Islaam.nl Forum

Ammar ibn Yasir 
(radialahoe 'anh)
Een man van het Paradijs!
(deel 1)

Waarom zeggen we 'als' en waarom maken we dat voorbehoud terwijl de familie van Yasir daadwerkelijk tot de bewoners van het Paradijs behoort? De Boodschapper van Allah  probeerde hen niet slechts gerust te stellen toen hij zei", : 
 "Wees geduldig, Oh familie van Yasir. Waarlijk, jullie ontmoetingsplaats zal in het Paradijs zijn."
Hij  stelde een feit dat hij kende vast en herhaalde een waarheid die hij had opgemerkt.

De vader van Ammar, Yasir Ibn Amr, had zijn woonplaats in Jemen verlaten om ��n van zijn broers te zoeken. In Mekka vond hij een aantrekkelijke plaats, dus hij vestigde zich daar en sloot een verbond met Aboe Hoedhaifah Ibn Al-Moeghirah, die hem huwde met ��n van zijn slavinnen, Soemaiyah Bint Chayat. Uit dit gezegende huwelijk schonk Allah  de ouders een zoon, Ammar.
Zij sloten zich al vroeg aan bij de Islam, zoals de rechtschapenen die geleid werden door Allah  . En, ook net zoals de vroege rechtschapen Moslims, kregen zij hun deel van de vervolgingen en verschrikking van de Qoeraish.

De Qoeraish wachten de gelovigen altijd op om hen aan te vallen. Als de gelovigen tot de voorname en nobele mensen uit hun gemeenschap behoorden, achtervolgden de Qoeraish hen met bedreigingen. Aboe Jahl ging dan naar ��n van de gelovigen toe en zei hem: "Jij hebt de religie van je voorvaderen verlaten en zij waren beter dan jij. We zullen je karakter vernietigen, je eer vernederen, je handel verminderen en je geld verkwisten." Daarna begonnen ze een verhitte mentale oorlog tegen hem.

Als de gelovigen tot de zwakken, armen of slaven van Mekka behoorden, dan brandmerkten de Qoeraish hen met het vuur van de vervolging.

De familie van Yasir behoorde tot die klasse. Het bevel tot hun vervolging werd aan Bani Machzoem gegeven. Zij namen hen allemaal -  Yasir, Soemaiyah en Ammar - mee naar de hete woestijn van Mekka, waar ze verschillene soorten martelingen over  hen uitstortten. Soemaiyah's deel van die folteringen was enorm en afschuwelijk. 

We zullen nu niet verder over haar uitweiden, omdat we - als Allah  het wil - een andere ontmoeting met haar en anderen zoals zij tijdens die onvergetelijke dagen zullen hebben, om te spreken over de genade van opoffering en de roem van haar standvastigheid. Het is voldoende om nu zonder overdrijving, te vermelden dat Soemaiyah, de martelares, heldhaftig stand hield op die dag, die haar voor de gehele mensheid een eeuwigheid gaf. Haar houding maakte haar tot een geweldige moeder voor de gelovigen van alle tijden en voor de eerbare mensen van alle tijden.

De Boodschapper van Allah   ging altijd naar de plaats waar hij wist dat de familie van Yasir werd gemarteld. Hij had in die tijd geen enkele mogelijkheid om verzet te bieden of hen te beschermen. 
Dit was Allah 's wil, omdat het nieuwe geloof - het geloof van Ibhamien Al Hanief (Abraham de Zuivere) - dat aan Mohammed  was geopenbaard, geen oppervlakkige en voorbijgaande hervormingsbeweging was. Het was een manier van het leven voor de gehele mensheid van gelovigen, die tezamen met de religie ook haar gehele geschiedenis van heldhaftigheid, opofferingen en gevaren erfden. Deze overvloedige nobele opofferingen zijn het cement en de basis die een eeuwigdurende standvastigheid en onsterfelijkheid aan het geloof geven. Het is de geur die de harten van de gelovigen vult met trouw, vreugde en geluk. Het is de vuurtoren die de toekomstige generaties leidt naar de werkelijkheid van de religie, naar haar waarheid en grootheid.

Daarom moest de Islam zijn offers brengen en zijn slachtoffers hebben. De betekenis daarvan wordt voor de Moslims ge�llustreerd en belicht in meerdere ayaat van de Quraan. Allah  zegt: 

"Denken de mensen dat zij (met rust) zullen worden gelaten, alleen omdat zij zeggen: "Wij geloven" zonder dat zij zullen worden beproefd? "
(Quraan Al-Ankaboet 29:2)

"Denkt gij, dat gij het paradijs moogt binnengaan, terwijl Allah degenen uwer die strijden en standvastig zijn nog niet heeft onderscheiden?" 
(Quraan Al-Imraan 3:142)

"Wij beproefden degenen die v��r hen waren. Daarom zal Allah ook hen die waarachtig zijn, onderscheiden en de leugenaars kenbaar maken. "
(Quraan Al-Ankaboet 29:3)

"Denkt gij, dat gij met rust zoudt worden gelaten terwijl Allah diegenen uwer nog niet heeft onderscheiden die (voor Hem) strijden en niemand buiten Allah en Zijn boodschapper en de gelovigen tot boezemvriend nemen? -Allah is goed op de hoogte van hetgeen gij doet. "
Quraan Tauwbah 9:16)

"Allah is niet zo dat Hij de gelovigen in de toestand laat waarin zij verkeren, totdat Hij de kwaden van de goeden scheidt.."
(Quraan Al-Imraan 3: 179)

Dat is de waarheid. Dit was de manier waarop de Quraan zijn Boodschappers en nageslacht leerde dat opoffering de kern is van geloof en dat het verzet tegen onrechtvaardige, onderdrukkende krachten met standvastigheid, geduld en volharding moet gebeuren, welkde de beste en de meeste verheven deugden van het geloof vormen.

Daarom moest deze religie van Allah  zichzelf ondersteunen en zuiveren met offers. Toen zij haar basis vastlegde en haar grondbeginselen vaststelde en haar gebruiken en voorbeelden aangaf. Doordat ze deze grootse opdracht uitvoerden werd een aantal van haar volgelingen, verdedigers en rechtschapen mensen uitverkoren en voorname rolmodellen en verheven voorbeeld te zijn voor de toekomstige gelovigen.

Soemaiyah, Yasir en Ammar behoorden tot deze voorname en gezegende groep, uitverkoren door het lot  van de Islam om hun offers, standvastigheid en volharding te maken tot een bewijs van de grootheid en onsterfelijkheid van de Islam.

Ze zeiden dat de Boodschapper van Allah  elke dag Yasir's familie toeging om hun vastberadenheid en heldenmoed te prijzen. Zijn grote hart liep over van medeleven en goedheid wanneer hij zag dat ze zo zwaar werden gemarteld. Toen hij op een dag naar hen op zoek was, riep Ammar tegen hem:
"O Boodschapper van Allah , we lijden ondere extreme martelingen."
De Boodschapper van Allah  zei tegen hem: 

"Wees geduldig, Aboe Yaqdhan, weest geduldig, o familie van Yasir.
Voorwaar, jullie ontmoetingsplaats zal in het Paradijs zijn."

Ammar's metgezellen beschreven de martelingen die hem werden aangedaan in vele van hun verslagen. Amr ibn Al-Hakam zei bijvoorbeeld: "Ammar werd zoveel gemarteld dat hij niet meer wist wat hij zei."
Amr ibn Maimoen zei: "De afgodendienaren schroeiden Ammar Ibn Yasir met vuur en wanneer de Boodschapper van Allah  bij hem kwam, liet hij zijn hand over Yasir's hoofd en zei:

"Oh vuur, wees koel en vredig voor Ammar, zoals je koel en vredig voor Ibrahiem ('alahie salaat wa salaam) was."

Ondanks die overweldigende verschrikkingen, werd Ammar's geest niet overwonnen, hoewel zijn rug overladen werd en het uiterste van zijn krachten gevergd werd.

Ammar voelde zich niet volslagen te gronde gericht, behalve op de dag dat zijn beulen al hun misdadige en onrechtvaardige duivelskunsten gebruikten. Ze schroeiden zijn huid met vuur, legden hem op het hete zand van de woestijn onder gloeiende stenen, duwden hem onder water totdat hij nauwelijks meer adem had en zijn wonden ontveld waren. Op die dag, toen hij buiten bewustzijn raakte door al dat gruwelijke, zeiden ze tegen hem: "Zeg iets goeds over onze goden." Ze bleven dingen zeggen die hij herhaalde zonder zich bewust te zijn van wat hij zei.

Toen hij weer enigszins bij kennis kwam nadat hij door hun martelingen was flauwgevallen, herinnerde hij zich wat hij had gezegd en hij werd er kwaad over. Deze vergissing werd zo werkelijk voor hem dat hij het begon te zien als een onvergeefelijke zonde die niet kon worden goedgemaakt. Binnen een paar minuten liet zijn schuldgevoel hem zo erg lijden dat de martelingen van de afgodendienaren hem een zegening en balsem leken.

Als hij een paar uur zou zijn overgeleverd aan zulke gevoelens, zouden zij hem vernietigd hebben. Hij doorstond de vreselijke pijnen van het lichaam, omdat zijn geest verheven was, maar nu hij dacht dat de nederlaag zijn geest had bereikt, werd hij overladen met zorgen en angst voor de dood en vernietiging. Maar de Almachtige Allah wilde dat de laatste opwindende sc�ne tot een waardig eind zou komen. Een engel strekte zijn gezegende rechterhand uit, pakte de hand van Ammar en riep tegen hem: "Sta op, oh held! Er is geen schuld of schaamte voor jou".

Toen de Boodschapper van Allah  hem tegenkwam, vond hij hem huilend. Hij veegde diens tranen weg en zei tegen Ammar:

"De afgodendienaren hebben je vastgepakt, je hoofd onder water geduwd en jj hebt zulke dingen gezegd? "

Ammar antwoorde hem, nog steeds in tranen:
"Ja, o Boodschapper van Allah "

De Boodschapper van Allah  zei toen met een glimlacht: 
"Als ze het nog eens doen, zeg dan weer hetzelfde."

Toen reciteerde hij het glorieuze vers uit de Quraan:

".. - behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden - ......"
(Quraan An- Nahl  16:106) 

Ammar was gerustgesteld, hij voelde geen pijn meer wanneer ze hem straften en hij maakte zich er niet langer druk over.

Zijn geest overwon en zijn geloof overwon. De Quraan nam deze gezegende zaak op, zodat wat moest gebeuren, gebeurde.

Ammar bleef onwrikbaar tot zijn foleraars uitgeput waren en ze afdropen, zich overgevend aan zijn vastberadenheid.

Schrijver	Bericht Onderwerp delen via Sociale media Printbare versie Delicious Digg Facebook Furl Google Boomarks Google Buzz MySpace Newsvine reddit StumbleUpon Vertalen Twitter Windows Live Yahoo Bookmarks Onderwerp Zoeken Opties Post Reply New Topic
taqwaa Gebruikers Profiel Verzend prive bericht Zoek berichten van leden Bezoek de website van deze gebruiker Toevoegen aan adresboek Senior Member Lid geworden: 04 februari 2005 Locatie: Nederland Online status: Offline Berichten: 2036	Plaatsingsopties Post Reply Quote taqwaa Rapporteer bericht Quote Reageer Onderwerp: ammar ibn yasir Geplaatst op: 17 september 2005 om 15:29
	Ammar ibn Yasir (radialahoe 'anh) Een man van het Paradijs! (deel 1) Waarom zeggen we 'als' en waarom maken we dat voorbehoud terwijl de familie van Yasir daadwerkelijk tot de bewoners van het Paradijs behoort? De Boodschapper van Allah probeerde hen niet slechts gerust te stellen toen hij zei", : "Wees geduldig, Oh familie van Yasir. Waarlijk, jullie ontmoetingsplaats zal in het Paradijs zijn." Hij stelde een feit dat hij kende vast en herhaalde een waarheid die hij had opgemerkt. De vader van Ammar, Yasir Ibn Amr, had zijn woonplaats in Jemen verlaten om ��n van zijn broers te zoeken. In Mekka vond hij een aantrekkelijke plaats, dus hij vestigde zich daar en sloot een verbond met Aboe Hoedhaifah Ibn Al-Moeghirah, die hem huwde met ��n van zijn slavinnen, Soemaiyah Bint Chayat. Uit dit gezegende huwelijk schonk Allah de ouders een zoon, Ammar. Zij sloten zich al vroeg aan bij de Islam, zoals de rechtschapenen die geleid werden door Allah . En, ook net zoals de vroege rechtschapen Moslims, kregen zij hun deel van de vervolgingen en verschrikking van de Qoeraish. De Qoeraish wachten de gelovigen altijd op om hen aan te vallen. Als de gelovigen tot de voorname en nobele mensen uit hun gemeenschap behoorden, achtervolgden de Qoeraish hen met bedreigingen. Aboe Jahl ging dan naar ��n van de gelovigen toe en zei hem: "Jij hebt de religie van je voorvaderen verlaten en zij waren beter dan jij. We zullen je karakter vernietigen, je eer vernederen, je handel verminderen en je geld verkwisten." Daarna begonnen ze een verhitte mentale oorlog tegen hem. Als de gelovigen tot de zwakken, armen of slaven van Mekka behoorden, dan brandmerkten de Qoeraish hen met het vuur van de vervolging. De familie van Yasir behoorde tot die klasse. Het bevel tot hun vervolging werd aan Bani Machzoem gegeven. Zij namen hen allemaal - Yasir, Soemaiyah en Ammar - mee naar de hete woestijn van Mekka, waar ze verschillene soorten martelingen over hen uitstortten. Soemaiyah's deel van die folteringen was enorm en afschuwelijk. We zullen nu niet verder over haar uitweiden, omdat we - als Allah het wil - een andere ontmoeting met haar en anderen zoals zij tijdens die onvergetelijke dagen zullen hebben, om te spreken over de genade van opoffering en de roem van haar standvastigheid. Het is voldoende om nu zonder overdrijving, te vermelden dat Soemaiyah, de martelares, heldhaftig stand hield op die dag, die haar voor de gehele mensheid een eeuwigheid gaf. Haar houding maakte haar tot een geweldige moeder voor de gelovigen van alle tijden en voor de eerbare mensen van alle tijden. De Boodschapper van Allah ging altijd naar de plaats waar hij wist dat de familie van Yasir werd gemarteld. Hij had in die tijd geen enkele mogelijkheid om verzet te bieden of hen te beschermen. Dit was Allah 's wil, omdat het nieuwe geloof - het geloof van Ibhamien Al Hanief (Abraham de Zuivere) - dat aan Mohammed was geopenbaard, geen oppervlakkige en voorbijgaande hervormingsbeweging was. Het was een manier van het leven voor de gehele mensheid van gelovigen, die tezamen met de religie ook haar gehele geschiedenis van heldhaftigheid, opofferingen en gevaren erfden. Deze overvloedige nobele opofferingen zijn het cement en de basis die een eeuwigdurende standvastigheid en onsterfelijkheid aan het geloof geven. Het is de geur die de harten van de gelovigen vult met trouw, vreugde en geluk. Het is de vuurtoren die de toekomstige generaties leidt naar de werkelijkheid van de religie, naar haar waarheid en grootheid. Daarom moest de Islam zijn offers brengen en zijn slachtoffers hebben. De betekenis daarvan wordt voor de Moslims ge�llustreerd en belicht in meerdere ayaat van de Quraan. Allah zegt: "Denken de mensen dat zij (met rust) zullen worden gelaten, alleen omdat zij zeggen: "Wij geloven" zonder dat zij zullen worden beproefd? " (Quraan Al-Ankaboet 29:2) *"Denkt gij, dat gij het paradijs moogt binnengaan, terwijl Allah degenen uwer die strijden en standvastig zijn nog niet heeft onderscheiden?"* (Quraan Al-Imraan 3:142) *"Wij beproefden degenen die v��r hen waren. Daarom zal Allah ook hen die waarachtig zijn, onderscheiden en de leugenaars kenbaar maken. "* (Quraan Al-Ankaboet 29:3) "Denkt gij, dat gij met rust zoudt worden gelaten terwijl Allah diegenen uwer nog niet heeft onderscheiden die (voor Hem) strijden en niemand buiten Allah en Zijn boodschapper en de gelovigen tot boezemvriend nemen? -Allah is goed op de hoogte van hetgeen gij doet. " Quraan Tauwbah 9:16) *"Allah is niet zo dat Hij de gelovigen in de toestand laat waarin zij verkeren, totdat Hij de kwaden van de goeden scheidt.."* (Quraan Al-Imraan 3: 179) Dat is de waarheid. Dit was de manier waarop de Quraan zijn Boodschappers en nageslacht leerde dat opoffering de kern is van geloof en dat het verzet tegen onrechtvaardige, onderdrukkende krachten met standvastigheid, geduld en volharding moet gebeuren, welkde de beste en de meeste verheven deugden van het geloof vormen. Daarom moest deze religie van Allah zichzelf ondersteunen en zuiveren met offers. Toen zij haar basis vastlegde en haar grondbeginselen vaststelde en haar gebruiken en voorbeelden aangaf. Doordat ze deze grootse opdracht uitvoerden werd een aantal van haar volgelingen, verdedigers en rechtschapen mensen uitverkoren en voorname rolmodellen en verheven voorbeeld te zijn voor de toekomstige gelovigen. Soemaiyah, Yasir en Ammar behoorden tot deze voorname en gezegende groep, uitverkoren door het lot van de Islam om hun offers, standvastigheid en volharding te maken tot een bewijs van de grootheid en onsterfelijkheid van de Islam. Ze zeiden dat de Boodschapper van Allah elke dag Yasir's familie toeging om hun vastberadenheid en heldenmoed te prijzen. Zijn grote hart liep over van medeleven en goedheid wanneer hij zag dat ze zo zwaar werden gemarteld. Toen hij op een dag naar hen op zoek was, riep Ammar tegen hem: "O Boodschapper van Allah , we lijden ondere extreme martelingen." De Boodschapper van Allah zei tegen hem: "Wees geduldig, Aboe Yaqdhan, weest geduldig, o familie van Yasir. Voorwaar, jullie ontmoetingsplaats zal in het Paradijs zijn." Ammar's metgezellen beschreven de martelingen die hem werden aangedaan in vele van hun verslagen. Amr ibn Al-Hakam zei bijvoorbeeld: "Ammar werd zoveel gemarteld dat hij niet meer wist wat hij zei." Amr ibn Maimoen zei: "De afgodendienaren schroeiden Ammar Ibn Yasir met vuur en wanneer de Boodschapper van Allah bij hem kwam, liet hij zijn hand over Yasir's hoofd en zei: "Oh vuur, wees koel en vredig voor Ammar, zoals je koel en vredig voor Ibrahiem ('alahie salaat wa salaam) was." Ondanks die overweldigende verschrikkingen, werd Ammar's geest niet overwonnen, hoewel zijn rug overladen werd en het uiterste van zijn krachten gevergd werd. Ammar voelde zich niet volslagen te gronde gericht, behalve op de dag dat zijn beulen al hun misdadige en onrechtvaardige duivelskunsten gebruikten. Ze schroeiden zijn huid met vuur, legden hem op het hete zand van de woestijn onder gloeiende stenen, duwden hem onder water totdat hij nauwelijks meer adem had en zijn wonden ontveld waren. Op die dag, toen hij buiten bewustzijn raakte door al dat gruwelijke, zeiden ze tegen hem: "Zeg iets goeds over onze goden." Ze bleven dingen zeggen die hij herhaalde zonder zich bewust te zijn van wat hij zei. Toen hij weer enigszins bij kennis kwam nadat hij door hun martelingen was flauwgevallen, herinnerde hij zich wat hij had gezegd en hij werd er kwaad over. Deze vergissing werd zo werkelijk voor hem dat hij het begon te zien als een onvergeefelijke zonde die niet kon worden goedgemaakt. Binnen een paar minuten liet zijn schuldgevoel hem zo erg lijden dat de martelingen van de afgodendienaren hem een zegening en balsem leken. Als hij een paar uur zou zijn overgeleverd aan zulke gevoelens, zouden zij hem vernietigd hebben. Hij doorstond de vreselijke pijnen van het lichaam, omdat zijn geest verheven was, maar nu hij dacht dat de nederlaag zijn geest had bereikt, werd hij overladen met zorgen en angst voor de dood en vernietiging. Maar de Almachtige Allah wilde dat de laatste opwindende sc�ne tot een waardig eind zou komen. Een engel strekte zijn gezegende rechterhand uit, pakte de hand van Ammar en riep tegen hem: "Sta op, oh held! Er is geen schuld of schaamte voor jou". Toen de Boodschapper van Allah hem tegenkwam, vond hij hem huilend. Hij veegde diens tranen weg en zei tegen Ammar: "De afgodendienaren hebben je vastgepakt, je hoofd onder water geduwd en jj hebt zulke dingen gezegd? " Ammar antwoorde hem, nog steeds in tranen: "Ja, o Boodschapper van Allah " De Boodschapper van Allah zei toen met een glimlacht: "Als ze het nog eens doen, zeg dan weer hetzelfde." Toen reciteerde hij het glorieuze vers uit de Quraan: ".. - behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede* blijft vinden - ......"* (Quraan An- Nahl 16:106) Ammar was gerustgesteld, hij voelde geen pijn meer wanneer ze hem straften en hij maakte zich er niet langer druk over. Zijn geest overwon en zijn geloof overwon. De Quraan nam deze gezegende zaak op, zodat wat moest gebeuren, gebeurde. Ammar bleef onwrikbaar tot zijn foleraars uitgeput waren en ze afdropen, zich overgevend aan zijn vastberadenheid.
	�� .. �� .. �� .. ��

Islaam.nl Forum

ammar ibn yasir