepen en belastte hem met de taak om de opmars van de moslims te stuiten. Rustam stelde het steeds uit om naar het front te gaan uit vrees voor de moslims en verzocht de keizer keer op keer hem achter te houden. Hij zei:

�Ik zal voor het verzenden van versterkingen zorg dragen en zal van nut zijn voor de keizer ten tijde van overleg.�

Maar de keizer bleef bij zijn eerder genomen standpunt en Rustam moest naar het front gaan.

Toen Sa�d (ra) op het punt stond naar Medina te vertrekken, gaf Umar (ra) hem de volgende instructies:

�O Sa�d! Laat de eer om deze opdracht te vervullen je niet misleiden dat je een uitverkoren metgezel van de Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) zou zijn en dat de mensen je als zodanig moeten betitelen. Allah drijft kwaad niet terug door kwaad, maar Hij drijft kwaad terug met goed. Allah heeft geen verhouding met Zijn schepselen. Iedereen, hoog of laag is voor Hem gelijk daar zij allen Zijn schepselen zijn en Hij hun enige Schepper is. Iemand kan Zijn gunsten alleen winnen door toewijding aan Zijn dienst. Onthoud dat de Soennah van de profeet van Allah (SAW) de enige juiste weg is om dingen te doen. Je bent verkozen om een zeer zware taak uit te voeren. Deze kan je alleen vervullen door de waarheid te volgen. Prent goede gewoonten in jezelf en in je metgezellen. Kies de vrees voor Allah als je belangrijkste bezit, daar dit je zal leiden naar Zijn Gehoorzaamheid. Gehoorzaamheid aan Allah�s bevelen is het lot van alleen degenen die deze wereld haten en houden van het Hiernamaals.�

Sa�d (ra) ging vol vertrouwen in Allah (swt) de veel sterkere vijand tegemoet. Toen beide legers gereed waren strijd te leveren, zond hij een brief naar Rustam , die als volgt luidde:

�Rustam, er zijn mensen met mij voor wie dood (op het Pad van Allah) attractiever is dan wijn voor mensen in jouw leger.�

Moraal:

Vraag aan de mensen die regelmatig alcohol drinken of verslaafd zijn aan sterke drank hoe graag zij deze zouden willen drinken. De Sahabah houden zelfs meer ervan te sterven op het Pad van Allah. Dit is de sleutel tot succes.

Verhaal: De vrees van Hanzala voor nifaq

Hanzala (radiallaho anho) zegt:

�We waren eens met de Heilige Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) toen hij een preek hield. Onze harten werden teder, onze ogen traanden en wij beseften waar wij stonden. Na de preek verliet ik de profeet (SAW) en keerde naar huis terug. Ik zat met mijn vrouw en kinderen en maakte grappen met mijn vrouw, en ik voelde dat de uitwerking van de preek van de Profeet (SAW) geheel uit mijn hart verdwenen was. Plotseling kwam de gedachte bij me op dat ik niet meer was wat ik geweest was, en ik zei tot mezelf: �O Hanzalah! Jij bent een munafiq.� Ik was overmand door verdriet en verliet mijn huis en herhaalde deze woorden in droefheid: �Hanzalah is een munafiq geworden.� Ik zag Abu Bakr (RA) op mij toelopen en zei tegen hem: �Hanzalah is een munafiq geworden.� Hij zei: �Sobhanallah! Wat zeg je? Hanzalah kan nooit een munafiq worden.� Ik legde hem uit: Als wij in het gezelschap van de profeet (SAW) vertoeven en naar zijn preken over het Paradijs en de Hel luisteren, voelen wij mee met hetgeen hij vertelt, maar als wij naar huis terugkeren, zijn wij zo in beslag genomen door onze huiselijke bezigheden en familiezaken dat wij alles vergeten over het Hiernamaals.� Abu Bakr (RA) zei: �Mijn geval is precies hetzelfde.� Wij gingen beiden naar de profeet (SAW) en ik zei: �Ik ben een munafiq geworden, O Profeet van Allah!� Hij vroeg over het waarom van deze uitspraak en ik herhaalde wat ik aan Abu Bakr(RA) had gezegd. Daarna merkte de Profeet (SAW) op: �Bij Hem wiens macht mijn leven reguleert, als jij in staat bent om het vuur dat in jou ontstoken is wanneer je naar mijn preek hebt geluisterd, steeds brandende te houden, zullen de engelen je levenspad bejubelen en je groeten in je bed. Maar O Hanzalah! Dit is zeldzaam! Dit is zeldzaam!�

Moraal:

Wij moeten aandacht schenken aan onze wereldse zaken daarom kunnen wij niet alle uren van de dag wijden aan het nadenken over het Hiernamaals. De Islam kent ook geen kloosterleven (Quran 57:27), onze islamitische �nonnen en monniken� lopen gewoon over de straten, zitten in trein, tram en bus, vaak in hun traditionele Islamitische gewaden en sluiers. In navolging van hetgeen de Profeet (SAW) gezegd heeft, is het volkomen opgaan in het Hiernamaals zeldzaam en moet het niet van een ieder verwacht worden. Het is alleen voor de engelen weggelegd om voor eeuwig in deze toestand te blijven. In het geval van de mensen op aarde kan gesteld worden, dat hun gedachten sterk afgeleid worden door de omstandigheden en hun omgeving. Wij kunnen uit dit verhaal afleiden hoe bezorgd de Sahabah waren over hun Imaan. Hanzalah vermoedt Nifaq in zichzelf wanneer hij aanvoelt dat de situatie van zijn gedachten thuis niet hetzelfde is als wanneer hij met de Profeet (SAW) is.

�Bij Hem wiens macht mijn leven reguleert, als jij in staat bent om het vuur dat in jou ontstoken is wanneer je naar mijn preek hebt geluisterd, steeds brandende te houden, zullen de engelen je levenspad bejubelen en je groeten in je bed. Maar O Hanzalah! Dit is zeldzaam! Dit is zeldzaam!�

Masha Allah. Prachtige verhaal en een prachtige wijsheid! Het is zeldzaam, het vuur constand brandende te houden, en niet voor iedereen weggelegd. Maar zeldzaam betekend n�et onmogelijk, en het is zeker nastrevenswaardig. Het mooie van deze wijsheid vind ik de realiteitszin die eruit spreekt: mensen zijn menselijk en worden ook geacht hun aandacht te verdelen tussen het hier en het hiernamaals. Tussen de Schepper en de schepping.

Slecht weinigen is het gegeven om altijd zo dicht bij hun Geliefde te zijn om eens een soefi term te gebruiken, maar wat verlang ik ernaar!

Wassalam,

Amier.

Verhaal: Iemand reist van Medina naar Damascus terwille van 1 Hadith

Kathir bin Qais overleverde:

�Ik zat met Abu Darda (radiallaho anho) in een Masjid in Damascus, toen er iemand bij hem kwam en zei: �O Abu Darda(RA), ik kom helemaal uit Medina om een Hadith van je te leren, daar ik begrepen heb dat je het rechtsstreeks van de Profeet van Allah (Sallalaho alaihi wasallam) gehoord hebt.�

 Abu Dardah (RA): �Heb je geen andere zaken hier in Damascus te doen?�

De persoon: �Neen�

Abu Dardah: �Ben je er zeker van dat je geen andere doelen hebt in Damascus?�

De persoon: �Ik ben hierheen gekomen alleen maar om deze Hadith te leren.�

Abu Dardah: �Luister, ik heb de Heilige Profeet (SAW) horen zeggen: �Allah vergemakkelijkt de weg naar het Paradijs voor iemand die een afstand aflegt om kennis te verwerven. De engelen spreiden hun vleugels uit onder zijn voeten, en alle dingen in de hemelen en aarde (zelfs de vissen in het water) bidden voor zijn vergiffenis. De superioriteit van iemand die kennis bezit over een persoon die bidt is als de superioriteit van de maan over de sterren. De Ulema zijn de erfgenamen van de Heilige Profeet (SAW). De nalatenschap van de profeten (alaihim assalaam)  is noch goud noch zilver. Hun nalatenschap is kennis. Iemand die kennis verwerft, verwerft een grote rijkdom.�

Abu Dardah (RA) was eerste onder de Sahabah die een grondige kennis van de religie bezat. Hij wordt Hakim-ul-Ummah (De Wijze van de Islam) genoemd. Hij zei eens:

�Voordat ik bekeerd was tot de Islam, leefde ik van de handel. Nadat ik de Islam geaccepteerd had, probeerde ik mijn nieuwe geloof te combineren met mijn zaken, maar al gauw kon ik dat niet handhaven. Daarom besloot ik de zaken op te geven en mij alleen te wijden aan de dienst van Allah. Nu als ik een winkeltje aan de pport van de Masjid zou hebben en niet zou vrezen een Salaat daarbij over te slaan, zelfs als het winkeltje mij een dagelijkse winst van 40 dinars zou opleveren en ik de gehele winst zou uitgeven op het Pad van Allah, zelfs dan zou ik niet weer terug willen keren naar de handel.�

Iemand vroeg naar de reden hiervan. Hij antwoordde:

�Uit vrees voor verrekening.�

Hij zei altijd:

�Ik hou van de dood, zodat ik Allah kan ontmoeten. Ik hou van armoede, zodat ik deemoedig kan zijn. Ik hou van ziekte, zodat ik vergeven kan worden van mijn zonden.�

Moraal:

In dit verhaal zien wij dat iemand per kameel helemaal van Medina naar Damascus reizen omwille van een Hadith.

Jij leest of luistert naar deze Hadith terwijl je gewoon lekker warmpjes in je huis in je vaderland zit. De mensen moesten helemaal naar Medina reizen voor zelfs minder belangrijke dingen, omdat in die dagen alleen Medina de zetel van wetenschap was.

Sa�eed bin alMusayyab is een bekende Tabie. Hij zegt:

�Voor elke Hadith die ik geleerd heb, moest ik dagenlang , dag en nacht, te voet reizen.�

Imam Bukhari was geboren in Shawwal op 194 AH. Hij begon Hadith te leren toen hij elf jaar oud was. Tussen zijn dertiende en negentiende jaar leerde hij alle boeken van Abdullah bin Mubarak uit het hoofd. Nadat hij alle boeken die er in zijn geboortestreek te vinden waren al allemaal had verzameld, ging hij in 216 AH op zoek naar meer kennis. Zijn vader overleed en hij kon zijn moeder niet alleen achterlaten. Hij moest haar daarom meenemen op zijn lange en inspannende reis naar Balkh, Baghdad, Mekka, Basra, Kufah, Asqalan, Hims en Damascus. Hij verzamelde alle beschikbare ahadith uit deze plaatsen van wetenschap. Hij werd geaccepteerd als een expert in Hadith terwijl hij nog niet eens baardgroei had. Hij schrijft:

�Ik was achttien toen ik de fatwa van Sahabah en Tabies samenstelde.�

Hashad en 1 van zijn metgezellen zeggen:

�Bukhari en wij hadden de gewoonte om samen naar dezelfde onderwijzer te gaan. Wij schreven alle Ahadith op die wij leerden, maar hij schreef niets op. Na vele dagen zeiden wij tot hem: �Bukhari, je verliest je tijd.� Hij bleef stil. Toen we hem keer op keer waarschuwden zei hij: �Jullie vervelen mij nu teveel. Breng je aantekeningen.� We brachten onze aantekeningen, die ongeveer 15.000 Ahadith bevatte. Tot onze verbazing reciteerde hij al deze Hadith uit het hoofd.�

Verhaal: De expeditie naar Mu�tah

Een van de brieven die de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) stuurde naar verschillende koningen, om hun tot de Islam uit te nodigen, werd naar de koning van Busra gestuurd. Deze brief werd gedragen door Haris bin Umair Azdi (radiallaho anho). Toen Haris (RA) Mu�tah bereikte, werd hij vermoord door Sharjeel Ghassani, een van de gouverneurs van Qaiser uit naam van Heraclius. De moord van de afgazant druiste in tegen alle wetten die tussen de stammen van kracht waren. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) raakte vanzelfsprekend van streek toen het nieuws hem bereikte. Hij verzamelde een leger van 3000 man om het op te nemen tegen de vijand. Dit ondanks dat de vijand kon rekenen op Caesar�s christelijke hulp. Terwijl de Profeet (SAW) Zaid bin Harthah benoemde het leger te leiden, zei hij:

�Als Zaid gedood wordt, dan zal Jaafar bin AbiTalib jullie Amir zijn en als hij ook in de rij der martelaren wordt opgenomen, dan zal Abdullah bin Rawahah het commando overnemen. En als ook hij mocht komen te overlijden dan kunnen jullie zelf een commandant uit jullie midden kiezen.�

Een jood die hiernaar geluisterd had, zei:

�Alle drie zullen doodgaan. Volgens de wijze waarop de vroegere Profeten gewoon waren hun voorspellingen te plegen.�

De Profeet van Allah (SAW) gaf Zaid een witte vlag die hij zelf gemaakt had. Hij vergezelde het leger tot op enige afstand buiten Median en sprak hen toe:

�Geen vrouwen, kinderen, kreupelen, huizen en bomen vernietigen. Moge Allah jullie veilig en triomfantelijk terugbrengen. Moge Hij jullie beschermen tegen alle kwaad.�

Op dat moment reciteerde Abdullah bin Rawahah (RA) die ook een dichter was, de volgende drie coupletten:

�Ik wens alleen vergiffenis voor mijn zonden en een zwaard dat mijn bloed doet gutsen als water van een fontein. Of een speer om mijn lever en mijn maag te doorboren. En als mensen langs mijn graf gaan, zullen ze zeggen: Moge jij die voor de zaak van Allah stierf, triomferen en voorspoed genieten. Jij bent werjelijk de overwinnaar en de voorspoedige.�

Sharjeel ontving de inlichtingen over dit in aantocht zijnde leger en ereidde zich voor om hen tegemoet te gaan met een leger van 100.000 man sterk. Toen de Sahabah verder oprukten, hoorden zij het gerucht dat Qaiser zelf zou komen met een ander leger van ook 100.000 man sterk om Sharjeel te helpen. De Sahabah aarzelden of zij het moesten opnemen tegen zo een grote overmacht of dat zij de Profeet (SAW) eerst moesten informeren hierover voor verdere instructies. Toen ze op dit punt beland waren, riep Abdullah bin Rawahah luidop:

�Vrienden waarover maken jullie je druk? Waarvoor zijn jullie hier? Jullie zijn hier om een martelaar te worden. Wij hebben nooit gevochten op grond van onze sterkte, in wapen of in aantal. Wij hebben altijd gevochten voor de zaak van de Islam, waardoor Allah ons verheven heeft. Jullie zijn verzekerd van 1 van de twee triomfen: Overwinning op de vijand of het Martelaarschap.�

Aldus aangespoord door Abdullah bin Rawahah (RA), besloten de Sahabah om voort te gaan tot zij het christelijk leger in de veldslag van Mu�tah ontmoette. Zaid (RA) leidde met de vlag in zijn hand de veldoperaties. Een hevige strijd brak los. Sharjeels broer werd daarbij gedood en Sharjeel zelf vluchtte van het veld en zocht zijn bescherming in een fort. Hij zond een boodschap naar de Qaiser, die onmiddelijk een extra leger van 20.000 man stuurde om hem te helpen. De moslims vochten tegen een grote overmacht. Zaid (RA) werd gedood en Jaafar (RA) nam de vlag over. Hij maakte zijn paard invalide om elke mogelijkheid om van het slagveld naar huis terug te keren uit te sluiten. Hij reciteerde toen de volgende coupletten:

�O mensen, wat is het Paradijs toch mooi. En hoe gelukkig maakt het haar te naderen! Hoe zuiver en koel is haar water. De ondergang van de Romeinen is nabij, ik moet ze alle afmaken.�

Met de vlag in een hand en het zwaard in de andere, sprong hij in de voorste linies van de vijand. De Romeinen hakten zijn rechterhand waarmee hij de vlag vasthield af. Hij nam de vlag onmiddelijk over in zijn linkerhand. Zijn lichaam werd toen van achteren door een Romein in twee stukken gehakt. Hij viel dood neer. Hij was toen drie en dertig jaar oud.

Abdullah bin Umar (RA) vertelt:

�Toen we hem van het slagveld weg haalden, telden we meer dan 90 wonden op z�n lichaam, alleen aan de voorzijde.�

Toen Jaafar(RA) gedood werd, was Abdullah bin Rawahah een stukje vlees aan het eten in een hoek van het slagveld. Hij had al drie dagen ang nog niks gegeten. Toen hij hoorde over de dood van Jaafar, gooide hij het stukje vlees weg en zei:

�Abdullah je bent bezig te eten, terwijl Jaafar het Paradijs bereikt heeft.�

Hij nam de vlag op en begon te vechten. Zijn vinger was ernstig verwond en hing los. Hij plaatste de hangende vinger onder zijn voet, scheurde het weg van de hand en haastte zich toen voorwaarts. Wetende dat de Moslims aan het vechten waren tegen een overweldigende meerderheid. Omdat hij drie dagen niet gegeten had en verzwakt was, pauzeerde hij een moment. Maar hij herstelde zich snel van zijn wanhoop en zwakte en zei tot zichzelf:

O hart! Wat laat jou nu dralen? Is het voor de liefde van een vrouw? Als het zo is, verstoot ik haar vanaf dit moment. Is het voor de slaven? Dan stel ik ze allen in vrijheid. Is het voor de tuin?  Dan draag ik deze over in Sadaqah. Hij reciteerde toen enkele coupletten: �O Abdullah! Je moet in elk geval de onderganag tegemoet gaan, ofschoon je gewillig of onwillig doet. Je hebt genoeg vrede gehad. O, jij die alleen maar een druppel vuil bent! Kijk hoe de ongelovigen de Moslims aanvallen. Waarom lokt het Paradijs je niet aan? Zelfs als je in deze veldslag niet gedood wordt , onthoud dat je eens zal moeten sterven.�

Hij steeg af van zijn paard. Intussen bracht zijn neef hem een stukje vlees en zei: �Je hebt al enkele dagen geen slaap of voedsel gehad. Eet en rust een beetje voordat jejezelf in de strijd werpt.�  Hij nam het stukje vlees en stond op het punt het op te eten, toen hij het lawaai hoorde van een vijandelijke stormloop. Hij gooide het stukje vlees weg en wierp zich in de strijd. Hij maaide met zijn zwaard links en rechts de aanvallers neer tot hij zelf gedood werd.

Later kreeg Khalid bin Waleed (RA) het commando en kreeg hij de bijnaam SaifuLlah. In totaal vielen er aan de kant van de Moslims 5 doden, naast de drie commandanten. In sommige oeverleveringen waren het er 12.

Moraal:

De geschiedenis van de Sahabah is vol episodes, die erop wijzen dat in hun ogen het aardse plezier het onbeduidendst was en hun enige zorg op aarde was om succes te behalen in het Hiernamaals.

Verhaal: Vrouwen in de veldtocht van Khaibar

Schouder aan schouder met de mannen stonden de vrouwen van die tijd , bezield met dezelfde geest van opoffering, en zij gaven zich met hart en ziel op het Pad van Allah, niets was teveel voor hun.

Oemm Zyad (RA) zegt:

�Tijdens de Khaibar veldtocht bereikte ik samen met vijf andere vrouwen het slagveld. Toen de Profeet (SAW) dit vernamn, liet hij ons roepen. Hij vroeg boos: �Wie heeft jullie toegestaan om hierheen te komen?� We zeiden: �O Profeet van Allah! We weten te breien en we hebben wat medicijnen bij ons. We zullen de Mujahideen helpen door hun van pijlen te voorzien, door hun te verzorgen wanneer zij ziek zijn, en door voedsel voor hun te bereiden.� De Profeet (SAW) stond ons toe te blijven.�

Oemm Salim (RA) sloot zich tijdens haar zwangerschap aan bij de Hunain veldslag. Ze hield een dolk bij zich. De Profeet (SAW) vroeg haar:

�Waarvoor is deze dolk, O Oemm Salim?�

Ze antwoordde: �Ik zal de dolk in de buik van iedere kafir die te dichtbij mij komt steken.�

Ze nam ook deel in de strijd van Uhud, waarin ze de gewonde soldaten verzorgde. Anas (RA) zegt:

�Ik zag Aisha en Oemm Salim (RA) heen en weer rennen op het strijdveld om water te brengen voor de gewonden.�

Moraal:

De vrouwen van die tijd waren gezegend met de geest die zelfs de mannen van onze tijd niet hebben. Kijk naar de moed van deze vrouwen, die uit eigen beweging het slagveld bereikten en hun diensten aanboden voor verschillende taken op het slagveld.

Verhaal: Abdullah bin Abbas onderwijst zijn slaaf

Ikramah is de slaaf van Abdullah bin Abbas (RA), een van de eminente Ulema. Hij zegt:

�Gedurende mijn lessen van de Heilige Quran en de Hadith, werd ik door mijn meester binnen gehouden, zodat ik nergens kon gaan en mijn volle tijd kon wijden aan mijn lessen.�

Moraal:

Werkelijke kennis kan in feite alleen verworven worden wanneer iemand zich geheel eraan wijdt. Studenten die gewoon zijn hun tijd te verspillen door rond te zwerven en zich te amuseren verwerven zelden grondige kennis. Het was het resultaat van deze arbeid waardoor Ikramah later, �De oceaan van kennis� en �De meest geleerde man van de Ummah� genoemd werd. Qatadah zegt:

�Er zijn vier hoogst geleerde mensen onder de Tabies en Ikramah is 1 van hun.�

Verhaal: Abu Bakr (radiallaho anho) verbrandt zijn verzameling

Aisha (radiallaho anha) zegt:

�Mijn vader Abu Bakr (radiallaho anho) had een verzameling van 500 ahadith. Op een avond merkte ik op dat hij erg onrustig was. Hij woelde in zijn bed en kon niet slapen. Ik maakte zorgen hierover en vroeg hem: �Heb je een probleem of maak je je zorgen om iets?� Hij gaf mij geen antwoord en bleef rusteloos gedurende de rest van de nacht. De volgende morgen riep hij mij bij zich en zei: �Breng de verzameling van ahadith die ik je gegeven heb om te bewaren.� Ik bracht het boek en hij verbrandde het. Hij zei: �De verzameling bevatte veel Hadith die ik van allerlei mensen had gehoord. Ik dacht als ik overlijd en een Hadith achterlaat die door mij als betrouwbaar werd geaccepteerd, maar die dat in werkelijkheid niet was, dan zou ik daarover moeten verantwoorden.�

Moraal:

Het was de drang naar kennis van Abu Bakr dat hij zo veel Ahadith verzamelde. Maar het was zijn uiterste voorzichtigheid dat hij de verzameling verbrandde.

De Sahabah waren zeer voorzichtig en nauwkeurig met Ahadith. Dit is de reden waarom er heel weinig Hadith zijn die verteld zijn door de eminente Sahabah. Mensen (vooral die in Europa) die in hun preken zonder te aarzelen een Hadith aanhalen (zonder autoriteit) zonder een gedegen bronnenonderzoek moeten een lering trekken uit dit verhaal. Abu Bakr (radiallaho anho) bleef het grootste deel van zijn tijd in het gezelschap van de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Veel Sahabah zeggen:

�Abu Bakr (radiallaho anho) was de meest geleerde onder ons�

Umar (radiallaho anho) zegt:

�Na de dood van de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) toen men zich beraadde over de opvolging van de leiding van het Khalifaat sprak Abu Bakr (radiallaho anho) de mensen toe en haalde alle verzen van de Heilige Quran aan en alle Ahadith van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) die handelen over de deugden en bevoorrechting van de Ansar.�

Dit wijst hoeveel kennis van de Quran hij bezat en hoeveel Ahadith hij zich herinnerde. Niettegenstaande dit alles, zijn er zeer weinig Ahadith aangehaald door Abu Bakr (radiallaho anho).

barakallahu feekoem katim110 en gelovige_slaaf1.

Ik plaats deze verhalen zodat we met zijn allen wat dieper zullen nadenken wanneer we wat zeggen of (niet) doen. Iedereen is alsmaar bezig met dunya en beseft niet dat deze wereld straksjes voorbij is en we naar een andere wereld zullen gaan en geconfronteerd zullen worden met al onze handelingen en daden.

Daarom dank ik Allah voortdurend dat Hij mij tot een Moslim heeft gemaakt en dit inzie. En blijf inzien inshaAllah.

Het verhaal: Amar bin Salmah leidt de Salaat

Amar bin Salmah (radiallaho anho) zegt:

�Wij woonden met onze vader op een plaats op de karavaan-route naar medina. Toen een karavaan uit Medina ons dorp passeerde, vroegen wij de mensen over de profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam). Ze zeiden ons dat hij aanspraak maakte op het ontvangen van openbaringen van Allah en zij reciteerden ook een paar verzen uit de Heilige Quran om ons een idee te geven van zijn aanspraak. Vervolgens deed ik alle moeite om onmiddelijk die verzen in mijn geheugen te prenten. Op deze wijze herinnerde ik me een goed deel van de Heilige Quran, zelfs voordat ik mij tot de Islam bekeerde. Alle woestijnstammen wachtten op het moment dat de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) Mekka zou innemen voordat zij zich zouden bekeren tot de Islam. Bij zijn zegevierende intocht in Mekka, kwamen afgevaardigden van alle stammen bij de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) om de Islam te accepteren. Mijn vader voerde de groep aan, die namens onze stam naar de Profeet (salallaho alaihi wasallam) ging om de eed van gelofte aan hem af te leggen. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) onderwees hun de basisvoorschriften van de Salaat en andere Islamitische praktijken. Hij zei tot hun: �De persoon die meer kennis van de Heilige Quran heeft, heeft het recht de Salaat te leiden.� Nu was het zo dat niemand anders  zoveel over de Quran kende als ik. Ze zochten naar een imam, maar ze konden niemand vinden die de Quran beter dan mij kende. Ik werd daarom als imam aangesteld. Ik was toen maar 7 jaar oud. Ik leidde de gemeenschappelijke gebeden en de begrafenisdiensten.�

Moraal:

Het was zijn natuurlijke aanleg en verwantschap tegenover de Islam, dat hem zo veel van de Quran liet onthouden, toen hij nog maar een kind was en zelfs nog niet eens bekeerd was tot de Islam.

Verhaal: De bezorgdheid van een vrouw van de Ansar voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam)

In de veldslag van Uhud leden de Moslims een groot verlies en een vrij groot aantal van hun werd gedood. Toen het schokkend nieuws over hun zware nederlaag Medina bereikte, kwamen de vrouwen naar buiten en wilden zij te weten komen wat er werkelijk was gebeurd dat deze ramp kon plaatsvinden. Bij het zien van een menigte mensen op een bepaalde plaats, informeerde een vrouw van de Ansar bezorgd:

�Hoe is het met de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam)?�

Toen haar verteld werd dat haar vader gedood was in de strijd, zei ze: �inna Lillah� en zij herhaalde ongeduldig dezelfde vraag over de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Deze keer werd haar verteld dat haar echtgenoot er niet meer was, haar broer dood was en dat haar zoon ook gedood was. Met steeds groeiende bezorgdheid, herhaalde ze dezelfde vraag over het welzijn van de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Haar werd verteld dat hij gezond en wel was, maar ze was niet tevreden, en bleef volhouden om hem zelf te zien. Toen zij tenslotte haar ogen tevreden had gesteld, zei ze:

�O Profeet van Allah! O Profeet van Allah! Elke kwelling is weggemaakt en elke zorg is verwijderd door de zegening van het zien van u.�

Volgens een andere versie, klemde ze zich vast aan de mantel van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) en zei:

�O Profeet van Allah! U bent dierbaarder voor mij dan mijn ouders. De smart van de dood van mijn bloedverwanten werd lichter voor mij toen ik u levend zag.�

Moraal:

Er waren verschillende van soortgelijke voorvallen die zich na de veldslag van Uhud voordeden. Het is misschien, door het groot aantal van zulke gevallen dat verschillende namen van deze vrouwen overgeleverd zijn. In feite kwamen zulke gevallen in groten getale met de vrouwen uit die tijd voor.

Verhaal: Sohaib (radiallaho anho) bekeert zich tot de Islam

Sohaib en Amaar (radiallaho anhuma) werden in dezelfde periode Moslim. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) logeerde bij Arqam, toen beiden afzonderlijk kwamen met dezelfde intentie om zich te bekeren tot de Islam en elkaar ontmoetten bij het huis. Sohaib (radiallaho anho) leed ook veel van de ongelovige vervolgers, zoals andere Moslims uit die tijd. Tenslotte besloot hij naar Medina te emigreren. De Quraish lieten dit niet toe, en niet lang na zijn vertrek, ging een groep hem achterna om hem terug te brengen naar Mekka. Toen de groep hem naderde riep hij hun toe:

�Jullie weten dat ik een betere boogschutter ben dan jullie allen. Zolang als ik slechts 1 pijl heb, zullen jullie niet in staat zijn mij te benaderen, en als ik al mijn pijlen heb verschoten, zal ik jullie met mijn zwaard bevechten zolang als het in mijn handen is. Als jullie willen, kunnen jullie mijn huis en bezittingen krijgen, dat ik in Mekka heb achtergelaten en mijn twee vrouwelijke slaven.�

En zij waren het met hem eens. Hij vertelde hun de plaats waar het geld was, en zij lieten hem zijn weg vervolgen naar Medina. Bij deze openbaarde Allah de volgende verzen van de Quran aan de Profeet (sallalaho alaihi wasalllam):

�En er is onder de mensen die zichzelf verkoopt, het welbehagen van Allah zoekend. En Allah is meest genadig voor de dienaren.� Soerah al-Baqarah 207

De Profeet van Allah(sallalaho alaihi wasallam) was in Quba. Toen hij Sohaib zag aankomen zei hij:

�Een goede koop, Abu Yahia (Sohaib)!�

Sohaib (radiallaho anho) vertelt:

�De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) at toen dadels. Ik at samen met hem. Een van mijn ogen deed mij zeer. Hij zei: �Sohaib, je neemt dadels terwijl je een ontstoken oog hebt.� Ik antwoordde: �Maar ik neem ze van de kant van het andere oog, dat niet ontstoken is, O Profeet van Allah�. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) was zeer ingenomen met mijn vinnig antwoord.�

Sohaib (radiallaho anho) was zeer edelmoedig en hij gaf zijn geld kwistig aan anderen uit. Umar (radiallaho anho) vertelde hem dat hij erg verkwistend was. Hij  reageerde hierop door te stellen:

�Maar ik besteed alleen waar het juist is.�

Toen Umar (radiallaho anho) op sterven lag, gaf hij te kennen dat het zijn wens was, dat zijn overlijdensdienst door Sohaib (radiallaho anho) geleid zou worden.

Wa alaikum salaam,

De verhalen zijn vertalingen uit het boek �Hikayat-e-Sahabah� van Sheikhul Hadith Muhammad Zakariyya Khandhalvi (Pakistan). En bepaalde informatie komt uit het boek: �Asbab un-Nuzul alQuran� (�Redenen en oorzaken van openbaringen van de Quran�, English-Arabic), Abu al-Hassan Ali ibn Ahmad al-Wahidi an-Naisaburi.

In Sahih Bukhari en Muslim vind je alle verhalen terug, maar dan verspreid over meerdere ahadith.

Verhaal: Een wedstrijd tussen Rafi en Samrah

Telkens wanneer er een leger van de Mujahideen voor een veldslag vanuit Medina uitrukte, inspecteerde de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) het leger, op enige afstand buiten Medina, om zich te verzekeren dat er niets ontbrak aan de mannen en de uitrusting. Het was hier dat hij gewoonlijk alle minderjarige jongens terugstuurde, die zich bij het leger hadden aangesloten in hun enthousiasme te vechten voor de Islam. Terwijl men zich opmaakte te vertrekken naar Uhud, voerde de Profeet de inspectie iets buiten Medina. Hij beval de jongeren terug te gaan. Onder hun waren: Abdullah bin Umar, Zaid bin Thabit, Osamah bin Zaid, Zaid bin Arqam, Bara bin Azib, Amar bin Hazam, Usaid bin Zubair, Urabah bin Aus, Abu Said Khudri, Samrah bin Jundub en Rafi bin Khadij. Zij hadden allen net de tienerjaren bereikt. Khadij zei aan de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam):

�O Profeet van Allah! Mijn zoon Rafi is een zeer goede boogschutter.�

Rafi ging toen op zijn tenen staan om te wijzen dat hij groter was dan in werkelijkheid. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) gaf hem toen toestemming om te blijven. Toen Samrah bin Jundub hiervan hoorde, klaagde hij bij zijn stiefvader Murrah bin Sanan en zei:

�De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) heeft Rafi toestemming gegeven en mij geweigerd, terwijl ik er zeker van ben dat ik hem in een worstelwedstrijd kan verslaan, daarom zou ik eerder in aanmerking moeten komen voor de gunst van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam).�

Dit werd gerapporteerd aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam), die Samrah toestond zich te bewijzen door met Rafi te worstelen. Samrah won bij deze gelegenheid van Rafi en hij werd ook toegestaan in het leger te blijven. Enkele andere jongens deden dezelfde poging om te blijven en enkele slaagden erin. Intussen werd het donker. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) trof de nodige voorbereidingen voor de wacht en de bescherming van het kamp gedurende de nacht. Hij vroeg toen:

�Nu, wie gaat gedurende de nacht de wacht houden voor mijn tent?�

Iemand die naast hem stond zei: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wat is jouw naam?�

De persoon: �Zakwan.�

De Profeet: �In orde. Neem je plaats in.�

Hij vroeg weer: �Wie anders wil vrijwillig mijn tent bewaken vanavond?�

Een stem: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wie ben jij?�

De stem: �Abu Saba� (vader van Saba)

De Profeet: �In orde. Ga zitten.�

Hij vroeg voor de derde keer: �Wie zal de derde man zijn die mijn tent zal bewaken vanavond?�

Weer een stem uit de menigte: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Jouw naam?� De stem: �Ibn AbdulQais.� (zoon van Abdul Qais)

De Profeet: �In orde. Blijf jij ook zitten.�

Toen beval de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) alle drie de vrijwilligers bij hem te komen. Alleen 1 persoon kwam naar voren.

De Profeet: �Waar zijn jouw andere twee kameraden?�

De persoon: �O Profeet van Allah, ik ben alle drie de keren opgestaan.�

De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zegende hem met zijn gebeden en stond hem toe zijn tent te bewaken. Hij hield de hele avond de wacht.

Moraal:

Kijk maar hoe vurig de Sahabah waren om met de dood geconfronteerd te worden omwille van Allah en Zijn Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). De kinderen en de volwassenen, jong en oud, mannen en vrouwen, alle waren bezield met dezelfde geest van opoffering en toewijding.

Rafi bin Khadij had ook aangeboden in Badr te vechten, maar dat werd hem niet toegestaan. In Uhud evenwel, werd hem voor de eerste keer toegestaan te vechten. Vanaf toen nam hij in bijna alle veldslagen deel. In Uhud trof een pijl van de vijand hem in de borst. Toen de pijl eruit getrokken werd, bleef een klein stukje achter in zijn lichaam. Dit veroorzaakte een wond die maar niet genas en die hem op latere leeftijd fataal bleek te zijn.

As-sallamo alaykom wa rahmatollahi wabarakatoh

Het gaat over de liefde van de Sahabah voor de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam)

Iemand vroeg Ali (radiallaho anho):

�Hoe lief hadden de Sahabah de Profeet (sallalaho alaihi wasallam)?�

Hij antwoordde:

�Bij Allah! Voor ons was de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) ons dierbaarder dan onze rijkdommen, onze kinderen en onze moeders. Hij werd meer gekoesterd dan een beker koud water ten tijde van brandende dorst.�

Er is geen overdrijving in deze verklaring van Ali (radiallaho anho). De Sahabah bereikten deze staat door de perfectie van hun Imaan. Dit kon niet anders dan in het licht van wat Allah heeft bevolen., nl.:

Zeg: �Als jullie vaders en jullie zonen en jullie broeders en jullie echtgenotes en jullie familie en de bezittingen die jullie verworven hebben en de handel waarvan jullie verlies vrezen en de huizen die jullie behagen, jullie dierbaarder zijn dan Allah en Zijn Boodschapper en het Strijden op Zijn Weg, wacht dan tot Allah met Zijn beschikking komt. En Allah leidt het zwaar zondige volk niet.� [Soerah At-Taubah (9) ayat 24]

Dit vers klinkt als een waarschuwend geluid tegen al het andere dat attractiever wordt dan de liefde voor Allah en voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Anas en Abu Hurairah (radiallaho anhuma) vertelden dat de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) eens zei:

�Geen van jullie kan een Mumin zijn totdat zijn liefde voor mij meer is dan de liefde voor zijn ouders, kinderen en alle mensen van de wereld.�

De �Ulema zeggen dat de liefde zoals vermeld in deze Hadith en in alle soortgelijke aHadith, de vrijwillige liefde is en geen onbewuste liefde. Als het evenwel aangenomen wordt als de betekenis van natuurlijke en bewuste liefde, dan duidt het woord Mumin de Imaan van de hoogste graad aan, bijvoorbeeld die van de Sahabah.

Anas (radiallaho anho) zegt dat hij van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) gehoord heeft:

�Er zijn drie eigenschappen die, indien zij aanwezig zijn bij iemand, hem in staat stellen de zoete smaak van Imaan te proeven. Deze zijn: (1) Wanneer Allah en Zijn Profeet (sallalaho alaihi wasallam) hem dierbaarder zijn dan al het andere in deze wereld; (2) Wanneer zijn liefde voor iemand alleen voor het plezier van Allah is; (3) Wanneer Kafir worden voor hem net zo weerzinwekkend is als in het vuur gegooid te worden.�

Verhaal: Khansa (radiallaho anha) spoort haar zonen aan tot dapperheid.

Khansa (radiallaho anha) was een beroemde dichteres. Ze nam de Islam aan in Madina, samen met enkele anderen van haar stam. Ibn Athir schrijft:

�Alle literaire grootmeesters zijn eenstemmig in de verklaring dat Khansa de beste dichteres in het Arabisch is. Geen enkele vrouw in de Arabische geschiedenis heeft ooit zulke gedichten geschreven als Khansa.�

Gedurende de tijd van Umar (radiallaho anho) in 16 AH, werd de beroemde strijd van Qadsiah tussen Moslims en de Perzen uitgevochten. Khansa (radiallajo anha) nam samen met haar zonen deel aan de strijd. Zij spoorde al haar vier zonen aan door te zeggen:

�O mijn zonen! Jullie hebben de Islam aangenomen en zijn uit eigen wil ge�migreerd. Bij Allah! Naast Wie er geen GOD bestaat, jullie zijn allen de zonen van ��n en dezelfde vader, precies zoals jullie de zonen van ��n moeder zijn. Ik heb jullie vader nooit verraden, noch de reputatie van jullie oom van moederszijde benadeeld. Ik heb nooit toegestaan dat er een vlek zou komen op jullie hoge geboorte dat jullie stamboom werd besmet. Jullie weten welke beloningen Allah beloofd heeft aan degenen die op Zijn pad vechten tegen de ongelovigen. Jullie moeten er aan denken dat het eeuwigdurende leven van het Hiernamaals veel beter is dan het tijdelijke leven van deze wereld.�

Allah zegt in de vertaling van de interpretatie van de Heilige Quran:

O jullie die geloven, weest geduldig, en weest standvastig, sluit de rijen (klaarstaand leger om je te beschermen) en vreest Allah. Hopelijk zullen jullie welslagen.

�Als je morgenochtend opstaat, wees bereid om je beste bijdrage in de strijd te leveren. Ga vooruit in de vijandelijke linie, kracht zoekend bij Allah. Wanneer je de vlammen van de strijd hoog ziet oplaaien, ga dan rechtdoor in het midden en sta tegenover de vijandelijke leiders. Inshallah, je zal je verblijfplaats in het Paradijs met eer en succes krijgen�

De volgende dag, toen de strijd in volle gang was, schoten alle vier zonen voort in de richting van de vijandelijke linie. ��n voor ��n vielen zij de vijand aan, de woorden van hun moeder in verzen reciterend tot ze allen martelaren werden. Toen de moeder het te horen kreeg zei ze:

�Alhamdolillah. Glorie zij Allah, die mij vereerd heeft met hun martelaarschap. Ik hoop dat Allah mij met hun zal verenigen in de schaduw van Zijn Barmhartigheid.�

Moraal:

Hier is een moeder van die tijd. Zij spoort haar zonen aan om in de vlammen van de strijd te springen en, wanneer al de zonen kort na elkaar gedood worden, verheerlijkt zij Allah en dankt Hem.

Verhaal: Umar (radiallaho anho) hield er niet van dat zijn vrouw Musk moest wegen

Umar ontving eens Musk uit Bahrain. Hij zei:

�Ik wil dat iemand het verdeeld, zodat het in gelijke mate verdeeld kan worden onder de moslims.�

Zijn vrouw zei: �Ik zal het wegen.�

Umar (radiallaho anho) bleef stil. Iets later vroeg hij weer naar iemand om de Musk te wegen en weer bood zijn vrouw haar diensten vrijwillig aan. Hij bleef deze keer weer stil. Toen zij haar diensten voor de derde keer aanbood zei hij:

�Ik wil niet dat je de Musk aanraakt (terwijl je het weegt) en je handen daarna over je lichaam wrijft, aangezien ik daardoor meer krijg dan mijn rechtmatig deel.�

Moraal:

Elk ander persoon die de Musk zou wegen zou voor die reden in dezelfde gunstige omstandigheid verkeren, maar Umar (radiallaho anho) hield niet van deze voorkeur speciaal voor enig lid van zijn eigen familie. Kijk naar deze angstvallige bezorgdheid om de beschuldiging van bevoordeling van zijn familie boven anderen te vermijden.

Een soortgelijk verhaal wordt verteld over Umar bin Abdul Aziz (die bekend staat als de tweede Umar). Terwijl hij de leiding van het khalifaat in handen had, werd Musk, die de Bait-ul-Mal toebehoorde, gewogen. Hij kneep zijn neusgaten dicht met de opmerking:

�Het gebruik van Musk is het te ruiken.�

Deze voorvallen illustreren de nauwgezetheid van de Sahabah, en hun opvolgers en onze ouderen in Islam.

Verhaal: De Al-Ambar expeditie

De Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) zond een expeditie van drie honderd man in de richting van de zeekust onder het commando van Abu Ubaidah (radiallaho anho) in 8AH. Hij gaf hun een zak vol dadels mee voor hun rantsoen. Zij waren nauwelijks vijftien dagen onderweg of zij waren door hun rantsoen heen. Om de groep van voedsel te voorzien, begon Qais dagelijks drie kamelen van zijn eigen mensen te kopen, om de Mujahideen te voeden, met de belofte bij terugkeer in Medina te betalen voor de geslachte beesten. Toen de Amir zag dat de afslachting van de kamelen de groep van zijn eigen transportmiddel zou beroven, verbood hij hem om dat te doen. Hij verzamelde de dadels die er bij verschillende mensen nog overgebleven waren en sloeg die op in een zak. Hij zou eenieder 1 dadel per dag geven als hun dagelijkse rantsoen. Toen Jabir (radiallaho anho) dit verhaal later aan de mensen vertelde, vroeg een van zijn luisteraars:

�Hoe slaagde je erin te leven van slechts ��n dadel voor de hele dag?�

Hij antwoordde:

�Wij verlangden zelfs naar die ene dadel toen de ene voorraad uitgeput was. Wij waren aan de rand van de hongerdood. We bevochtigden zelfs droge bladeren met water en aten die op.�

Toen zij dit stadium bereikten, had Allah medelijden met hun, omdat Hij (Sobhanah wata�ala) altijd verlichting brengt na elke ontbering, op voorwaarde dat die geduldig gedragen wordt. Op een dag werd een grote vis, bekend als �Amber�, voor hun uit de zee op het strand gegooid. De vis was zo groot, dat ze in totaal achttien dagen ervan aten. Zij vulden ook hun tassen met de overblijfselen die tot Medina voldoende waren. Toen dit voorval aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) verteld werd, zei hij�

�De vis was een voorziening die door Allah voor jullie geregeld werd.�

Moeilijkheden en ontberingen zijn voor de mensen van Allah niet ongewoon in deze wereld; het is zeker dat deze zich zullen voordoen. De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zegt:

�De ergste beproevingen in deze wereld zijn gereserveerd voor de profeten, dan voor degenen die hun naasten zijn, dan voor degenen die de besten onder de anderen zijn.�

Moraal:

De beproeving van een persoon is evenredig aan zijn rang dichtbij Allah en Hij schenkt vertroosting door Zijn Gratie en Barmhartigheid na elke beproeving. Kijk hoeveel van onze Islamitische voorouders geleden hebben op het Pad van Allah. Zij moesten leven van de bladeren van de boom, leden honger en vergoten hun bloed in dienst van het ware geloof, dat wij nu falen in stand te houden.

Verhaal: Het martelaarschap van Khubaib, Zaid en Asim

De Quraish waren verbolgen door woede en wraak bij het verlies van enkele van hun voornaamste mannen in Uhud. Sulaifah wiens twee zonen gevallen waren in gevecht , had plechtig gezworen dat ze wijn zou drinken in de schedel van Asim (radiallaho anho) die haar beide zonen had gedood, als zij in bezit zou komen van zijn hoofd. Ze had een prijs van 100 kamelen uitgeloofd (gigantisch hoog in die periode) voor de persoon die het hoofd van Asim  voor haar zou brengen. Sufyan bin Khalid werkte een plan uit om de prijs te verzekeren. Hij stuurde een aantal mannen van Adhal Waqarah naar Medina, die zich zogenaamd tot de Islam hadden bekeerd. Zij smeekten de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) om enkele personen aan te wijzen om hun te vergezellen naar hun plaats om de Islam te preken aan het gewone volk. Zij deden een speciaal verzoek om Asim  (radiallaho anho) en zeiden:

�Onze mensen zullen zijn wijze van toespreken heel erg appreci�ren.�

De Profeet van Allah (sallalaho alaihii wasallam) vaardigde tien (in sommige overleveringen zes) van zijn metgezellen af om met hun mee te gaan en Asim  (radiallaho anho) was er natuurlijk ook bij. Zij begonnen in alle rust aan de terugweg van Medina, maar verraad wachtte hun onderweg; zij werden door niet minder dan twee honderd vijanden aangevallen, waaronder honderd geselecteerde eerste klas boogschutters. De Sahabah klommen op een heuvel, Fadfad. De vijanden schreeuwden naar hun:

�Geven jullie je over, wij willen jullie niet vermoorden. We zullen jullie alleen naar Mekka brengen en aan de Quraish verkopen.�

De Sahabah wezen deze onderhandeling af en verkozen te vechten tot het bittere einde. Toen zij een tekort kregen aan pijlen, vielen ze de vijanden met hun speren aan. Asim  (radiallaho anho) alarmeerde zijn metgezellen:

�Het lijdt geen twijfel dat jullie verraden zijn door deze mensen, maar je moet de moed niet opgeven; omdat martelaarschap op zichzelf het hoogtepunt is van jullie streven. Allah de meest geliefde, is met jullie, en jullie hemelse echtgenoten wachten op dit moment op jullie.�

Met deze woorden stortte hij zich in het heetst van de strijd en toen zijn speer brak, vocht hij door met zijn zwaard. Zo vocht hij door tot het laatst. Zijn laatste gebed was:

�O Allah, breng de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) op de hoogte van onze dood.�

Allah verhoorde medelijdend dit gebed en openbaarde het nieuws aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Toen Asim  (radiallaho anho) had gehoord van de eed van Sulaifah om wijn te drinken uit zijn schedel, bad hij ook als volgt:

�O Allah! Ik heb mijn leven aan Uw zaak gegeven; O Allah, bescherm mijn hoofd tegen de heiligschennende handen van deze ongelovigen.�

Dit gebed werd ook verhoord. Na zijn dood nestelde een zwerm bijen (wespen in een andere overlevering) zich op zijn lichaam en bracht alle pogingen van de vijand om zijn hoofd meedogenloos af te scheiden, in de war. Zij lieten het lichaam achter met de bedoeling hun vuile taak gedurende de nacht te doen, wanneer de bijen weg waren. Maar gedurende de nacht brak er een wolkbreuk los, die het lichaam weg spoelde.

Toen zeven van de tien Sahabah (radiallaho anhum) het martelaarschap hadden verworven, waren de overgebleven drie, Khubaib, Zaid bin Wathnah en Abdullah bin Tariq (radiallaho anhum) nog steeds op hun post op de heuveltop. De vijanden riepen weer naar hun:

�Jullie drie kunnen naar beneden komen. Wij zullen jullie geen kwaad doen.�

De drie vertrouwden hun en kwamen van de heuveltop, maar de vijanden wierpen zich onmiddellijk op hun en overmeesterden hun. Hierop protesteerde Abdullah bin Tariq (radiallaho anho):

�Zo dit is jullie eerste woordbreuk van jullie plechtige belofte. Ik zal me liever aansluiten bij mijn martelaarbroeders dan levend met jullie mee te gaan.�

Hij weigerde hen toen in gevangenschap te volgen. Ze dwongen hem op allerlei manieren mee te lopen, maar toen ze merkten dat niets mocht baten en Abdullah zich geen centimeter zou verroeren, maakte zij hem ter plekke dood. De twee overgebleven gevangenen werden meegenomen naar Mekka en verkocht aan de Quraish. Safwan bin Umayyah betaalde vijftig kamelen voor Zaid om hem te doden en zich te wreken op de dood van zijn vader in Uhud en Hujair bin Abiahab kocht Khubaib voor honderd kamelen om zich ook te wreken voor zijn vader in dezelfde veldslag.

Safwan droeg Zaid (radiallaho anho) over aan zijn slaaf om buiten de grenzen van Haram gedood te worden. Een menigte volgde hun om te kijken hoe Zaid (radiallaho anho) zijn einde tegemoet zou gaan en Abu Sufyan behoorde ook tot ��n van de toeschouwers. Toen Zaid (radiallaho anho) voorbereid stond de dood tegemoet te treden, vroeg Abu Sufyan hem aldus:

�Zou je niet wensen dat de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) vandaag in jouw plaats zou zijn en je vrijgelaten zou worden om verder met je familie te genieten van het leven?�

Het antwoord van Zaid verbaasde hun allen:

�Bij Allah!� zei hij, �de gedachte van het genieten van het leven met mijn familie zou ondraaglijk voor mij worden als de Heilige profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou moeten lijden voor zelfs een doornprik in zijn voet.�

De Quraish konden dit antwoord eenvoudig niet begrijpen en Abu Sufyan (radiallaho anho) maakte de opmerking:

�Er is absoluut geen ander voorbeeld mogelijk, waar ook ter wereld, van de liefde die de metgezellen van de Heilige profeet (sallalaho alaihi wasallam) voor hem koesteren.�

Zaid (radiallaho anho) stierf toen de marteldood.

Khubaib (radiallaho anho) bleef een tijdlang gevangen bij Hujair. Een slavin van Hujair (die zich later bekeerde tot de Islam) vertelt:

�Toen Khubaib (radiallaho anho) bij ons in gevangenschap was, merkte ik op dat hij druiven at van een tros zo groot als een hoofd van een mens, ofschoon het op dat moment in Mekka geen seizoen was voor druiven. Toen de dag van zijn executie naderde, vroeg hij naar een scheermes dat hem overhandigd werd. Ondertussen kwam een spelend kind dichtbij Khubaib. Alle huisgenoten werden hierop gealarmeerd. Ze dachten dat niets Khubaib zou kunnen verhinderen het kind met het schreermes te doden, aangezien hij toch al tot de doodstraf was veroordeeld. Maar om hun gerust te stellen zij Khubaib toen hij hun schrik opmerkte: �Denk je dat ik mij zou vernederen om een onschuldig kind te doden? Zo een afschuwelijke misdaad kan ik eenvoudigweg niet begaan.�

Toen hij naar de galg werd geleid en gevraagd werd om zijn laatste wens kenbaar te maken, verzocht hij:

�Sta mij toe twee rakaat Salaat te verrichten, daar het tijd voor mij is de wereld te verlaten en mijn Allah te ontmoeten.�

Zij lieten hem zijn Salaat verrichten. Bij het beeindigen van zijn twee rakaat zei hij weer kalm:

�Volgens jullie ban ik bang voor de dood, als dat het geval zou zijn, zou ik nog twee rakaat hebben verricht.�

Hij werd toen gebonden en naar de galg gebracht. Hij zei toen:

�O Allah! Er is niemand om mijn laatste �Salaam� over te brengen naar Uw Profeet (sallalaho alaihi wasallam).�

Maar Allah liet zijn �Salaam� aan de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) door een engel overbrengen. De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) antwoordde:

�Wa-alaikumus-salaam! O Khubaib.�

En hij zei aan de Sahabah:

�Khubaib wordt nu door de Quraish gemarteld.�

Bij de galg, doorboorden veertig Quraish hem tegelijkertijd met speren. Een van hun plaagde hem:

�Zeg bij Allah, dat je nu zou wensen dat de profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) in jouw plaats zou zijn en jij vrijgelaten werd.�

Hij antwoordde:

�Bij Allah de Allerhoogste, ik zou het niet verdragen dat zelfs een doorn de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou prikken voor het verlossen van mijn leven.�

Moraal:

Elk woord van dit verhaal is een les voor ons allen. De toewijding en liefde van de Sahabah die hierin beschreven worden, is werkelijk iets wat het beschouwen en begeren waard is. Zij zouden hun leven liever opofferen dan te verdragen dat zelfs een doorn de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zou prikken. Kijk weer naar Khubaib�s laatste wens. Hij denkt noch aan zijn familieleden noch wenst hij ze te zien. Wat hij wenst is zijn �Salaam� te sturen naar voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) en het verrichten van een laatste rakaat Salaat.

Verhaal: Rubayyi�s (radiallaho anha) hoge genegenheid

Rubayyi bint Mu�awiz was een vrouw van de Ansar, die in verschillende veldslagen had deelgenomen, aan de zijde van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Ze verzorgde de gewonden en droeg de ontzielde lichamen tijdens de veldslag weg. Ze had de Islam geaccepteerd voordat de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) naar Medina emigreerde. Ze ging trouwen toen de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) in Medina was. Hij sierde haar huwelijk door zijn aanwezigheid. Hij hoorde enkele meisjes een gedicht bij haar verblijfplaats zingen over de veldslag van Badr. Een van hun zong een vers: wa fina nabi ya�lamu ma fi ghadin

Dat betekende:

�Wij hebben tussen ons de Profeet (sallalaho alaihi wasallam), die weet wat morgen zal gebeuren.�

Hij verbood hun zulke gedichten te zingen, omdat niemand anders dan Allah kon weten wat in de toekomst zou gebeuren.

Rubayyi�s vader Mu�awiz was ��n van degenen die Abu Jahl tijdens Badr doodde. Abu Jahl was, zoals de meesten wel weten, ��n van de grote leiders van de Quraish en de ergste vijand van de Islam. Er was een vrouw, genaamd Asma, die altijd parfum verkocht voor de vrouwen. Ze kwam eens langs bij Rubayyi om parfum te verkopen. Toen Rubayyi aan haar voorgesteld werd als een dochter van Mu�awiz, merkte ze op:

�Zo, jij bent de dochter van degene die zijn leider doodde.�

De trotse Rubayyi kon niet verdragen dat een minderwaardig persoon als Abu Jahl genoemd werd als te zijn de leider van haar vader. Daarom betaalde zij met gelijke munt terug:

�Neen, ik ben de dochter van iemand die zijn slaaf doodde.�

Asma hield niet van deze kenschetsing voor Abu Jahl en zei boos:

�Het is haram voor mij om parfum voor jou te verkopen.�

Rubayyi zei op dezelfde toon terug,

�Het is haram voor mij om parfum van jou te kopen. Ik heb nooit stank geroken in een parfum uitgezonderd in die van jou.�

Rubayyi (radiallaho anha) zegt:

�Ik had de laatste woorden gezegd eenvoudigweg om haar te tarten.�

Moraal:

Kijk naar haar gevoeligheid en gevoel voor de Islam. Rubayyi kon het niet verdragen dat een vijand van de Islam een leider werd genoemd. Tegenwoordig horen we van de lippen van moslims bloemrijke en verheven klinkende benamingen die gebruikt worden voor de openlijke vijanden van de Islam. Als deze moslims hieraan herinnerd worden, noemen zij de kritiek op hun een teken van een bekrompen opvatting.

De Boodschapper van Allah (sallalaho alaihi wasallam) zei:

�Betitel een munafiq niet als een leider. Je maakt Allah ontevreden als je zo iemand als een leider beschouwd.�

Verhaal: Het uitgeven van Asma (radiallaho anha) voor liefdadigheid

Asma (radiallaho anha) had een zeer groot hart voot het uitgeven op het pad van Allah. In den beginne was ze gewoon zorgvuldig en gaf zij met maat en gewicht uit. Eens zei de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) tot haar:

�O Asma, geef niet uit door maat en berekening, geef royaal uit op het pad van Allah.�

Hierna begon ze overvloedig uit te geven. Ze adviseerde haar dochters en huisbedienden:

�Wacht niet op enig overschot of overmaat alvorens uit te geven op het pad van Allah. Daar de behoefte om zaken aan te schaffen gaandeweg steeds groter worden en daardoor het moment van overmaat steeds verder weg komen te liggen, zal de tijd om uit te geven op het pad van Allah nooit komen. Onthoud dat je niet zal verliezen door het uitgeven voor liefdadigheid.�

Moraal:

Hoewel deze mensen arm waren en van dag op dag leefden, waren zij toch royaal in het uitgeven en waren zij mild van hart. De moslims van vandaag klagen over armoede, maar er zal nauwelijks een groep mensen onder hun zijn die zo arm en behoeftig was als de Sahabah toen waren. In de verhalen kan je lezen hoe zij dagenlang zonder voedsel moesten doorbrengen en hoe sommigen van hun stenen gebonden hadden op hun buik om hun pijnen van honger te verlichten.

Verhaal: De uitspraak van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) over voedsel dat haraam is

De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zei eens:

"Daar Allah Zelf boven alle smet verheven is, zegent Hij met Zijn gratie eveneens alleen onbesmette dingen. Hij beveelt aan de Moslims wat Hij Zijn Profeten voorgeschreven heeft. Hij zegt in Zijn Heilige Boek:

O Boodschappers, eet van de goede zaken en verricht goede daden. Voorwaar, ik ben Alwetend over wat jullie doen.

[Quran: Soerah al Muminun (23) vers 51]

O jullie die geloven, eet van de goede dingen waarmee Wij jullie hebben voorzien.�

[Quran Soerah al-Baqarah (2) vers 172]

Vervolgens vertelde de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) over een reiziger die met zijn haren in de war en gekleed in stoffige kleren, zijn handen opheft naar de Hemel en uitroept: "O Allah! 0, Allah!" maar zijn voedsel, drank en kleren waren alle van 'haraam' afkomstig. Daarom zal Allah nooit naar hem luisteren en zijn gebeden verhoren, zelfs indien zijn uiterlijk hem waardig zou zijn.

Moraal:

De mensen verwonderen zich waarom de gebeden van de Moslims niet altijd verhoord worden door Allah. De reden is gemakkelijk genoeg te begrijpen in het licht van bovengenoemde Hadith. Ofschoon Allah soms zelfs de gebeden van een Kafir verhoort (niet te zeggen de gebeden of verzoeken van een zondige Muslim), wordt het gebed van een vroom persoon zelden verworpen. Dat is de reden waarom de mensen meestal de gebeden van zulke mensen voor zichzelf zoeken. Hieruit volgt dat degenen die wensen dat hun gebeden vaak verhoord worden, moeten afblijven van 'haraam'. Geen enkel wijs persoon wil het risico lopen dat zijn gebeden verworpen worden.

Verhaal: De mening van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) over twee personen

Enkele mensen zaten met de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) toen iemand daar langs liep. De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) vroeg het gezelschap:

"Wat denken jullie van deze persoon?"

Zij antwoordden:

"0' Profeet van Allah! Hij is de telg van een goede familie. Bij Allah, het is zo dat als hij om de hand vraagt van een vrouw van de meest beroemde familie, hij niet afgewezen zou worden. Als hij iemand aanbeveelt, zou die werkelijk geaccepteerd worden."

Daarna bleef de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) stil. Iets later ging een andere persoon langs en de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasallam) stelde dezelfde vraag aan zijn metgezellen over die persoon.

Zij antwoordden:

"0, Profeet van Allah! Hij is een zeer arme Moslim. Als hij zich met iemand zou verloven bestaat de kans dat hij niet trouwt. Als hij iemand aanbeveelt, zal zijn aanbeveling zeer waarschijnlijk niet geaccepteerd worden. Als hij spreekt, zullen weinigen naar hem luisteren."

Daarna merkte de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) op:

"Deze laatste persoon is beter dan een hele partij van mensen als de eerste."

Moraal:

Behoren tot een goede familie legt absoluut geen gewicht in de schaal bij Allah. Een arme Moslim, die weinig achting heeft en die weinig respect afdwingt in deze wereld staat dichterbij bij Allah dan de honderden zogenoemde nobele mensen die ofschoon gerespecteerd en geacht door aardse mensen, zich ver van het pad van Allah bevinden. Het is gezegd in een Hadith:

"Het zal het einde van deze wereld betekenen wanneer geen enkele ziel overblijft om de naam van Allah te bezingen. Het is door de Heilige naam van Allah dat het systeem van dit universum voortduurt."

Verhaal: Umar (Radhiallaho anho) en zijn vrees voor Allah

Umar (Radiallaho anho) zou vaak een strohalm in zijn hand houden en zeggen:

"Ik wenste dat ik een strohalm als deze was."

Soms zou hij zeggen:

"Ik wenste dat mijn moeder mij niet gebaard had."

Eens was hij met belangrijk werk bezig toen iemand bij hem kwam en klaagde over een onbeduidende grief en hem verzocht om vergoeding. Umar (Radiallaho anho) legde een zweep over zijn schouders en zei:

'Wanneer ik voor dat doel zit, kom je niet bij mij, maar wanneer ik bezig ben met ander belangrijk werk, kom je met je grieven om me te onderbreken."

De persoon ging weg, maar Umar (Radhiallaho anho) liet hem terugroepen, overhandigde hem zijn zweep en zei:

"Zweep mij nu om de zaak gelijk te maken"

Hij zei: "Ik vergeef je omwille van Allah."

Umar (Radiallaho anho) ging naar huis, verrichtte een Salaat van twee Raka'at in berouw en verweet zichzelve, zeggende:

"0, Umar (Radiallaho anho) , je was laag maar Allah heeft jou verheven. Je was aan het dwalen maar Allah leidde je. Je was laag maar Allah veredelde je en gaf je oppergezag over Zijn mensen. Nu komt een van ze en vraagt je voor vergoeding voor het verkeerde dat hem is aangedaan, en je zweept hem? Welk antwoord heb je om Allah te geven?"

Hij bleef zich zeer lang berispen.

In de tijd dat hij Khalifah was geworden, ging Umar (Radiallaho anho) voor zijn gewone rondreis in de richting van Harrah (een voorstad van Medina) met zijn slaaf Aslam, toen hij op een afstand vuur zag in de woestijn. Hij zei:

"Daar lijkt een kamp te zijn. Misschien is het een karavaan die de stad niet binnen kon vanwege het invallen van de nacht. Laten wij naar hun gaan kijken en hun bescherming gedurende de nacht regelen."

Toen hij daar aankwam, zag hij een vrouw en enkele kinderen. De kinderen huilden. De vrouw had een ketel met water op het vuur. Umar (Radiallaho anho) groette haar met Salaam en met haar toestemming ging hij dichterbij.

Umar: "Waarom huilen deze kinderen?"

De vrouw: "Omdat ze honger hebben?"

Umar: "Wat is in de pan?"

De vrouw: "Alleen water om de kinderen te kalmeren zodat ze kunnen slapen met de gedachte dat eten voor hun bereid wordt. Ah! Allah zal oordelen tussen Umar(Radhiallaho anho) en mij, op de Dag des Oordeels, voor het verwaarlozen van mij in mijn ellende."

Umar(wenend): "Moge Allah genadig voor je zijn! Hoe kan Umar kennis hebben van jouw ellende?"

De vrouw: "Als hij onze Amir is, moet hij zich laten informeren over ons."

Umar (Radiallaho anho) keerde terug naar de stad en ging onmiddellijk naar de Baitul-Mal om een zak met meel te vullen, dadels, vet en kleren te verzamelen, en hij nam ook wat geld mee. Toen het pakket gereed was, zei hij aan Aslam:

"Zet het pakket nu op mijn rug, Aslam."

Aslam: "Neen, alstublieft, Amir-ul-Momineen! Ik zal de zak dragen."

Umar weigerde te luisteren naar Aslam, zelfs op zijn aandringende verzoeken hem toe te staan de zak te dragen, en merkte op:

"Wat? Ga jij mijn last dragen op de Dag des Oordeels? Ik moet deze zak dragen, daar ik gevraagd zal worden (in het Hiernamaals) over deze vrouw."

Aslam plaatste met erg veel tegenzin de zak op de rug van Umar (Radiallaho anho) die deze met snelle stappen rechtstreeks naar de tent van de vrouw bracht. Aslam volgde hem op de hielen. Hij zette een beetje meel en enkele dadels en vet in de pan en begon te roeren.

Aslam:

"Ik zag de rook door zijn dikke baard passeren."

Na enige tijd was het eten klaar. Hij serveerde het zelf aan de familie. Toen zij volop gegeten hadden, gaf hij hun het restant dat over was voor de volgende maaltijd. De kinderen waren zeer blij na hun maaltijd en begonnen vrolijk te spelen.

De vrouw was erg dankbaar en merkte op:

"Moge Allah je belonen voor je vriendelijkheid! In feite verdien jij de plaats in te nemen van Khalifah in plaats van Umar."

Umar troostte haar en zei:

"Als je komt om de Khalifah te zien, zal je me daar vinden."

Hij zat een poosje daar en bleef naar de kinderen kijken. Hij keerde toen terug naar Medina. Op zijn terugweg zei hij aan Aslam:

"Weet je waarom ik daar zat, Aslam? Ik had ze in ellende zien huilen. Ik vind het daarom prettig hun een poosje lachend en gelukkig te zien."

Het wordt gezegd dat Umar terwijl hij de Fajr Salaat leidde gewoon was Soerah Kahf, Taha en andere soortgelijke Suras in zijn Salaat te reciteren en hij zou daarbij zoveel wenen dat zijn gehuil tot de achterste rijen hoorbaar was. Eens reciteerde hij Sura Yusuf in het Fajr-gebed. Toen hij bij dit vers kwam:

"Voorwaar, alleen bij Allah klaag ik over mijn ellende en verdriet�"(12:86)

, huilde hij zoveel dat hij niet verder kon reciteren. Tijdens de Tahajjud, viel hij soms op de grond en zou hij flauwvallen door buitensporig wenen.

Moraal:

Zo was de vrees voor Allah in Umar (Radiallaho anho) wiens naam angst aanjaagde in de harten van de machtigste monarchie�n van zijn tijd. Zelfs vandaag zijn de mensen met ontzag vervuld als zij over hem lezen. Is er heden ten dage iemand met macht aan te wijzen die bereid is een dergelijke vriendelijkheid te tonen aan mensen onder zijn gezag?

Verhaal: Abdullah-bin-Abdullah-bin-Ubbay degradeert zijn Munafiq vader

Gedurende de beroemde veldslag van Banul-Mustaliq in 5 AH., had een Muhajir een conflict met Ansari over een onbeduidende zaak. Elk van de twee riep hun eigen mensen om hulp en er ontstond ernstig gevaar voor een confrontatie tussen de twee Moslim-groepen, maar door de inspanningen van enkele verstandige mensen, werd het gevecht afgewend.

Abdullah-bin-Ubbay was de leider van de Munafiqin. Hij was een bittere vijand van de Islam. Daar hij zich opstelde als een Moslim, werd hij als zodanig behandeld door de andere Moslims. Toen hij dit voorval te weten kwam, gebruikte hij enkele onbeleefde woorden tegen de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en buitte de situatie uit. Hij sprak zijn mensen als volgt toe:

"Dit alles is het resultaat van het zaad dat jullie met jullie eigen handen gezaaid hebben. Jullie hebben een toevluchtsoord verschaft aan deze vreemdelingen (doe­lende op de Muhajirin) in je eigen stad en jullie rijkdom gelijkelijk met hun gedeeld. Als je je hulp aan hun intrekt, zullen zij genoodzaakt zijn te vertrekken."

Hij zei verder:

"Bij Allah! Bij onze terugkeer naar Medina, zullen wij, de gerespecteerde mensen, deze gemene mensen van daar verdrijven."

Zaid-bin-Arqam (Radiallaho anho), een Ansari jongen, luisterde naar hem. Hij kon deze woorden niet verdragen en onmiddellijk antwoordde hij vinnig door hem te zeggen:

"Bij Allah! Jij zelf bent een gemenerik. Zelfs je eigen mensen kijken neer op je en niemand zal je steunen. De Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wa sallam) is de meest ge�erde. Hij is verheven door Rahman en vereerd door zijn volgelingen. "

Abdullah-bin-Ubbay zegt:

In orde. Zeg het aan niemand. Het was alleen maar een grap. Ik was niet ernstig in wat ik zei."

Zaid (Radiallaho anho) ging echter rechtstreeks naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en vertelde hem wat de Munafiq gezegd had. Umar (Radiallaho anho) verzocht de toestemming van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) om Abdullah-bin-Ubbay te doden, maar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) weigerde dit. Toen Abdullah-bin-Ubbay het hoorde dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) gerapporteerd was over zijn onbeschaamde uitspraken, kwam hij bij hem en zwoer bij Allah door te zeggen:

"Ik zweer dat ik nooit zoiets gezegd heb. Zaid is een leugenaar. Hij heeft u een valse rapportage gegeven."

Enkele van de Ansars zaten ook bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). Zij bepleitten zijn zaak ook door te zeggen:

"0, Profeet van Allah! Hij is de leider van zijn stam en is een groot man. Zijn verklaring is betrouwbaarder dan het rapport van een kleine jongen. Het is best mogelijk dat Zaid niet goed gehoord heeft of hem verkeerd begre­pen heeft."

De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) accepteerde zijn bewering en nam geen acties tegen hem. Toen Zaid (Radiallaho anho) hoorde dat de Munafiq erin geslaagd was de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) te bedriegen door een valse eed te doen, kwam hij niet naar buiten uit schaamte dat hij als een leugenaar aangezien werd. Hij ging zelfs niet naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). Tenslotte openbaarde Allah Sura "Al-Munafiqoon", waarin het verslag van Zaid bevestigd werd en de Munafiq werd ontmaskerd. Na dit voorval begonnen de mensen Zaid te eren en keken neer op de Munafiq.

Nu had de Munafiq (Abdullah-bin-Ubbay) een zoon. Zijn naam was Abdullah en hij was een zeer oprechte Moslim. Toen de Mujahidin op het punt stonden Medina binnen te trekken, trok hij zijn zwaard uit de schede, stond even buiten de stad en zei op een uitdagende toon tot zijn Munafiq vader:

"Ik ga je niet toestaan Medina binnen te treden, tenzij je met je eigen mond erkent dat jij zelf gemeen bent en de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) de meest verhe­vene is."

Dit verbaasde Abdullah-bin-Ubbay ten zeerste. aangezien zijn zoon altijd zeer eerbiedig was jegens hem, maar nu was hij bereid hem, zijn eigen vader, te doden terwille van de eer van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). De Munafiq moest verklaren:

"Bij Allah! Ik ben gemeen en de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) is de meest verhevene."

Hij werd toen toegestaan de stad binnen te betreden.

Moraal:

De ware geest van de Islam vinden wij terug in de kinderen in de tijd van de Sahabah. Het was de vrucht van de opvoeding die zij van hun ouders kregen. Ouders van deze tijd verwennen hun kinderen teveel door hen te vaak te liefkozen. Als zij meer moeite zouden doen de Islamitische praktijken in de jonge harten te prenten, kunnen deze gemakkelijk een gewoonte worden als zij opgroeien. Als je werkelijk wenst dat je kind een goede Moslim wordt als hij/zij opgroeit, moet je het zaad van Imaan en Islam vanaf zijn kinderjaren in zijn hart zaaien. De Sahabah waren zeer nauwkeurig met de training van hun kinderen in Islamitische praktijken en ze hielden hun doen en laten scherp in het oog.

Verhaal: Het gezelschap van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) in het Paradijs

Rabiah(Radhiallaho anho) vertelt:

"Ik was gewoon des avonds de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) te bedienen. Ik zou water, miswak, gebedsmat enz., klaar houden voor zijn Tahajjud. Zeer tevreden over mijn diensten vroeg hij mij eens: "Wat zou je het meeste wensen?" Ik zei:"O. Profeet van Allah. Ik wens Uw gezelschap in het Paradijs." Hij vroeg mij of er iets anders was wat ik zou wensen. Maar ik antwoordde:"Dit is het enige waarnaar ik verlang." Hierop antwoordde hij: "In orde. Je moet mij helpen door herhaaldelijk voorover te liggen in salaat."

Moraal:

Dit is een les voor ons. We moeten niet alleen rekenen op mondelinge gebeden, maar wij moeten ook enkele praktische inspanningen doen om ons doel te bereiken. De beste van alle inspanningen is de Salaat. Het zou ook verkeerd zijn om alleen en geheel te rekenen op de gebeden van heilige en vrome mensen. Deze wereld is er ��n van oorzaak en gevolg en er bestaat geen twijfel over dat Allah soms dingen laat gebeuren waarvoor geen duidelijke en tastbare oorzaak is, maar die alleen op zeer zeldzame gelegenheden gebeuren. Wij doen op deze wereld allerlei pogingen, maar wij moeten nooit alleen op onze gebeden rekenen noch ons zondermeer berusten in ons lot. Voor alle voordelen met betrekking tot het Hiernamaals, moeten wij trachten onze best te doen in overeenstemming met het gedrag, vereist door onze religieuze en ethische standaard. Wij moeten het gebed niet alleen beschouwen als de enige factor die telt, noch moeten wij als fatalisten alles overlaten aan een meedogenloos noodlot. Ongetwijfeld hebben de gebeden van vrome mensen en minnaars van Allah hun gepaste resultaat, maar zij dienen alleen om onze eigen oprechte pogingen te doen, en zelfs de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) vroeg Rabiah hem te helpen door herhaaldelijk voorover te liggen (d.w.z. het verrichten van de Salaat ook in de vrije tijd).

Verhaal: De vrouw van Umar (radiallaho anho) treedt op als een vroedvrouw

Amir-ul-Mominin Umar (Radiallaho anho) was gedurende de tijd van zijn Kalifaat, gewoon om gedurende de nacht zelf de wacht te houden en te patrouilleren door de straten en de voorstad van Medina. Gedurende een van zijn avondpatrouilles merkte hij een kameelharen tent op, die opgeslagen was op een open plek aan de rand van de stad. Hij had deze aparte tent nooit eerder gezien. Bij het naderen van de tent, zag hij iemand buiten de tent zitten en hoorde een soort gekreun uit de tent komen. Umar (Radiallaho anho) groette de vreemdeling met "Assalam-o-'alaikum" en ging naast hem zitten.

Umar: 'Waar kom je vandaan broeder?"

De man: "Ik ben van de woestijn en ben een vreemde hier. Ik ben gekomen om Amir-ul-Mominin wat hulp te vragen voor mijn behoeften."

Umar: "Wie kreunt daar binnen?"

De man: "Bemoeit U zich alstublieft met uw eigen zaken "

Umar: "Zeg mij alstublieft wat er aan de hand is. Misschien kan ik U helpen."

De man: "Als je moet weten, daarbinnen ligt mijn vrouw, kreunend van barenswee�n."

Umar: "Is er iemand daarbinnen om haar te verzorgen?"

De man: "Niemand."

Umar(Radiallaho anho) stond daarna op en haastte zich huiswaarts. Hij sneed het onderwerp als volgt aan bij zijn vrouw Umm-Kulsum(Radiallaho anha): "Allah stelt je in de gelegenheid om grote zegeningen te ontvangen."

De vrouw: "Wat is het, 0 Amir-ul-Mominin?"

Umar: "Ginds, aan de rand van de stad bevindt zich een arme vrouw in barensnood en er is niemand om haar te begeleiden en te verzorgen."

De vrouw: "Ik ben bereid haar te verzorgen, als het u belieft."

Umm-Kulsum(Radiallaho anha) was per slot van rekening de dochter van Fatima (Radiallaho anha) en kleindochter van de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). Hoe kon ze aarzelen om op zo'n moment een hulpeloos verlaten zuster te hulp te schieten, een dienstbetoon en een toewijding die Allah het meest behaagt?

Umar: "Dan moet je je haasten. Neem ook een pan, wat water, boter, proviand en andere zaken die nodig zijn tijdens een bevalling.�

Umm-Kulsum (Radiallaho anha) deed wat gevraagd werd en ging naar de plaats waar de tent was opgeslagen. Umar (Radiallaho anho) volgde haar op de hielen. Ze ging de tent binnen, terwijl Umar zich bezig hield met het koken van wat voedsel voor de mensen. Na enige tijd riep Umm-Kulsum (Radiallaho anha) vanuit de tent:

"Amir-ul-Mominin, feliciteer je vriend met de geboorte van een zoon. "

De persoon raakte in verlegenheid toen hij het aanspreken van 'Amir-ul-Mominin' hoorde en besefte de positie van de persoon die hem aan het bedienen was. Maar Umar (Radhiallaho anho) stelde hem op zijn gemak en zei:

"Dat is in orde, er is niets om je zorgen over te maken."

Hij plaatste de pan vlakbij de ingang van de tent en vroeg zijn vrouw om die te nemen en de vouw te voeden. Ze voedde haar en gaf de pan terug. Toen vroeg Umar(Radiallaho anho) de bedoe�en om wat te eten daar hij de hele avond wakker was gebleven. Na deze dienst bewezen te hebben zei Umar(Radiallaho anho) aan de persoon:

"Kom morgen bij mij en ik zal zien wat ik voor je kan doen"

en hij keerde daarna met zijn vrouw terug naar huis.

Moraal:

Is er een koning, een onbeduidende leider of zelfs een gewone middenklasser uit onze tijd, die zijn vrouw zo in het holst van de nacht zou meenemen buiten de stad om een arme vreemde vrouw te verzorgen. En dit alles terwijl hij er zelf genoegen in schept met het maken van vuur en het koken van voedsel? Laat de aardse rijken aan de kant, hoeveel van de religieuze mensen zouden dat doen? We moeten beseffen dat wij pas in aanmerking komen voor de wensen en zegeningen die Allah deze Godvrezende mensen heeft geschonken, indien wij werkelijk bereid zijn in hun voetstappen te treden en niet alleen met de mond zeggen dat wij hun voorbeeld volgen.

Assalamoe3leikoem,

Mascha Allah Mooi verhaal! Barak Allahoe Fiek...

Moge Allah swt ons leiden tot het goede Ameen,

~7ayaak Allah~

Wa Salaamoe3leikoem

Verhaal: Ibn-Hizam (Radiallaho anho) geeft het bedelen op

Hakim bin Hizam (Radiallaho anho) kwam bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en bedelde om hulp. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) gaf Hizam iets. Een volgende keer vroeg hij de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) weer om wat steun. Ook deze keer kreeg hij wat. Toen hij voor derde keer langs kwam om te bedelen, zei de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) na hem iets gegeven te hebben:

"Hakim, geld heeft een bedrieglijk uiterlijk. Het schijnt zeer zoet te zijn, maar is dat in de werkelijkheid vaak niet. Het is een zegen wanneer het verdiend is met tevredenheid van hart, maar er is geen voldoening in, wanneer het met hebzucht verkregen is."

Hakim zei:

"O, Profeet van Allah, ik zal vanaf nu niemand meer lastig vallen."

Abu Bakr (Radiallaho anho) bood ten tijde van zijn Khilafat Hakim aan hem te helpen uit de 'Baitul Mal', maar hij weigerde. Ook Umar (Radiallaho anho) als Amir-ul-Mominun verzocht Hakim verschillende keren iets van hem te accepteren, maar hij stemde niet toe.

Moraal:

Onze hebzucht en gierigheid kennen geen grenzen. Dit is waarom wij geen zegeningen vinden in wat wij verdienen.

Verhaal: Ibn Jash en Sa�ad bidden voor elkaar

Op de vooravond van Uhud, zei Abdullah-bin Jash (radiallaho anho) aan Sa�ad bin-Abiwaqas:

"0, Sa�ad kom, laten wij samen bidden. Laat elk van ons tot Allah bidden voor de schenking van zijn enig verlangen en de andere zegt Amin daarop. Op deze manier, zullen onze gebeden zeer waarschijnlijk eerder door Allah verhoord worden."

Sa�ad(Radiallaho anho) was het eens met hem en ze gingen beiden naar een hoek om te bidden.

Sa�ad(Radiallaho anho) was de eerste die moest bidden, en zei:

"0 Allah, wanneer de veldslag morgen woedt, laat mij dan tegenover een zeer sterke �n woeste vijand staan. Laat hij mij uit alle macht aanvallen en laat mij hem afslaan met al mijn kracht. Dan, 0 Allah, laat mij hem triomfantelijk doden omwille van U en sta mij toe zijn bezittingen als buit te nemen."

Abdullah zei: "Amin."

Toen Abdullah(Radiallaho anho) zijn gebed begon, zei hij:

"0 Allah, laat mij morgen tegenover de hardnekkigste onder de vechtersbazen van de vijand staan. Laat hij mij woedend aanvallen en laat mij hem met volle kracht terugslaan. Laat hem dan de overhand op mij hebben en mij vermoorden. Hij mag mijn neus en oren van mijn lichaam afsnijden. En wanneer ik voor U verschijn op de Dag des Oordeels, kunt U mij vragen,"Hoe heb je jouw neus en oren verloren, 0 Abdullah", waarop ik kan antwoorden: "Deze zijn verloren op de weg van Allah en Zijn Profeet (Salallaho alaihi wasallam)." Dan zult U zeggen:"Ja, je hebt ze inderdaad verloren op Mijn weg."

Sa�ad zei: "Amin."

Tijdens de veldslag de volgende dag, zagen beide Sahabah hun gebeden verhoord precies zoals zij gevraagd hadden. Sa�ad(Radiallaho anho) zei:

"Abdullah's gebed was beter dan de mijne. 's Avonds merkte ik op dat zijn oren en neus met een draad aan elkaar geregen waren."

Moraal:

Dit verhaal beeldt aan de ene kant grote ridderschap en dapperheid van de Sahabah uit, alsof zij ernaar verlangden om tegenover de sterken en de dapperen onder hun vijanden te staan. Aan de andere kant wijst het naar hun toewijding en liefde voor Allah. Abdullah(Radiallaho anho) wenst dat Allah op de Dag des Oordeels bevestigt dat zijn opoffering werkelijk voor de zaak van Allah was. Wat een uitstekende wens!

Ik wens dat ik deze kwaliteit kon erven van deze ware helden.

Verhaal: De onthouding van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam)

Eens besloot de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) een maand lang weg te blijven van zijn vrouwen, daar hij om een of ander geval ontevreden was over hun. Hij woonde voor die ene maand in een aparte kamer op de bovenverdieping van zijn woning. Een gerucht deed onder de Sahabah de ronde dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) gescheiden was van zijn vrouwen. Toen Umar (Radhiallaho anho) hiervan hoorde, rende hij naar de Masjid en vond de Sahabah in groepen zitten, getroffen door het verdriet over het leed van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam). Hij ging vervolgens naar zijn dochter Hafsah (Radhiallaho anha), die een vrouw was van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam), en vond haar huilend in haar kamer. Hij zei tot haar:

"Waarom huil je nu? Heb ik je al die tijd niet gewaar­schuwd je te onthouden van elke handeling die mogelijk het misnoegen van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) zou kunnen veroorzaken?"

Hij keerde terug naar de Masjid en vond sommige Sahabah naast de preekstoel zitten en huilen. Hij zat daar een tijdje, maar hield dat niet lang vol vanwege zijn buitengewone verdriet. Hij ging naar de kamer waar de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) verbleef. Hij vond Rabah (Radhiallaho anho), een dienaar, zittend op de trap. Hij vroeg hem bij de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te informeren als hij hem, Umar, wilde toestaan hem te zien. Rabah ging naar binnen en kwam terug om hem te informeren dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) rustte en niets gezegd had. Umar (Radhiallaho anho) keerde terug naar de Masjid en zat naast de preekstoel. Weer stond de zielesmart hem geen rust toe, en hij verzocht Rabah om zijn verzoek voor een tweede keer naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te brengen. De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) antwoordde deze keer ook niet. Na nog enige tijd bij de preekstoel gedraald te hebben, smeekte Umar voor de derde keer om de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) te zien. Deze keer werd zijn verzoek toegestaan. Toen hij binnengeleid werd, zag hij de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) liggen op een mat van dadelbladeren. De afdruk van het gekruiste patroon van de mat kon makkelijk gezien worden op zijn mooi lichaam. Hij had een lederen zak gevuld met de bast van de dadelpalm die als zijn kussen diende.

Umar zegt:

"Ik groette hem met 'Assalamo alaikum' en infor­meerde: "Heb je je vrouwen echtscheiding gegeven, '0, Profeet van Allah? Hij antwoorde negatief. Opgelucht, maakte ik stoutmoedig de opmerking; een beetje verma­kelijk; 0, Profeet van Allah! wij de Qureysh hebben altijd de overhand gehad over onze vrouwen, maar in het geval van de Ansar van Medina, is het de vrouwen die de opperhand hebben. Onze vrouwen zijn ook be�nvloed door de vrouwen van hier. Ik zei nog een paar dingen die hem deden glimlachen. Ik merkte op dat de inhoud van zijn kamer bestond uit drie stukken van geelbruine lederhuid en een handvol gerst die in een hoek lag. Ik keek rond, maar kon niets meer vinden en ik begon te huilen. Hij zei: �Waarom huil je?� Ik antwoordde: "0, Profeet van Allah, waarom moet ik niet huilen? Ik kan de afdruk van het patroon van de mat op je rug zien en ik zie ook alles dat je in deze kamer hebt. 0, Profeet van Allah, bid dat Allah ons ruime voorziening schenkt. De Perzen en de Romeinen - die niet het ware geloof hebben en die Allah niet aanbidden, maar hun Koningen, de Keizers en de Cosroes wonen tegenwoordig in tuinen met stromende beekjes in het midden, maar de gekozen Profeet en aanvaarde dienaar van Allah woont in zo'n droevige armoede". De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) rustte tegen zijn kussen, maar toen hij mij zo hoorde praten, zat hij op en zei: �O, Umar! Ben je nog steeds in twijfel over deze zaak? Gemak en com­fort in het Hiernamaals zijn veel beter dan gemak en comfort in deze wereld. De ongelovigen genieten van hun deel van goede dingen in deze zelfde wereld, terwijl toch alle dingen voor ons in voorraad zijn in de volgende wereld.� Ik smeekte hem: "0, Profeet van Allah! Vraag vergiffenis voor mij. Ik was werkelijk verkeerd."

Kijk naar de huishoudelijke bezittingen van de soeverein van deze wereld en het Hiernamaals, en de geliefde Profeet van Allah. Zie hoe hij Umar berispte toen hij vroeg om te bidden voor enige verlichting en comfort.

Iemand informeerde bij A'isha (Radiallaho anha} over het beddegoed van de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) in haar huis. Ze zei:

"Het bestond uit een lederenzak gevuld met de schors van dadelpalmen."

Dezelfde vraag werd gesteld aan Hafsah (Radiallaoho anha). Ze zei:

"Het bestond uit een stuk canvas die ik dubbelgevouwen onder hem spreidde. Eens vouwde ik het vier keren in een poging om het een beetje comfortabeler voor hem te maken. De volgende morgen vroeg hij mij: "Wat heb je de afgelopen nacht onder mij gespreid?" Ik antwoord­de:"Dezelfde canvas, maar ik had het in vieren gevou­wen in plaats van de gewoonlijke dubbele vouw." Hij zei: "Doe het als gewoonlijk. De extra zachtheid staat mij in de weg voor het tijdig opstaan voor de tahajjud."

Moraal: Laten wij nu rondkijken en het meubilair van onze slaapkamers in ogenschouw nemen. Wij, die in zo'n comfort leven, aarzelen nooit om te klagen over moeilijke tijden, in plaats van dankbaar en gehoorzamer te zijn aan Allah voor zijn geschenken.

Verhaal: Het huilen van de Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) gedurende de hele avond

Eens bleef de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) de hele avond huilen, het volgende vers steeds herhalend:

Subhanallah, dit is echt een stimulans om weer verder te gaan, en onze Imaan te versterken! Broeder, Jazaak Allah gairan!! Dit heeft me echt geraakt..
Moge Allah je belonen Insha'Allah!
Assalaamoe aleykoem wa rahmatullah wa barakatoeh,
Oem Hudayfa

As-salamu alaikum Oem-Hudayfa
Materialisme is het grootste probleem van vandaag. Iedereen heeft het recht op een normaal leven, maar wat we vandaag zien is dat mensen alles willen doen wat ze maar willen om alles te verkrijgen wat ze willen, ten koste van anderen. Een onbeperkte vrijheid. Alle religies brachten ons goede omgangsvormen, normen en waarden. De Islam is de enige religie die ons een complete manier van leven bracht.

Met deze korte verhalen hoop ik een klein beetje van het leven van de Sahabahs naar buiten te brengen, zodat we zullen gaan leven zoals de Islam het voorschrijft en we de ambassadeurs kunnen worden van ons geloof. Laten we ons allemaal concentreren op ons gebed en de Hasanah, voor deze en de volgende wereld, verdienen. 

wa alaikum salaam wa rahmatullahi wabarakatoh

Verhaal: Kinderen vasten

Rubbay bint Muawaz zegt:

�Sinds de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) ons voorgeschreven had te vasten op de 10^de Muharram hebben we altijd gevast op die dag. Zelfs de kinderen werden ertoe gebracht om te vasten. Als ze van de honger huilden, gaven we ze speelgoed gemaakt van katoenen vlokken zodat zij zich bezig hielden tot de tijd van Iftaar.�

Moraal:

We vernemen uit de Hadith dat de pleegmoeders uit die dagen hun kinderen geen voeding gaven gedurende het vasten. Er is geen twijfel dat ze dit alles konden verdragen, daar hun algemene gezondheid en uithoudingsvermogen beslist van een hogere standaard waren dan de onze. Maar, doen wij zelfs datgene wat wij gemakkelijk kunnen verdragen? Zeker, wij moeten onze kinderen niet opleggen wat zij niet in stand kunnen houden, maar wij moeten hun belasten met wat zij makkelijk kunnen verdragen.

Verhaal: Abu Saeed Khudri�s terughoudendheid

Abu Saeed Khudri (radiallaho anho) zegt: �Ik werd voorgedragen door mijn vader aan de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) om in Uhud te vechten toen ik dertien jaar oud was. Mijn vader beval mij aan door te zeggen: �O Profeet van Allah! Hij heeft een zeer sterk lichaam. Zijn beenderen zijn zeer sterk ontwikkeld.�

De Heilige Profeet sallalaho alaihi wasallam keek keer op keer naar mij, en tenslotte weigerde hij mij vanwege mijn jeugdige leeftijd. Mijn vader echter, nam deel aan de veldslag en werd gedood. Hij liet niets na om van te leven. Ik ging naar de Heilige Profeet sallalaho alaihi wasallam om financi�le hulp te zoeken. Voordat ik iets kon zeggen sprak hij mij als volgt toe:

�Abu Saeed! Wie dan ook geduld aan Allah vraagt, die krijgt het. Wie dan ook kuisheid van Hem vraagt, die krijgt het. En wie dan ook tevredenheid van Hem vraagt zal het zeker krijgen.�

Na dit gehoord te hebben, keerde hij naar huis terug zonder een verzoek tot de Heilige Profeet sallalaho alaihi wasallam te richten. Hierdoor zegende Allah hem met zo�n hoge positie, dat onder de jongere Sahabah, niemand begiftigd raakte met zoveel kennis en geleerdheid als Abu Saeed.

Moraal:

Kijk naar de terughoudendheid van Abu Saeed op zo�n jonge leeftijd. Zoals we weten, had hij zijn vader verloren in Uhud en die liet hem niets na om van te leven. Abu Saeed verdiende daarom ook alle hulp. Toch weerhielden enkele woorden van de Profeet sallalaho alaihi wasallam hem ervan te praten over zijn nood en te zoeken naar gunsten. Kan iemand die veel ouder dan hem is zo een sterk karakter tonen? In feite verdienen de personen die door Allah geselecteerd werden om Zijn dierbare Profeet (sallalaho alaihi wasallam) te vergezellen werkelijk die eer. Dit is de reden dat de profeet sallalaho alaihi wasallam gezegd had:

�Allah heeft mijn metgezellen verkozen boven alle andere mensen.�

Verhaal: Musab bin Umair (Radhiallaho anho) wordt een martelaar.

Musab bin Umair(Radhiallaho anho) werd met veel liefde en genegenheid door zijn welgestelde ouders opgebracht. Voordat hij zich tot de Islam bekeerde, leefde hij in luxe en comfort. Het werd rond verteld dat hij de bestgeklede jongeling van Mekka was. Feit was dat zijn ouders gewoon waren kleding ter waarde van tweehonderd dirham per stuk voor hem te kopen. Hij bekeerde zich in de vroege dagen van de Islam, zonder dat zijn ouders het in eerste instantie wisten. Toen zij erachter kwamen, bonden ze hem vast en sloten hem thuis op. Hij kreeg echter de gelegenheid te vluchten en emigreerde naar Abyssini�. Toen hij terugkwam uit Abyssini�, emigreerde hij naar Medina. Iemand als hem die in luxe en comfort opgebracht was, leefde nu een leven van onthouding en soberheid. Eens zat de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) toen Musab-bin-Umair(Radiallaho anho) langs ging. Hij had alleen maar een laken om zijn lichaam te bedekken. Een laken dat bestond uit een aantal bij elkaar genaaide oude lappen inclusief een stuk van leer. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) vertelde met tranen in zijn ogen over het luxueuze en comfortabele leven dat Musab bin Umair (Radhiallaho anho) leidde voordat hij zich tot de Islam bekeerde. Tijdens de veldslag van Uhud droeg Musab bin Umair (Radhiallaho anho) de vlag van de Islam. Toen de Moslims door de nederlaag in verwarring uiteen gingen, bleef hij met de vlag op zijn post en stond daar als een rots in de branding. Een vijand kwam op hem af en hakte in een houw zijn hand af waarmee hij de vlag vasthield, zodat de vlag kon vallen en de nederlaag een feit was. Hij nam onmiddellijk de vlag in de andere hand. De vijand hakte toen ook die hand af. Hij hield de vlag toen tegen zijn borst met behulp van zijn bloedende armen. Tenslotte doorboorde de vijand zijn lichaam met een pijl. Hij viel dood neer en met hem de vlag die hij tijdens zijn leven geweigerd had te laten vallen. Toen hij klaargemaakt werd om begraven te worden, bleek dat hij alleen ��n laken bezat om zijn lichaam te bedekken. Dit laken was echter te kort voor hem. Als zijn hoofd ermee bedekt werd, bleven zijn voeten bloot en wanneer de voeten bedekt werden, werd het hoofd blootgesteld. De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) zei:

"Bedek zijn hoofd met het laken en zijn voeten met de bladeren van Azkhar."

Moraal:

Dit was het einde van de jongeman die in luxe en comfort opgebracht was. Iemand die gewoon was kleding ter waarde van tweehonderd dirhams te dragen, had niet genoeg kleren om zijn ontzielde lichaam te bedekken. Kijk met welke dapperheid hij trachtte de vlag hoog te houden en niet toestond dat deze viel tot hij dood neerviel. Dit is het wonder van Imaan. Als iemand Imaan heeft gekregen, vergeet hij al het andere, zoals rijkdom, luxe of het leven zelf.

had ik eerder in een arabisch boekje gelezen is machaAllah,,

SubhaanAllah...Moge Allah onze imaan versterken

Salaam Aleykoum,

Heel leerzaam broeder djazakAllah Ghairan,

Mag Allah ons helpen om ons imaan te versterken en ons geloof zuiver te houden

Verhaal: Het enthousiasme van Bara om zich aan te sluiten in Badr.

Badr was de dapperste en beroemdste veldslag ooit gestreden door de Moslims, die met een overmacht geconfronteerd werden. Er waren 313 mannen, 3 paarden, zeventig kamelen, zes of negen wapens en acht zwaarden met de Profeet (Salallaho alaihi wasallam), terwijl de Quraysh ongeveer 1000 mannen, 100 paarden, 700 kamelen en tot hun tanden waren gewapend. De Quraysh waren zo zeker van hun overwinning dat ze muziekinstrumenten en zangeressen hadden meegenomen om de overwinning te vieren. De Profeet (Salallaho alaihi wasallam) was erg bezorgd vanwege de grote overmacht. Hij bad als volgt tot Allah:

"O,Allah! Uw trouwe dienaren zijn blootsvoets. U en alleen U kunt hun voorzien van rijdieren. Ze zijn naakt. U en alleen U kunt ze kleden. Ze zijn arm. U en alleen U kunt hun in stand houden."

Allah verhoorde zijn gebed en bezorgde de Moslims hun meest glorieuze overwinning.

Ondanks de sterkte van de Quraysh, waren Abdullah bin Umar en Bara bin Azib, vol enthousiasme uit Medina gekomen om zich aan te sluiten bij de Mujahideen in de veldslag tegen de Quraysh. Profeet Muhammad (Salallaho alaihi wasallam) stond hun evenwel niet toe om verder mee te doen aan de veldslag, gezien hun jeugdigheid.

Moraal: Zoals je misschien weet, werden de beide jongens om dezelfde redenen ook geweigerd deel te nemen aan de strijd ten tijde van Uhud, de veldslag die een jaar later dan Badr plaats vond. Kijk naar de wonderbaarlijke geest van de jongeren van die tijd. Ze verlangden toestemming te krijgen om deel te nemen aan een veldslag.

Assalamu alaikum warahmatullahi wabarakatoh mijn geliefde broeders en zusters in Islam,

Ik ga jullie een poosje verlaten. Ik weet niet of ik dan de tijd zal vinden op het forum in te loggen. Pas goed op jezelf, je vrienden en familie.

Wa alaikum salaam warahmatullahi wabarakatoh

Verhaal: De dagelijkse toelage van Umar (Radiallaho anho)

Umar (Radiallah anho) leefde ook van de handel. Toen hij Khalifah na Abu Bakr (Radiallah anho) werd, verzamelde hij de mensen en zei tot hen:

�Ik verdiende mijn inkomen door de handel. Daar jullie mij met de taak van Kalifah belast hebben, kan ik geen aandacht aan mijn zaken geven. Nu, wat denken jullie van mijn levensonderhoud?�

Verschillende bedragen van dagelijkse toelage uit de Bait-ul-Mal werden gesuggereerd door verschillende mensen. Ali (Radiallah anho) sprak niet. Umar (Radiallah anho) vroeg hem:

�O, Ali. wat is jouw voorstel?�

Hij antwoordde:

�Ik stel voor datje een gemiddeld bedrag zal nemen dat voldoende zal zijn voor je familie.�

Umar(Radiallah anho) accepteerde zijn voorstel en een gereduceerd bedrag werd vastgesteld voor zijn dagelijkse toelage.

Later stelden verschillende mensen waaronder Ali. Usman. Zubair en Talhah (Radiallah anhum) voor dat de toelage van Umar (Radiallah anho) verhoogd kon worden daar die nauwelijks voldoende was, maar niemand durfde het aan Umar(Radiallah anho) voor te stellen. De mensen benaderden Ummul-momineen Hafsah, zijn dochter, en verzochten haar om de reactie van Umar op hun voorstel te peilen zonder hem te zeggen van wie het afkomstig was. Toen Hafsah haar vader hierover sprak werd hij erg boos en zei:

�Wie zijn de mensen die dit voorstel hebben gedaan?�

Hafsah: �Ik zou graag eerst uw mening hierover willen horen.�

Umar:   �Als ik ze zou kennen, zou ik ze een klap in hun gezicht geven Hafsah! Zeg me maar wat het beste kledingstuk van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) in jouw huis was?�

Hafsah: �Het waren een paar rossig gekleurde kleren die de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) des Vrijdags aantrok of wanneer hij een afgezant moest ontvangen.�

Umar:   �Wat was de beste maaltijd die de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) ooit thuis bij jou gegeten had?�

Hafsah: �Wij waren gewoon gerstebrood te eten. Op een dag wreef ik een stukje brood in met het bezinksel van een leeg boterblik, en hij at het met smaak en bood het ook aan anderen aan.�

Umar:   �Wat was het beste beddegoed dat de Heilige Profee t(Salallaho alaihi wasallam) ooit gebruikt heeft in jouw huis?�

Hafsah: �Het was een stuk dik goed. Gedurende de zomer werd het in vieren gevouwen en in de winter lag hij op de onderste helft, terwijl hij zich met de bovenste helft bedekte.�

Umar: �Hafsah! Ga en zeg aan de mensen dat de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) door zijn persoonlijke voorbeeld een standaard heeft gesteld. Ik moet hem volgen. Mijn voorbeeld en die van mijn twee andere metgezellen nl. de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en Abu Bakr (Radiallah anho) is als drie mannen die op dezelfde weg reizen. De eerste man begon met een bepaalde hoeveelheid provisie en bereikte zijn einddoel. De tweede volgde zijn voorbeeld en ook hij bereikte zijn eindbestemming en sloot zich bij de eerste aan. Als de derde dezelfde weg volgt zal hij het voorbeeld van de eerste twee moeten volgen anders zal hij zich nooit bij hun aansluiten.�

Zo is het leven van degene die machtige wereld monarchie�n van angst deed sidderen. Wat een eenvoudig leven heeft hij geleid! Eens reciteerde hij de Khutbah toen opgemerkt werd dat zijn kleding zoveel als twintig lappen had, een lederen inbegrepen.

Eens kwam hij laat voor zijn Jumah gebed en vertelde de mensen:

�Excuseer mij, mensen! Ik ben laat omdat ik mijn kleren waste en geen andere kleren had om aan te trekken.�

Eens gebruikte hij zijn maaltijd toen Utbah bin Abi Farqad (Radiallah anho) toestemming vroeg om hem te zien. Hij gaf hem toestemming om binnen te komen en nodigde hem uit om de maaltijd met hem te delen. Utbah begon te eten maar het brood was zo grof dat hij het niet kon slikken. Hij zei:

�Waarom gebruik je geen verfijnd meel, Umar (Radiallah anho)?�

Hij zei: �Kan elke Moslim zich verfijnd meel veroorloven voor zijn brood?�

Utbah antwoordde: �Nee. Niet iedereen kan het zich veroorloven.�

Hij merkte op: �Helaas! Je wenst dus dat ik al mijn genot hier vervul, terwijl ik in deze wereld ben.�

Moraal: Er zijn duizenden van zulke verhalen over de beroemde Sahabah. Niet een ieder zal het lukken ze na te volgen, want wij missen vaak de lichamelijke en geestelijke sterkte van die mensen. Wij moeten het leven van de Sahabah wel als ideaal voor ons houden, zodat wij tenminste enkele van onze gemakken kunnen opgeven en een eenvoudig leven kunnen leiden (te oordelen naar moderne standaard). Met het leven van de Sahabah als ideaal, kunnen wij ons tenminste beschaamd voelen wanneer wij met elkaar wedijveren door achter de weelde en de gemakken van deze wereld aan te hollen.

Jazakallaogeran  broeder  voor deze prachtige verhaal

maschallah  radyallaho3anho

Assalamu alaykum mijn beste broeders en zusters,

Jammer genoeg zie je in deze tijd vaak dat onze moslimbroeders en zusters bepaalde bekende figuren erg �hoog� hebben zitten en soms zelfs bijna aanbidden. Ik wil nu niet andere mensen naar beneden gaan zitten halen, maar als iemand het tegenovergestelde doet/zegt van wat de Profeet en zijn Sahabah hebben gedaan/gezegd, dan moet het allemaal toch heel duidelijk zijn. Het is heel eenvoudig daar doorheen te prikken.

De Salafus-salih zijn onze voorbeeldige vrome mannen en vrouwen geweest. Radiallaho ta�ala anhum.

We 3alaikom salem   broeder  jiyuu
ja helaas is dat zo  heel veel broeders en zusters weten niet eens wie en

 wat sahaba zijn.

RAdyallaho3anhoem

Verhaal: Abu Bakr's (radhiallaho anho) dagelijkse toelage uit de Bait-ul-mal.

Abu Bakr (Radiallaho anho) was een klerenhandelaar en leefde van die handel. Na de dood van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam), kozen de mensen hem als Khalifah. De volgende dag echter liep hij zoals gewoonlijk met een aantal kleren over zijn arm geslagen in de richting van de markt toen Umar hem onderweg ontmoette.

Umar (Radiallaho anho) vroeg: "Waar ga je naar toe Abu Bakr?"

Abu Bakr (Radiallaho anho): "Naar de markt."

Umar (Radiallaho anho): "Als je bezig blijft met die handel van je, wie zal dan de taken van het Kalifaat uitvoeren?"

Abu Bakr (Radiallaho anho): "Hoe moet ik dan voor mijn familie zorgen?"

Umar (Radiallaho anho): "Laten wij naar Abu Ubaidah gaan (die verantwoordelijk is voor de Bait-ul-Mal), die voor een dagelijkse toelage voor jou uit de Bait-ul-Mal zal zorgen."

Ze gingen beiden naar Abu Ubaidah (Radiallaho anho). Hij regelde voor Abu Bakr een toelage, gelijk aan die wat aan een gemiddelde Muhajir betaald werd.

Eens zei de vrouw van Abu Bakr (Radiallaho anho) tot hem:

"Ik zou graag iets lekkers willen klaarmaken."

Abu Bakr (Radiallaho anho): "Ik heb geen geld om dat te bekostigen."

Zijn vrouw: "Als je toestemt, zal ik trachten dagelijks iets uit je toelage te sparen, zodat het op een dag genoeg zal zijn om het lekkere gerecht te bereiden."

Hij stemde toe. Elke dag werd een beetje geld gespaard. Toen zijn vrouw hem na een aantal dagen het geld bracht om inkopen te doen voor het lekkere gerecht zei hij:

"Het schijnt dat wij dit geld als teveel hebben ontvangen."

Hij stortte het gespaarde terug in de Bait-ul-Mal en liet zijn toelage voor de toekomst verminderen met het bedrag dat gespaard was door zijn vrouw.

A'isha (Radiallaho anha) vertelt:

"Toen Abu Bakr (Radiallaho anho) gekozen was als Kalief, zei hij aan de mensen:"Jullie weten wel dat ik van de handel leefde en mijn inkomen daaruit was voldoende om aan mijn behoeften tegemoet te komen. Nu moet ik mij ten volle inzetten voor de zaken van de staat en daarom zal de toelage voor mijn familie uit de Bait-ul-Mal betaald worden."

Het wordt gezegd dat Abu Bakr (Radiallaho anho) geen contant geld achterliet. Anas (Radiallaho anho) zegt:

"Abu Bakr (Radiallaho anho) liet een melkgevende kameel, een schaal en een knecht achter."

Volgens enkele andere vertellers, liet hij ook beddengoed achter. Toen dit alles overgedragen werd aan zijn opvolger Umar (Radiallaho anho), merkte die op:

"Moge Allah barmhartig zijn voor Abu Bakr (Radiallaho anho)! Hij heeft een voorbeeld achtergelaten voor zijn opvolger, die erg hard is om te volgen."

Wa alaikum salaam

ja, het is gewoon te pijnlijk om het hierover te hebben.

assalaamo3alakom   maschallah doe rustig aan plaats maar wanneer je kan broeder  jazakallahogeran

Verhaal: Fatimah's (Radiallaho anha) Tasbih

Ali (Radiallaho anho) zei eens aan een van zijn leerlingen:

"Zal ik je het verhaal vertellen van Fatimah(Radiallaho anha), de dierbaarste en geliefdste dochter van de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasallam)?"

Toen de leerlingen bevestigend antwoordden, zei hij:

"Fatimah (Radiallaho anha) was gewoon het graan zelf te malen, waardoor ze likdoorns in haar handen kreeg. Ze haalde water in een lederen zak voor het huishouden, ten gevolge waarvan ze littekens op haar borst kreeg. Ze maakte haar huis zelf schoon, waardoor haar kleren vuil werden. Eens werden enkele oorlogsgevangenen naar Medina gebracht. Ik zei tot haar: "Ga naar de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) en vraag hem voor een assistent die jou kan helpen in de huishouding." Ze ging naar hem, maar er waren veel mensen om hem heen. Daar zij zeer bescheiden was, had zij de moed niet de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) in tegenwoordigheid van al die andere mensen het bewuste verzoek te doen. De volgende dag kwam de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) thuis bij ons en zei: "Fatimah, wat deed je gisteren bij me?" Ze werd verlegen en bleef stil. Ik zei:"O,Profeet van Allah! Fatimah heeft eelt op haar beide handen en borst gekregen, als gevolg van het malen en het dragen van water. Ze is constant bezig het huis schoon te maken waardoor haar kleren vuil blijven. Ik vertelde haar over de krijgsgevangenen en adviseerde haar naar u te gaan en te verzoeken om een bediende." Het is verder overgeleverd dat Fatimah ook een verzoek deed: "Ali en ik hebben alleen maar ��n stuk beddengoed en dat is van de huid van een geit. Wij gebruiken het in de ochtend om de kameel te voederen." De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) zei:"Fatimah! Wees geduldig. De Profeet Mozes (Alayhi s-Salaam) en zijn vrouw hadden alleen maar ��n beddengoed, die nog erbij de mantel van Mozes was. Vrees Allah, verwerf 'Taqwa' en blijf je plichten aan Allah vervullen en je huishoudelijke taken verrichten. Als je naar bed gaat, reciteer 'Subhanallah' 33 keren, 'Alhamdolillah' 33 keren en 'Allaho akbar' 34 keren. Je zal hier meer hulp uit putten dan uit een assistente." Fatimah (Radiallaho anha) zei: "Ik ben gelukkig met waar Allah en Zijn Profeet (Salallaho alaihi wasallam) tevreden mee zouden zijn."

Moraal:

Kijk, dit is het leven van de dochter van de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam). In gematigde rijke families van onze tijd, vinden de vrouwen het beneden hun waardigheid om huishoudelijk werk te verrichten. Zij hebben 'bijstand' nodig in elk en ieder ding, zelfs in hun badkamer! Wat een verschil.

In deze Hadith is de voorgeschreven Dhikr bestemd v��r het slapengaan. In een ander Hadith heeft de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) Fatimah geadviseerd na elke Salaat te reciteren: 'Subhanallah' 33 keren, 'Alhamdolillah' 33 keren, 'Allaho akbar' 33 keren en'La ilaha illal laho wahdahu la  sharikalahu lahul-mulku walahul hamdu wahuwa ala kulli shay in Qadir' ��n keer.

Biidhnillah zal ik dat gaan doen, als jij van jou kant ook zo veel mogelijk van deze verhalen gaat verspreiden onder je vriendinnen en zusters, want dat is hard nodig in onze tijd.

Onze zusters die heel veel met religie bezig zijn, zijn het meest geschikt hun kinderen op te voeden. Deze kinderen hebben dan als ze groot zijn de juiste uitstraling. Helaas worden tegenwoordig kinderen opgebracht in omgevingen die hun van de Islam afvoeren of hun ten minste onverschillig maken jegens de plicht die zij daarvoor verschuldigd zijn...  de gevolgen zijn duidelijk merkbaar.

Asalaam Aleikum Wa Rahmatulahi Wa Barakatuhu,

Heel erg mooi verhaal. Zo zie je maar weer hoe belangrijk geduld is in het leven en hoe dichtbij de hulp van ALLAH Subhana Wa Ta'ala is.

Asalaam Aleikum.

Alhamdolillah! Alhamdolillahi Rabbi l-Alameen. Gelukkig zijn er onder ons nog genoeg oplettende Moslims. Een tactiek die vijanden van de Islam dagelijks gebruiken is: de moraal van de Islam, Quran, en het karakter van onze geliefde Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) aan te vallen. Ze denken dat als ze de Islam afschilderen als intolerant en oneerlijk, Moslims hun geloof zullen verlaten. Zij zullen daarom altijd proberen het karakter en de moraal van de Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) omlaag te halen. Deze tactiek passen ze toe omdat zij zich realiseren dat zij ons niet kunnen overtuigen van het christendom, of zij realiseren zich dat zij de Islam rationeel niet kunnen weerleggen.

Waarschuw je broeders en zusters hiervoor. Sommige mensen weten van tevoren dat wanneer het gaat over religieuze kwesties, ze niet van ons kunnen winnen en beginnen daarom meteen de Islam te besmeuren. Mijn tip: Zie je dit gebeuren, wijs de persoon er meteen op zodat diegene zich dit gaat realiseren.

Wij geloven in GOD en wij baseren ons moraal op de wetten die GOD ons heeft gezonden. Het slaat nergens op wanneer we ons moraal uit seculiere en athe�stische bronnen beginnen te halen en dat we dan proberen om deze meningen voor onze religie te gebruiken.

Onze geschiedenisboeken staan vol met verslagen van beproevingen van de metgezellen. Het is gewoon jammer dat wij zo nonchalant zijn en dat onze kennis op dit gebied zo klein is.

Verhaal: Het lijden van Abu Bakr voor de Islam.

In den beginne moesten degenen die zich tot de Islam hadden bekeerd zoveel als mogelijk hun geloof geheim houden. Daar de Moslims voortdurend vervolgd werden door de Quraysh, adviseerde zelfs de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasallam) alle nieuwe bekeerlingen de Islam heimelijk te praktiseren, zodat zij niet hoefden te lijden van de Quraysh. Toen het aantal Moslims evenwel 39 werd, deed Abu Bakr (Radhiallaho anho) een voorstel om de Islam openlijk te prediken en te praktiseren. De Profeet(Salallaho alaihi wasallam) stemde niet toe, maar toen Abu Bakr (Radhiallaho anho) volhield, gaf hij zijn toestemming en zo gingen zij allen naar de Haram voor Tabligh. Abu Bakr (Radhiallaho anho) begon te spreken en de Khutba die door hem gegeven werd, was de eerste die ooit geleverd werd in de annalen van de Islam. Hamzah (Radhiallaho anho), de oom van de Heilige Profeet(Salallaho alaihe wasallam) als ook de leider van de Martelaren, bekeerden, zich op diezelfde dag tot de Islam, terwijl Umar (Radhiallaho anho) op de derde dag van deze toespraak in de schoot van de Islam kwam. Nauwelijks begon Abu Bakr (Radhiallaho anho) te spreken of de afgodendienaren en ongelovigen van de Quraysh vielen de Moslims van alle kanten aan. Ondanks het feit dat hij als de nobelste en meest respectabele van alle mensen in Mekka beschouwd werd, werd Abu Bakr (Radhiallaho anho) zodanig afgetakeld dat zijn neus en oren en zijn gehele gezicht met bloed besmeurd werden. Hij werd geschopt, getrapt en ruw en wreed behandeld. Hij raakte buiten bewustzijn en bleef halfdood liggen; niemand dacht dat hij ooit deze brute en woeste aanval zou kunnen overleven. De Banu-Teem, de mensen van zijn stam, kwamen en droegen hem naar zijn huis. Zij maakten ook in de Haram bekend dat als Abu Bakr (Radhiallaho anho) zou bezwijken aan zijn letsels, zij als vergelding het leven van Utbah-bin-Rabiah zouden nemen, die het actiefste was. Abu Bakr (Radhiallaho anho) bleef de gehele dag bewusteloos. De mensen om hem heen noemden zijn naam keer op keer om te weten of hij bij bewustzijn kwam, maar hij sprak niet. Laat in de avond, opende hij zijn ogen en kwam hij langzaam weer bij bewustzijn. Zo gauw hij in staat was te spreken, vroeg hij:

"Hoe is het met de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam)?"

De mensen waren zeer teleurgesteld in hem en zeiden:

"Hoe komt het dat hij, ondanks al deze ellende en na feitelijk de gehele dag tussen leven en dood te hebben gezweefd - door toedoen van de Profeet (Salallaho alaihe wasallam) - over niets anders spreekt, dan over de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam)."

Zij lieten Abu Bakr (Radhiallaho anho) achter, met grote wrevel voor zijn toewijding voor de Heilige Profeet (Saiallaho alaihi wasallam), terwijl ze tevreden waren dat hij buiten gevaar was. Ze adviseerden Umm Khair, zijn moeder, om hem wat eten te geven. Maar Abu Bakr (Radhiallaho anho) had geen aandacht voor zijn voedsel en stelde zijn moeder onophoudelijk en ongeduldig keer op keer dezelfde vraag:

"Hoe is het met de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasallam)?"

Toen ze liet doorschemeren dat zij onbekend was over de toestand van de Heilige Profeet(Salallaho alaihi wasalIam) verzocht Abu Bakr (Radhiallaho anho) haar dringend om naar Umm Jamil te gaan (de zuster van Umar) en haar het laatste nieuws over de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) te vragen. De moeder kon het verzoek van haar zoon in deze meelijwekkende toestand niet weigeren, en haastte zich naar Umm Jamil's huis om te informeren naar het welzijn van de Heilige Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam). Nel als de andere Moslims uit die tijd, hield Umm Jamil haar geloof ook geheim. Daarom deed ze alsof ze niets wist over de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) door te zeggen:

"Wie is Muhammad en wie is Abu Bakr? Waarom zou ik iets over hun weten? Ik ben, evenwel, bedroefd te vernemen over de toestand van je zoon. Als u wilt, kan ik met u meegaan om hem te zien."

Umm Khair stemde toe en beiden gingen naar Abu Bakr (Radhiallaho anho). Bij het zien van Abu Bakr (Radhiallaho anho) in die miserabele toestand, kon Umm Jamil zich niet beheersen. Ze begon te huilen en zei:

"Wee voor de schurken wat ze iemand als Abu Bakr (Radhiallaho anho) aangedaan hebben. Moge Allah hun straffen voor dit wangedrag."

Zonder te letten op wat Umm Jamil zei, had Abu Bakr (Radhiallaho anho) steeds weer dezelfde woorden op zijn lippen, nl.:

"Hoe is het met de Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam)?"

Umm Jamil wees naar Umm Khair en vroeg:

"Is het veilig iets in haar bijzijn te zeggen?"

Abu Bakr: "Maak je geen zorgen over haar. Zeg me vlug hoe de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) het maakt?"

Umm Jamil: "Hij maakt het vrij goed."

Abu Bakr: "Waar is hij op dit moment?"

Umm Jamil: "Hij is bij Arqam."

Abu Bakr: "Bij Allah! Ik zal niets eten voordat ik hem gezien heb."

Umm Khair maakte zich zorgen over de voeding van haar zoon, omdat zij wist dat als Abu Bakr (Radhiallaho anho) eenmaal bij Allah had gezworen hij deze eed niet zou verbreken, en onder geen enkele omstandigheid zou eten. Daarom stemde zij toe om hem bij Arqam te brengen.

Ze wachtte totdat er geen drukte meer was op straat en zij in staat was hem onopgemerkt naar Arqam te brengen. Daar aangekomen ontmoette Abu Bakr (Radhiallaho anho) de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) klemde zich vast aan hem en huilde overvloedig. De Heilige Profeet (Salallaho alaihe wasallam) deed hetzelfde en alle Moslims die daar aanwezig waren, begonnen ook bitter te huilen over de toestand van Abu Bakr (Radhialliaho anho). Abu Bakr (Radhiallaho anho) introduceerde toen zijn moeder aan de Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam), en zei:

"Zij is mijn moeder, 0, Profeet van Allah! Bid voor haar en beweeg haar de Islam te accepteren."

De Heilige Profeet (Salallaho alaihi wasallam) bad eerst voor haar en daarna preekte hij voor haar. Zij bekeerde zich toen ter plekke tot de Islam.

Moraal:

Vele mensen gaan er prat op dat zij minnaars zijn terwijl zij gemak en comfort kennen. Dat was vroeger zo en ook nu nog steeds. De ware minnaar is pas degene die in tijden van ellende, beproeving en opsluiting en marteling in staat is zijn liefde te tonen. Liefde was een grote dynamische kracht in de levensloop van de Sahabah. Door deze kracht negeerden zij hun kwellingen en kenden zij geen vrees voor de dood. 

Ik plaats de verhalen met plezier, niet nodig om mij ervoor te bedanken. Jazakallah khair.

Verhaal: Zegeningen van Nafl (niet verplichte) gebeden

De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) heeft gerapporteerd dat Allah (Subhanah wata�ala) gezegd heeft:

�Mijn toorn daalt neder op degene die kwaad in de zin heeft tegen Mijn vrienden. En alleen degenen worden gezegend met Mijn liefde die onvoorwaardelijk Fard (verplichte) bevelen uitvoeren. Een persoon blijft vooruitgaan in Mijn achting door Nafl, totdat Ik hem als Mijn geliefde kies. Ik wordt dan zijn oor waarmee hij luistert, zijn oog waarmee hij kijkt, zijn handen waarmee hij vasthoudt, zijn voeten waarmee hij loopt, m.a.w. zijn luisteren, kijken, grijpen en lopen zijn alle perfect volgens Mijn bevelen en hij zal er zelfs nooit van dromen om een van zijn lichaamsdelen tegen Mijn bevelen in te gebruiken.�

Moraal:

Degenen die na hun 5 Fard gebeden verricht te hebben, de gewoonte hebben om Nafl overvloedig te verrichten, zijn werkelijk gezegend. Moge Allah mij en mijn vrienden de kracht geven deze zegening te verdienen.