Israel had het Hezbollah draaiboek al jaren klaar liggen!!!

Iedereen was er al bang voor maar onderstaand overzicht maakt het wel duidelijk. Het ging natuurlijk helemaal niet om die twee militairen.

Hoe bedoel je buiten proportie!

Libanezen joggen op de boulevard van Beiroet terwijl in het zuiden van de stad de ravage van ingeslagen bommen te zien is. Foto�s AFP, AP

De Isra�lische legerleiding waarschuwde voor het gevaar van Hezbollah. De plannen voor een aanval lagen dan ook al tijden klaar. Nu was de tijd pas rijp.

Door Oscar Garschagen NRC/Next

De Isra�lische generaals wachtten al een jaar of drie op een kans om opnieuw ten strijde te trekken in Libanon. Jarenlange opgebouwde frustraties over de onwil van politiek en media om de dreiging te onderkennen, het affront van twee ontvoeringen in ��n maand en het verband tussen Hezbollah en de Palestijnse Hamas vormden, zoals politicoloog Ari Shavit het omschreef, �een driedubbele stoomwals�. Premier Olmert en minister van Defensie Peretz waren vorige week woensdag binnen een halve dag overtuigd door de voltallige legerleiding, die de plannen en scenario�s al had klaarliggen.

De derde grote Isra�lische campagne in Libanon in bijna dertig jaar richt zich ditmaal niet tegen de PLO zoals in 1978 of in 1982, maar tegen Hezbollah. �Natuurlijk is deze situatie onhoudbaar, het komt vroeg of laat tot een nieuwe en veel riskantere confrontatie�, zei generaal-majoor Gaby Ashkenazy, plaatsvervangend opperbevelhebber, een jaar geleden al in een informeel gesprek.

Dat gesprek vond plaats in de kibboets Misgav Am, aan de grens met Libanon en Syri�. Hier kregen tot voor kort toeristen uit de hele wereld nog tekst en uitleg over de eerdere Isra�lische campagnes (1978 en 1982-2000) in Libanon. De verlaten legerpost en een bunker dienden als fotografisch decor, terwijl de stellingen van Hezbollah op ongeveer een halve kilometer afstand zichtbaar waren.

Dat was ongevaarlijk, maar generaal-majoor Ashkenazy vond dit toen al �bizar, en ook typisch Isra�lisch�. Hij vond de Hezbollah-stellingen zo dichtbij levensgevaarlijk en militair riskant, want �we hebben geen tijd en geen diepte om adequaat te reageren�.

Hij vertelde over de ontvoering van drie soldaten in oktober 2000, kort na het vertrek van het Isra�lische leger uit Libanon, over de tientallen pogingen tot ontvoering, over voortdurende beschietingen en de periodieke schermutselingen die in de afgelopen jaren aan 25 soldaten en burgers het leven heeft gekost. En natuurlijk over het onvermogen van de internationale gemeenschap die sinds 1978 tracht met resoluties, diplomatie en blauwhelmen de vrede in dit gebied te bewaren. De officier voorspelde dat Hezbollah een keer zou profiteren van �de grootste vijand van ieder leger in een sector waar het ogenschijnlijk rustig is: routine�.

De generaal: �Hezbollah wachtte op een nieuwe kans om soldaten te ontvoeren. Nasrallah [leider Hezbollah, red.] zegt het steeds zelf en wij nemen zijn speeches zeer serieus.�

Op de vraag of hij bedoelde dat de regering bewust de andere kant opkijkt, antwoordde hij schouderophalend: �Sommigen hebben van de Operatie Vrede voor Galilea een trauma opgelopen, anderen willen het gewoon niet zien of denken dat Hezbollah opeens een gewone politieke beweging is geworden. Weer anderen zijn in de ban van de Palestijnse kwestie.� Hij doelde op Ariel Sharon, die toen nog premier was.

Sharon beschouwde een nieuw offensief in Libanon als �een rode lijn die niet nog eens overgestoken kon worden� (zoals geciteerd in de krant Ha�aretz). Sharon was als minister van Defensie verantwoordelijk voor de inval in Libanon in 1982, het begin van een bezetting die aan 18.000 Libanezen en Palestijnen en 1.000 Isra�li�rs het leven kostte en honderdduizenden op de vlucht dreef. Daar kwam bij dat de meeste politici en de media dachten dat de legertop de dreiging van Hezbollah overdreef om bezuinigingen te dwarsbomen.

Wat onder Sharon om historische redenen niet mogelijk was, blijkt nu onder de nieuwe premier Olmert en de nieuwe minister van Defensie Peretz wel mogelijk. Twee vernederende ontvoeringen in ��n maand waren voor de legertop onacceptabel. Bovendien had Hezbollah in zuidelijk Libanon een groot arsenaal aan raketten en wapens opgebouwd. De Isra�lische inlichtingendiensten beschikken in Libanon al sinds de eerste acties tegen de PLO in 1968 over een uitgebreid netwerk aan informanten, vooral in christelijke en druzische gemeenschappen.

In korte tijd zijn de gekidnapte soldaten naar de achtergrond gedrongen. Het cre�ren van een veiligheidszone, de ontwapening van Hezbollah en de stationering van het Libanese leger in het zuiden hebben prioriteit gekregen. Isra�l heeft de inzet verhoogd: regimeverandering in Libanon. De vraag is of dat kan met aanhoudende luchtaanvallen. Geen enkele generaal, geen enkele woordvoerder wil of kan daar een antwoord op geven. �De luchtmacht heeft nog niet gepiekt�, is het antwoord.

Een grondinvasie, het staat volgens de Isra�lische media al in het script van de generale staf, lijkt de volgende stap te zijn. Topofficieren praten daarover al hardop. Zware luchtaanvallen in Libanon zijn namelijk altijd gevolgd door grondoperaties.

Het probleem vanuit Isra�lisch perspectief is niet militair van karakter, maar politiek en psychologisch. Voor generaties Isra�li�rs is Libanon �een mini-Vietnam�, de bezetting van 1982 tot 2000 was aanleiding voor grote demonstraties, het leidde tot de bloei van de vredesbeweging, zeker na Sabra en Shatilla, de kampen waar Libanese Falangisten 2.000 Palestijnen en Libanese moslims vermoordden terwijl het Isra�lische leger afzijdig bleef.

Het grote verschil met 1982 en 1987 is dat de tegenstanders nu shi�itische moslims zijn van Hezbollah, dat in woord en daad de oprichting van een islamitische staat in heel Palestina nastreeft. Nog een verschil is dat president Bush premier Olmert openlijk steunt en er niet over peinst om aan �this sh*t�� nu al een einde te maken. Olmert heeft naar beproefd recept aansluiting gezocht bij de Amerikaans �war on terror� . De Isra�lische generaals, onder leiding van luchtmachtofficier Dan Halutz, kunnen voorlopig hun gang gaan.

Bron: ditkannietwaarzijn.nl