mooi gedeelte PP.hier nog meer zonneschijn... The Light at the end of the Tunnel by Tavis Adibudeen Many of the things people go through prepare them for life and mold the choices they make in the future. Islam, now the fastest growing religion in the US (at approx. 500,000 new converts a year), relays this very well. All of the converts (or more appropriately: reverts) to Islam have some significant or collection of insignificant events or people that shaped their concept of Islam. This concept, for them, became action. It is fair to say that many of the things that introduce a person to Islam are difficulties and misunderstandings. It has been said that one must crawl before they can walk, or you must get knocked down before you can be picked up again. This is often the case for new Muslims in America. They don't realize how precious Islam is, until they realize how hard life can be. We are not prophets, and therefore there is no revelation to us. Instead, we must come to terms with our reality before touching our spirituality. For African Americans in America, this is a difficult road in which to travel. Today, there is an estimated 10 million Muslims in the United States, 2 million of which are African American. Furthermore, most of the new Muslims are of African descent. For them, it is a story of self discovery erased by 200 years of slavery. Some identify with Islam firstly because it was practiced by many of the their ancestors from Africa, and Christianity was forced on the slaves by Europeans. Others, because it clears obvious mistakes and exclusions of African Americans in Christianity. Most, however, find a combination of all these things with Islam. This is the road I had to travel. This was my light at the end of the tunnel. I was raised in Indianapolis, Indiana from birth to Christian parents. My mother, raised in Tennessee, was a Methodist Christian and a frequent church attender. My father was non- denominational and an occasional church attender. My mother was a very religious person, so my father, my sister, and I usually went to church with her. From as early as I can remember, I was always surrounded by Christianity. My father and mother both worked, and they were trying to finish school. This meant that someone would have to take care of me during the day. Until I was about three, I had a baby sitter. Then, I started going to Noah's Ark, a private Christian preschool. By this time my sister had started elementary school. Noah's Ark was like living in Sunday school. We learned Bible verses, sang church songs, and also did general child type activities. I often remember bringing home little cards that had bible verses on them. If you memorized the verse, you would get a reward. I don't really remember what the reward was. I guess I didn't memorize enough to know what it was. On Sundays we all put on our best clothes and went to church. To me it seemed to be mostly singing and nodding of heads. At my youthful age, I had little understanding of what purpose any of the things we did served. In fact I still question that today, but I thought my mother knew everything (and compared to what I knew she did), so I did what she said. As I grew older, things seemed to drift away and eventually fall apart. My father began going to church less and less. For the first time, I was in a public school where the teaching of any religion is illegal, and I suddenly found myself in an environment much different from Noah's ark. At this point in my life, there were two religions; one was Christianity, and the other one wasn't. At ages six and seven, I had never heard of Judaism, Islam, Hinduism, Buddhism, or anything else. Actually, I knew of one other religion: Jehovah's Witnesses. They seemed to just be strict Christians to me. My friend who lived across the street from me was a Jehovah's Witness, but my impressions of them mostly came from the people who dressed up and went door to door trying to interest people. Often times, we tried to avoid opening the door, so they wouldn't bother us. The earliest church congregation that I remember was the one my mother stayed with until recently. In Christianity the minister preached for a living. He was paid by the congregation, and he lived in a house especially set aside by the church. Our first minister was energetic, but they got rid of him. The second was a women, who I thought was nice, but they got rid of her too. Then came a man who changed the way I looked at the religion. Maybe it was just because I was older, or maybe he actually had something to do with it. Regardless, I actually went to church to hear him, but that wasn't until later in my life. They say, however, that children identify with their same sex parents, and I identified with my father. By the time I was in fifth grade, he usually only went to church on Christmas, Easter, and Mother's Day. I soon followed. It actually wasn't until several years later that the third minister would come to our church. I had always loved Christmas, not because of its religious significance, but because it was a tradition to exchange gifts on that holiday. Many songs were about the birth of Jesus (alaiy his salaam), but it seemed as though there were and are just as many songs about Santa Claus. So, many stories existed about Santa Claus, that seemed ridiculous to an adult but were sacred when told to a child. A big, round, rosy cheeked white man supposedly flew through the sky (propelled by flying reindeer) on Christmas Eve dropping off presents at people's houses. My sister and I believed in that for many years. We decorated Christmas trees, baked Christmas cookies, drank eggnog, and went to bed early on December 24 every year so Santa Claus could come down our Chimney at night and give us gifts. It seems so silly now, but it was something we believed and something our parents told us and helped us believe. Naturally, most children would eventually find out that Santa was fake and spread it to other kids. It was my sister that eventually told me. All those years Mommy and Daddy had been putting the presents there at night, not Santa! I felt violated. I was taught at Noah's Ark that we weren't supposed to lie, yet Americans lie to their children every year. These Christian children seemed to hold the mystical Santa Claus more dear to them than the real Jesus Christ (ahs). Strike one. At the age of eleven, Islam was introduced to me for the first time, although very briefly. In middle school we studied various cultures in my social studies classes. I only learned that "Muhammad was the prophet of Islam, and Muslims prayed five times a day." I didn't learn anything else. I did know of some famous Muslims such as boxer Muhammad Ali and basketball player Kareem Abdul-Jabbar, but I knew little about them. It was, however, the same year that Kareem played his last basketball game before retiring. This was also the first real extensive amount of time I spent in a normal public school with normal classes and normal kids. I was suddenly not special anymore. I was not in higher classes than other kids anymore. It was as though I had to start over for no reason, but it exposed me to a wider variety of people. I became more in touch with people who looked like me. Middle school had many more African Americans (due to busing children) than I had ever seen outside of my old neighborhood. I also began to realize things about white teachers and students. I had only read about racial discrimination until now. Suddenly, I was growing up, and teachers began to treat me like a "black male" instead of a student. This only made me realize other things about my religion. I began to wonder why all the pictures of Jesus (ahs) were pictures of a white man. Why was the son of God a white man? This seemed to indicate that black people were inferior to white people. Strike two. As I progressed through Middle School, I became more aware of our differences. Blacks and Whites almost totally segregated themselves. It seemed as if all the things I read about were still happening. The more that white people did and said things that were mean and offensive to me, the harder I found it to love the son of God. I began to rationalize wondering if this white man was as racist as the white men with which I came in contact were. It came to the point where I almost became militant. My grades began to fall as my black friends and I found little interest in the white school system. It seemed as though it wasn't meant to teach us at all. We were excluded from history books and literature books. When we did achieve things, it was played down by the white teachers. By the time I reached the eighth grade, I didn't even want to step one foot into a church. Ironically, it was about this time that I met the minister that had a different approach to Christianity. His teachings were more understandable and down to earth. I still found it hard, though. This was because he was saying one thing, yet the things and people around him said another. It was nearly required that you dress up for church. People talked about people if they didn't or couldn't dress as nicely as they did. It was a fashion show. Most of the time was spent singing, or so it seemed. I didn't see the point in singing, but it was beautiful when done correctly. I could not, however, deal with the fashion show. We became the models as we walked down the aisle. Gossip constantly circled about people in and outside the church. The things that I didn't like about the world outside of church suddenly seemed to be a part of the church. Strike three. It was at this time, my freshman year in high school that I declared I would never go to church again. I saw it as stupid and pointless. I didn't feel comfortable there. Instead it felt like I was in a theater and the minister, my friend, was on stage. If he performed well he'd get paid and keep the seats filled. If he didn't, his fate would resemble the two before him. As if almost by fate, I first became aware of the religion called Islam. I had a friend in my English class who was a Muslim. After all this time, this was the first time I had come in contact with a Muslim. He mostly talked about the things that Muslims did. I listened, but I really didn't show much interest in it. He never really said what their beliefs were, and I never asked. At age 15 I met another guy who was just a militant as I, if not more. I'll call him MC. MC was the first person to ever tell me how bad pork really was. My mother, raised in the south, naturally cooked a lot of it. We had bacon, ham, sausage, hot-dogs, ribs, and she even ate chitterlings (pig intestines). It didn't take long for me to give up pork totally. I realized how damaging it could be to my health, but I also realized something deeper. So many black people eat pork because it was the meat that white slave masters didn't want, so they gave the scraps to the black slaves. It became a regular food for our culture. It is no wonder that black people have a higher rate of heart attacks and high blood pressure that whites. When I read deeper beneath the surface, MC helped me also realize that the Bible actually said that people were forbidden from eating the flesh of swine. Furthermore, other things, such as alcohol, fornication, adultery, and gambling were also forbidden, yet many Christians did it anyway. Luckily, I had never done any of that stuff. My parents and my early Noah's Ark teachers had told me not to do that. That, however, did not necessarily apply to them. At age 16 I began to feel totally betrayed by everyone, even Jesus (ahs). Everything, if anything, that ever appealed to me about Christianity had been yanked out from under me by the realities of my society. The more I look back and think about it, the more I understand. I never stopped believing in God, I just didn't believe in all the extra things others associated with God. All my life I had just prayed to God. I truthfully rarely thought or even cared about Jesus. We were supposed to live our lives like him, but all I ever heard about his life were miracles. How are we to perform miracles? It seemed contradictory. I then began to look for something else. Jews had never been on good terms with African Americans, so I never really looked towards that. There was a group of Black Jews who believed that the actual children of Israel are African Americans. We have been here for 400 years, but many of the things they said seemed distant and unrealistic if not totally unimportant. The more I thought, the more curiosity that arose in me about Islam. Many images had been placed before me about Muslims being terrorists and oppressing women, etc. I, however, had seen and lived real oppression. I had witnessed terrorism, and I knew that the things the Muslims I saw were doing were not bad. If anything, they were better than what I saw Christians doing. Based on this principle, I began to read about Islam. I'm not really sure what I read first. I read many articles about Muslim men and women. The articles touched me. One in particular which I still have today called, "Converts to the Faith" seemed to fit my situation exactly. It was then that I decided to buy a Qur'an from the book store. That summer I read the entire book from front to back. It shocked me vividly. I had long been taught all of these miracles of Jesus and mystical things such as Santa Claus, but the Qur'an had a humanity about it. It seemed like a book that was meant to be read by human beings, not supernatural beings. It plainly told the rules and ways of living that all people should uphold. It was common sense. It was what everybody seemed to know but unconsciously denied it. For some time it was all I needed. I did nothing more than read parts over and over again trying to understand every part. It all made sense. There were no contradictions. God was but one God, Allah. It stressed showing compassion for the poor and the brotherhood of Muslims. For a long time, I didn't even let anyone know I had bought it. The only reason I had waited until when I did was because I had learned to drive. That way no one would know I was considering this. For a long time I wondered what my mother would think if I became a Muslim. So, I did nothing for a little longer. I continued to pray as I always had: head bowed praying to my One God, only now I called that God, Allah. I was already a Muslim at heart. I watched a lot of TV shows and read a lot of books on Islam that year. Naturally, my mother became aware of the pattern. I don't know how much she knew about Islam, so it probably scared her. My father, who had since moved out when my parents got divorced, definitely seem worried that I might be getting into something bad. This was in part because my grades had not yet improved, and I was somewhat of a rebellious teenager. I began to show some of my articles to my mother. I really didn't show her much, and she really didn't ask much. It was a time when I was alone by choice. My friends had either moved, died, or just gone in a different direction than I. I saw no need for them anyway. It was just me, my Qur'an, and my thoughts. Then, I decided I wanted more. I wanted to become a Muslim, and I couldn't do it alone. I wanted to learn a better way to pray and glorify Allah. I wanted to learn more about Muhammad (sallahu alaiyhi wasalaam), and I wanted to meet people who believed in the book I had come to cherish. In the summer of 1995, I started getting into the internet. It had many helpful things about Islam. The knowledge that I attained just by reading the things posted on the world wide web finally pushed me over the edge. I couldn't deny my birth right. My parents, sister, and friends have always been supportive of me. I could only hope they would continue to do so, in spite of what I was about to do. It was a late afternoon in September of 1995 when I began flipping through the yellow pages for something that said "Mosque." I found two entries in the yellow pages. I called the first one and got no answer. Then, I called the second one, and the answer machine picked up giving an alternative phone number to call for help. I called the number, at this point shaking from nervousness. Many things were going through my head, "What if they don't want to be bothered with me? What if they don't accept me? What if I'm making the wrong decision?" I had always been a worrisome person. In fact, earlier that same year, I had worried myself into the hospital. All they could ever conclude was that my stomach was inflamed. The only thing I could do was see a Psychologist who taught me how to relax, and I adhered to a strict diet. It still happens sometimes, but it is a rare thing. I dialed the number not knowing what to expect or who I was calling. A woman answered the phone, and just said, "Hello?" That made me think that this must be a home phone number. I told her I was interested in Islam. I expected her to seem surprised, say she didn't care, or just say, "and....," but she didn't. In fact she acted as if it happened all the time. She told me her husband, the Imam, was at work, and she would have him call me. All of my foolish worrying suddenly ended. I was calm now. Later that night, he called me, and we talked for a long time. He too had reverted some 20 years ago. It was as though he had already lived through the same things I was telling him. Not only did he understand how I thought, but it seemed like he had once had the same thought process. It is natural to question the unknown, and that's all I had done. He invited me to Wednesday night Taleem at the Islamic Center. Oddly enough, it was a rainy night, and no one showed up that night. When I arrived, it was just he and I in an empty building discussing faith, politics, and life. After talking for at least an hour, one other person showed up, and they prayed. The first night I just watched. The second night I participated, and from that point forward, I was committed to this wonderful religion. As I learned more about Muslims, I continued to study Islam. I started going to Arabic classes on Sundays, and I began to grow even more appreciative of the Glorious Qur'an. About one month after the day I first stepped into the Masjid, I took the Shahada. It was an emotional night for me. I still remember the brothers that were there to witness it, and I'm sure they remember too. Those words had so much meaning, and so much power. I may not feel that much joy and emotion again until Hajj. It was that powerful. When it was over, I went home and told everybody important to me. My mother was the first to know. She didn't seem surprised. Instead she congratulated me as though she could feel my emotion. My father had a less emotional response, but it was equally as approved. I'm still not sure what my sister's feelings were about it, but she never objected. In fact, my whole family kept most of their opinions to themselves. That showed me that they trusted my judgment, and they were right for doing so. That was over one year ago when I took the Shahada. It wasn't long after that when I learned to do many of the obligations such as salat, wu'du, the athan, and other things. I had finally began my final journey. No longer would I turn around and go back. I knew this was a lifelong decision. Since that time, I have sometimes had to defend my decision to people, and maybe even justify my very way of life, but that hostility was often from people who were really interested but denying themselves as I had. People have often asked me how I do it. They think Islam is hard. I tell them that after going through what it took me just to realize Islam, this religion is easy. Allah does not wish any difficulty on you. The Qur'an puts it in the most beautiful words that I will humbly display in English, "This day have those who Reject Faith given up All hope of your religion: Yet fear them not But fear Me. This day have I Perfected your religion For you, completed My favour upon you, And have chosen for you Islam as your religion."�sura Al-M�'ida, ayat 3. The road which we travel to get where we intend to go is often worn by the time we get there. I have learned that Islam is a lifetime struggle. This is the essence of Jihad. Those who strive in the Name of their Lord are those who are the righteous. It has indeed been a ride for me. When I first became dissatisfied with Christianity, I entered a tunnel that appeared to have no end. My life seemed to be headed towards a fabricated way of living. With Islam, however, came my exit. It is the light at the end of the tunnel. No longer can I say that I live in self-inflicted solitude. No longer can I say I have lived my life in darkness. No longer can I worry what will happen next. No longer can I say that I am dissatisfied. All I can say is Al-Hamdulillah (praise be to Allah).

www.thetruereligion.org

Regen is net zo noodzakelijk voor het leven als zonneschijn. Hoe kan ik daar nu depressief van worden.

Ik word absoluut niet depressief van christen die kiezen voor de islam. Zolang mensen de vrije keuze hebben kan ik het slechts toejuichen. Helaas staat vrije keuze en islam nog weleens op gespannen voet.

groet,

PP

Postpentacost, speciaal voor jou: deel 22, hoe ik God heb leren kennen. Let erop hoe snel deze tekst weer dichtgemetseld wordt.

Vruchten van geloof:

Ik heb in detail gesproken over mijn leven voor mijn bekering. Het is nu meer op zijn plaats dat ik spreek over het werk van God in mijn leven nadat ik Hem leerde kennen. Al mijn familieleden, vrienden en bekenden konden niet geloven dat ik zo radicaal kon veranderen. Niemand kon geloven wat er plaats vond na mijn wedergeboorte. Ooit vroeg ik God om mij wat ervaringen te geven die mij zouden bewijzen dat ik echt bekeerd was. En God gaf mij heel veel ervaringen, niet alleen om de verandering aan mij te bewijzen, maar ook om mij te trainen voor de harde en kwellende uitdagingen die zouden komen. Ik koos de nieuwe weg niet, zelfs niet mijn leven met Christus. Integendeel, ik probeerde te ontkennen wat ik zag. Het was Christus die mij koos. Hij koos mij niet toevallig, maar zeker voor een speciaal doel en bediening die Hij al voor mij had voorbereid. Ik ben er zeker van dat Hij mij ook voorbereidde voor deze soort bediening. In dit opzicht wil ik graag enkele hachelijke ervaringen noemen waar ik mee te maken kreeg en wat God met mij deed.

Ik werkte op een kantoor met drie andere collega's. We werkten om beurten dus we zagen elkaar nauwelijks. leder van ons had zijn eigen kastje om persoonlijke bezittingen in te bewaren. Op een dag ontdekte ik geschokt dat een aantal van mijn spullen weg was. Ik verdacht niemand van mijn collega's. De volgende dag gebeurde het opnieuw en ontdekte ik dat ik andere dingen kwijt was. Ik gaf mijn vrouw de schuld, maar toen hetzelfde voor de derde keer plaats vond en mijn hele salaris was gestolen, realiseerde ik me eindelijk dat het slot opengebroken was. Ik was er van overtuigd dat een van mijn collega's hiervoor verantwoordelijk was. Plotseling kwam er een verschrikkelijke satanische geest van boosheid over mij. Ik begon te vloeken en te schelden op mijn oude manier, zoals ik was voor de verlossing. Ik zei: "Als ik Christus heb aangenomen en jullie zagen dat ik zo zacht als een lammetje was, betekent dat niet dat jullie mij de gek kunnen aansteken door mij tot een gemakkelijke prooi te maken." Ik zwoor het hun betaald te zetten en ze dubbel betaald te zetten. Ik besloot om al hun kastjes open te breken en al hun bezittingen mee te nemen en ze vervolgens te verbranden, terwijl ik alle kastjes openliet, zoals Abraham had gedaan met de afgoden. Ik wilde dat ze zouden voelen hoe het was om beroofd en geplunderd te worden. Ik haalde een grote hamer te voorschijn om mijn plan uit te voeren. Ik deed het kantoor op slot en nadat ik er zeker van was dat niemand het zag, pakte ik de hamer met beide handen en zwaaide hem door de lucht. Ik was doortrokken van boosheid en ik sidderde met een vurig verlangen naar wraak. Ik stond op het punt om de kastjes te raken toen ik voelde dat mijn handen werden vastgehouden en ik hoorde een zachte stem zeggen: �Vergeld geen kwaad met kwaad of belediging met belediging, maar met zegen; wees een vredestichter." Ik draaide me om om te zien wie er sprak, maar er was niemand. Ik zei in mezelf: "O Heer, bent u het eens met wat er met mij gebeurd is? Uw wil geschiede. Blus alstublieft mijn razernij en doof het vuur van mijn toorn. Ik kan mijzelf nauwelijks in bedwang houden. Geef mij alstublieft vrede." Plotseling voelde ik mij omgeven door een vreemde vrede, alsof er niets gebeurd was. Ik hoorde een stem die mij vroeg om het volgende op een papier te schrijven:

"Beste broeder die mijn kastje heeft geopend, Het spijt me dat ik niet in staat was om in je noden te voorzien. Schrijf alsjeblieft alles wat je nodig hebt op en ik zal bij de genade van God mijn best doen om je te helpen. Om mijn goede bedoelingen en eerlijkheid te tonen, zal ik het kapotte slot niet vervangen. Ik weet dat de liefde van God buitengewoon groot is voor alle mensen. Tenslotte hoop ik dat de vrede van God die alle verstand te boven gaat je leven voor altijd zal behoeden. je broeder"

Nadat ik die brief geschreven had, legde ik hem in mijn kastje en liet het daar bij. Ik bad en dankte God dat Hij me ervan weerhouden had om me te laten misleiden door satanische gedachten. Ik ging naar huis en omhelsde mijn vrouw zodra ze de deur open deed. Ze zei: "Wees niet bang. Als God voor ons is, wie kan er tegen ons zijn? Voor wat betreft het gestolen geld, de bijbel zegt: 'jong ben ik geweest, ook ben ik oud geworden, maar - een rechtvaardige heb ik niet verlaten gezien, noch zijn nageslacht zoekende brood.' (Psalm 37:25) God kan in al onze noden voorzien, want Hij is onze Verzorger."

Twee dagen later wachtte ons een verrassing. Een van mijn collega's kwam naar het kantoor tijdens mijn dienst. Dat was ongebruikelijk. Ik vroeg hem: "Wat kom je hier nu doen?" Hij zei: "Ik wil graag met je praten." "Wat wil je zeggen?", vroeg ik. Hij zei tegen me dat we beter naar een rustige plek konden gaan om met elkaar te praten. Dus zaten we tegenover elkaar. Hij keek naar beneden en zei:"Ik weet niet wat ik tegen je moet zeggen. Ik weet niet �wat ik moet doen." Ik zei: "Vertel me wat er gebeurd is." Hij opende een kleine tas en liet me alle spullen zien die hij uit mijn kastje had weggenomen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was niet bij me opgekomen dat ik deze dingen ooit nog terug zou krijgen. Ik had niet verwacht dat een man als hij de dief zou zijn. Hij was een godsdienstig man die trouw de gebeden nakwam. Hij zei: "Dit zijn de dingen die ik uit jouw kastje heb weggenomen; neem ze alsjeblieft terug en vertel het aan niemand. Voor wat betreft het geld, ik kan het je nu niet terugbetalen, want mijn kinderen waren erg ziek en ik moest met ze naar de dokter gaan. Ik kan je maandelijks een bedrag terugbetalen." Ik zei: "Je mag al deze dingen houden. Ze zijn nu van jou. Ik loog niet toen ik je de brief schreef. God zal mij alles vergoeden; neem jij het geld. Ik ben ervan overtuigd dat God in alles zal voorzien. Als ik oneerlijk was geweest, dan had ik mijn kastje niet opengelaten met een kapot slot." Hij zei: "Ik heb ��n vraag. Ik wil dat je me eerlijk antwoord geeft." Ik antwoordde: �Heb ik ooit tegen je gelogen?" Hij zei: "Nee." Ik vroeg: �Wat is je vraag?" Hij begon: "Je spreekt als christenen en zegt Heer, Heer. Je gebruikt dezelfde woorden en uitdrukkingen die ik vaak hoor van Gergis de timmerman, mijn buurman, die christen is." Ik zei tegen hem: "Toen ik ontdekte dat mijn spullen gestolen waren, had ik in twee mogelijkheden. De ene was om een aanval met een tegenaanval terug te betalen, leer om leer volgens de hadith die zegt: 'Degene die zonder zijn geld sterft, is een martelaar', en: 'Niemand van jullie zal een moederskindje zijn, neem waar je recht op hebt en besteed nergens anders aandacht aan.' In andere woorden, ik heb de mogelijkheid om te kijken naar een manier waarop ik bezittingen terug kan krijgen. De andere mogelijkheid was om geen kwaad met kwaad te vergelden en mijzelf niet te wreken. Als iemand iets van mij wil eisen en mijn hemd wil nemen, dan moet ik hem ook mijn mantel geven. Welke van de twee manieren is volgens de beste?" Hij zei: "De tweede mogelijkheid is natuurlijk veel beter." Ik zei: "Dat is wat ik gedaan heb. Ik gedroeg me op een manier waardoor de banden van liefde en hartelijkheid in stand zouden blijven, zonder te letten op de oorsprong van dat gedragspatroon, of het nu afkomstig is uit de islam, het christendom of het juda�sme. Wat telt dat is het gedrag zelf. Als ik dit gedrag bijvoorbeeld in de islam had gevonden, dan zou ik het zonder aarzeling hebben nagevolgd." Hij vroeg zich af: Hoe kom je hieraan? Waar heb je deze opvattingen geleerd?" Ik antwoordde: "Ik zal het je later vertellen. Je bent nu gespannen. Op een later tijdstip als je tot rust bent, zal ik het je vertellen. Misschien na een paar dagen of een maand. Als je dan nog steeds ge�nteresseerd bent om het te weten, dan zal ik niet aarzelen om het je te vertellen.�

maar hoe heeft Allah zijn liefde voor ons bewezen? Tonen de daden van Mohammed de liefde van Allah? Heeft Mohammed wel eens een dode opgewekt of een zieke genezen? Heeft hij ons laten zien wat het is om lief te hebben? Is hij echt het voorbeeld van hoe Allah of God echt is? Heeft Allah of een profeet van Allah zijn leven voor ons gegeven, voor ons, zondaars? Wie heeft ons meer lief? Jezus of Mohammed en wiens leer of woorden zouden wij volgen? Wie laat ons God zien? Wie van de 2 had een leven die een uiting was van de liefde van God?

In eerste instantie geplaatst door muslima5 In eerste instantie geplaatst door postpentacost Mooi verhaal Peter Pan, is het nu uit of heeft het nog een vervolg? Eigenlijk bijzonder dat mensen een openbaring van Christus nodig hebben om Zijn Liefde te kunnen ontvangen. gelukkig gebeurt dat heel vaak; in het bijzonder bij Moslims. nee pp, ik ga nu niks plaatsen. dus dichtmetselen?wist niet dat jet het zo zag..begin steeds meer vreemd op te kijken van je posts. postpentacost, ik heb de Liefde van Allah ontvangen door de boodschap van alle profeten. en door de Koran. dus je laatste bewering klopt niet echt helemaal. niet waterdicht.het zal je missch verbazen maar ik heb het christendom jarenlang bestudeerd voor studiedoeleinden. ik weet waar ik t over heb.er zijn moslims die dat idd hebben, maar hebbe ze wel kennis van hun religie?ik had altijd al het gevoel van niet en de tekst van PP bevestigt mijn hypothese. geen kennis. en ik vind het ook vreemd eigenlijk dat christenen de liefde van God ontdekken en logica pas nadat ze de koran hebben gelezen..en sommigen van hen hebbe idd ook geen kennis van hun religie maar sommigen van hen misschien juis heel veel..vb prietsters..dus je zou dat niet verwachten..maar ach, weet je wat het is, liefde van Allah voel je in je hart als je het echt wil voelen en blanco staat voor dat gevoel. als je al in je hoofd een bep idee over een bep geloof hebt dan wordt je ernaar geleid. dus ja.. vandaar dat ik geloof dat islam de ware religie is. omdak er blanco voor stond en zo nog meer mensen met me. lees mn bekeringsverhalen effe. dat zijn geen vrehalen van gefrustreerde christenen. zoals het evrhaal van pp van een gefrustreerde moslim is.maar das mijn mening. een verhaal van PP is geen getuigenis voor de rest van de wereld. statistiek weet je wel. en nogmaals, voor mij bevestigt het alleen mijn idee van bekkerlingen die bekeren omdat ze niks van islam weten.ik had dat verhaal niet een snodig om het� te bevestigen. dit is iets wat ik dagelijks bestudeer.maar ik blijf er bij dat ieder moet geloven wat ie wil. dus als de hoofdpersoon zo'n pad wil kiezen. niet mijn zaak. Allah weet het beste der waarheden! gr

Moslima de Vijfde,

Heel mooi dat je de liefde van Allah in je hart voelt. Ik ben geneigd te
geloven dat ook in onzuivere religie de Liefde van God gevonden kan
worden door degene die daar oprecht naar zoekt en zich er voor open
stelt.

Denk nu niet dat ik ga bewijzen dat de Christelijke religie de ware is. Elke
religie is een systeem dat door mensen rondom een bepaald geloof
gebouwd is; het is mensenwerk, dus onvolmaakt. Een systeem dat
toegankelijk is voor oplichters, machtsfreaks, extremisten, legalisten, etc.
en het is een wonder van Gods Genade als degenen die in dat systeem de
macht hebben Hem ook werkelijk toegewijd zijn.

Mohammed bracht religie; een samenhangend systeem van het verwerven
van macht, het onderdruk zetten van disidenten en tegenstanders en een
heel systeem van straffen en belonen. Geweld is bij dat alles eventueel
een legitiem middel om het grote doel (?) te bereiken.

Jezus bracht geen religie. Hij wees een bondje met het religieus systeem
van Zijn tijd af en werd als een grote bedreiging gezien voor/door de
religieuze orde. Uiteindelijk werd Hij door het religieus instituut
vermoord... Dat is wat een religieus systeem in overdrachtelijke zin altijd
met Jezus doet, omdat Hij zulke systemen, als mager menselijk gekonkel,
maar pretenderend goddelijk te zijn, ontmaskert en te kijk zet. Dat het
een Joods religieus systeem was, dat Hem trachtte te vernietigen is niet
relevant. Immers het Christelijk religieus systeem heeft Jezus in zekere
zin al talloze malen vervolgd en gedood. (wat je de minste onder de
mensen aangedaan hebt, heb je Mij aangedaan).
Daarom; wees op je hoede voor religie. Ze gebruikt het verlangen van de
mens naar Verlossing van zonde en dood om de mens te knechten en te
manipuleren; voor geldelijk gewin, voor zelfverheffing of voor politieke
macht. Het mag een Godswonder heten als er in de religie nog mensen
invloed verwerven, die werkelijk aan de Allerhoogste toegewijd zijn en
niet aan een doel dat ze zichzelf gesteld hebben en het goedgelovig volk
voor hun karretje spannen.

Jezus bracht geen religie, maar relatie. Relatie met de medemens op basis
van een principe dat beschreven staat in het laatste stukje van het verhaal
van Peter Pan. Het principe van je vijanden lief hebben, je jas geven als je
hemd gevraagd wordt, kwaad met goed vergelden etc. Als je het
christelijk geloof bestudeerd hebt dan weet je waar het om gaat en dat
hier toch een groot verschil ligt met de Islam, die eerder vergelding en
oog om oog en tand om tand en vijandenhaat predikt. Daar is de wereld
nooit beter van geworden.

Jezus bracht vooral relatie met Hemzelf en met de Allerhoogste die in
feite niets liever wil dan voor de mensen als een Vader te zijn. Of denk je
dat God er plezier in heeft de mens te koeieneren in slaafse
onderdanigheid en onder de duim te houden met een gedetailleerd
systeem van straffen en belonen? We doen de Allerhoogste ernstig te kort
als we denken dat Hij zo is. Zo'n God is niet meer dan een projectie van
de zoekende mens. Een op God geprojecteerd vertekend vaderbeeld. een
God met inferieure menselijke en zelfs tirannieke eigenschappen.

Je kunt veel kennis hebben van het christelijk geloof of van islam, maar
het gaat om het echte "kennen" van de Heer; van hart tot Hart. Daarom
verbaast het mij niets als priesters en theologen overlopen naar de Islam.
Als ze God niet echt kennen dan is dat een vrij voor de hand liggende
logische stap. Immers; Inzicht in de werkelijkheid omtrent de identiteit
van Jezus en de Vaderliefde van God kan niet slechts door studie en
kennis verkregen worden. Daar is ook openbaring en zelfvernedering
voor nodig. Daarom is het zo bijzonder dat zoveel Moslims dromen
krijgen waarin de ware identiteit van Jezus onthuld wordt. en wees eens
eerlijk; gelet het feit dat je grote risico's loopt als je je van Moslim bekeert
tot het christelijk geloof, moeten die mensen wel echt overtuigd zijn dat
Jezus de Weg, de Waarheid en het Leven is. Daarom, ergens prima dat er
een zware straf op staat als een moslim christen wordt; dan weet je dat ie
echt overtuigd is en relatie met de allerhoogste heeft met Christus als
middelaar.

Dan nog even de erfzonde. Datontkennen van de erfzonde is nou weer
zo'n Islamdoctrine die er louter toe dient om het verlossingswerk van
Jezus als onnodig te kwalificeren (oei, wat een riskante dwaling).

Vertel me eens, waar zijn al die talloze regels van de Islam voor nodig om
de mens af te schermen tegen het kwaad op straffe van de hel als die
regels overtreden worden, als de mens niet van nature de onbedwingbare
neiging heeft om te zondigen? en waar komt die neiging anders vandaan
dan van een genetische storing waar de mens vanaf de eerste zonde
onder gebukt gaat?
Als je de woorden van Jezus kent dan weet je dat degene die zondigt een
slaaf van de zonde is. een slavernij die in alle generaties doorgaat, omdat
ook iedere genratie weer zonden opstapelt. Je weet toch ook dat aan
alcohol of drugs verslaafde ouders verslaafde kinderen ter wereld
brengen?

Wat zeg je, jij zondigt niet? Dan heb je idd Jezus niet nodig om je van die
slavernij te verlossen. Maar als je moet erkennen dat je niet kunt
leven zonder te zondigen dan is dat het bewijs dat de erfzonde in je
werkt en dan heb je echt de Geneesheer nodig. Denk daar maar eens over
na.

Vrede!

Beste Oem_hudayfa,

Zoals je het weergeeft is het heel logisch en begrijpelijk vanuit menselijk
oogpunt bezien. Maar in de geestelijke wereld ligt het toch iets anders. In
de eerste hoofdstukken van het eerste boek van de Bijbel, Genesis, staat
dat satan Eva en Adam verleidde om iets te doen dat God verboden had,
nl eten van de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad...
Die ongehoorzaamheid is de eerste zonde geweest, met een zondige
natuur tot gevolg; de erfzonde.
Waarom zou satan de mens verleid hebben? Toch alleen maar omdat de
mens dan onder zijn heerschappij zou komen?
Waaraan ontleent satan die heerschappij over de mens? Nou, simpel; aan
de uispraak van God dat wie ongehoorzaam is zal sterven.

Wij mensen gaan vaak gemakkelijk met woorden om, het ene moment
zeggen we zus en het andere moment wat anders. Maar Gods Woord is in
wezen God zelf; volkomen integer en consequent. Het past niet bij God
dat Hij even een woord zou terug nemen.
Sterven betekent in strikte zin verwijderd zijn van de Levende God. De
satan heerst over duisternis en het dodenrijk en door de zonde van Eva
en Adam is de wereld zoals wij die kennen ook onder invloed van satan
gekomen.
De Satan kent Gods normen en hij houdt God aan Zijn woord, dus als er
niet een bijzonder plan zou zijn dan zou ieder mens zijn eigendom
worden en zou de mensheid en de hele schepping uiteindelijk totaal
verloren zijn.

Maar God, die alles weet en voorziet, had een meesterlijk plan, een plan
dat bij satan niet zou opkomen. en dat bestond daaruit dat de legitieme
claim van satan op ieder mens teniet gedaan moest worden.
Dat kon alleen gebeuren als er door een mens een daad van uiterste
gehoorzaamheid verricht zou worden.

Zo een mens was er echter niet te vinden, immers ieder mens was besmet
met de erfzonde... Daarom is Gods Woord zelf mens geworden in de
persoon van Jezus, die de vereiste daad van uiterste gehoorzaamheid
vervulde. Hij was gehoorzaam tot in de dood na gruwelijke marteling.
en wat meer is; Hij bad tijdens dit lijden om vergeving voor de mensen
die Hem dit aandeden.

dit stukje gaat dus vooral over een geestelijke dimensie, waarvan we pas
de volle betekenis inzien als God die werkelijkheid aan ons openbaart.

Het geloof in dit plaatsdvervangend sterven van Jezus is de kern van het
christelijk geloof. Deze daad heeft ons bevrijd van de erfzonde. inderdaad
hoort daar ook bij dat we erkennen dat we geboren zondaars zijn en dat
we berouwvol en dankbaar het offer van Jezus aanvaarden.

nou is het niet zo dat ik nooit meer zondig. maar de claim van satan is
verbroken en als we met berouw tot God gaan is het weer goed. Dat is
dus net als in de islam.
Belangrijk gegeven is echter dat de Heilige Geest voor de gelovigen
beschikbaar is. Als we erkennen dat we de Heilige Geest nodig hebben
om in ons leven de door Jezus behaalde overwinning vast te houden en
ons hart voor de Geest openstellen, dan zal de Geest ons van binnenuit
verneiuwen en weerbaar maken tegen de verleidingen en zondes.
tot zover enkele basisprincipes van het christelijk geloof.

Vrede/Salaam!

oh en postpentacost

over je bewering oog om oog tand om tand, lees aub wat meer over islam ok?want dit is gewoon glasharde onzin. in de islam is vergeven beter. en het kwade mag niet met het kwade worden vergeld, so pls dont say such nonsense. ok?zoals ik zei, onwetendheid over de islam is hier echt zo duidelijk als een vliegende koe in de lucht. omdat ik beide reliegies heb bestudeerd en nog steeds doe, zie ik overenkomsten en verschillen. dus jij hoeft mij echt niet te vertellen wat nou een verschil is met de islam. het getuigt alleen van jouw gebrek aan kennis van islam. en ik kan zo zien waar jij je info vandaan hebt. ik ben echt geen 15-jarig puberaal meisje die hier iets over de islam kwijt wilt ok? ben een stuk ouder en heb wel andere doelen dan jullie doel. jullie doel is haat en vershcil zaaien. waar is de liefde dan van jullie?waar?echt ik zie hier een duidelijk vershcil tussen theorie en praktijk bij jullie. t is tijd dat jullie het ook zien.

ciao amigo

Beste postpentacost, muslima5 en anderen,

Ik zou graag iets over de liefde willen schrijven.

Allereerst heb ik al een aantal keer bij de reactie van muslima5 gelezen dat zij geen liefde ervaart bij christenen, in het bijzonder op dit forum. Dit is een verwijt dat we serieus moeten nemen.

Het favoriete stukje bijbeltekst van mijn oma is de eerste brief van Paulus aan de Korinthi�rs, hoofdstuk 13.
Korte uitleg: Korinthe was een stad in wat nu Turkije heet, nu kunnen we alleen wat ru�nes van zien. Het was een stad met een sterk Griekse cultuur, filosoferen en kennis was heel belangrijk. Polythe�sme was zeer verbreid, zoals jullie allemaal weten hadden de Grieken allemaal afgoden, zoals Zeus, Apollo en weet ik allemaal niet. Paulus, gestuurd door Jezus als apostel voor de heidenen (=iedereen die niet-Joods is) schrijft hier naar een jonge gemeente, dus hij schrijft hier aan een groep christenen.
Een groep mensen in Korinthe had Jezus aanvaard (Jezus is weliswaar gestorven voor de zonden van hele mensheid, maar aan onze kant is daar wel onze bekering tot Jezus voor nodig voor de vergeving van ONZE zonden; m.a.w. dat is een vrije keuze). Deze mensen hadden ook geweldige geestelijke gaven, inzicht en wijsheid ontvangen. Maar aan de andere kant waren ze seksueel immoreel, arrogant, was er verdeeldheid etc. 
In hoofdstuk 13 gaat het over de LIEFDE.

Daar staat dat zelfs al weten we alle talen van mensen of engelen, hebben we bijzondere profetische gaven (bv. kunnen de toekomst door de Geest voorspellen, of hebben uitzonderlijke wijsheid door God), alles doorzien (bv. weten precies wat er in het hart van een mens omgaat), of we offeren ons leven ter verbranding (denk bv. aan mensen die zichzelf opblazen), we geven al ons geld weg aan de armen, maar we hebben de liefde niet, dan baat het ons niks, dan is het niks dan vibratie van lucht.
Zelfs al weten sommigen hier veel van de bijbel, maar hebben de liefde niet, dan heeft het weinig nut, zelfs al zal in eerste instantie het motief misschien goed zijn: iedereen moet namelijk het evangelie horen (dat heeft Jezus nl. ook ons opgedragen), je gunt iedereen de zekerheid van eeuwig leven met God!
Muslima5, het punt dat je geen liefde ervaart hier is een goed punt. De bijbel zegt nl. dat degene die niet liefheeft, God niet kent (bv. de eerste brief van Johannes)

"7 Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God. 8 Wie niet liefheeft kent God niet, want God is liefde. 9 En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven. 10 Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden."

Ik zal een eigen ervaring geven. In mijn zoektocht naar God en meer van God was ik terechtgekomen in Brussel. Daar was een bijeenkomst met een mevrouw die duidelijk bekend was met de kracht van God. Zij had bv. mensen van drugsproblemen door God bevrijd zien worden en meer van zulke dingen. Het was ook in lijn met de bijbel, en er was op zich niks mis mee. Alle geestelijke uitingen zijn goed, zeker als de eer aan God of Jezus komt. Een aantal mensen werd ook genezen daar, eentje geloof ik van hoogtevrees. Maar ik miste een vitaal onderdeel: de liefde. Ik ging daarom ook teleurgesteld weg. Een te grote focus op wonderen en tekenen ipv op degene die de wonderen bewerkt (Jezus) leidt tot niets, net als bij de gemeente in Korinthe. (daarmee wil ik niet zeggen dat Jezus geen wonderen zou moeten doen of dat we daar niet om zou moeten vragen, maar net als je geen relatie aangaat voor slechts de sex, doe je dat ook niet met Jezus alleen maar omdat Jezus toevallig de machtigste in het heelal is en Hij wonderen kan doen als daar in geloof om vraagt).

Misschien begint het nu een beetje onsamenhangend te worden, maar muslima5 heeft zeker een punt wat betreft de liefde.

God is juist heel geduldig. Dat is ook de reden dat we nog 2000 jaar verder leven na de opstanding van Jezus en niet minder. Dat is ook de reden dat God de wereld nog niet heeft laten vergaan (wat uiteraard op termijn gaat gebeuren, maar God bepaalt dat).
God wil dat iedereen tot geloof komt en zich bekeert. Dat laatste is bv. niet te vinden in new-age en veel oosterse religies, je hebt daar een god voor jezelf. Als je bv. de oude profeten lees, dan zie heel vaak dat ze oproepen tot bekering en berouw, bv Jona in Ninev� (een stad in wat nu Irak is, geloof ik van +- 600.000 inwoners), Jeremia, Hosea, etc.

De liefde van Jezus is in geen enkel andere religie terug te vinden.
Jezus is juist naar deze wereld gekomen omdat juist satan macht over deze wereld heeft; wij zijn misleid door hem en de consequenties zien we om ons heen. (Waarom hebben we dan hoop op een paradijs als dit al het paradijs zou zijn?; m.a.w. als dit een plek was waar de duivel geen macht heeft)

Jezus zegt dat hij de Weg is en dat degenen die zich bekeren tot Hem uit de macht van de duivel wordt gered. Hij is het middel tot verzoening, net zoals vroeger allerlei schapen werden geoffered als verzoenmiddel (zie de Torah/wetten van Mozes), maar die schapen enzo moesten keer op keer geofferd worden, terwijl Jezus het perfecte offer is. God voorziet zelf in een offer (Jezus), net zoals hij Abraham voorzag in een offer toen Hij Abraham opdroeg zijn eigen zoon te offeren.

De profeten voor Jezus hebben zijn komst voorzegd, Johannes de Doper (Yahya) bereidde zijn komst voor, hijzelf heeft tijdens leven bewezen dat hij gezonden is door God door bv. doden op te wekken en zieken te genezen, door aan het kruis te sterven en tevens is Hij opgestaan. Ook nu nog leeft Hij dus. Dat is een groot verschil met andere religies: de stichters of boodschappers zijn gestorven, maar Jezus leeft!

In plaats van "erfzonde" spreek ikzelf liever van "erfneiging" tot gedrag dat je in disharmonie brengt met de schepping die je heeft voortgebracht, je verwijdert van wat wel de "Boom des Levens" wordt genoemd. Door dat gedrag bouwt zich een rekening op die je, vroeg of laat, zult moeten betalen. De Schepper int de rekening door het herstellen van de harmonie of het cree�ren van een geheel nieuwe orde (bijvoorbeeld ��n waarin de mens niet meer voorkomt). Het BEWUST, het willens en wetens doorgaan met je verkeerde gedrag, zo zou je dan kunnen zeggen, is het werk van de Satan (in jouzelf, de zonde die je bedrijft). Over wat dat "bewust" inhoudt valt nog uitvoerig te discussie�ren.

beste postp

de reden waarom ik tekeer ging is eigenlijk heel ssimpel. je hebt een stuk geschreven over de religie die de profeet Muhammed saws heeft gebracht. dat stukje kwam bij mij in het verkeerde keelgat. want ik heb (kijk maar even rond op deze forum)nooit iets verkeerds gezegd over het christendom. en als ik dat heb gedaan dan zal het wel in deze topic zijn na zo'n reactie van jou en van vradig. ik irriteerde me namelijk wezenloos aan de exclusiviteit die jullie hanteren. das waarom ik zio reageerde. ik heb altijd geroepen dat je theorie en praktijk moet scheiden. ook binnen jullie godsdienst. wat mij gewoon irriteert is dat jullie die scheding alleen bij jullie zijn en niet bij de religie islam. ik heb nooit beweerd dat de echte christendom al die religieuze oorlogen heeft veroorzaakt (want het christendom heeft veel op zijn kerfstok, dat weten jullie wel neem ik aan). ik kan zo roepen dat er extremistische christenen zijn. ze zijn er ook. kijk even naar een topic op deze forum. maar ik snij dat soort dingen niet aan omdak weet dat er scheiding is tussen T EN P. wat mij nu wel verbaasd is dat ondanks mijn stuk over islam, schuif jij het af op de geleerden die zoiets zeggen. en niet op de islam. ik laat je een duidelijk stuk zien en jij schuift het af als een "interpretatie". waarom doe ik dat niet bij jullie postp?ik kan toch ook zeggen dat wat jullie hanteren een andere interpretatie is van het christendom en dat de meeste toch liever een extremisctische visie nodig hebben?een vb is de KKK. waar denk je dat die uit handelen?ik roep toch ook niet dingen als, "ja ik zie dat de christenen de neiging hebben toch meer die kant op willen gaan".ik ZIE het wel. maar ik zeg het niet. jij zegt dat je in islamitische landen hebt getoerd. ik woon in een seculier land waar veel christenen in wonen. kerken om me heen. en alle toeters en bellen. dus ja, als jij zegt dat jij hebt gezien wat de islam is, ik heb gezien wat het christendom is. het gekke is, heb ik hier in dit land mijn islam gevonden.

hte spijt me als ik je heb aangeallen of wat dan ook. was niet mn bedoeling, maar jij moet ook even terugkijken naar de dingen die je zei. je hebt een korte alinea gemaakt van wat voor religie islam is. je liet het overkomen alsof het alleen om macht is en om het zwaard. lees eens even wat je zei Postp. en lees ook wat je zei over het godsbeeld. en lees daarbij ook wat je zei aan het begin van je reactie. je zei namelijk dat je niet zal gaan bewijzen dat het christendom de ware religie is. nou, sorry. maar dat is alles wat je hebt gedaan in je post..begrijp je nu mn reactie?ik heb rspect voor jouw geloof. maar ik zag een gebrek aan respect in jouw post. missch bedoelde je het niet zo, maar dat kan ik niet ruiken. ik lees alleen en reageer erop.

en nee, mijn reactie was niet oog om oog tand om tand. is best een rare opmerking van jou..maar goed. en weet je waarom ik jouw argumenten niet aanpak?om bovenstaande reden. ik heb respect voor het feit dat JIJ daarin gelooft. ik geloof dit en jij geloofd dat. je kunt elkaar niet met argumenten overtuigen, want dan zijn we hier nog als we 80 zijn. het is namelijk een geloof. in je hart.

wat ik wel even heel snel kwijt wil aan jou vradig en anderen is dat als er een moslim hier roept dat een niet-moslim het hellevuur in gaat (waar ik het niet mee eens ben omdak denk dat Allah dat beslist, wij weten het niet) jullie boven op hem of haar springen en dingen roepen als onrechtvaardigheid etc. maar waarom concludeer ik nu uit jullie post dat tenzij je niet in Jezus kruiziging geloofd, je onder de macht van stan staat en dus de hel in gaat?humm..vind dat wel raar. is niet anders dan wat een moslim zou kunen roepen. maar dan als je niet in Muhammed saws geloofd. begrijpen jullie wak beodel met exclusiviteit.

oh ja, je had het over dat op deze forum en weet ik niet waar liever de mujahidien strijkreet wordt gehoord. nou, ik en een heleboel met mij horen die liever niet. zoals de Profeet Muhammed. je roept eerlijk gezegd dingen overhem die niet altijd kloppen. ik geloof in Jezus zijn boodschap, maar ook in die van Muhammed saws. en van Mozes, en van Adam etc etc. ik geloof dat ze ieder een aparte unieke doch het zelfde boodschap hadden. en Profeet Muhammed saws was vredelievend. ik weet niet of je het verhaal kent, maar hij ging 13 jaar gebukt onder onderdrukking en uitbuiting, boycotting en armoede en achtervolging. hij werd bestenigd en werd vreselijk behandeld,maar hij deed niks terug.hij geloofde niet in geweld. er werden mensen vermoord omdat ze monothestisch waren. het onrecht werd zo groot dat Allah Muhammed saws de toestemming gaf zichzelf te verdedigen, let wel:verdedigen.geen aanval beginen en geen oorlog beginnen,Muhammed was niet voor oorlog, maar hij moest zichzelf en zijn volk wel verdedigen. MAAR onder voorwaarde.tijdens zijn verdediging mocht hij geen bomen, kinderen, vrouwen, dieren, ouderen, biddende mensen of het nou moslims of geen moslims waren, ongewapenden en degenen die niet aanvielen, aanraken. dus met andere woorden. pas als iemand rechtstreeks naar hem toekwam met het zwaard om hem neer te slaan, mocht hij dus als het ware zichzelf vrededigen. thats it.

wat ik jammer vind is dat er veel onauthentieke boeken in omloop zijn ove het kevensloop van onze profeet saws. ik lees sowieso geen onauthentieke boeken meer. ze geven niet het correcte beeld van onze profeet. de profeet bijv verbood het tenstrengste om een kerk of synagoge te vernietigen. hij had een buurman die een jood was en hij was daar zeer goed bevriend mee. hij was heel streng met het feit dat de andersgelovgen met rust moesten worden gelaten en dat niemand ze kwaad moest doen.

over liefde. Profeet saws heeft zelf gezegd dat als jij niet voor een ander wenst wat je voor jezelf wenst, je geen ware gelovige bent. hij zei dat als je niet lief voor de dieren, kinderen, wezen, armen en minderheden bent, je eigenlijk geen geloof in je hart hebt. hij zag een keer dat een babyvogel uit het nestje van haar moeder werd gehaald. hij keurde dat af en zette eigenhandig het vogeltje weer terug.hij bevrijdde de slaven. voedde de armen. en hielp de wezen. hij verdedigede de minderheden, vooral de joden en christenen omdat hij hen zijn broeders noemden vanege het feit dat ze allen in Abraham geloofden. hij trouwde zelfs met een christelijke vrouw en zij bleef haar geloof behoudne. hij legde haar niet op zich te bekeren. etc etc.

Jezus zijn woorden geloof ik ook in, ik zie het gewoon als 1 lijn. Mozes heeft bijna hetzelfde leven geleid als Muhammed. dus waarom wel in mozes geloven terwijl hij anders was dan jezus maar niet in muhammed saws?begrijpen je?alle profeten hebben een pure monotheistische boodschap gebracht, namelijk dat er maar 1 God is engeen deelgenoten heeft. en de liefde die ik ervaar in dit leven heb ik puur en echt alleen puur aan AL hun boodschppen te danken. met name aan die van onze lieve profeet saws, vanwege het simpele feit dak zijn helebiografie heb en de talloze hadith. profeet saws sprak over Jezus asl zijn broeder. Hij had veel respect voor hem en voor mozes en yahya etc etc. je kan pas echt iets zeggen over de liefde in de islam als je ht daadwerkelijk beleefd. echt. en de zuivere islam hebt gekend. en niet wat een toch redelijk klein groepje uitvoert, wat blijkbaar in een tijd van onderdrukiing veel invloed kan uiitoefenen. das een sociologisch vershijnsel.in een tijd van woede en onderdrukking wordt de groep gevolgd die zulke dingen roept. zie je ook onder de christenen en de joden. voor de chrsitenen, neem even een kijke in turkije en voor de joden, neem even een kijkje in israel.

en je zei dat de tekst die ik je stuurde "christelijke"kenmerken bevatte. das wat ik nou bedoel met exclusiviteit. waarom onderschrijf je een vredelievede islamitsche tekst, alleen maar omdat het vredelievend is, als christelijk?waarom kun je het gewoon niet zien als islamitisch?is het nou zo moeilijk om de islam te zien als vredelievend?das nou precies het punt dat mij dus zo deed reageren. misschien bedoel je het niet zo, maar het neigt het als een soort van superieuriteit of alleenrecht in het christedom om vredelieven te zijn. deze gelleerden hebben vanuit de islam gehandeld en niet via het christendom.

en je zie ook wat over andere koranteksten in de koran. ik kan met volle overtuiging zeggen dat ieder vers een reden van openabring had. en als je die redeb erbij hebt gehouden zul je die "andere"koranteksten waar je het over hebt och anders zien. en trouwens, de bijbel kent genoeg zulke "andere" verzen.

gr

 

hallo postp

dank voor je post. maar toch zitten er een paar misvattingen van jou van mij in je post. de koran moet je bergijpen in zn context en reden van openabring. ik druis helemaa niet in tegen de verzen van de koran als ik christelijk vriendinnen heb. juist niet. heb je mn beweringen over de buurman van de profeet wel gelezen. zijn vrouw was nota bene een christen. dus nee, ik neem geen risico. ik leef gewoon volgens de JUISTE islamitische principes.en niet vokgens een stroming.de vers waar jij het over hebt heeft een hele andere betkenis dan dat jij denkt. ieder vers in ieder releigieus boek moet je namelijk via de context uitleggen. geldt ook voor de bijbel. want immers, Jezus heeft mensen die scheiden en dan hertrouwen duidelijk gezegd dat dat gelijk gesteld kan worden aan overspel, omdat trouwen voor het leven is,mag je dus niet scheiden of hertrouwen. dat staat er duidelijk in.maar ik heb dat toen ik dat bestudeerde niet hier geplaatst als tegenargument wanneer de islam op een punt in een koranvers wordt aangevallen, omdat ik niet hetzelfde wil doen. ik weet namelijk dat alles in een bep context uitgelgd moet worden.

dat er hier exlcusiviteit volgens jou op deze forum heerst dan hoef jij toch niet hetzelfde te doen?ik kan hier eigenlijk ook die bewering van oog om oog gebruiken...nee, laat maar. doe ik niet. ill forgive you.

wat de kkk betreft, ik heb duidelijk gezegd dak weet dat t christendom zulke dingen niet predikt, maar dat een groep dat doet. ik kan dat onderscheid zien. waarom zien jullie die onderscheid niet bij ons?en ik ben echt niet de enige op deze forum die zich afzet tegen gweld. kijk je wel goed rond?ik ben eegn uitzondering maar ik hoor tot een miljarden menigte die zo denkt. waar denk je dak die fatwa vandaan had boven??wat jou zo doet denken is puur wak boven in mn post zei, een sociologisch verschijnsel. een klein groepje is nu vaak op tv. door de onderdrukking en woede kan zo'n groep aanhang krijgen. waardoor dat het enige is wat je hoort tegenwoordig. er zijn genoeg islamic voices die iets anders naar voren brengen. maar zoals altijd, kiest de normale mens toch meer voor sensatie en wordt zo'n vredelievende boodschap afgeschoven naar de zijkant. is een socio-psychologisch verschijnsel. dat weet je best.

en binnen de islam kan men ook heel goed verlossing vinden. je zei boven dit:Maar nu de mensen die er van doordrongen zijn dat ze naar de
maatstaven van God en van hun religie verloren zijn omdat ze ernstig
gezondigd hebben en daar ook aan vast zitten, voor hen is de boodschap
van het Evangelie en van het plaatsvervangend sterven van Jezus het
allerbeste nieuws dat denkbaar is.

deze mensen hebben hun heil ook binnen de islam gevonden. Allah 9heb ik ook tegen vradig gezegd) wacht met smart totdat zijn gelovigen zich tot hem keren met berouw. al zijn de zondes zo veel als de schuim van de zee, zal Allah zijn gelovige vergeven wanneer hij simpelweg om vergeving vraagt vanuit het hart. das al een garantie dat zijn zondes vergeven zijn. daar hoeft niemand voor aan het kruis te sterven volgens de islam. Allah is zo groot en zo vegevingsgezind dat je uit 1 oprechte daad die je verricht in je hele leven vergeven kan worden. ken je het verhaal van de zeer vrome vrouw die een katje heeft mishandeld en van de zeer zondige man die een hond water heeft gegeven?raad eens wie de geur van het Pradijs ruikt?de laatste.puur en alleen omdat hij uit barmhartig heid een hond water heeft gegeven. dit en het verhaal van de schuim van de zee zijn echte verhalen in de islam. ik verzin ze niet. deze verhalen en hadiths tonen de vregevingsgezindheid en de verlossing van Allah die Hij biedt. simpel en alleen omdat iemand naar Hem keert en vergeving vraagt uit het hart. dus ja..

ik denk dat we van mening verschillen op basis van het feit dat Muhamed niet in de lijn van de profeten staat. vanwege het hele verhaal van ismael en isaac. wegens herhaldelijke discussies met christenen weet ik uit ervating dat dit een verloren discussie is. dus zal ik het er alleen maar bij houden dat Muhammed saws wel in de lijn der profeten staat naar mijn geloof en idee.

wat betreft het zondige karakter waar jij het over had van de profeten: in de bijbel (OT om precies te zijn) staan een paar idd zondige uitspraken over onze profeten. je moet weten dat wij in de islam deze vreselijke zondes die het OT beweerd dat de profeten hebben verricht niet erkennen. wij geloven dat de profeten vrij waren van zondes. dus zij verschillen totaal niet van profeet ISA (jezus). heb je wel een biografie van Profeet Muhammed saws gelezen?en weet je wel wat wij geloven over de andere profeten?wij zijn geleerd alle profeteb als gelijke te zien en als pure personen.waarom 1 ervan utikiezen?dat doet onrecht aan een ander. en als zoals jullie beweren de overige profeten zo zondig waren, dan moet ik toch even zeggen dat Jezus wel uit die "zondige" profeten voortkomt aan de hand van de lijn van zijn moeder Maria.

ja idd, ik kan moelijk bep uitsprkane over jezus van christenen serieus nemen. want ik geloof dat allemaal namelijk niet. verlossing is echt wel degelijk aanwezig in onze religie. verbaas me nog steeds dat mensen dat niet weten.

wat betreft het Woord van God wat jij noemde en wat volgens jou staat in de koran. ik heb de reden van openabring van dat vers. en wat er bedoeld wordt met het Woord van god is puur en alleen het woord: WEES! wat Allah had gestuurd als command met Jibriel om in te blazen in Maria's buik. jij hebt dit zeker van een vertaling. ik herken het. maar ik llees de koran in het arabisch en ik heb een bijna correcte vertaling in het NL. en het zegt toch ietsjes anders dan wat jij hierboven zegt. het Woord war dar over gesproeken wordt si hetzelfde woord wat Allah aan Adam heeft gegeven. namelijk: WWES!/BE! en Adam en jezus waren geschapen. zij allebei waren namelijk zonder vader geschapen en Adam zelfs zonder moeder.das de uitleg van HET Woord van God in de koran. heel simpel. de koran is wat dat betreft het Woord van Allah. de injiel en torah ook in hun oorspronkelijke vorm.

ik wil zelf ook vrede tussen de islam en christendom en samen met mij een heleboel. het zal je verbazen hoeveel het er zijn. weet je hoe je vrede kan creeren?door niet over de verschillen in religies te praten. want die zijn er nou eenmaal. fundamentele principes. fundamentele verschillen. dus waarom niet ophouden met praten erover en gewoon naast elkaar leven?en nee, ik relativeer hier geen koranvers. dit is wat de profeet deed. hij had ook vrienden die jood of christen waren. het zal je verbazen hoe hij leefde. en hoe bep koranverzen geinterpreteerd moeten worden

gr

haha, ja ik werk achter een pc vandaar. ik zelf vind het weer erg jammer dat de bijbel weer een totaal andere lezing geeft wat jezus en muhammed saws betreft. mar das wat ik bedoelde met fundamnetele verschillen. daar zullen we nooit uitkomen. als dat wel zo was dan zouden er geen veschillende religies zijn. en dit verschil houdt mij er zeker ook niet van tegen om goed met christenen en andersgelovigen om te gaan. waarom ik begonnen ben met christenen is puur vanwege het feit dat er dit vers in de koran staat:��En jij zult diegenen die zeggen �Wij zijn Christenen� het vriendschappelijkst vinden jegens de gelovigen. Dat is omdat er onder hen priesters en monniken zijn en omdat zij niet hoogmoedig zijn.� (5:82)

het beste is idd om zo goed mogelijk naast elkaar te leven.en niet iedere keer in dialoog gaan over verschillen. er zijn grotere en ergere dinge gaande op deze wereld. denk dat die onze hulp nodig hebben.

gr

dag postp en alzukar

misschien dat jullie deze link wel interessant vinden. sluit aan bij wat ik probeer te zeggen de hele tijd. bekijk de twee grote teksten die in dit betreffende pagina gedrukt staan.

http://www.islamicuniversity.nl/nl/showarticleinfo.asp?id=61 1

gr

Nader kennis maken dus; Wie heeft een voorstel?