Assalamou aleykoum wr, wb

ik vond dit de moeite waard om hier te zetten,

Een op de vijfendertig mensen woont anno 2004 niet meer in het land waar hij of zij geboren is. In tegenstelling tot wat velen vrezen, leidt migratie niet tot lagere lonen in het Westen. Maar de kosten van de braindrain zijn gigantisch voor de landen van herkomst.

Honderd vijfenzeventig miljoen mensen woonden in 2000 niet meer in het land waarin ze geboren werden, ongeveer evenveel mannen als vrouwen.

Zestien miljoen van hen zijn politieke vluchtelingen. Ter vergelijking: in 1960 waren er 76 miljoen internationale migranten, flink minder dan de helft van nu dus. Migratie is duidelijk een belangrijk aspect van globalisering, vandaar dat de VN-Commissie voor Economische en Sociale Zaken er zijn gisteren gepubliceerd jaarrapport World Economic and Social Survey 2004 aan wijdt.

In Europa woonden er tegen 2000 33 miljoen migranten, waarvan een op de vijf zich in de jaren negentig op het oude continent vestigde. En aldus ging het aantal buitenlanders in de totale bevolking van 3,3 procent in 1960 naar 6,4 veertig jaar later. Belgi� zit flink boven het gemiddelde, met 9 procent buitenlanders.

Terwijl het aantal migranten steeg, daalde het aantal landen waar het gros heen ging. Anno 2004 vestigt een op de vijf migranten zich in de Verenigde Staten, waar 35 miljoen mensen wonen die elders geboren zijn.

Twintig procent van hen zijn illegale migranten, voor meer dan de helft Mexicanen. In Europa komen jaarlijks een half miljoen illegalen aan, die zich bij hun 3 miljoen lotgenoten voegen.

Welke zijn de gevolgen van die migratie voor de landen van herkomst, zo vroegen de rapportschrijvers zich af. Dat de braindrain toeneemt, stellen ze vast. In 1990 werkten 1,4 miljoen hoogopgeleide buitenlanders in de VS, tien jaar later waren dat er 4,2 miljoen.

Elke goed opgeleide Afrikaan die vertrekt, zo blijkt uit studies, kost het continent 184.000 dollar.

Immers, de investering die de overheid deed in het onderwijs en de gezondheidszorg van deze man of vrouw, rendeert in zijn geboorteland niet. En bovendien misloopt de staat ook de belastingen op zijn of haar wellicht goed betaalde job.

Zuid-Afrika, dat vele tienduizenden leraren en medisch geschoolden zag vertrekken, verloor aldus 5 miljard dollar sinds 1997. En het vervangen van al die emigranten naar de VS kost jaarlijks 640 miljoen dollar.

Positief voor het land van herkomst is dan weer het geld dat teruggestuurd wordt, en dat in 2002 op 130 miljard dollar werd geraamd.

Het meeste geld wordt naar familie in Latijns-Amerika gestuurd, naar zwart Afrika gaat slechts 1,5 procent. En opmerkelijk genoeg komen de centen vooral uit Europa en pas in tweede instantie uit de VS, gevolgd door het Midden-Oosten, voornamelijk de Golf.

Dergelijke stortingen zijn qua vo lume belangrijker dan ontwikkelingssamenwerking, maar minder groot dan de directe buitenlandse investeringen. Hoewel, in sommi ge gevallen is er een directe link tussen die investeringen en de diaspora.

Zo blijkt dat 18 procent van de Indi�rs en Chinezen in het buitenland investeert in het geboorteland en dat 40 procent helpt bij het opzetten van zakencontacten in het geboorteland.

De meeste ontvangers van zuurverdiende centen uit het buitenland spenderen die aan primaire behoeften en aan beter onderwijs en gezonheidszorg. Toch zijn de stortingen geen alternatieve ontwikkelingshulp: ze komen de armsten niet ten goede, want het zijn doorgaans zij niet die hun zonen en dochters kunnen uitsturen. Dat is te duur. Door de stortingen worden de welvaartsdiscrepanties veelal juist groter. Als het deel van de stortingen in het bnp met 10 procent stijgt, dan daalt de armoede slechts met 1,6 procent.

In de landen van bestemming heerst vooral onder de laaggeschoolden de vrees dat stijgende migratie grotere jobconcurrentie genereert: lagere lonen en hogere werkloosheid. Dat klopt niet, menen de rapportschrijvers. Als het aantal migranten met 1 procent stijgt, dan daalt het loon maximaal met 0,1 procent. Historische voorbeelden die worden aangehaald en waarbij geen invloed werd gemerkt, zijn de Fransen die in 1962 terugkeerden uit Algerije, de Portugezen die Angola en Mozambique verlieten in 1974 en de Cubanen die zich in Miami vestigden in 1980.

De reden voor deze geringe impact is dat niet alleen het arbeidsaanbod stijgt met de komst van migranten, maar ook de vraag naar goederen en diensten. Bovendien zetten sommigen een eigen zaak op en genereren aldus nieuwe werkgelegenheid. Migranten betalen meer belastingen dan dat ze de staat geld kosten, al kunnen ze volgens de schrijvers van dit rapport niet als enige oplossing kunnen worden aangewend voor de vergrijzing en de pensioenskosten.

Veel hangt ook af van de geldende tradities en het gevoerde beleid.

Zo blijken de migranten in Groot-Brittanni� veelal uit het Gemenebest te komen, ze spreken Engels en hun diploma�s worden wettelijk erkend. Ze zijn vaker werkloos dan de autochtonen, maar je vindt ze in alle jobsegmenten. In Duitsland daarentegen, waar het aantal hooggeschoolde migranten hoog is, werken ze nagenoeg alleen als arbeiders en is van doorstoting geen sprake.

Elke goed opgeleide Afrikaan die vertrekt, kost het continent 184.000 dollar

Bron De Morgen