http://www.amnesty.nl/artikelen/NK-ART0332.shtml

Interview met Hauwa Ibrahim: �Sharia-rechters hebben geen juridische achtergrond�

Afgelopen maand begon in Nigeria het hoger beroep in de zaak-Amina Lawal. Deze 31-jarige Nigeriaanse werd volgens shariawetten veroordeeld tot de dood door steniging. Amnesty International verzamelde vorig jaar wereldwijd twee miljoen handtekeningen om tegen deze straf te protesteren. Lawals advocaat Hauwa Ibrahim was even in Nederland.

Hauwa Ibrahim (35) zit tegenover me in de eersteklas restauratie van het Centraal Station in Amsterdam. Een statige vakvrouw die zorgvuldig haar woorden kiest en bewust geen politieke of religieuze uitspraken doet. �Ik ben juriste en houd me bezig met het recht. Als ik me zou mengen in controversi�le kwesties loop ik het risico doodgeschoten te worden�, zegt ze zachtjes.
Ibrahim is de advocate van Amina Lawal (31), een gescheiden vrouw die wegens een buitenechtelijke zwangerschap door een sharia-rechtbank in het noorden van Nigeria ter dood is veroordeeld op verdenking van overspel. Als het hoger beroep wordt afgewezen zal Lawal worden gestenigd. In Nederland bood Ibrahim de regering een petitie aan om internationale aandacht te vragen voor de rechtsgang in Nigeria.

�De zaak van Amina is er ��n in een wereld van ongelijkheid, armoede en discriminatie�, zegt Ibrahim. �Als wij winnen, dan betekent dat naast opluchting voor Amina persoonlijk vooral dat het rechtssysteem een kans krijgt. Dat de internationale gemeenschap ons rechtssysteem respecteert en dat er in Nigeria recht wordt gesproken op basis van gerechtigheid, gelijkheid en eerlijkheid. D��r strijd ik voor!�
�Non-gouvernementele organisaties en regeringen hebben hier een verschrikkelijk belangrijke rol te vervullen�, meent Ibrahim. �Mits ze die op een correcte manier invulling geven. Geld inzamelen voor Amina heeft bijvoorbeeld geen zin. Ze komt uit een arm gezin en heeft haar hele leven in armoede geleefd. Geld zou haar leven alleen maar compliceren. Politiek asiel aanbieden is ook geen oplossing. We proberen binnen het Nigeriaanse systeem naar een oplossing te zoeken. Er voor wegrennen is geen oplossing. Op de korte termijn kunnen deze instellingen Nigeria wijzen op de grondwet en de internationale verdragen die het land heeft gezworen te respecteren. Op de lange termijn kunnen ze Nigeria alleen helpen als ze rekening houden met de cultuur. Er zijn al biljoenen in ons land gepompt die ons niet verder hebben gebracht.�

Zelf komt ze ook uit het arme noorden van Nigeria. Voor meisjes was een juridische carri�re er allesbehalve vanzelfsprekend. De meesten gaan alleen naar de lagere school, worden op hun zestiende uitgehuwelijkt en wijden zich daarna aan het huishouden en hun gezin. Maar Ibrahims moeder stimuleerde haar om een basisopleiding te volgen. Hauwa Ibrahim bekostigde haar lagere- en middelbare- schoolopleiding met geld dat ze overhield van straatverkoop. Na de middelbare school werd ze lerares. Maar ze wilde meer. Om haar droom te verwezenlijken liep ze weg van huis. Op tv had ze een ambtenaar gezien die pleitte voor onderwijs voor meisjes. Via deze vrouw kwam ze op de universiteit terecht, waar ze rechten ging studeren. Inmiddels is ze al vijftien jaar advocaat en (samen met zeven partners) eigenaar van haar eigen onafhankelijke advocatenkantoor. In 2000 behaalde ze in de Verenigde Staten een �master� in internationaal recht en diplomatie. �Ik zie het als een voorrecht dat ik dit werk mag doen�, aldus Ibrahim. Voor de shariazaken werd ze in 1999 benaderd door een Nigeriaanse organisatie voor vrouwenrechten. Sindsdien doet ze deze zaken pro-deo naast haar gewone werk: �Pas nadat Amina Lawal in maart 2002 op verdenking van overspel werd veroordeeld tot de dood door steniging nam ik kennis van haar zaak. Ik zocht haar op in het dorp waar ze woont. Ze is gescheiden en heeft een buitenechtelijk kind. Aangezien ze nog geen advocaat had, ben ik haar belangen gaan behartigen�, vertelt Hauwa Ibrahim. Momenteel heeft de advocate 27 sharia-zaken lopen: �Dertien daarvan betreffen overspel, veertien diefstal. Deze mensen hangt steniging respectievelijk amputatie van een ledemaat boven het hoofd.�

Stel nu dat Nederland zou zeggen.......Ok voor bepaalde Nederlanders voeren we deze wetten in bij wijze van proef en zij kunnen hun eigen mensen berechten......

Ik denk dat er dan binnen bepaalde groepen een paniek uit breekt en dat er opstanden binnen de gevangenis zouden ontstaan..