Verhaal: De slapeloze nacht van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam)

Eens had de profeet(sallalaho alaihi wasallam) een slapeloze nacht. Hij keerde zich telkens om, maar kon niet in slaap vallen. Zijn vrouw vroeg hem:

�O Profeet van Allah! Waarom kan je niet slapen?�

Hij antwoordde: �Een dadel lag in de buurt. Ik raapte die op en at het op, zodat er niets verkwist werd. Nu ben ik verontrust uit vrees dat het de vrucht van de Sadaqah kon zijn.�

Moraal:

Zeer waarschijnlijk behoorde de dadel aan de Profeet zelf. Maar omdat de mensen hem ook Sadaqah stuurden voorde verdeling, kon hij niet slapen met het idee dat het van de Sadaqah kon zijn. Het antwoord van onze meester zelf, geeft aan dat hij uit gewetensbezwaar niet kon slapen op grond van een vermoeden dat hij fout gehandeld had. Hoe zou het dan moeten gaan met degenen die beweren de volgelingen van diezelfde meester te zijn, maar zich overgeven aan woekerrente, corruptie, diefstal, plunder en andere vormen van haraam, zonder ooit een gewetensbezwaar?

Verhaal: Safiyyah (radiallaho anha) doodt een jood

Safiyyah (radiallaho anha) was een tante van de Profeet Muhammad (sallalaho alaihi wasallam) en een zuster van Hamza (radiallaho anho). Ze vocht mee in de strijd om Uhud. Toen de moslims een keer aan het verliezen waren en enkele van hun het slachtveld ontvluchtten, sloeg ze met haar speer op hun gezichten en prikkelde hun om terug te gaan en door te vechten.

In de oorlog van Khandaq had de profeet alle moslimvrouwen in een vesting verzameld en Hasan bin Thabit (radiallaho anho) was de opdracht gegeven om hun te beschermen. De joden, die altijd op de loer stonden om van zulke gelegenheden misbruik te maken, omsingelden de plek van de vrouwen en stuurden 1 van hun erop uit om uit te maken of er ook mannen bij de dames waren. Safiyyah (ra) zag toevallig een jood het fort naderen. Ze zei aan Hasan:

�Er komt een jood om ons te bespioneren. Ga op hem af en dood hem.�

Hassan (ra) kon de moed hiervoor niet opbrengen. Safiyyah (ra) bewapende zich toen met een haring van een tent, ging buiten de vesting en bracht de jood een slag toe op het hoofd waardoor deze ter plaatse dood neer viel. Ze kwam terug en zei aan Hasan:

�De man is dood. Ik heb zijn kleren en de armen van zijn lichaam niet verwijderd, omdat ik mij als vrouw schaam om dat te doen. Ga jij nu en verwijder alles van zijn lichaam. Breng ook zijn hoofd als je die van zijn lichaam hebt gescheiden.�

Hassan kon dit ook niet uitvoeren. Safiyyah ging er toen zelf op uit, bracht zijn hoofd en gooide het over de muur te midden van de andere joden. Toen ze dit zagen, zeiden ze:

�Wij vonden het vreemd dat Muhammad de dames alleen in het fort kon houden. Zeker, er zijn mensen binnen om de vrouwen te bewaken.�

Moraal:

Safiyyah (ra) overleed in 20 na Hidjrah op drieenzeventig jarige leeftijd. In de oorlog van Khandaq was zij 58 jaar oud. Een vrouw op zo een leeftijd, dezer dagen, kan nauwelijks haar huishoudelijke werkzaamheden verrichten. Maar kijk naar Safiyya (radiallaho anha) die er zelf op uitgaat en de jood doodt.

Verhaal: Zaid weigert om met zijn vader terug te gaan

Nog in de voor-islamitische dagen (jaahiliyya), reisde Zaid met zijn moeder per karavaan naar de stad van zijn vader, toen de karavaan overrompeld werd door Banu Qais. Ze namen Zaid als slaaf en verkochten hem in Mekka. Hakim bin Hazam verkocht hem aan zijn tante Khadidjah (radiallaho anha), die hem als geschenk aan de heilige Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) gaf, ter gelegenheid van haar huwelijk met hem. Aan de andere kant had de vader van Zaid een immens verdriet over het verlies van zijn zoon. Hij zwierf overal op zoek naar hem, zong klaagliederen in de volgende hartontroerende verzen:

�Ik huil in nagedachtenis van Zaid, terwijl ik niet weet of hij nog leeft (wat ik hoop) of afgemaakt is door de dood.�

�O Zaid! Bij Allah, ik weet niet of je gedood bent op zachte bodem of op een rotsblok.�

�Ah, ik wenste wel dat ik kon weten of je bij mij terug zal komen, omdat dat het enige verlangen is waardoor ik leef.�

�ik denk aan Zaid wanneer de zon in het Oosten opkomt. Ik denk aan hem wanneer het regent.�

�Bij het waaien van de wind ontvlamt het vuur van zijn gedachtenis.�

�Ik zal mijn snelle paarden laten rennen op zoek naar hem. Ik zal het hele universum afzoeken naar hem.�

�De kamelen kunnen moe worden, maar ik zal niet rusten, totdat ik sterf, daar de dood het einde van elke hoop is.�

�Ik zal mijn zonen en enkele andere mensen verplichten om Zaid te blijven zoeken, zelfs na mijn dood.�

Enkele mensen van zijn stam ontmoetten Zaid toevallig tijdens de pelgrimstocht naar Mekka. Ze vertelden hem over zijn vaders verdriet en smart, en lazen hem de coupletten voor die zijn vader zong wanneer hij aan Zaid dacht. Zaid (radiallaho anho) stuurde via deze mensen een brief bestaande uit drie coupletten en geadresseerd aan zijn vader. Hierin verzekerde hij hem dat hij het zeer goed maakte en blij was te vertoeven in de omgeving van zijn nobele meester. Toen de mensen terugkeerden, informeerden zij Zaids vader diens verblijfsplaats en overhandigden hem de brief van Zaid (radiallaho anho). Na de brief te hebben gelezen, vertrokken Zaids vader en oom naar Mekka met genoeg geld om de afkoopsom voor Zaid te betalen. Toen zij bij de profeet (sallalaho alaihi wasallam) kwamen, zeiden ze:

�O zoon van Hashim en het hoofd van de Quraish! U bent de bewoner van de Haram en de buurman van Allah. U bent bekend met het bevrijden van de gevangenen en het voeden van de hongerigen. We zijn bij u gekomen op zoek naar onze zoon. Accepteer de afkoopsom voor Zaid en bevrijd hem. We zijn bereid om meer dan de afkoopsom te betalen. Bid, wees barmhartig en vriendelijk jegens ons.�

De Profeet (saw):

�Wat wens je te doen met Zaid?�

Zaids vader:

�We willen hem naar huis terugbrengen.�

De Profeet (saw):

�Is dat alles? In orde, roep Zaid dan en vraag hem. Als hij met jullie wenst mee te gaan, zal ik hem zonder enige afkoopsom laten gaan. Maar ik zal hem niet tegen zijn wensen in laten gaan.�

Zaids vader:

�U hebt ons een grotere gunst bewezen dan wij verdienen. We zijn blij in te stemmen met wat u voorstelt.�

Zaid werd geroepen. De Profeet (saw) zei aan Zaid:

�Ken je deze mensen?�

Zaid: �Ja ik ken ze. Dit is mijn vader en dat is mijn oom.�

De Profeet (saw): �En je kent mij ook. Ze zijn gekomen om je terug te brengen naar huis. Je hebt mijn toestemming om met ze terug te gaan. Als je aan de andere kant verkiest om met mij te blijven, zal je je zin krijgen.�

Zaid: �Hoe kan ik iemand anders boven u prefereren? U betekent alles voor mij, mijn vader en oom inbegrepen.�

Zaids vader en oom: �O Zaid! Prefereer je een slaaf te blijven? Hoe kan je je eigen vader, je oom en je andere familieleden verlaten en een slaaf blijven?�

Zaid: �Waarlijk, ik heb iets in mijn meester gezien wat mij hem boven iemand anders in de wereld doet prefereren.�

Hierna drukte de profeet van Allah (saw) Zaid tegen zich aan en zei:

�Vanaf vandaag adopteer ik Zaid als mijn zoon.�

De vader en oom waren zeer tevreden met deze situatie en lieten Zaid met genoegen achter bij de Heilige profeet van Allah(saw).

Moraal:

Zaid was nog maar een kind. Zijn keuze om een slaaf te blijven, het weigeren om met zijn eigen vader mee te gaan en zijn huis en haard, vrienden en verwanten op te geven, is een duidelijk bewijs van zijn liefde voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam).

Verhaal: De vrees van Hanzala voor nifaq

Hanzala (radiallaho anho) zegt:

�We waren eens met de Heilige Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam) toen hij een preek hield. Onze harten werden teder, onze ogen traanden en wij beseften waar wij stonden. Na de preek verliet ik de profeet (SAW) en keerde naar huis terug. Ik zat met mijn vrouw en kinderen en maakte grappen met mijn vrouw, en ik voelde dat de uitwerking van de preek van de Profeet (SAW) geheel uit mijn hart verdwenen was. Plotseling kwam de gedachte bij me op dat ik niet meer was wat ik geweest was, en ik zei tot mezelf: �O Hanzalah! Jij bent een munafiq.� Ik was overmand door verdriet en verliet mijn huis en herhaalde deze woorden in droefheid: �Hanzalah is een munafiq geworden.� Ik zag Abu Bakr (RA) op mij toelopen en zei tegen hem: �Hanzalah is een munafiq geworden.� Hij zei: �Sobhanallah! Wat zeg je? Hanzalah kan nooit een munafiq worden.� Ik legde hem uit: Als wij in het gezelschap van de profeet (SAW) vertoeven en naar zijn preken over het Paradijs en de Hel luisteren, voelen wij mee met hetgeen hij vertelt, maar als wij naar huis terugkeren, zijn wij zo in beslag genomen door onze huiselijke bezigheden en familiezaken dat wij alles vergeten over het Hiernamaals.� Abu Bakr (RA) zei: �Mijn geval is precies hetzelfde.� Wij gingen beiden naar de profeet (SAW) en ik zei: �Ik ben een munafiq geworden, O Profeet van Allah!� Hij vroeg over het waarom van deze uitspraak en ik herhaalde wat ik aan Abu Bakr(RA) had gezegd. Daarna merkte de Profeet (SAW) op: �Bij Hem wiens macht mijn leven reguleert, als jij in staat bent om het vuur dat in jou ontstoken is wanneer je naar mijn preek hebt geluisterd, steeds brandende te houden, zullen de engelen je levenspad bejubelen en je groeten in je bed. Maar O Hanzalah! Dit is zeldzaam! Dit is zeldzaam!�

Moraal:

Wij moeten aandacht schenken aan onze wereldse zaken daarom kunnen wij niet alle uren van de dag wijden aan het nadenken over het Hiernamaals. De Islam kent ook geen kloosterleven (Quran 57:27), onze islamitische �nonnen en monniken� lopen gewoon over de straten, zitten in trein, tram en bus, vaak in hun traditionele Islamitische gewaden en sluiers. In navolging van hetgeen de Profeet (SAW) gezegd heeft, is het volkomen opgaan in het Hiernamaals zeldzaam en moet het niet van een ieder verwacht worden. Het is alleen voor de engelen weggelegd om voor eeuwig in deze toestand te blijven. In het geval van de mensen op aarde kan gesteld worden, dat hun gedachten sterk afgeleid worden door de omstandigheden en hun omgeving. Wij kunnen uit dit verhaal afleiden hoe bezorgd de Sahabah waren over hun Imaan. Hanzalah vermoedt Nifaq in zichzelf wanneer hij aanvoelt dat de situatie van zijn gedachten thuis niet hetzelfde is als wanneer hij met de Profeet (SAW) is.

�Bij Hem wiens macht mijn leven reguleert, als jij in staat bent om het vuur dat in jou ontstoken is wanneer je naar mijn preek hebt geluisterd, steeds brandende te houden, zullen de engelen je levenspad bejubelen en je groeten in je bed. Maar O Hanzalah! Dit is zeldzaam! Dit is zeldzaam!�

Masha Allah. Prachtige verhaal en een prachtige wijsheid! Het is zeldzaam, het vuur constand brandende te houden, en niet voor iedereen weggelegd. Maar zeldzaam betekend n�et onmogelijk, en het is zeker nastrevenswaardig. Het mooie van deze wijsheid vind ik de realiteitszin die eruit spreekt: mensen zijn menselijk en worden ook geacht hun aandacht te verdelen tussen het hier en het hiernamaals. Tussen de Schepper en de schepping.

Slecht weinigen is het gegeven om altijd zo dicht bij hun Geliefde te zijn om eens een soefi term te gebruiken, maar wat verlang ik ernaar!

Wassalam,

Amier.

Verhaal: De expeditie naar Mu�tah

Een van de brieven die de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) stuurde naar verschillende koningen, om hun tot de Islam uit te nodigen, werd naar de koning van Busra gestuurd. Deze brief werd gedragen door Haris bin Umair Azdi (radiallaho anho). Toen Haris (RA) Mu�tah bereikte, werd hij vermoord door Sharjeel Ghassani, een van de gouverneurs van Qaiser uit naam van Heraclius. De moord van de afgazant druiste in tegen alle wetten die tussen de stammen van kracht waren. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) raakte vanzelfsprekend van streek toen het nieuws hem bereikte. Hij verzamelde een leger van 3000 man om het op te nemen tegen de vijand. Dit ondanks dat de vijand kon rekenen op Caesar�s christelijke hulp. Terwijl de Profeet (SAW) Zaid bin Harthah benoemde het leger te leiden, zei hij:

�Als Zaid gedood wordt, dan zal Jaafar bin AbiTalib jullie Amir zijn en als hij ook in de rij der martelaren wordt opgenomen, dan zal Abdullah bin Rawahah het commando overnemen. En als ook hij mocht komen te overlijden dan kunnen jullie zelf een commandant uit jullie midden kiezen.�

Een jood die hiernaar geluisterd had, zei:

�Alle drie zullen doodgaan. Volgens de wijze waarop de vroegere Profeten gewoon waren hun voorspellingen te plegen.�

De Profeet van Allah (SAW) gaf Zaid een witte vlag die hij zelf gemaakt had. Hij vergezelde het leger tot op enige afstand buiten Median en sprak hen toe:

�Geen vrouwen, kinderen, kreupelen, huizen en bomen vernietigen. Moge Allah jullie veilig en triomfantelijk terugbrengen. Moge Hij jullie beschermen tegen alle kwaad.�

Op dat moment reciteerde Abdullah bin Rawahah (RA) die ook een dichter was, de volgende drie coupletten:

�Ik wens alleen vergiffenis voor mijn zonden en een zwaard dat mijn bloed doet gutsen als water van een fontein. Of een speer om mijn lever en mijn maag te doorboren. En als mensen langs mijn graf gaan, zullen ze zeggen: Moge jij die voor de zaak van Allah stierf, triomferen en voorspoed genieten. Jij bent werjelijk de overwinnaar en de voorspoedige.�

Sharjeel ontving de inlichtingen over dit in aantocht zijnde leger en ereidde zich voor om hen tegemoet te gaan met een leger van 100.000 man sterk. Toen de Sahabah verder oprukten, hoorden zij het gerucht dat Qaiser zelf zou komen met een ander leger van ook 100.000 man sterk om Sharjeel te helpen. De Sahabah aarzelden of zij het moesten opnemen tegen zo een grote overmacht of dat zij de Profeet (SAW) eerst moesten informeren hierover voor verdere instructies. Toen ze op dit punt beland waren, riep Abdullah bin Rawahah luidop:

�Vrienden waarover maken jullie je druk? Waarvoor zijn jullie hier? Jullie zijn hier om een martelaar te worden. Wij hebben nooit gevochten op grond van onze sterkte, in wapen of in aantal. Wij hebben altijd gevochten voor de zaak van de Islam, waardoor Allah ons verheven heeft. Jullie zijn verzekerd van 1 van de twee triomfen: Overwinning op de vijand of het Martelaarschap.�

Aldus aangespoord door Abdullah bin Rawahah (RA), besloten de Sahabah om voort te gaan tot zij het christelijk leger in de veldslag van Mu�tah ontmoette. Zaid (RA) leidde met de vlag in zijn hand de veldoperaties. Een hevige strijd brak los. Sharjeels broer werd daarbij gedood en Sharjeel zelf vluchtte van het veld en zocht zijn bescherming in een fort. Hij zond een boodschap naar de Qaiser, die onmiddelijk een extra leger van 20.000 man stuurde om hem te helpen. De moslims vochten tegen een grote overmacht. Zaid (RA) werd gedood en Jaafar (RA) nam de vlag over. Hij maakte zijn paard invalide om elke mogelijkheid om van het slagveld naar huis terug te keren uit te sluiten. Hij reciteerde toen de volgende coupletten:

�O mensen, wat is het Paradijs toch mooi. En hoe gelukkig maakt het haar te naderen! Hoe zuiver en koel is haar water. De ondergang van de Romeinen is nabij, ik moet ze alle afmaken.�

Met de vlag in een hand en het zwaard in de andere, sprong hij in de voorste linies van de vijand. De Romeinen hakten zijn rechterhand waarmee hij de vlag vasthield af. Hij nam de vlag onmiddelijk over in zijn linkerhand. Zijn lichaam werd toen van achteren door een Romein in twee stukken gehakt. Hij viel dood neer. Hij was toen drie en dertig jaar oud.

Abdullah bin Umar (RA) vertelt:

�Toen we hem van het slagveld weg haalden, telden we meer dan 90 wonden op z�n lichaam, alleen aan de voorzijde.�

Toen Jaafar(RA) gedood werd, was Abdullah bin Rawahah een stukje vlees aan het eten in een hoek van het slagveld. Hij had al drie dagen ang nog niks gegeten. Toen hij hoorde over de dood van Jaafar, gooide hij het stukje vlees weg en zei:

�Abdullah je bent bezig te eten, terwijl Jaafar het Paradijs bereikt heeft.�

Hij nam de vlag op en begon te vechten. Zijn vinger was ernstig verwond en hing los. Hij plaatste de hangende vinger onder zijn voet, scheurde het weg van de hand en haastte zich toen voorwaarts. Wetende dat de Moslims aan het vechten waren tegen een overweldigende meerderheid. Omdat hij drie dagen niet gegeten had en verzwakt was, pauzeerde hij een moment. Maar hij herstelde zich snel van zijn wanhoop en zwakte en zei tot zichzelf:

O hart! Wat laat jou nu dralen? Is het voor de liefde van een vrouw? Als het zo is, verstoot ik haar vanaf dit moment. Is het voor de slaven? Dan stel ik ze allen in vrijheid. Is het voor de tuin?  Dan draag ik deze over in Sadaqah. Hij reciteerde toen enkele coupletten: �O Abdullah! Je moet in elk geval de onderganag tegemoet gaan, ofschoon je gewillig of onwillig doet. Je hebt genoeg vrede gehad. O, jij die alleen maar een druppel vuil bent! Kijk hoe de ongelovigen de Moslims aanvallen. Waarom lokt het Paradijs je niet aan? Zelfs als je in deze veldslag niet gedood wordt , onthoud dat je eens zal moeten sterven.�

Hij steeg af van zijn paard. Intussen bracht zijn neef hem een stukje vlees en zei: �Je hebt al enkele dagen geen slaap of voedsel gehad. Eet en rust een beetje voordat jejezelf in de strijd werpt.�  Hij nam het stukje vlees en stond op het punt het op te eten, toen hij het lawaai hoorde van een vijandelijke stormloop. Hij gooide het stukje vlees weg en wierp zich in de strijd. Hij maaide met zijn zwaard links en rechts de aanvallers neer tot hij zelf gedood werd.

Later kreeg Khalid bin Waleed (RA) het commando en kreeg hij de bijnaam SaifuLlah. In totaal vielen er aan de kant van de Moslims 5 doden, naast de drie commandanten. In sommige oeverleveringen waren het er 12.

Moraal:

De geschiedenis van de Sahabah is vol episodes, die erop wijzen dat in hun ogen het aardse plezier het onbeduidendst was en hun enige zorg op aarde was om succes te behalen in het Hiernamaals.

Verhaal: Abdullah bin Abbas onderwijst zijn slaaf

Ikramah is de slaaf van Abdullah bin Abbas (RA), een van de eminente Ulema. Hij zegt:

�Gedurende mijn lessen van de Heilige Quran en de Hadith, werd ik door mijn meester binnen gehouden, zodat ik nergens kon gaan en mijn volle tijd kon wijden aan mijn lessen.�

Moraal:

Werkelijke kennis kan in feite alleen verworven worden wanneer iemand zich geheel eraan wijdt. Studenten die gewoon zijn hun tijd te verspillen door rond te zwerven en zich te amuseren verwerven zelden grondige kennis. Het was het resultaat van deze arbeid waardoor Ikramah later, �De oceaan van kennis� en �De meest geleerde man van de Ummah� genoemd werd. Qatadah zegt:

�Er zijn vier hoogst geleerde mensen onder de Tabies en Ikramah is 1 van hun.�

barakallahu feekoem katim110 en gelovige_slaaf1.

Ik plaats deze verhalen zodat we met zijn allen wat dieper zullen nadenken wanneer we wat zeggen of (niet) doen. Iedereen is alsmaar bezig met dunya en beseft niet dat deze wereld straksjes voorbij is en we naar een andere wereld zullen gaan en geconfronteerd zullen worden met al onze handelingen en daden.

Daarom dank ik Allah voortdurend dat Hij mij tot een Moslim heeft gemaakt en dit inzie. En blijf inzien inshaAllah.

Verhaal: De bezorgdheid van een vrouw van de Ansar voor de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam)

In de veldslag van Uhud leden de Moslims een groot verlies en een vrij groot aantal van hun werd gedood. Toen het schokkend nieuws over hun zware nederlaag Medina bereikte, kwamen de vrouwen naar buiten en wilden zij te weten komen wat er werkelijk was gebeurd dat deze ramp kon plaatsvinden. Bij het zien van een menigte mensen op een bepaalde plaats, informeerde een vrouw van de Ansar bezorgd:

�Hoe is het met de Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam)?�

Toen haar verteld werd dat haar vader gedood was in de strijd, zei ze: �inna Lillah� en zij herhaalde ongeduldig dezelfde vraag over de profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Deze keer werd haar verteld dat haar echtgenoot er niet meer was, haar broer dood was en dat haar zoon ook gedood was. Met steeds groeiende bezorgdheid, herhaalde ze dezelfde vraag over het welzijn van de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam). Haar werd verteld dat hij gezond en wel was, maar ze was niet tevreden, en bleef volhouden om hem zelf te zien. Toen zij tenslotte haar ogen tevreden had gesteld, zei ze:

�O Profeet van Allah! O Profeet van Allah! Elke kwelling is weggemaakt en elke zorg is verwijderd door de zegening van het zien van u.�

Volgens een andere versie, klemde ze zich vast aan de mantel van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) en zei:

�O Profeet van Allah! U bent dierbaarder voor mij dan mijn ouders. De smart van de dood van mijn bloedverwanten werd lichter voor mij toen ik u levend zag.�

Moraal:

Er waren verschillende van soortgelijke voorvallen die zich na de veldslag van Uhud voordeden. Het is misschien, door het groot aantal van zulke gevallen dat verschillende namen van deze vrouwen overgeleverd zijn. In feite kwamen zulke gevallen in groten getale met de vrouwen uit die tijd voor.

Verhaal: Een wedstrijd tussen Rafi en Samrah

Telkens wanneer er een leger van de Mujahideen voor een veldslag vanuit Medina uitrukte, inspecteerde de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) het leger, op enige afstand buiten Medina, om zich te verzekeren dat er niets ontbrak aan de mannen en de uitrusting. Het was hier dat hij gewoonlijk alle minderjarige jongens terugstuurde, die zich bij het leger hadden aangesloten in hun enthousiasme te vechten voor de Islam. Terwijl men zich opmaakte te vertrekken naar Uhud, voerde de Profeet de inspectie iets buiten Medina. Hij beval de jongeren terug te gaan. Onder hun waren: Abdullah bin Umar, Zaid bin Thabit, Osamah bin Zaid, Zaid bin Arqam, Bara bin Azib, Amar bin Hazam, Usaid bin Zubair, Urabah bin Aus, Abu Said Khudri, Samrah bin Jundub en Rafi bin Khadij. Zij hadden allen net de tienerjaren bereikt. Khadij zei aan de Profeet van Allah (sallalaho alaihi wasallam):

�O Profeet van Allah! Mijn zoon Rafi is een zeer goede boogschutter.�

Rafi ging toen op zijn tenen staan om te wijzen dat hij groter was dan in werkelijkheid. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) gaf hem toen toestemming om te blijven. Toen Samrah bin Jundub hiervan hoorde, klaagde hij bij zijn stiefvader Murrah bin Sanan en zei:

�De Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam) heeft Rafi toestemming gegeven en mij geweigerd, terwijl ik er zeker van ben dat ik hem in een worstelwedstrijd kan verslaan, daarom zou ik eerder in aanmerking moeten komen voor de gunst van de Profeet (sallalaho alaihi wasallam).�

Dit werd gerapporteerd aan de Profeet (sallalaho alaihi wasallam), die Samrah toestond zich te bewijzen door met Rafi te worstelen. Samrah won bij deze gelegenheid van Rafi en hij werd ook toegestaan in het leger te blijven. Enkele andere jongens deden dezelfde poging om te blijven en enkele slaagden erin. Intussen werd het donker. De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) trof de nodige voorbereidingen voor de wacht en de bescherming van het kamp gedurende de nacht. Hij vroeg toen:

�Nu, wie gaat gedurende de nacht de wacht houden voor mijn tent?�

Iemand die naast hem stond zei: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wat is jouw naam?�

De persoon: �Zakwan.�

De Profeet: �In orde. Neem je plaats in.�

Hij vroeg weer: �Wie anders wil vrijwillig mijn tent bewaken vanavond?�

Een stem: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Wie ben jij?�

De stem: �Abu Saba� (vader van Saba)

De Profeet: �In orde. Ga zitten.�

Hij vroeg voor de derde keer: �Wie zal de derde man zijn die mijn tent zal bewaken vanavond?�

Weer een stem uit de menigte: �Ik, O Profeet van Allah!�

De Profeet: �Jouw naam?� De stem: �Ibn AbdulQais.� (zoon van Abdul Qais)

De Profeet: �In orde. Blijf jij ook zitten.�

Toen beval de Profeet (sallalaho alaihi wasallam) alle drie de vrijwilligers bij hem te komen. Alleen 1 persoon kwam naar voren.

De Profeet: �Waar zijn jouw andere twee kameraden?�

De persoon: �O Profeet van Allah, ik ben alle drie de keren opgestaan.�

De Profeet (sallalaho alaihi wasallam) zegende hem met zijn gebeden en stond hem toe zijn tent te bewaken. Hij hield de hele avond de wacht.

Moraal:

Kijk maar hoe vurig de Sahabah waren om met de dood geconfronteerd te worden omwille van Allah en Zijn Heilige Profeet (sallalaho alaihi wasallam). De kinderen en de volwassenen, jong en oud, mannen en vrouwen, alle waren bezield met dezelfde geest van opoffering en toewijding.

Rafi bin Khadij had ook aangeboden in Badr te vechten, maar dat werd hem niet toegestaan. In Uhud evenwel, werd hem voor de eerste keer toegestaan te vechten. Vanaf toen nam hij in bijna alle veldslagen deel. In Uhud trof een pijl van de vijand hem in de borst. Toen de pijl eruit getrokken werd, bleef een klein stukje achter in zijn lichaam. Dit veroorzaakte een wond die maar niet genas en die hem op latere leeftijd fataal bleek te zijn.

Verhaal: Khansa (radiallaho anha) spoort haar zonen aan tot dapperheid.

Khansa (radiallaho anha) was een beroemde dichteres. Ze nam de Islam aan in Madina, samen met enkele anderen van haar stam. Ibn Athir schrijft:

�Alle literaire grootmeesters zijn eenstemmig in de verklaring dat Khansa de beste dichteres in het Arabisch is. Geen enkele vrouw in de Arabische geschiedenis heeft ooit zulke gedichten geschreven als Khansa.�

Gedurende de tijd van Umar (radiallaho anho) in 16 AH, werd de beroemde strijd van Qadsiah tussen Moslims en de Perzen uitgevochten. Khansa (radiallajo anha) nam samen met haar zonen deel aan de strijd. Zij spoorde al haar vier zonen aan door te zeggen:

�O mijn zonen! Jullie hebben de Islam aangenomen en zijn uit eigen wil ge�migreerd. Bij Allah! Naast Wie er geen GOD bestaat, jullie zijn allen de zonen van ��n en dezelfde vader, precies zoals jullie de zonen van ��n moeder zijn. Ik heb jullie vader nooit verraden, noch de reputatie van jullie oom van moederszijde benadeeld. Ik heb nooit toegestaan dat er een vlek zou komen op jullie hoge geboorte dat jullie stamboom werd besmet. Jullie weten welke beloningen Allah beloofd heeft aan degenen die op Zijn pad vechten tegen de ongelovigen. Jullie moeten er aan denken dat het eeuwigdurende leven van het Hiernamaals veel beter is dan het tijdelijke leven van deze wereld.�

Allah zegt in de vertaling van de interpretatie van de Heilige Quran:

O jullie die geloven, weest geduldig, en weest standvastig, sluit de rijen (klaarstaand leger om je te beschermen) en vreest Allah. Hopelijk zullen jullie welslagen.

�Als je morgenochtend opstaat, wees bereid om je beste bijdrage in de strijd te leveren. Ga vooruit in de vijandelijke linie, kracht zoekend bij Allah. Wanneer je de vlammen van de strijd hoog ziet oplaaien, ga dan rechtdoor in het midden en sta tegenover de vijandelijke leiders. Inshallah, je zal je verblijfplaats in het Paradijs met eer en succes krijgen�

De volgende dag, toen de strijd in volle gang was, schoten alle vier zonen voort in de richting van de vijandelijke linie. ��n voor ��n vielen zij de vijand aan, de woorden van hun moeder in verzen reciterend tot ze allen martelaren werden. Toen de moeder het te horen kreeg zei ze:

�Alhamdolillah. Glorie zij Allah, die mij vereerd heeft met hun martelaarschap. Ik hoop dat Allah mij met hun zal verenigen in de schaduw van Zijn Barmhartigheid.�

Moraal:

Hier is een moeder van die tijd. Zij spoort haar zonen aan om in de vlammen van de strijd te springen en, wanneer al de zonen kort na elkaar gedood worden, verheerlijkt zij Allah en dankt Hem.